میزان پوشش شبکه های تلویزیونی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
طبق آمار سال2010، 62/97 درصد جمعیت [[چین]] تحت پوشش تلویزیونی قرار دارند. 78/96 در­صد جمعیت روستایی از تلویزیون برخوردارند. 72/188میلیون خانواده كه 40/46 در صد كل جمعیت را تشكیل می دهند از رادیو و تلویزیون كابلی برخوردارند. كل برنامه ­های تلویزیونی تولید شده در سال2010، 274290000 ساعت بود. برنامه­ ها به 34زبان تولید می شوند.


تعداد كانال­ های بین المللی 43 تاست كه 31720000 ساعت برنامه پخش می ­كنند. درآمد رادیو و تلویزیون در این سال به 23017800 میلیون یوان رسید. 750900 نفر در رادیو و تلویزیون مشغول به كارند. تعداد ایستگاه­ های رله و انتقال امواج كوتاه و متوسط 822 واحد اعلام شده است<ref>www.stats.gov.cn</ref><ref>سابقی، علی محمد(1392). "جامعه و فرهنگ چین." تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref>.
[[پرونده:13910618000345 PhotoL.jpg|بندانگشتی|یک هزار کانال تلویزیونی در [[چین]]]]
طبق آمار سال2010، 62/97 درصد [[جمعیت چین]] تحت پوشش تلویزیونی قرار دارند. 78/96 در­صد جمعیت روستایی از [[تلویزیون در چین|تلویزیون]] برخوردارند. 72/188میلیون [[نهاد خانواده در چین|خانواده]] كه 40/46 در صد كل [[جمعیت چین|جمعیت]] را تشكیل می دهند از [[رادیو در چین|رادیو]] و [[شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین|تلویزیون كابلی]] برخوردارند. كل [[مهمترین شبکه ی تلویزیونی چین|برنامه ­های تلویزیونی]] تولید شده در سال2010، 274290000 ساعت بود. برنامه­ ها به 34زبان تولید می شوند.


نیز نگاه کنید به [[رسانه های چین]]؛ [[تلویزیون در چین]]؛  
تعداد كانال­ های بین المللی 43 تاست كه 31720000 ساعت برنامه پخش می ­كنند. درآمد [[رادیو در چین|رادیو]] و [[تلویزیون در چین|تلویزیون]] در این سال به 23017800 میلیون یوان رسید. 750900 نفر در [[رادیو در چین|رادیو]] و [[تلویزیون در چین|تلویزیون]] مشغول به كارند. تعداد ایستگاه­ های رله و انتقال امواج كوتاه و متوسط 822 واحد اعلام شده است<ref>برگرفته از https://www.stats.gov.cn/</ref><ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1321</ref>.
===[[شبکه های ماهواره ای در چین]]===
در اوایل دهه­ ی1990، [[شبکه های ماهواره ای در چین|كانال­ های ماهواره ­ای تلویزیون]] برای پخش بین المللی وارد عرصه­ ی رسانه ­ای شدند. در سال 1992، شبکه ­ی چهار [https://english.cctv.com/ سی.­سی.­تی­.وی.]، به عنوان نخستین كانال تلویزیونی بین المللی [[چین]] به [[زبان چینی]] و برای چینی های سراسر دنیا شروع به پخش برنامه كرد. در سال2000، کانال 9شبکه ­ی [https://english.cctv.com/ سی.­سی.­تی­.وی.] بین المللی، به زبان انگلیسی بیست و چهار ساعته فعال شد. در حال­ حاضر، کانال­ های عربی، [[زبان روسی|روسی]]، فرانسوی، و پرتغالی این شبکه نیز به پخش برنامه می ­پردازند.
 
در حال حاضر، کانال بین الملل [https://english.cctv.com/ سی.­سی.­تی­.وی.]، 98 درصد كره ­ی زمین را پوشش می ­دهد و در خارج از [[چین]] 45 میلیون نفر آبونمان آن شده اند. مخاطبان این كانال­ ها هم از تنها چینی­ های مقیم خارج تغییر یافته­ است. اگر چه بینندگان چینی­ مقیم خارج مهم هستند، ولی اكنون تمركز بر روی جامعه­ ی آمریكا، اروپا و كشورهای همسایه قرار گرفته است. سكوی تلویزیونی دیوار بزرگ (The Great Wall TV Platform) كه در سال 2004 تأسیس شده است از نمونه تلاش ­های متمركز و هماهنگ [[چین]] برای گسترش و تعمیق نفوذ [[رسانه های چین|رسانه ­های چینی]] در بازار رسانه ­ای جهان است. این سكو تا كنون خدمات ماهواره­ ای را مستقیما به منازل آمریكا، اروپا، كانادا، آسیا، آفریقا، و آمریكای لاتین وصل كرده است.<ref>برگرفته از https://www.eai.nus.edu.sg/</ref> در مجموع هم اینک 37[[شبکه های ماهواره ای در چین|شبکه­ ی ماهواره­ ای]] از [[پکن]] و سایر استان­ های [[چین]] به زبان ماندارین و 8[[شبکه های ماهواره ای در چین|شبکه ­ی ماهواره ­ای]] به غیر زبان ماندارین، مانند کره­ ای، قزاقی، اویغوری، تبتی و... و 3[[شبکه های ماهواره ای در چین|شبکه­ ی ماهواره ­ای]] انیمیشن و کارتونی و 11شبکه­ ی ماهواره ­ای پولی از [[چین]] برنامه پخش می‌­کنند<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1317-1318</ref>.
===[[شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین]]===
در سال1991میلادی، نخستین [[شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین|شبکه­ ی کابلی در چین]] شکل گرفت و از سال1992 رسما در [[چین]] شروع به كار كرد. در سال1996 تلویزیون مركزی [[چین]] 3 ماهواره و 4 ایستگاه انتقال از شركت پان امریكن اجاره كرد و از آن پس برنامه ­های خود را در سرتاسر جهان پخش کرد <ref>طاهری امین، زهرا(1380). [[چین]]. تهران: وزارت امور خارجه، موسسه چاپ و انتشارات،</ref>.
 
هم اینک تعداد [[شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین|شبکه ­های کابلی]] در این کشور از مرز 20هزار شبکه گذشته که مهم­ترین آن­ها [[شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین|شبکه­ ی تلویزیون کابلی]] [[شانگهای]] است که بیش از 2میلیون مشترک داشته و بزرگ­ترین [[شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین|شبکه ­ی کابلی]] جهان از نظر تعداد مشترکان به ­شمار می ­رود. این شبکه دارای 12 کانال است که تمامی زمینه ­های خبری، سیاسی، اقتصادی، آموزشی، ورزشی، موسیقی، خدمات عمومی، تفریحی و... را پوشش می­ دهد.
 
براساس آمار، در پایان سال2008، بیش از44/5 میلیون مشترک تلویزیون کابلی دیجیتالی در [[چین]] وجود دارد. طبق برنامه ­ها و سیاست­ گذاری­ های صورت گرفته توسط دولت چین، تا سال 2010 اغلب شهرها و مناطق [[چین]] تحت پوشش تلویزیون دیجیتالی قرار گرفته و تا سال 2015 و فراگیر شدن تلویزیون دیجیتالی، پخش برنامه به ­صورت آنالوگ متوقف خواهد شد و [[چین]] از تولید کننده­ ی تلویزیون­ های معمولی به یکی از تولید کنندگان تلویزیون ­های دیجیتالی تبدیل خواهد شد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref><ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1318</ref>.
 
== نیز نگاه کنید به ==
[[رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین]]؛ [[رسانه های چین]]؛ [[تلویزیون در چین]]؛ [[رادیو در چین]]
= کتابشناسی =
= کتابشناسی =
<references />
[[رده:رادیو و تلویزیون]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۰

یک هزار کانال تلویزیونی در چین

طبق آمار سال2010، 62/97 درصد جمعیت چین تحت پوشش تلویزیونی قرار دارند. 78/96 در­صد جمعیت روستایی از تلویزیون برخوردارند. 72/188میلیون خانواده كه 40/46 در صد كل جمعیت را تشكیل می دهند از رادیو و تلویزیون كابلی برخوردارند. كل برنامه ­های تلویزیونی تولید شده در سال2010، 274290000 ساعت بود. برنامه­ ها به 34زبان تولید می شوند.

تعداد كانال­ های بین المللی 43 تاست كه 31720000 ساعت برنامه پخش می ­كنند. درآمد رادیو و تلویزیون در این سال به 23017800 میلیون یوان رسید. 750900 نفر در رادیو و تلویزیون مشغول به كارند. تعداد ایستگاه­ های رله و انتقال امواج كوتاه و متوسط 822 واحد اعلام شده است[۱][۲].

شبکه های ماهواره ای در چین

در اوایل دهه­ ی1990، كانال­ های ماهواره ­ای تلویزیون برای پخش بین المللی وارد عرصه­ ی رسانه ­ای شدند. در سال 1992، شبکه ­ی چهار سی.­سی.­تی­.وی.، به عنوان نخستین كانال تلویزیونی بین المللی چین به زبان چینی و برای چینی های سراسر دنیا شروع به پخش برنامه كرد. در سال2000، کانال 9شبکه ­ی سی.­سی.­تی­.وی. بین المللی، به زبان انگلیسی بیست و چهار ساعته فعال شد. در حال­ حاضر، کانال­ های عربی، روسی، فرانسوی، و پرتغالی این شبکه نیز به پخش برنامه می ­پردازند.

در حال حاضر، کانال بین الملل سی.­سی.­تی­.وی.، 98 درصد كره ­ی زمین را پوشش می ­دهد و در خارج از چین 45 میلیون نفر آبونمان آن شده اند. مخاطبان این كانال­ ها هم از تنها چینی­ های مقیم خارج تغییر یافته­ است. اگر چه بینندگان چینی­ مقیم خارج مهم هستند، ولی اكنون تمركز بر روی جامعه­ ی آمریكا، اروپا و كشورهای همسایه قرار گرفته است. سكوی تلویزیونی دیوار بزرگ (The Great Wall TV Platform) كه در سال 2004 تأسیس شده است از نمونه تلاش ­های متمركز و هماهنگ چین برای گسترش و تعمیق نفوذ رسانه ­های چینی در بازار رسانه ­ای جهان است. این سكو تا كنون خدمات ماهواره­ ای را مستقیما به منازل آمریكا، اروپا، كانادا، آسیا، آفریقا، و آمریكای لاتین وصل كرده است.[۳] در مجموع هم اینک 37شبکه­ ی ماهواره­ ای از پکن و سایر استان­ های چین به زبان ماندارین و 8شبکه ­ی ماهواره ­ای به غیر زبان ماندارین، مانند کره­ ای، قزاقی، اویغوری، تبتی و... و 3شبکه­ ی ماهواره ­ای انیمیشن و کارتونی و 11شبکه­ ی ماهواره ­ای پولی از چین برنامه پخش می‌­کنند[۴].

شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین

در سال1991میلادی، نخستین شبکه­ ی کابلی در چین شکل گرفت و از سال1992 رسما در چین شروع به كار كرد. در سال1996 تلویزیون مركزی چین 3 ماهواره و 4 ایستگاه انتقال از شركت پان امریكن اجاره كرد و از آن پس برنامه ­های خود را در سرتاسر جهان پخش کرد [۵].

هم اینک تعداد شبکه ­های کابلی در این کشور از مرز 20هزار شبکه گذشته که مهم­ترین آن­ها شبکه­ ی تلویزیون کابلی شانگهای است که بیش از 2میلیون مشترک داشته و بزرگ­ترین شبکه ­ی کابلی جهان از نظر تعداد مشترکان به ­شمار می ­رود. این شبکه دارای 12 کانال است که تمامی زمینه ­های خبری، سیاسی، اقتصادی، آموزشی، ورزشی، موسیقی، خدمات عمومی، تفریحی و... را پوشش می­ دهد.

براساس آمار، در پایان سال2008، بیش از44/5 میلیون مشترک تلویزیون کابلی دیجیتالی در چین وجود دارد. طبق برنامه ­ها و سیاست­ گذاری­ های صورت گرفته توسط دولت چین، تا سال 2010 اغلب شهرها و مناطق چین تحت پوشش تلویزیون دیجیتالی قرار گرفته و تا سال 2015 و فراگیر شدن تلویزیون دیجیتالی، پخش برنامه به ­صورت آنالوگ متوقف خواهد شد و چین از تولید کننده­ ی تلویزیون­ های معمولی به یکی از تولید کنندگان تلویزیون ­های دیجیتالی تبدیل خواهد شد[۶][۷].

نیز نگاه کنید به

رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین؛ رسانه های چین؛ تلویزیون در چین؛ رادیو در چین

کتابشناسی

  1. برگرفته از https://www.stats.gov.cn/
  2. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1321
  3. برگرفته از https://www.eai.nus.edu.sg/
  4. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1317-1318
  5. طاهری امین، زهرا(1380). چین. تهران: وزارت امور خارجه، موسسه چاپ و انتشارات،
  6. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.
  7. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1318