فرهنگ عبادت در تونس: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «شرکت در نمازهای جمعه و جماعت و گرفتن روزه در ماه مبارک رمضان از برجسته‌ترین نمودهای عبادی ارزشی جامعه و فرهنگ تونس است، اغلب روزه‌خواری در ماه مبارک رمضان و در ملأعام بسیار کم دیده می‌شود. حضور در خانه پیش از اذان مغرب و صرف ۱۸۵ ۱۸۶ افطار...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
شرکت در نمازهای جمعه و جماعت و گرفتن روزه در ماه مبارک رمضان از برجسته‌ترین نمودهای عبادی ارزشی جامعه و فرهنگ [[تونس]] است، اغلب روزه‌خواری در ماه مبارک رمضان و در ملأعام بسیار کم دیده می‌شود. حضور در خانه پیش از اذان مغرب و صرف | |||
شرکت در نمازهای جمعه و جماعت و گرفتن روزه در ماه مبارک رمضان از برجسته‌ترین نمودهای عبادی ارزشی جامعه و فرهنگ [[تونس]] است، اغلب روزه‌خواری در ماه مبارک رمضان و در ملأعام بسیار کم دیده می‌شود. حضور در خانه پیش از اذان مغرب و صرف افطار در کنار [[نهاد خانواده تونس|خانواده]] در فرهنگ عامه بسیار مهم است؛ به‌گونه‌ای که خیابان‌های شهرهای [[تونس]] به وقت افطار، بسیار خلوت است و همگان در تلاش‌اند تا پیش از وقت اذان مغرب در خانه حاضر شوند و به همراه [[نهاد خانواده تونس|خانواده]] بر سر سفره افطار بنشینند. تلاوت قرآن و خواندن نماز تراویح در ماه مبارک رمضان برای عموم مردم اهمیت دارد. | |||
دیدن سریال‌های تلویزیونی، به‌ویژه محصولات ترکی و سوری در ماه مبارک رمضان محبوبیت بسیاری دارد؛ سریال‌های ایرانی نیز از ماه مبارک رمضان سال ۱۳۸۹ شمسی وارد شبکه‌های تلویزیونی [[تونس]] شد. شبکه تلویزیونی «النسمه» برای نخستین‌بار اقدام به پخش سریال «حضرت یوسف (ع)» کرد. پیش از پخش سریال، مخالفت‌هایی در برابر این اقدام صورت گرفت که با دخالت رئیس‌جمهور وقت [[تونس]] به‌جایی نرسید و سریال پخش شد و با استقبال بسیاری از مردم مواجه شد. | |||
از دیگر عادات رمضانیه تونسی‌ها در ماه مبارک رمضان می‌توان به شلیک توپ به وقت افطار اشاره کرد؛ «مدفع الافطار» (توپ افطاری) در منطقه سیدی بوسعید [[شهر تونس]] قرار دارد و در دو وقت افطار و امساک شلیک می‌کند؛ نواختن طبل نیز در سحرها رایج است. غذاهای محبوب مردم در ماه مبارک رمضان سوپ ماهی، بریک، طاجینه و غذاهای شیرین است. مصرف زولبیا (زالابیا) و بریک شیرین در ماه رمضان زیاد است. اجرای جشنواره موسیقی المدینه و اجرای مراسم مذهبی گروه‌های تواشیح موسوم به «سلومیه» و «ملوف» به همراه مجالس شعرخوانی نیز از دیگر [[آداب و رسوم تونس|آداب‌ورسوم رمضانی تونس]] است؛ درمجموع ماه مبارک رمضان در [[تونس]] ماه جشن و شادی است.<ref>عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ تونس. تهران: موسسه فرهنگی, هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی, ص185-186.</ref> | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۰
شرکت در نمازهای جمعه و جماعت و گرفتن روزه در ماه مبارک رمضان از برجسته‌ترین نمودهای عبادی ارزشی جامعه و فرهنگ تونس است، اغلب روزه‌خواری در ماه مبارک رمضان و در ملأعام بسیار کم دیده می‌شود. حضور در خانه پیش از اذان مغرب و صرف افطار در کنار خانواده در فرهنگ عامه بسیار مهم است؛ به‌گونه‌ای که خیابان‌های شهرهای تونس به وقت افطار، بسیار خلوت است و همگان در تلاش‌اند تا پیش از وقت اذان مغرب در خانه حاضر شوند و به همراه خانواده بر سر سفره افطار بنشینند. تلاوت قرآن و خواندن نماز تراویح در ماه مبارک رمضان برای عموم مردم اهمیت دارد.
دیدن سریال‌های تلویزیونی، به‌ویژه محصولات ترکی و سوری در ماه مبارک رمضان محبوبیت بسیاری دارد؛ سریال‌های ایرانی نیز از ماه مبارک رمضان سال ۱۳۸۹ شمسی وارد شبکه‌های تلویزیونی تونس شد. شبکه تلویزیونی «النسمه» برای نخستین‌بار اقدام به پخش سریال «حضرت یوسف (ع)» کرد. پیش از پخش سریال، مخالفت‌هایی در برابر این اقدام صورت گرفت که با دخالت رئیس‌جمهور وقت تونس به‌جایی نرسید و سریال پخش شد و با استقبال بسیاری از مردم مواجه شد.
از دیگر عادات رمضانیه تونسی‌ها در ماه مبارک رمضان می‌توان به شلیک توپ به وقت افطار اشاره کرد؛ «مدفع الافطار» (توپ افطاری) در منطقه سیدی بوسعید شهر تونس قرار دارد و در دو وقت افطار و امساک شلیک می‌کند؛ نواختن طبل نیز در سحرها رایج است. غذاهای محبوب مردم در ماه مبارک رمضان سوپ ماهی، بریک، طاجینه و غذاهای شیرین است. مصرف زولبیا (زالابیا) و بریک شیرین در ماه رمضان زیاد است. اجرای جشنواره موسیقی المدینه و اجرای مراسم مذهبی گروه‌های تواشیح موسوم به «سلومیه» و «ملوف» به همراه مجالس شعرخوانی نیز از دیگر آداب‌ورسوم رمضانی تونس است؛ درمجموع ماه مبارک رمضان در تونس ماه جشن و شادی است.[۱]
کتابشناسی
- ↑ عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ تونس. تهران: موسسه فرهنگی, هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی, ص185-186.