داستان قبایل دهگانه یهود: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
یکی از اسطورههای بزرگ در فرهنگ عامه [[اتیوپی|کشور اتیوپی]] داستان قبایل ده گانه یهود است. براساس این افسانه بازرگان و سیاحی یهودی به نام الداد -ها دانی (Eldad ha-Dani) | یکی از اسطورههای بزرگ در فرهنگ عامه [[اتیوپی|کشور اتیوپی]] داستان قبایل ده گانه [[یهودی ها در اتیوپی|یهود]] است. براساس این افسانه بازرگان و سیاحی [[یهودی ها در اتیوپی|یهودی]] به نام الداد -ها دانی (Eldad ha-Dani)ساکنحبشه در قرن نهم میلادی- که بارها به سرزمینهای دوردست آن زمان از جمله بابل، شمال آفریقا و [[اسپانیا]] سفر کرده بود- [[اتیوپی]] را موطن قبایل ده گانه «آشر» (Asher)، «گاد» (Gad)، «نفتالی» (Naphtali)، و «دان» (Dan) و سه قبیله از ده قبیله گمشده یهود در: روبن (Reuben)، گاد و مناشه نیمه (Half Manasseh) دانستهاست. | ||
درداستان الداد-ها دانی همچنین از امپراطوری خزرها که بین دریای سیاه و دریای خزر قرار داشته است نیز سخن گفته شده است. بر اساس این [[اساطیر و افسانهها در اتیوپی|افسانه]] در حوالی 740 میلادی پادشاه و مردم خزر به [[یهودی ها در اتیوپی|دین یهود]] گرویدند و این امر مورد تأیید تواریخ [[یهودی ها در اتیوپی|یهودی]] نیز قرار گرفتهاست<ref>برگرفته از [http://www.Nationsencyclopedia.com http://www.Nations encyclopedia.com]</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[فرهنگ عمومی اتیوپی]]؛ [[اساطیر و افسانهها در اتیوپی]]؛ [[داستان حضرت سلیمان و ملکه سبا]] | [[فرهنگ عمومی اتیوپی]]؛ [[اساطیر و افسانهها در اتیوپی]]؛ [[داستان حضرت سلیمان و ملکه سبا]]؛[[اساطیر و افسانهها و قصههای عامیانه در روسیه]]؛ [[اساطیر و افسانههای کانادایی]]؛ [[باورهای عامیانه در مصر]]؛ [[اساطیر و افسانهها و قصههای عامیانه در تونس]]؛ [[اسطوره ها و افسانه های چینی]]؛ [[باورهای عامیانه مردم ژاپن]]؛ [[افسانه های ژاپنی]]؛ [[اساطیر ژاپن]]؛ [[اساطیر، افسانهها و قصههای عامیانه سنگال]]؛ [[اساطیر و افسانهها در مالی]]؛ [[افسانهها و قصه های عامیانه در ساحل عاج]]؛ [[اساطیر و افسانهها و قصههای عامیانه در زیمبابوه]]؛ [[اساطیر، افسانهها و قصههای عامیانه در تایلند]]؛ [[اساطیر، افسانهها و قصههای عامیانه در اسپانیا]]؛ [[اساطیر، افسانه ها و قصه های عامیانه در اردن]]؛ [[اساطیر و افسانهها و قصههای عامیانه در سیرالئون]] | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
== منبع اصلی == | |||
عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D9%88%D9%BE%DB%8C اتیوپی]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص 200-201. | |||
== '''نویسندگان مقاله''' == | |||
امیر بهرام عرب احمدی و مهرداد کریمی | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۲۱
یکی از اسطورههای بزرگ در فرهنگ عامه کشور اتیوپی داستان قبایل ده گانه یهود است. براساس این افسانه بازرگان و سیاحی یهودی به نام الداد -ها دانی (Eldad ha-Dani)ساکنحبشه در قرن نهم میلادی- که بارها به سرزمینهای دوردست آن زمان از جمله بابل، شمال آفریقا و اسپانیا سفر کرده بود- اتیوپی را موطن قبایل ده گانه «آشر» (Asher)، «گاد» (Gad)، «نفتالی» (Naphtali)، و «دان» (Dan) و سه قبیله از ده قبیله گمشده یهود در: روبن (Reuben)، گاد و مناشه نیمه (Half Manasseh) دانستهاست.
درداستان الداد-ها دانی همچنین از امپراطوری خزرها که بین دریای سیاه و دریای خزر قرار داشته است نیز سخن گفته شده است. بر اساس این افسانه در حوالی 740 میلادی پادشاه و مردم خزر به دین یهود گرویدند و این امر مورد تأیید تواریخ یهودی نیز قرار گرفتهاست[۱].
نیز نگاه کنید به
فرهنگ عمومی اتیوپی؛ اساطیر و افسانهها در اتیوپی؛ داستان حضرت سلیمان و ملکه سبا؛اساطیر و افسانهها و قصههای عامیانه در روسیه؛ اساطیر و افسانههای کانادایی؛ باورهای عامیانه در مصر؛ اساطیر و افسانهها و قصههای عامیانه در تونس؛ اسطوره ها و افسانه های چینی؛ باورهای عامیانه مردم ژاپن؛ افسانه های ژاپنی؛ اساطیر ژاپن؛ اساطیر، افسانهها و قصههای عامیانه سنگال؛ اساطیر و افسانهها در مالی؛ افسانهها و قصه های عامیانه در ساحل عاج؛ اساطیر و افسانهها و قصههای عامیانه در زیمبابوه؛ اساطیر، افسانهها و قصههای عامیانه در تایلند؛ اساطیر، افسانهها و قصههای عامیانه در اسپانیا؛ اساطیر، افسانه ها و قصه های عامیانه در اردن؛ اساطیر و افسانهها و قصههای عامیانه در سیرالئون
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از http://www.Nations encyclopedia.com
منبع اصلی
عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 200-201.
نویسندگان مقاله
امیر بهرام عرب احمدی و مهرداد کریمی