حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین

پرچم حزب کمونیست چین. قابل بازیابی از https://www.idcpc.org.cn/english/cpcbrief/EmblemandFlag/index.html

از نظر خیلی از ناظران خارجی و داخلی چین، در این کشور کمونیسم مرده یا صرفا به الفاظی بدون مفهوم تبدیل شده است. اما نباید فراموش کرد که حیات سیاسی و حاکمیت حزب کمونیست چین به این ایدئولوژی شدیداً وابسته است. این ایدئولوژی به حاکمیت حزب کمونیست مشروعیت بخشیده و ادعای به ظاهر پیروی از آن به رژیم فعلی ادعای میراث‌داری حزب کمونیست دوران انقلاب را می‌دهد. البته، در کشوری که دارای تاریخی طولانی است، تنها داشتن رشد بالای اقتصادی نمی‌تواند به اندازه‌ی کافی منشأ حاکمیت و حق مشروعیت باشد، به ویژه اگر این رشد اقتصادی، مشکلات اجتماعی زیاد، از جمله نرخ بالای بیکاری، رشد فاصله‌ی طبقاتی، افزایش فساد در میان مقامات دولتی گرفتار شده باشد.

تأکید بیش از پیش حزب بر میراث‌داری از انقلاب کمونیستی و ادعای این‌که دلیل رشد و توسعه‌ی اقتصادی و رفاه اجتماعی کنونی از دستاوردهای پیروی از سوسیالیسم است از یک سو، و هم چنین، اقدامات نمایشی عمومی رهبران کنونی حزب، در باز دید از اماکن و نمادهای دوران «انقلاب» و جنگ ضد ژاپنی از سوی دیگر، دلیلی بر نیاز آنان به تداوم مشروعیت حاکمیت حزب کمونیست در جامعه‌ی چین امروز با توسل به ایدئولوژی کمونیستی است.حزب کمونیست برای احیای هویت ملی تلاش کرد که از فرهنگ سنتی چین بهره گیرد.

حزب کمونیست چین که در دوران حیات مائو تلاش کرده بود تا برای ملت چین، هویتی خارج از چارچوب سنتی گذشته و با بهره گیری از ایدئولوژی مارکسیست لنینیستی و اندیشه­‌های مائو دست و پا کند.

پس از مرگ مائو و شکست تلاش­‌های بی فایده‌­ی گذشته، در دوران اصلاحات، رویکرد به گذشته را نقشه­‌ی راه خود قرار داد. در این دوره، برای تقویت هویت ملی و کسب مشروعیت برای اجرای اصلاحات و هم­چنین توجیه عملگرایی به جای پرداختن به ایدئولوژی دگم مارکسیستی، اقداماتی از قبیل احیای کنفوسیوس، بازنویسی تاریخ، پرداختن به زبان چینی، توجه به اندیشه­‌های فلسفی غرب و بازسازی هویت ملی و فرهنگی را در پیش گرفت.

نیز نگاه کنید به

 هویت فرهنگی و ملی چین؛ مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین؛ فرهنگ چینی؛ ایدئولوژی کمونیستی