مولفه‌های فرهنگی و مذهبی ژاپن: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۳۳

لباس کیمونوی ژاپنی

فرهنگ ژاپنی غنی و متنوع است. امروزه در ژاپن هنوز هم می‌توان زنانی را مشاهده کرد که لباس‌های کیمونو پوشیده‌اند یا کشتی گیران سومو (相撲/Sumō)^[i] را دید. غذا از آماده کردن تا چیدمان و پذیرایی با آن در برخی از فرهنگ‌ها شکلی هنری به خود گرفته که این امر کاملا درباره فرهنگ ژاپن صادق و به یکی از ویژگی‌های آن بدل شده‌است ^[۱].

ژاپن سنتی ادبی دارد که به قرن هشتم و نگارش کتاب «کوجیکی» (『古事記』/Kojiki) اولین اثر مکتوب ژاپنی بر‌می‌گردد که دربردارنده افسانه‌ها و تاریخ این مجمع‌الجزایر است ^[۲]. ادبیات ژاپن شاهد شاهکارهای بی‌نظیری است که بی شک برترین آن «داستان گنجی» (『源氏物語』/Genji Monogatari) نوشته موراساکی شیکی‌بو (紫式部/Murasaki Shikibu )^[ii] (978-1014)در سال 1008 میلادی است. یکی از منحصر به فرد‌ترین قالب شعر سنتی ژاپنی، هایکو (俳句/Haiku) است.هایکو یک فرم بسیار دقیق است، اما در عین حال توانسته است در میان مردم در سراسر جهان محبوبیت چشمگیری به دست آورد. هایکو در کنار عناصر دیگری از ادبیات و هنر ژاپن مانند «داستان گنجی»، باغ ژاپنی، ذن و ... به عناصری آشنا در میان افراد دارای مطالعه در جهان بدل گشته‌اند^[۳]. نیز نویسندگان معاصر ژاپنی با کسب دو جایزه نوبل ادبیات، توانسته‌اند جایگاهی خاص برای ادبیات مدرن و معاصر ژاپن در جهان خلق کنند ^[۴].

در عرصه‌ی دینی، امروزه بسیاری از ادیان در ژاپن دنبال می‌شوند، اما اکثر ژاپنی‌ها پیرو آیین شینتو و آیین بودایی هستند^[۵]. گرچه مذهب در زندگی روزمره ژاپنی نقش مهمی ندارد، اما آنها آداب و رسومی دارند که در مراسم‌های خاص مانند تولد، عروسی، مراسم تشییع جنازه و تعطیلات مشاهده می‌شوند. بطور سنتی ژاپنی‌ها مراسم مربوط به تعمید و نامگذاری نوزادان و ازدواج را در ایزدکده‌های شینتو و مراسم خاکسپاری را در معابد بودایی انجام می‌دهند، هرچند که این اواخر برگزاری مراسم ازدواج در کلیسای مسیحی هم در میان جوانان ژاپنی دیده می‌شود ^[۶]. بیش از 1 درصد از جمعیت پیرو مسیحیت هستند.

بسیاری از جشنواره‌های ژاپنی، یا ماتسوری (祭り/Matsuri)، از مراسم اولیه شینتو آغاز شده‌است. این جشنواره‌ها اغلب امید به تولید فراوان برنج یا سلامت معنوی جامعه را نشان می‌دهند. جشنواره‌ها اغلب در داخل یک ایزدکده شینتو انجام می‌شود. بسیاری از این جشنواره‌ها بیش از چند روز طول می‌کشد. جشن بسته به محل متفاوت است، اما همه آنها دارای ویژگی‌های مشابه: انرژی، سر و صدا، غذا و هیجان هستند که توسط ایزدکده‌های بزرگ حمایت و برپا می‌شوند ^[۷].

جشن بودایی اوبون

یکی از جشنواره‌های شناخته شده در ژاپن، جشن بودایی اوبون ( お盆/Obon )^[iii] است که همچنین به نام اَبَن نیز شناخته می‌شود. این جشن رویدادی است که سالانه افراد به بازدید از گذشتگان و از دنیا رفتگان می‌پردازند. روزهای قبل از جشنواره، مقبره‌های اجدادی توسط اعضای خانواده تمیز می‌شود. بسیاری از مردم از این فرصت برای بازگشت به شهرهای زادگاه خود برای ملاقات خانواده‌ها و مراجعه به معابد محلی برای دعا استفاده می‌کنند^[۸].

دین بومی ژاپن، شینتو، با فرقه‌های مختلف بودیسم، مسیحیت و برخی از شیوه‌های باستانی و همچنین تعدادی از "ادیان جدید" همزیستی دارد که از قرن نوزدهم ظهور کرده اند. هیچ یک از این ادیان غالب نیست و هر کدام تحت تاثیر دیگری قرار دارد. کودکان ژاپنی معمولا آموزش مذهبی رسمی دریافت نمی‌کنند. از سوی دیگر، بسیاری از خانه‌های ژاپنی دارای یک محراب بودایی هستند که در آن مراسم‌ گوناگون - بعضی روزانه – انجام می‌دهند.

اما از لحاظ زبانی، ژاپنی زبان رسمی ژاپن است. ژاپنی‌ها از چهار سیستم نوشتن متفاوت استفاده می‌کنند؛ کانجی (漢字/Kanji )^[iv] هیراگانا (平仮名/Hiragana)^[v] کاتاکانا (片仮名/Katakana)^[vi] و روماجی (ローマ字/Rōma ji)^[vii]. زبان ژاپنی به طور کلی در گروه زبانی آلتایی گنجانده شده و تا اندازه‌ی زیادی به کره‌ای نزدیک است، اگرچه واژگان متفاوت هستند. نظام نوشتاری ژاپنی از چینی مشتق شده‌است ^[۹]. برخی از زبان شناسان نیز ادعا می‌کنند، ژاپنی‌ها دارای عناصر زبان‌های آسیای جنوب شرقی هستند. معرفی سیستم نوشتن چینی و ادبیات چینی در قرن چهارم، واژگان ژاپنی را غنی کرد.

هجاهای ژاپنی به خط هیراگانا

ژاپنی استاندارد، بر اساس گویشی که در توکیو صحبت می‌شود، در اواخر قرن نوزدهم به‌وسیله ایجاد یک سیستم آموزشی ملی و ارتباط گسترده‌تر برقرار شد. گویش‌های محلی زیادی وجود دارد، اما ژاپنی استاندارد به طور گسترده‌ای در سراسر کشور استفاده می‌شود. ژاپنی به شکل کلی به دو گویش اصلی هوندو (本土方言/Hondo Hōgen)^[viii] و نانتو (南島/Nantō )^[ix] تقسیم شده‌است. گویش هوندو در سراسر ژاپن مورد استفاده قرار می‌گیرد و ممکن است به سه زیرمجموعه عمده تقسیم شود: شرقی، غربی و کیوشو. گویش‌های نانتو توسط ساکنین اوکیناوا از جزایر آمامی (奄美/Amami) در استان کاگوشیما (鹿児島県/Kagoshima ken)تا جزیره یوناگونی (与那国島/Yonagunijima) در انتهای غربی مجمع‌الجزایر استفاده می‌شود^[۱۰].

در مورد اقلیت‌های فرهنگی در ژاپن نیز باید گفت، از لحاظ تاریخی، هر دو قوم آینو و اوکیناوایی اغلب درجه دوم محسوب شده‌اند. چند گروه کوچک و پراکنده، هویت خود را در هوکایدو حفظ کرده‌اند. قبل از جنگ تمایل به تمایز مردم اوکیناوا از دیگر ژاپنی‌ها به دلیل تفاوت‌های فیزیکی و فرهنگی محسوس بود، اما بعد از جنگ این گرایش بطور قابل توجهی کاهش یافته، هرچند به طور کامل از بین نرفته‌است. فرهنگ اوکیناوا، از جمله گویش و مذهب آن، به عنوان ویژگی‌های مهمی از فرهنگ ژاپنی به رسمیت شناخته شده‌است و اوکیناوایی‌ها در جامعه ژاپنی ادغام شده‌اند. با این حال، اوکیناوایی‌ها مدت‌ها معتقد بودند، حضور دائمی نیروهای نظامی ایالات متحده در اوکیناوا نوعی تبعیض علیه آنها توسط دولت ژاپن است. همچنین به نظر می‌رسد، دوباره روحیه‌ی جدیدی در میان اوکیناوایی‌ها بوجود آمده است که می‌خواهند هویت فرهنگی متمایز خود را حفظ کنند^[۱۱].

پاورقی

[i] - کشتی سنتی ژاپن

[ii] - شاعر، نویسنده و ندیمه دربار امپراتور. او یکی از بزرگترین نویسندگان زن جهان به شمار می‌رود.

[iii] - آیینی برای بزرگداشت نیاکان درگذشته است. فرضیه‌هایی در مورد تأثیر فرهنگ ایران باستان بر این آیین وجود دارد.

[iv] - واژه‌نگارهای حروف چینی.

[v] - یکی از دو خط هجانگار در زبان ژاپنی.

[vi] - یکی دیگر از دو خط هجانگار در زبان ژاپنی که عموما برای نگارش نام‌ها و کلمات غیر ژاپنی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

[vii] - نگارش زبان ژاپنی با حروف لاتین.

[viii] - هوندو به معنی خاک اصلی یا سرزمین اصلی است.

[ix] - به معنی جزایر جنوبی است.

نیز نگاه کنید به

جغرافیای فرهنگی ژاپن

کتابشناسی

↑ (الینگتون، 2009: 293)
↑ (الینگتون، 2009: 247)
↑ (الینگتون، 2009: 13)
↑ (الینگتون، 2009: 248)
↑ (معین‌زاده، 1382: 84)
↑ (معین‌زاده، 1382: 150)
↑ (الینگتون، 2009: 341)
↑ (الینگتون، 2009: 390)
↑ (معین‌زاده، 1382: 82)
↑ (معین‌زاده، 1382: 83)
↑ یزدان پناه، کیومرث(1402)."جغرافیای ژاپن ".در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص 15- 35

[1] (الینگتون، 2009: 293)

[2] (الینگتون، 2009: 247)

[3] (الینگتون، 2009: 13)

[4] (الینگتون، 2009: 248)

[5] (معین‌زاده، 1382: 84)

[6] (معین‌زاده، 1382: 150)

[7] (الینگتون، 2009: 341)

[8] (الینگتون، 2009: 390)

[9] (معین‌زاده، 1382: 82)

[10] (معین‌زاده، 1382: 83)

[11] یزدان پناه، کیومرث(1402)."جغرافیای ژاپن ".در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص 15- 35

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-فرهنگ ژاپنی غنی و متنوع است. امروزه در [[ژاپن]] هنوز هم می‌توان زنانی را مشاهده كرد که لباس‌های کیمونو پوشيده‌اند یا کشتی گیران سومو<sup>[1]</sup> را دید. غذا از آماده كردن تا چيدمان و پذيرايي با آن در برخي از فرهنگ‌ها شكلي هنري به خود گرفته كه اين امر كاملا درباره فرهنگ ژاپن صادق و به يكي از ويژگي‌هاي آن بدل شده است (الينگتون، 2009: 293).
+[[پرونده:کیمونوی ژاپنی.jpg|بندانگشتی|لباس کیمونوی ژاپنی]]
+[[فرهنگ ژاپنی]] غنی و متنوع است. امروزه در [[ژاپن]] هنوز هم می‌توان زنانی را مشاهده کرد که لباس‌های [[کیمونوی ژاپنی|کیمونو]] پوشیده‌اند یا کشتی گیران سومو (相撲/Sumō)<sup>[i]</sup> را دید. غذا از آماده کردن تا چیدمان و پذیرایی با آن در برخی از فرهنگ‌ها شکلی هنری به خود گرفته که این امر کاملا درباره فرهنگ ژاپن صادق و به یکی از ویژگی‌های آن بدل شده‌است <ref>(الینگتون، 2009: 293)</ref>.
-ژاپن سنتي ادبي دارد كه به قرن هشتم و نگارش كتاب «کوجیکی»<sup>[2]</sup> اولین اثر مكتوب ژاپني بر‌مي‌گردد كه دربردارنده افسانه‌ها و تاريخ اين مجمع‌الجزاير است (همان: 247). ادبيات ژاپن شاهد شاهكارهاي بي‌نظيري است كه بي شك برترين آن «داستان گنجي»<sup>[3]</sup> نوشته موراساكي شيكي‌بو<sup>[4]</sup> در سال 1008 ميلادي است. یکی از منحصر به فرد‌ترین قالب شعر سنتی ژاپنی، هایکو<sup>[5]</sup> است.هایکو یک فرم بسیار دقیق است، اما در عین حال توانسته است در میان مردم در سراسر جهان محبوبیت چشمگیری به دست آورد. هايكو در كنار عناصر ديگري از ادبيات و هنر ژاپن مانند «داستان گنجي»، باغ ژاپني، ذن و ... به عناصري آشنا در ميان افراد داراي مطالعه در جهان بدل گشته‌اند(همان: سيزده). نيز نويسندگان معاصر ژاپني با كسب دو جايزه نوبل ادبيات، توانسته‌اند جايگاهي خاص براي ادبيات مدرن و معاصر ژاپن در جهان خلق كنند (همان: 248).
+[[ژاپن]] سنتی ادبی دارد که به قرن هشتم و نگارش کتاب «کوجیکی» (『古事記』/Kojiki) اولین اثر مکتوب ژاپنی بر‌می‌گردد که دربردارنده افسانه‌ها و تاریخ این مجمع‌الجزایر است <ref>(الینگتون، 2009: 247)</ref>. [[ادبیات ژاپنی|ادبیات ژاپن]] شاهد شاهکارهای بی‌نظیری است که بی شک برترین آن «داستان گنجی» (『源氏物語』/Genji Monogatari) نوشته موراساکی شیکی‌بو (紫式部/Murasaki Shikibu )<sup>[ii]</sup> (978-1014)در سال 1008 میلادی است. یکی از منحصر به فرد‌ترین قالب شعر سنتی ژاپنی، هایکو (俳句/Haiku) است.هایکو یک فرم بسیار دقیق است، اما در عین حال توانسته است در میان مردم در سراسر جهان محبوبیت چشمگیری به دست آورد. هایکو در کنار عناصر دیگری از ادبیات و [[هنر ژاپن]] مانند «داستان گنجی»، [[باغ ژاپنی]]، ذن و ... به عناصری آشنا در میان افراد دارای مطالعه در جهان بدل گشته‌اند<ref>(الینگتون، 2009: 13)</ref>. نیز نویسندگان معاصر ژاپنی با کسب دو جایزه نوبل ادبیات، توانسته‌اند جایگاهی خاص برای ادبیات مدرن و معاصر ژاپن در جهان خلق کنند <ref>(الینگتون، 2009: 248)</ref>.
-در عرصه‌ی دینی، امروزه بسیاری از ادیان در ژاپن دنبال می‌شوند، اما اکثر ژاپنی‌ها پیرو آيين شینتو و آيين بودايي هستند (معين‌زاده، 1382: 84). گرچه مذهب در زندگی روزمره ژاپنی نقش مهمی ندارد، اما آنها آداب و رسومی دارند که در مراسم‌هاي خاص مانند تولد، عروسی، مراسم تشییع جنازه و تعطیلات مشاهده می‌شوند. بطور سنتي ژاپني‌ها مراسم مربوط به تعميد و نامگذاري نوزادان و ازدواج را در ايزدكده‌هاي شينتو و مراسم خاكسپاري را در معابد بودايي انجام مي‌دهند، هرچند كه اين اواخر برگزاري مراسم ازدواج در كليساي مسيحي هم در ميان جوانان ژاپني ديده مي‌شود (همان: 150). بیش از 1 درصد از جمعیت پیرو مسیحیت هستند.
+در عرصه‌ی دینی، امروزه بسیاری از ادیان در [[ژاپن]] دنبال می‌شوند، اما اکثر ژاپنی‌ها پیرو آیین شینتو و آیین بودایی هستند<ref>(معین‌زاده، 1382: 84)</ref>. گرچه مذهب در زندگی روزمره ژاپنی نقش مهمی ندارد، اما آنها آداب و رسومی دارند که در مراسم‌های خاص مانند تولد، عروسی، مراسم تشییع جنازه و تعطیلات مشاهده می‌شوند. بطور سنتی ژاپنی‌ها مراسم مربوط به تعمید و نامگذاری نوزادان و ازدواج را در ایزدکده‌های شینتو و مراسم خاکسپاری را در معابد بودایی انجام می‌دهند، هرچند که این اواخر برگزاری مراسم ازدواج در کلیسای مسیحی هم در میان جوانان ژاپنی دیده می‌شود <ref>(معین‌زاده، 1382: 150)</ref>. بیش از 1 درصد از جمعیت پیرو [[مسیحیت در ژاپن|مسیحیت]] هستند.
-بسیاری از جشنواره‌های ژاپنی، یا ماتسوری<sup>[6]</sup>، از مراسم اولیه شینتو آغاز شده است. این جشنواره‌ها اغلب امید به تولید فراوان برنج یا سلامت معنوی جامعه را نشان می‌دهند. جشنواره‌ها اغلب در داخل یک ايزدكده شینتو انجام می‌شود. بسیاری از این جشنواره‌ها بیش از چند روز طول میکشد. جشن بسته به محل متفاوت است، اما همه آنها دارای ویژگی‌های مشابه: انرژی، سر و صدا، غذا و هیجان هستند كه توسط ايزدكده‌هاي بزرگ حمايت و برپا مي‌شوند (الينگتون، 2009: 341).
+بسیاری از جشنواره‌های ژاپنی، یا ماتسوری (祭り/Matsuri)، از مراسم اولیه شینتو آغاز شده‌است. این جشنواره‌ها اغلب امید به تولید فراوان برنج یا سلامت معنوی جامعه را نشان می‌دهند. جشنواره‌ها اغلب در داخل یک ایزدکده شینتو انجام می‌شود. بسیاری از این جشنواره‌ها بیش از چند روز طول می‌کشد. جشن بسته به محل متفاوت است، اما همه آنها دارای ویژگی‌های مشابه: انرژی، سر و صدا، غذا و هیجان هستند که توسط ایزدکده‌های بزرگ حمایت و برپا می‌شوند <ref>(الینگتون، 2009: 341)</ref>.
+[[پرونده:جشن بودایی اوبون.jpg|بندانگشتی|جشن بودایی اوبون]]
+یکی از جشنواره‌های شناخته شده در [[ژاپن]]، جشن بودایی اوبون ( お盆/Obon )<sup>[iii]</sup> است که همچنین به نام اَبَن نیز شناخته می‌شود. این جشن رویدادی است که سالانه افراد به بازدید از گذشتگان و از دنیا رفتگان می‌پردازند. روزهای قبل از جشنواره، مقبره‌های اجدادی توسط اعضای خانواده تمیز می‌شود. بسیاری از مردم از این فرصت برای بازگشت به شهرهای زادگاه خود برای ملاقات خانواده‌ها و مراجعه به معابد محلی برای دعا استفاده می‌کنند<ref>(الینگتون، 2009: 390)</ref>.
-یکی از جشنواره‌های شناخته شده در ژاپن، جشن بودايي اوبون<sup>[7]</sup> است که همچنین به نام اَبَن نیز شناخته می‌شود. اين جشن رویدادی است که سالانه افراد به بازدید از گذشتگان و از دنیا رفتگان می‌پردازند. روزهای قبل از جشنواره، مقبره‌های اجدادی توسط اعضای خانواده تمیز می‌شود. بسیاری از مردم از این فرصت برای بازگشت به شهرهای زادگاه خود برای ملاقات خانواده‌ها و مراجعه به معابد محلی برای دعا استفاده می‌کنند(همان: 390).
+دین بومی ژاپن، شینتو، با فرقه‌های مختلف بودیسم، مسیحیت و برخی از شیوه‌های باستانی و همچنین تعدادی از "ادیان جدید" همزیستی دارد که از قرن نوزدهم ظهور کرده اند. هیچ یک از این ادیان غالب نیست و هر کدام تحت تاثیر دیگری قرار دارد. کودکان ژاپنی معمولا آموزش مذهبی رسمی دریافت نمی‌کنند. از سوی دیگر، بسیاری از خانه‌های ژاپنی دارای یک محراب بودایی هستند که در آن مراسم‌ گوناگون - بعضی روزانه – انجام می‌دهند.
-دین بومی ژاپن، شینتو، با فرقه‌های مختلف بودیسم، مسیحیت و برخی از شیوه‌های باستانی و همچنین تعدادی از "ادیان جدید" همزيستي دارد که از قرن نوزدهم ظهور کرده اند. هيچ يك از اين ادیان غالب نیست و هر کدام تحت تاثیر دیگري قرار دارد. کودکان ژاپنی معمولا آموزش مذهبی رسمی دریافت نمی‌کنند. از سوی دیگر، بسیاری از خانه‌های ژاپنی دارای یک محراب بودایی هستند که در آن مراسم‌ گوناگون - بعضی روزانه – انجام می‌دهند.
+اما از لحاظ زبانی، ژاپنی زبان رسمی ژاپن است. ژاپنی‌ها از چهار سیستم نوشتن متفاوت استفاده می‌کنند؛ کانجی (漢字/Kanji )<sup>[iv]</sup> هیراگانا (平仮名/Hiragana)<sup>[v]</sup> کاتاکانا (片仮名/Katakana)<sup>[vi]</sup> و روماجی (ローマ字/Rōma ji)<sup>[vii]</sup>. [[زبان ژاپنی]] به طور کلی در گروه زبانی آلتایی گنجانده شده و تا اندازه‌ی زیادی به کره‌ای نزدیک است، اگرچه واژگان متفاوت هستند. نظام نوشتاری ژاپنی از چینی مشتق شده‌است <ref>(معین‌زاده، 1382: 82)</ref>. برخی از زبان شناسان نیز ادعا می‌کنند، ژاپنی‌ها دارای عناصر زبان‌های آسیای جنوب شرقی هستند. معرفی سیستم نوشتن چینی و [[ادبیات چینی]] در قرن چهارم، واژگان ژاپنی را غنی کرد.
+[[پرونده:هجاهای ژاپنی به خط هیراگانا.jpg|بندانگشتی|هجاهای ژاپنی به خط هیراگانا]]
+ژاپنی استاندارد، بر اساس گویشی که در [[توکیو]] صحبت می‌شود، در اواخر قرن نوزدهم به‌وسیله ایجاد یک سیستم آموزشی ملی و ارتباط گسترده‌تر برقرار شد. گویش‌های محلی زیادی وجود دارد، اما ژاپنی استاندارد به طور گسترده‌ای در سراسر کشور استفاده می‌شود. ژاپنی به شکل کلی به دو گویش اصلی هوندو (本土方言/Hondo Hōgen)<sup>[viii]</sup> و نانتو (南島/Nantō )<sup>[ix]</sup> تقسیم شده‌است. گویش هوندو در سراسر ژاپن مورد استفاده قرار می‌گیرد و ممکن است به سه زیرمجموعه عمده تقسیم شود: شرقی، غربی و کیوشو. گویش‌های نانتو توسط ساکنین اوکیناوا از جزایر آمامی (奄美/Amami) در استان کاگوشیما (鹿児島県/Kagoshima ken)تا جزیره یوناگونی (与那国島/Yonagunijima) در انتهای غربی مجمع‌الجزایر استفاده می‌شود<ref>(معین‌زاده، 1382: 83)</ref>.
-اما از لحاظ زبانی، ژاپنی زبان رسمی ژاپن است. ژاپنی‌ها از چهار سیستم نوشتن متفاوت استفاده می‌کنند؛ کانجی<sup>[8]</sup> هیراگانا<sup>[9]</sup> کاتاکانا<sup>[10]</sup> و روماجی<sup>[11]</sup>. زبان ژاپنی به طور کلی در گروه زبانی آلتایی گنجانده شده و تا اندازه‌ی زیادی به کره‌ای نزدیک است، اگرچه واژگان متفاوت هستند. نظام نوشتاري ژاپني از چيني مشتق شده است (معين‌زاده، 1382: 82). برخی از زبان شناسان نیز ادعا می‌کنند، ژاپنی‌ها دارای عناصر زبان‌های آسیای جنوب شرقی هستند. معرفی سیستم نوشتن چینی و [[ادبیات چینی]] در قرن چهارم، واژگان ژاپنی را غنی کرد.
+در مورد اقلیت‌های فرهنگی در ژاپن نیز باید گفت، از لحاظ تاریخی، هر دو قوم آینو و اوکیناوایی اغلب درجه دوم محسوب شده‌اند. چند گروه کوچک و پراکنده، هویت خود را در هوکایدو حفظ کرده‌اند. قبل از جنگ تمایل به تمایز مردم اوکیناوا از دیگر ژاپنی‌ها به دلیل تفاوت‌های فیزیکی و فرهنگی محسوس بود، اما بعد از جنگ این گرایش بطور قابل توجهی کاهش یافته، هرچند به طور کامل از بین نرفته‌است. فرهنگ اوکیناوا، از جمله گویش و مذهب آن، به عنوان ویژگی‌های مهمی از فرهنگ ژاپنی به رسمیت شناخته شده‌است و اوکیناوایی‌ها در جامعه ژاپنی ادغام شده‌اند. با این حال، اوکیناوایی‌ها مدت‌ها معتقد بودند، حضور دائمی نیروهای نظامی [[ایالات متحده]] در اوکیناوا نوعی تبعیض علیه آنها توسط دولت ژاپن است. همچنین به نظر می‌رسد، دوباره روحیه‌ی جدیدی در میان اوکیناوایی‌ها بوجود آمده است که می‌خواهند هویت فرهنگی متمایز خود را حفظ کنند<ref>یزدان پناه، کیومرث(1402)."جغرافیای ژاپن ".در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص 15- 35</ref>.
-ژاپنی استاندارد، بر اساس گویشی که در توکیو صحبت می‌شود، در اواخر قرن نوزدهم بوسیله ایجاد یک سیستم آموزشی ملی و ارتباط گسترده‌تر برقرار شد. گویش‌های محلی زیادی وجود دارد، اما ژاپنی استاندارد به طور گسترده‌ای در سراسر کشور استفاده می‌شود. ژاپنی به شکل کلی به دو گویش اصلی هوندو<sup>[12]</sup> و نانتو<sup>[13]</sup> تقسیم شده است. گویش هوندو در سراسر ژاپن مورد استفاده قرار می‌گیرد و ممکن است به سه زیرمجموعه عمده تقسیم شود: شرقی، غربی و کیوشو. گویش‌های نانتو توسط ساکنین اوکیناوا از جزایر آمامی<sup>[14]</sup> در استان کاگوشیما<sup>[15]</sup> تا جزیره یوناگونی<sup>[16]</sup> در انتهای غربی مجمع‌الجزایر استفاده می‌شود (همان: 83).
+== پاورقی ==
+[i] - کشتی سنتی ژاپن
-در مورد اقلیت‌های فرهنگی در ژاپن نیز باید گفت، از لحاظ تاریخی، هر دو قوم آینو و اوکیناوايي اغلب درجه دوم محسوب شده‌اند. چند گروه کوچک و پراکنده، هویت خود را در هوکایدو حفظ کرده‌اند. قبل از جنگ تمایل به تمایز مردم اوکیناوا از دیگر ژاپنیها به دلیل تفاوت‌های فیزیکی و فرهنگی محسوس بود، اما بعد از جنگ این گرایش بطور قابل توجهی کاهش یافته، هرچند به طور کامل از بين نرفته است. فرهنگ اوکیناوا، از جمله گویش و مذهب آن، به عنوان ویژگی‌های مهمی از فرهنگ ژاپنی به رسمیت شناخته شده است و اوکیناوايي‌ها در جامعه ژاپنی ادغام شده‌اند. با این حال، اوکیناوایی‌ها مدت‌ها معتقد بودند، حضور دائمی نیروهای نظامی ایالات متحده در اوکیناوا نوعی تبعیض علیه آنها توسط دولت ژاپن است. همچنین به نظر می‌رسد، دوباره روحیه‌ی جدیدی در میان اوکیناوایی‌ها بوجود آمده است که می‌خواهند هویت فرهنگی متمایز خود را حفظ کنند.
+[ii] - شاعر، نویسنده و ندیمه دربار امپراتور. او یکی از بزرگترین نویسندگان زن جهان به شمار می‌رود.
-----[1]  相撲/Sumō: كشتي سنتي ژاپن.
-[2] 『古事記』/Kojiki.
+[iii] - آیینی برای بزرگداشت نیاکان درگذشته است. فرضیه‌هایی در مورد تأثیر فرهنگ ایران باستان بر این آیین وجود دارد.
-[3] 『源氏物語』/Genji Monogatari.
+[iv] - واژه‌نگارهای حروف چینی.
-[4]  紫式部/Murasaki Shikibu(978-1014): شاعر، نويسنده و نديمه دربار امپراتور. او يكي از بزرگترين نويسندگان زن جهان به شمار مي‌رود.
+[v]  - یکی از دو خط هجانگار در زبان ژاپنی.
-[5] 俳句/Haiku.
+[vi] - یکی دیگر از دو خط هجانگار در زبان ژاپنی که عموما برای نگارش نام‌ها و کلمات غیر ژاپنی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
-[6] 祭り/Matsuri.
+[vii] - نگارش زبان ژاپنی با حروف لاتین.
-[7]  お盆/Obon: آييني براي بزرگداشت نياكان درگذشته است. فرضيه‌هايي در مورد تأثير فرهنگ ايران باستان بر اين آيين وجود دارد.
+[viii] - هوندو به معنی خاک اصلی یا سرزمین اصلی است.
-[8]  漢字/Kanji: واژه‌نگارهاي حروف چيني.
+[ix] - به معنی جزایر جنوبی است.
-[9]  平仮名/Hiragana: يكي از دو خط هجانگار در زبان ژاپني.
+== نیز نگاه کنید به ==
-[10]  片仮名/Katakana: يكي ديگر از دو خط هجانگار در زبان ژاپني كه عموما براي نگارش نام‌ها و كلمات غير ژاپني مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
+* [[جغرافیای فرهنگی ژاپن]]
-[11]  ローマ字/Rōma ji: نگارش زبان ژاپني با حروف لاتين.
+== کتابشناسی ==
-[12]  本土方言/Hondo Hōgen: هوندو به معني خاك اصلي يا سرزمين اصلي است.
-[13]  南島/Nantō: به معني جزاير جنوبي است.
-[14] 奄美/Amami.
-[15] 鹿児島県/Kagoshima ken.
-[16] 与那国島/Yonagunijima.