كتابخانه های عمومی در زیمبابوه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۶

كتابخانه های عمومی در زیمبابوه(1403). برگرفته از سایت Rauol Wallenberg Institute، قابل بازیابی از https://rwi.lu.se/2017/02/20/expanding-role-libraries-zimbabwe/

مهم‌ترین کتابخانه های کشور عبارتند از:

کتابخانه عمومی بولاوایو

این کتابخانه قدیمی‌ترین کتابخانه کشور است که در سال 1896 تأسیس و با اهدای یک صد جلد کتاب توسط "سیسیل جان رودز" فعالیت خود را شروع کرد. امکانات کتابخانه شامل صحافی، اینترنت، تجهیزات تصویر برداری از منابع، واحد سمعی و بصری (ویدئو) بوده افراد با پرداخت حق عضویت می‌توانند از کتابخانه استفاده کنند. این کتابخانه از سوی برخی کشورهای خارجی و رایزنی فرهنگی انگلیس حمایت مالی می‌شود و در شرایط سخت اقتصادی کشور هم چنان از کمک‌های شهرداری برخوردار بود.

کتابخانه عمومی گوئرو (1897)

کتابخانه عمومی ملکه ویکتوریا در موتاره (1902)

کتابخانه عمومی حراره با200 هزارجلد کتاب

کتابخانه‌های شهرداری

کتابخانه‌های وابسته به شهرداری‌ها همواره در تاریخ قبل و بعد از استقلال زیمبابوه با کمک دولت در مراکز شهری فعالیت داشتند.

در شهر حراره ده کتابخانه در مناطقی که در گذشته سیاه‌پوست نشین بودند، فعالیت دارند که مهم‌ترین آن‌ها "کتابخانه مرکزی هایفیلد" است و بیش از 28000 جلد کتاب دارد. سایر شعبات آن دارای حداقل 9000 جلد کتاب می‌باشند. کتابخانه‌های شهرداری حراره با دریافت حق عضویت سالانه بسیار ناچیز به علاقمندان خدمت رسانی می‌کنند. این کتابخانه‌ها از سوی مراکز بین المللی اهدای کتاب مورد حمایت فرهنگی و تجهیز منابع قرار می‌گیرند.

کتابخانه اصلی شهرداری بولاوایو کتابخانه "امزیلیکازی" (Mzilikazi) نام دارد و دارای 7 شعبه می‌باشد. مجموع منابع کتابخانه‌های هشت گانه فوق برابر 160 هزار جلد با 20 هزار عضو است. در گذشته تجهیز منابع کتابخانه با کمک‌های شهرداری "آبردین" (Aberdeen) اسکاتلند (به عنوان خواهر خوانده بولاوایو) انجام می‌شد.

کتابخانه‌های روستایی

با این که 75 درصد مردم زیمبابوه در مناطق روستایی زندگی می‌کنند اما امکانات کتابخانه‌ای روستایی نسبت به مراکز شهری بسیار پایین است. به همین دلیل دولت زیمبابوه در سال 1990 تصمیم گرفت اجرای برنامه توسعه منابع و کتابخانه‌های روستایی در کشور را به طور جدی پیگیری نماید. برنامه توسعه کتابخانه در روستاها بر مدارس ابتدایی و تا حدودی مقطع متوسطه متمرکز بود. وزارت آموزش و برخی سازمان‌های مردم نهاد، این گونه کتابخانه‌ها را مورد حمایت قرار دادند. بعدها، مراکز و سازمان‌های مردم نهاد دیگری چون "شورای توسعه کتاب زیمبابوه" و "اتحادیه توسعه کتاب آفریقا" کمک‌های زیادی به پیشرفت فعالیت‌های کتابخانه‌های روستایی نمودند^[۱].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص. 207-209.

[1] ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص. 207-209.

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''.کتابخانه های عمومی'''
+[[پرونده:كتابخانه های عمومی در زیمبابوه.jpg|بندانگشتی|كتابخانه های عمومی در زیمبابوه(1403). برگرفته از سایت Rauol Wallenberg Institute، قابل بازیابی از https://rwi.lu.se/2017/02/20/expanding-role-libraries-zimbabwe/]]
+مهم‌ترین کتابخانه های کشور عبارتند از:
-مهم ترین کتابخانه ها ی کشور عبارتند از:
+=== [[کتابخانه عمومی بولاوایو]] ===
+این کتابخانه قدیمی‌ترین کتابخانه کشور است که در سال 1896 تأسیس و با اهدای یک صد جلد کتاب توسط "سیسیل جان رودز" فعالیت خود را شروع کرد. امکانات کتابخانه شامل صحافی، اینترنت، تجهیزات تصویر برداری از منابع، واحد سمعی و بصری (ویدئو) بوده افراد با پرداخت حق عضویت می‌توانند از کتابخانه استفاده کنند. این کتابخانه از سوی برخی کشورهای خارجی و رایزنی فرهنگی انگلیس حمایت [[مالی]] می‌شود و در شرایط سخت اقتصادی کشور هم چنان از کمک‌های شهرداری برخوردار بود.
+=== کتابخانه عمومی گوئرو (1897) ===
--کتابخانه عمومی [[بولاوایو]]
+=== کتابخانه عمومی ملکه ویکتوریا در موتاره (1902) ===
-این کتابخانه قدیمی ترین کتابخانه کشور است که در سال 1896 تأسیس و با اهدای یک صد جلد کتاب توسط "سیسیل جان رودز" فعالیت خود را شروع کرد.امکانات کتابخانه شامل صحافی،اینترنت،تجهیزات تصویر برداری از منابع،واحد سمعی و بصری(ویدئو) بوده افراد با پرداخت حق عضویت می توانند از کتابخانه استفاده کنند.این کتابخانه از سوی برخی کشورهای خارجی و رایزنی فرهنگی انگلیس حمایت [[مالی]] می شود و در شرایط سخت اقتصادی کشور هم چنان از کمک های شهرداری برخوردار بود.
+=== کتابخانه عمومی [[حراره]] با200 هزارجلد کتاب ===
+=== [[کتابخانه های شهرداری زیمبابوه|کتابخانه‌های شهرداری]] ===
+کتابخانه‌های وابسته به شهرداری‌ها همواره در تاریخ قبل و بعد از استقلال [[زيمبابوه|زیمبابوه]] با کمک دولت در مراکز شهری فعالیت داشتند.
--کتابخانه عمومی گوئرو(1897)
+در شهر [[حراره]] ده کتابخانه در مناطقی که در گذشته سیاه‌پوست نشین بودند، فعالیت دارند که مهم‌ترین آن‌ها "کتابخانه مرکزی هایفیلد" است و بیش از 28000 جلد کتاب دارد. سایر شعبات آن دارای حداقل 9000 جلد کتاب می‌باشند. کتابخانه‌های شهرداری [[حراره]] با دریافت حق عضویت سالانه بسیار ناچیز به علاقمندان خدمت رسانی می‌کنند. این کتابخانه‌ها از سوی مراکز بین المللی اهدای کتاب مورد حمایت فرهنگی و تجهیز منابع قرار می‌گیرند.
--کتابخانه عمومی ملکه ویکتوریا در [[موتاره]] (1902)
+کتابخانه اصلی شهرداری [[بولاوایو]] کتابخانه "امزیلیکازی" (Mzilikazi) نام دارد و دارای 7 شعبه می‌باشد. مجموع منابع کتابخانه‌های هشت گانه فوق برابر 160 هزار جلد با 20 هزار عضو است. در گذشته تجهیز منابع کتابخانه با کمک‌های شهرداری "آبردین" (Aberdeen) اسکاتلند (به عنوان خواهر خوانده [[بولاوایو]]) انجام می‌شد.
-- کتابخانه عمومی [[حراره]] با200 هزارجلد کتاب
+=== [[کتابخانه های روستایی زیمبابوه|کتابخانه‌های روستایی]] ===
+با این که 75 درصد مردم [[زيمبابوه|زیمبابوه]] در مناطق روستایی زندگی می‌کنند اما امکانات کتابخانه‌ای روستایی نسبت به مراکز شهری بسیار پایین است. به همین دلیل دولت [[زيمبابوه|زیمبابوه]] در سال 1990 تصمیم گرفت اجرای برنامه توسعه منابع و کتابخانه‌های روستایی در کشور را به طور جدی پیگیری نماید. برنامه توسعه کتابخانه در روستاها بر مدارس ابتدایی و تا حدودی مقطع متوسطه متمرکز بود. وزارت آموزش و برخی سازمان‌های مردم نهاد، این گونه کتابخانه‌ها را مورد حمایت قرار دادند. بعدها، مراکز و سازمان‌های مردم نهاد دیگری چون "شورای توسعه کتاب [[زيمبابوه|زیمبابوه]]" و "اتحادیه توسعه کتاب آفریقا" کمک‌های زیادی به پیشرفت فعالیت‌های کتابخانه‌های روستایی نمودند<ref>ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص. 207-209.</ref>.
--کتابخانه های شهرداری
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[كتابخانه های عمومی در تایلند]]؛  [[کتابخانه های عمومی ژاپن]]؛ [[کتابخانه های عمومی کانادا]]؛ [[کتابخانه های عمومی کوبا]]؛ [[كتابخانه های عمومی در لبنان]]؛ [[کتابخانه های عمومی مصر]]؛ [[کتابخانه های عمومی تونس]]؛ [[کتابخانه های عمومی در چین]]؛ [[کتابخانه های عمومی سنگال]]؛ [[کتابخانه های عمومی در فرانسه]]؛ [[کتابخانه های عمومی مالی]]؛ [[کتابخانه های عمومی اسپانیا]]؛ [[کتابخانه های عمومی اردن]]؛ [[كتابخانه های عمومی در سیرالئون]]؛ [[كتابخانه های عمومی در قطر]]؛ [[كتابخانه های عمومی سریلانکا]]؛ [[كتابخانه های عمومی قزاقستان]]؛ [[كتابخانه های عمومی در بنگلادش]]؛ [[كتابخانه های عمومی تاجیکستان]]
-کتابخانه های وابسته به شهرداری ها همواره در تاریخ قبل و بعد از استقلال زیمبابوه با کمک دولت در مراکز شهری فعالیت داشتند.
+== کتابشناسی ==
+<references />
-در شهر حراره ده کتابخانه در مناطقی که در گذشته سیاه پوست نشین بودند، فعالیت دارند که مهم ترین آنها "کتابخانه مرکزی هایفیلد" است و بیش از 28000 جلد کتاب دارد.سایر شعبات آن دارای حداقل 9000 جلد کتاب می باشند.کتابخانه های شهرداری حراره با دریافت حق عضویت سالانه بسیار ناچیز به علاقمندان خدمت رسانی می کنند.این کتابخانه ها از سوی مراکز بین المللی اهدای کتاب مورد حمایت فرهنگی و تجهیز منابع قرار می گیرند.
+[[رده:کتابخانه های عمومی]]
-کتابخانه اصلی شهرداری بولاوایو کتابخانه  "امزیلیکازی"[8] نام دارد و دارای 7 شعبه می باشد.مجموع منابع کتابخانه های هشت گانه فوق برابر 160 هزار جلد با 20 هزار عضو است.در گذشته تجهیز منابع کتابخانه با کمک های شهرداری "آبردین" [9]اسکاتلند (به عنوان خواهر خوانده بولاوایو) انجام می شد.
--کتابخانه های روستایی
-با این که 75 درصد مردم زیمبابوه در مناطق روستایی زندگی می کنند اما امکانات کتابخانه ای روستایی نسبت به مراکز شهری بسیار پایین است.به همین دلیل دولت زیمبابوه در سال 1990 تصمیم گرفت اجرای برنامه توسعه منابع و کتابخانه های روستایی در کشور را به طور جدی پیگیری نماید.برنامه توسعه کتابخانه در روستاها بر مدارس ابتدایی و تا حدودی مقطع متوسطه متمرکز بود.وزارت آموزش و برخی سازمان های مردم نهاد،این گونه کتابخانه ها را مورد حمایت قرار دادند.بعدها،مراکز و سازمان های مردم نهاد دیگری چون "شورای توسعه کتاب زیمبابوه" و "اتحادیه توسعه کتاب آفریقا"  کمک های زیادی به پیشرفت فعالیت های کتابخانه های روستایی نمودند.