تحقیقات و انتشارات ایرانشناسی به زبان فرانسه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۳

حال که مراحل اساسی مطالعات ایرانی در فرانسه را خاطر نشان ساختیم به ذکر تحقیقاتی می‌پردازیم که از سال 1970 به این سو در این حوزه انجام گرفته است. از سال 1978 به این سو، خلاصه آثار منتشر شده ذیل ( خواه به زبان فرانسه خواه به زبان‌های دیگر ) هر ساله در چکیده‌های ایران‌شناسی(Abstracta Iranica) درج شده است.

ایران پیش از اسلام و باستان‌شناسی

نشریه باستان‌شناسی فرانسه در خارج (1986 ) گزارش‌های کوتاه امّا تفصیلی از مهم‌ترین یافته‌های حفاری‌های باستان‌شناسی فرانسه، از همه دوره‌های تاریخی در سراسر جهان، همراه با نقشه‌های متعدد و لوحه‌های رنگی، عرضه کرده است. فصل مربوط به ایران زمین این نشریه درخور توجه است.

زبان‌ها، گویش‌ها، و ادبیات ایران جدید

تحقیق ومطالعه درباره زبان‌ها و ادبیات جدید ایران بر عهده «مؤسسه مطالعات ایرانی» در پاریس است. لازار، علاوه بر کتاب مشهور دستور زبان فارسی امروز ( 1957) که هنوز هم بهترین کتاب فرانسوی دراین زمینه است، اثری درباره فقه اللغه ایرانی و زبان فارسی ادبی قدیم ( 1963 ) منتشر کرده و قطعاتی از آثار ادبی فارسی را نیز به زبان فرانسه برگردانده است ( 1964 ). وی یک فرهنگ جدید فارسی – فرانسه نیز در سال 1988 منتشر کرده است. از کتاب تازه دستور زبان فارسی هنری دوفوشه کور (1981 ) امروزه در دوره‌های آموزش زبان فارسی در فرانسه استفاده بسیار می‌شود. آثار محمدجعفر معین فر (1970 ) اساساً بر روش‌های فرهنگ‌نویسی آماری مبتنی و متمرکز است.

گویش‌شناسی در ایران هنوز چندان پیش نرفته است: لوکوک، درباره گویش‌های نواحی مرکزی ایران تحقیق و بحث کرده است. بازن 1980 از رهگذر تحقیق در گویش‌های گیلکی و طالش کوشیده است تا از معیارهای گویش‌شناسی برای تفکیک و تمییز گروه‌های قومی و نژادی از یکدیگر استفاده کند.

در زمینه ادبیات فارسی

رُش بول ون(Boulvin) و شکورزاده ( 1975 ) در اثر مشترکی درباره فرهنگ مردم خراسان تحقیق کرده‌اند. پس از انتشار تحقیق لازار درباره نخستین شاعران زبان فارسی ( 1964)، ادبیات کلاسیک فارسی دست‌مایه و موضوع دو اثر مهمّ دوفوشه کور به نام‌های وصف طبیعت در غزل فارسی قرن پنجم هجری (1969) و مفاهیم اخلاقی در ادبیات فارسی از قرن سوم تا قرن پنجم هجری (1986) شد که این دوّمی جای خود را به عنوان مرجع بازکرده است. تجزیه و تحلیل مارینا گایار(Marina Gaillard) از داستان سمک عیّار ( 1987 ) به فهم بهتر چارچوب فکری این متن مشهور کمک کرد. ژیوا وسل(Ziva Vesel) نیز در کتابی تحت عنوان دایره‌المعارف فارسی ( 1985، که به فارسی هم ترجمه شده ) سعی کرده است از تأمّل در نوشته‌های فارسی برای درک بهتر تاریخ علوم در عصر اسلامی استفاده کند.

با آنکه مطالعه درباره ادبیات جدید فارسی چندان نظرگیر نبوده، رکود نسبی در این زمینه با روش‌های تحلیلی جدیدی که در ادبیات تطبیقی مورد استفاده قرار گرفته است به سرعت در حال تغییراست. کریستوف بالایی، در جستجوی خاستگاه‌های رُمان فارسی به ارزیابی نفوذ و تأثیر ادبیات خارجی، به زبان اصلی یا به صورت ترجمه، در محافل ادبی معاصر ایران کشانیده شده است. وی با همکاری میشیل کوییپرس کتابی به نام سرچشمه‌های داستان کوتاه فارسی (1983) منتشر کرد که به ویژه به بررسی آثار جمال‌زاده و دهخدا اختصاص داشت.

تحقیق ومطالعه درباره زبان و ادبیات کردی از سال 1970 به این سو در پی انتصاب خانم جویس بلو(Joyce Blau) به ریاست مؤسسه ملّی زبان‌های شرقی رونق گرفته است. روژه لسکو، در سال 1945 دوره‌هایی برای آموزش زبان کردی در فرانسه دایر کرد. کردستان جدید و مسأله قومی کردها موضوع آثار متعددی بوده که در فرانسه منتشر شده‌اند. ^[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار )،

[1] نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار )،

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''تحقيقات وانتشارات به زبان [[فرانسه]]'''
+حال که مراحل اساسی مطالعات ایرانی در فرانسه را خاطر نشان ساختیم به ذکر تحقیقاتی می‌پردازیم که از سال 1970 به این سو در این حوزه انجام گرفته است. از سال 1978 به این سو، خلاصه آثار منتشر شده ذیل ( خواه به زبان فرانسه خواه به زبان‌های دیگر ) هر ساله در چکیده‌های ایران‌شناسی(Abstracta Iranica) درج شده است.
+=====ایران پیش از اسلام و باستان‌شناسی=====
+نشریه باستان‌شناسی فرانسه در خارج (1986 ) گزارش‌های کوتاه امّا تفصیلی از مهم‌ترین یافته‌های حفاری‌های باستان‌شناسی فرانسه، از همه دوره‌های تاریخی در سراسر جهان، همراه با نقشه‌های متعدد و لوحه‌های رنگی، عرضه کرده است. فصل مربوط به ایران زمین این نشریه درخور توجه است.
+=====زبان‌ها، گویش‌ها، و ادبیات ایران جدید=====
+تحقیق ومطالعه درباره زبان‌ها و ادبیات جدید ایران بر عهده «مؤسسه مطالعات ایرانی» در پاریس است. لازار، علاوه بر کتاب مشهور دستور زبان فارسی امروز ( 1957) که هنوز هم بهترین کتاب فرانسوی دراین زمینه است، اثری درباره فقه اللغه ایرانی و زبان فارسی ادبی قدیم ( 1963 ) منتشر کرده و قطعاتی از آثار ادبی فارسی را نیز به زبان فرانسه برگردانده است ( 1964 ). وی یک فرهنگ جدید فارسی – فرانسه نیز در سال 1988 منتشر کرده است. از کتاب تازه دستور زبان فارسی هنری دوفوشه کور (1981 ) امروزه در دوره‌های آموزش [[زبان فارسی در فرانسه]] استفاده بسیار می‌شود. آثار محمدجعفر معین فر (1970 ) اساساً بر روش‌های فرهنگ‌نویسی آماری مبتنی و متمرکز است.
-حال كه مراحل اساسي مطالعات ايراني در فرانسه را خاطر نشان ساختيم به ذكر تحقيقاتي مي پردازيم كه از سال 1970 به اين سو در اين حوزه انجام گرفته است. از سال 1978 به اين سو ، خلاصه آثار منتشر شده ذيل ( خواه به زبان فرانسه خواه به زبان هاي ديگر ) هر ساله در چكيده هاي ايرانشناسي[88] درج شده است.
+گویش‌شناسی در ایران هنوز چندان پیش نرفته است: لوکوک، درباره گویش‌های نواحی مرکزی ایران تحقیق و بحث کرده است. بازن 1980  از رهگذر تحقیق در گویش‌های گیلکی و طالش کوشیده است تا از معیارهای گویش‌شناسی برای تفکیک و تمییز گروه‌های قومی و نژادی از یکدیگر استفاده کند.
+=====در زمینه ادبیات فارسی=====
+رُش بول ون(Boulvin) و شکورزاده ( 1975 ) در اثر مشترکی درباره فرهنگ مردم خراسان تحقیق کرده‌اند. پس از انتشار تحقیق لازار درباره نخستین شاعران زبان فارسی ( 1964)، ادبیات کلاسیک فارسی دست‌مایه و موضوع دو اثر مهمّ دوفوشه کور به نام‌های وصف طبیعت در غزل فارسی قرن پنجم هجری (1969) و مفاهیم اخلاقی در ادبیات فارسی از قرن سوم تا قرن پنجم هجری (1986) شد که این دوّمی جای خود را به عنوان مرجع بازکرده است. تجزیه و تحلیل مارینا گایار(Marina Gaillard) از داستان سمک عیّار ( 1987 ) به فهم بهتر چارچوب فکری این متن مشهور کمک کرد. ژیوا وسل(Ziva Vesel) نیز در کتابی تحت عنوان دایره‌المعارف فارسی ( 1985،  که به فارسی هم ترجمه شده ) سعی کرده است از تأمّل در نوشته‌های فارسی برای درک بهتر تاریخ علوم در عصر اسلامی استفاده کند.
-• ايران پيش از اسلام و باستانشناسي .
+با آنکه مطالعه درباره ادبیات جدید فارسی چندان نظرگیر نبوده، رکود نسبی در این زمینه با روش‌های تحلیلی جدیدی که در ادبیات تطبیقی مورد استفاده قرار گرفته است به سرعت در حال تغییراست. کریستوف بالایی، در جستجوی خاستگاه‌های رُمان فارسی به ارزیابی نفوذ و تأثیر ادبیات خارجی، به زبان اصلی یا به صورت ترجمه، در محافل ادبی معاصر ایران کشانیده شده است. وی با همکاری میشیل کوییپرس کتابی به نام سرچشمه‌های داستان کوتاه فارسی (1983) منتشر کرد که به ویژه به بررسی آثار جمال‌زاده و دهخدا اختصاص داشت.
-نشريه باستانشناسي فرانسه در خارج (1986 ) گزارش هاي كوتاه امّا تفصيلي از مهمترين يافته هاي حفاري هاي باستانشناسي فرانسه ، از همه دوره هاي تاريخي در سراسر جهان، همراه با نقشه هاي متعدد و لوحه هاي رنگي، عرضه كرده است . فصل مربوط به ايران زمين اين نشريه درخور توجه است.
+تحقیق ومطالعه درباره زبان و ادبیات کردی از سال 1970 به این سو در پی انتصاب خانم جویس بلو(Joyce Blau) به ریاست مؤسسه ملّی زبان‌های شرقی رونق گرفته است. روژه لسکو، در سال 1945 دوره‌هایی برای آموزش زبان کردی در فرانسه دایر کرد. کردستان جدید و مسأله قومی کردها موضوع آثار متعددی بوده که در فرانسه منتشر شده‌اند. <ref>نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ [[فرانسه]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] ( در دست انتشار )،</ref>
+==نیز نگاه کنید به==
-•زبانها، گويشها، و ادبيات ايران جديد.
+[[ایران شناسی در کانادا]]؛ [[ایران شناسی در روسیه]]؛ [[ایران شناسی در تونس]]؛ [[ایران شناسی در ژاپن]]؛ [[ایران شناسی در لبنان]]؛ [[ایرانشناسی و ایرانشناسان در چین]]؛ [[ایران شناسی در مالی]]؛ [[ایران‌شناسی در تایلند]]؛ [[ایران شناسی و ایران شناسان در اوکراین]]؛ [[ایران شناسی و ایرانشناسان در اسپانیا]]؛ [[ايران شناسی و ايران شناسان اردن]]؛ [[ایران شناسی در اتیوپی]]؛ [[ایران شناسی در سیرالئون]]؛ [[ایران شناسی در قطر]]
+==کتابشناسی==
-تحقيق ومطالعه درباره زبان ها و ادبيات جديد ايران بر عهده « مؤسسه مطالعات ايراني » در پاريس است. لازار ، علاوه بر كتاب مشهور دستور زبان فارسي امروز ( 1957) كه هنوز هم بهترين كتاب فرانسوي دراين زمينه است، اثري در باره فقه اللغه ايراني و زبان فارسي ادبي قديم ( 1963 ) منتشر كرده و قطعاتي از آثار ادبي فارسي را نيز به زبان فرانسه برگردانده است ( 1964 ) . وي يك فرهنگ جديد فارسي – فرانسه نيز در سال 1988 منتشر كرده است . از كتاب تازه دستور زبان فارسي هنري دوفوشه كور (1981 ) امروزه در دوره هاي آموزش زبان فارسي در فرانسه استفاده بسيار مي شود. آثار محمدجعفر معين فر (1970 )اساساً بر روش هاي فرهنگ نويسي آماري مبتني و متمركز است.
-گويش شناسي در ايران هنوز چندان پيش نرفته است : لوكوك ، درباره گويش هاي نواحي مركزي ايران تحقيق وبحث كرده است . بازن 1980  از رهگذر تحقيق در گويش هاي گيلكي و طالش كوشيده است تا از معيارهاي گويش شناسي براي تفكيك و تمييز گروههاي قومي و نژادي از يكديگر استفاده كند.
-در زمينه ادبيات فارسي ، رُش بول ون[89] و شكورزاده ( 1975 ) در اثر مشتركي در باره فرهنگ مردم خراسان تحقيق كرده اند . پس از انتشار تحقيق لازاردر باره نخستين شاعران زبان فارسي ( 1964) ، ادبيات كلاسيك فارسي دستمايه و موضوع دو اثر مهمّ دوفوشه كور به نام هاي وصف طبيعت در غزل فارسي قرن پنجم هجري (1969) و مفاهيم اخلاقي در ادبيات فارسي از قرن سوم تا قرن پنجم هجري (1986) شد كه اين دوّمي جاي خود را به عنوان مرجع بازكرده است . تجزيه و تحليل مارينا گايار[90] از داستان سمك عيّار ( 1987 ) به فهم بهتر چارچوب فكري اين متن مشهور كمك كرد . ژيوا وسل[91] نيز در كتابي تحت عنوان دايره المعارف فارسي ( 1985 ، - كه به فارسي هم ترجمه شده ) سعي كرده است از تأمّل در نوشته هاي فارسي براي درك بهتر تاريخ علوم در عصر اسلامي استفاده كند.
-با آنكه مطالعه در باره ادبيات جديد فارسي چندان نظرگير نبوده ، ركود نسبي در اين زمينه با روش هاي تحليلي جديدي كه در ادبيات تطبيقي مورد استفاده قرار گرفته است بسرعت در حال تغييراست . كريستوف بالايي ، در جستجوي خاستگاه هاي رُمان فارسي به ارزيابي نفوذ و تأثير ادبيات خارجي ، به زبان اصلي يا به صورت ترجمه ، در محافل ادبي معاصر ايران كشانيده شده است . وي با همكاري ميشيل كوييپرس كتابي به نام سرچشمه هاي داستان كوتاه فارسي ( 1983) منتشر كرد كه بويژه به بررسي آثار جمالزاده و دهخدا اختصاص داشت.
-تحقيق ومطالعه در باره زبان وادبيات كردي از سال 1970 به اين سو در پي انتصاب خانم جويس بلو[92] به رياست مؤسسه ملّي زبان هاي شرقي رونق گرفته است. روژه لسكو ، در سال 1945 دوره هايي براي آموزش زبان كردي در فرانسه داير كرد . كردستان جديد و مسأله قومي كردها موضوع آثار متعددي بوده كه در فرانسه منتشر شده اند.