اسباب بازی‌های سفالی و گِلین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
در ناحیه‌ی «خوای یانگ» در همین استان، ساخت نوعی [[اسباب بازی های سفالی و گلین|اسباب بازی سفالی]] که شکل حیوان دو سر را دارد، نیز فراوان است. این اسباب‌بازی با دست ساخته شده و روند ساخت آن شامل آماده کردن گِل، تهیه‌ی طرح اصلی، شکل‌دهی، رنگرزی، و [[نقاشی های تزیینی سال نو در چین|نقاشی]] روی آن می‌گردد. ساخت این اسباب‌بازی‌ها با آداب و رسوم محلی نیز ارتباط دارد. | در ناحیه‌ی «خوای یانگ» در همین استان، ساخت نوعی [[اسباب بازی های سفالی و گلین|اسباب بازی سفالی]] که شکل حیوان دو سر را دارد، نیز فراوان است. این اسباب‌بازی با دست ساخته شده و روند ساخت آن شامل آماده کردن گِل، تهیه‌ی طرح اصلی، شکل‌دهی، رنگرزی، و [[نقاشی های تزیینی سال نو در چین|نقاشی]] روی آن می‌گردد. ساخت این اسباب‌بازی‌ها با آداب و رسوم محلی نیز ارتباط دارد. | ||
[[اسباب بازی های سفالی و گلین|اسباب‌بازی‌های سفالی]] با نام‌های محلی «نیگوگو»، «جیجی گوگو» و «گوگو جیر» (جوجه)، در [[جشن ها و فستیوال های چينی|جشن‌های سنتی]] مانند [[جشن عید بهاره|عید بهاره]] و [[جشن فانوس ها در چین|فانوس]]، در بازارهای مکاره علاقمندان زیادی داشته و زنان روستایی که بعد از ازدواج هنوز بچه دار نشده و خواستار فرزندان بیشتر هستند، این اسباب‌بازی‌ها را می‌خرند. ساخت این نوع اسباب‌بازی‌ها در سایر مناطق نیز با کمی تفاوت و براساس ذایقه‌های فرهنگی محل و به اشکال و رنگ‌های متنوع و مختلف رایج است.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد | [[اسباب بازی های سفالی و گلین|اسباب‌بازی‌های سفالی]] با نام‌های محلی «نیگوگو»، «جیجی گوگو» و «گوگو جیر» (جوجه)، در [[جشن ها و فستیوال های چينی|جشن‌های سنتی]] مانند [[جشن عید بهاره|عید بهاره]] و [[جشن فانوس ها در چین|فانوس]]، در بازارهای مکاره علاقمندان زیادی داشته و زنان روستایی که بعد از ازدواج هنوز بچه دار نشده و خواستار فرزندان بیشتر هستند، این اسباب‌بازی‌ها را می‌خرند. ساخت این نوع اسباب‌بازی‌ها در سایر مناطق نیز با کمی تفاوت و براساس ذایقه‌های فرهنگی محل و به اشکال و رنگ‌های متنوع و مختلف رایج است.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص944 و 945.</ref> | ||
نیز نگاه کنید به [[فرهنگ عمومی در چین]] | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[چین در یک نگاه|چین]] | |||
* [[فرهنگ عمومی در چین]] | |||
* [[صنایع دستی و هنرهای مردمی و فولكلور]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۳۶
استان «خِه نَن» در مرکز چین، مرکز تولید اسباب‌بازی سفالی به نام «نینیگوی» است که رنگ آن سیاه بوده و می‌توان از آن به عنوان یک وسیله‌ی صوتی استفاده کرد. این اسباب‌بازی به اشکال متنوعی درست می‌شود که از میان آنها میمون به شکل‌های مختلف، از جمله به صورت انسان، میمون با دو دست روی زانو، میمونی که هلو در دست دارد، میمون در حال بازی روی پا، میمون در حال شخم زدن زمین، میمون در بغل میمون و غیره.
در ناحیه‌ی «خوای یانگ» در همین استان، ساخت نوعی اسباب بازی سفالی که شکل حیوان دو سر را دارد، نیز فراوان است. این اسباب‌بازی با دست ساخته شده و روند ساخت آن شامل آماده کردن گِل، تهیه‌ی طرح اصلی، شکل‌دهی، رنگرزی، و نقاشی روی آن می‌گردد. ساخت این اسباب‌بازی‌ها با آداب و رسوم محلی نیز ارتباط دارد.
اسباب‌بازی‌های سفالی با نام‌های محلی «نیگوگو»، «جیجی گوگو» و «گوگو جیر» (جوجه)، در جشن‌های سنتی مانند عید بهاره و فانوس، در بازارهای مکاره علاقمندان زیادی داشته و زنان روستایی که بعد از ازدواج هنوز بچه دار نشده و خواستار فرزندان بیشتر هستند، این اسباب‌بازی‌ها را می‌خرند. ساخت این نوع اسباب‌بازی‌ها در سایر مناطق نیز با کمی تفاوت و براساس ذایقه‌های فرهنگی محل و به اشکال و رنگ‌های متنوع و مختلف رایج است.[۱]