پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی زیمبابوه و ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۵ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۳

اعمال و رفتارهای ظالمانه رژیم نژاد پرست رودزیا چهره ناخوشایندی از آن در میان مردم دنیا و مجامع بین‌المللی به وجود آورده بود و بسیاری از دولت‌ها با قطع رابطه سیاسی و یا تحریم این رژیم مخالفت خود را با شیوه حکومت ناعادلانه آن ابراز کرده بودند. این رژیم از سوی سازمان ملل هم مورد تحریم قرار گرفته بود^[۱].

در زمان حکومت محمدرضا پهلوی ایران و رژیم نژاد پرست رودزیا روابط سیاسی رسمی با یکدیگر نداشتند اما مراودات اقتصادی نسبتاً خوبی بین دو کشور وجود داشت. اسناد موجود مؤید روابط خوب و دوستانه محمدرضا با رژیم آپارتاید و به خصوص شخص یان اسمیت می‌‌باشد.

محمدرضا پهلوی در جریان بحران رودزیا به کمک یان اسمیت شتافت و با ارسال محموله‌های نفتی اقتصاد رو به زوال رودزیا را از فروپاشی نجات داد همان گونه که حمایت و کمک‌های او به حکومت نژاد پرست آفریقای جنوبی توانست تا مدتی رژیم آپارتاید را سرپا نگه دارد. حکومت پهلوی از متحدان اصلی رودزیا و آفریقای جنوبی در دوران حکومت نژادپرستان دو کشور بود^[۲].

با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران یه تقریباً هم زمان با استقلال زیمبابوه بود، زمینه‌های برقراری روابط میان دو کشور که دارای دیدگاه‌های مشترک در خصوص نفی اقتدار ظالمانه امپریالیسم غرب بوده ملت‌ها را حاکمان اصلی کشورهایشان می‌دانستند، فراهم شد. ایران و زیمبابوه که با مقاومت، تلاش و از خود گذشتگی مردم دو کشور به پیروزی رسیده بودند، می‌توانستند در سایه روابط سیاسی مبتنی بر احترام متقابل در مسیر اعتلای دو کشور و نیل به اهداف غایی مبارزات ملت‌هایشان در کنار یکدیگر و پشتیبان هم باشند.

رابرت موگابه، پیروزی انقلاب اسلامی را الهام بخش نهضت مردمی زیمبابوه دانسته و گفته بود:

«پیروزی انقلاب اسلامی در ایران یک پیروزی بزرگ برای نیروهای انقلاب در اقصی نقاط جهان محسوب می‌شود، زیرا این انقلاب برای تمامی مردم تحت ستم دنیا الهام بخش بوده است»^[۳].

جمهوری اسلامی ایران همواره از مبارزات مردم زیمبابوه در راه کسب آزادی و استقلال و محو رژیم نژادپرست یان اسمیت حمایت می‌کرد و بعد از استقلال این کشور، در سال 1980 اقدام به گشایش نمایندگی در حراره نمود. زیمبابوه بعد از کسب استقلال به عضویت جنبش غیر متعهدها در آمد و در رویدادهای بین المللی سیاست عدم دخالت در امور داخلی کشورها را پیش گرفته مواضع مستقلی اتخاذ می‌کرد که از این لحاظ با شیوه‌های دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران هم سو بود. زیمبابوه دوستی نزدیکی با جمهوری اسلامی ایران داشت و در زمان جنگ تحمیلی بارها عراق را متجاوز و آغازگر جنگ خوانده بود^[۴].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ مفرحی، احمد(1374). کتاب سبز زیمبابوه. تهران: وزارت امور خارجه، ص. 179.
↑ دیبا، فریده (1383). دخترم فرح. ترجمه فیروز الهه رییس. تهران: به‌آفرین. ص. 200.
↑ روزنامه رسالت، شماره 7303. مورخ .90/4/12 بازبینی شده در تاریخ 99/8/18 از https://resalat-news.com.
↑ ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.277-279.

[1] مفرحی، احمد(1374). کتاب سبز زیمبابوه. تهران: وزارت امور خارجه، ص. 179.

[2] دیبا، فریده (1383). دخترم فرح. ترجمه فیروز الهه رییس. تهران: به‌آفرین. ص. 200.

[3] روزنامه رسالت، شماره 7303. مورخ .90/4/12 بازبینی شده در تاریخ 99/8/18 از https://resalat-news.com.

[4] ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.277-279.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''پیشینه روابط'''
+اعمال و رفتارهای ظالمانه رژیم نژاد پرست رودزیا چهره ناخوشایندی از آن در میان مردم دنیا و مجامع بین‌المللی به وجود آورده بود و بسیاری از دولت‌ها با قطع رابطه سیاسی و یا تحریم این رژیم مخالفت خود را با شیوه حکومت ناعادلانه آن ابراز کرده بودند. این رژیم از سوی [https://www.un.org/en/ سازمان ملل] هم مورد تحریم قرار گرفته بود<ref>مفرحی، احمد(1374). کتاب سبز [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://mfa.ir/portal/viewpage/14736/%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%B4%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D8%AA وزارت امور خارجه]، ص. 179.</ref>.
-اعمال و رفتارهای ظالمانه رژیم نژاد پرست رودزیا چهره ناخوشایندی از آن در میان مردم دنیا و مجامع بین المللی به وجود آورده بود و بسیاری از دولت ها با قطع رابطه سیاسی و یا تحریم این رژیم مخالفت خود را با شیوه حکومت ناعادلانه آن ابراز کرده بودند.این رژیم از سوی سازمان ملل هم مورد تحریم قرار گرفته بود.   (مفرحی،179:1374)
+در زمان حکومت محمدرضا پهلوی ایران و رژیم نژاد پرست رودزیا روابط سیاسی رسمی با یکدیگر نداشتند اما مراودات اقتصادی نسبتاً خوبی بین دو کشور وجود داشت. اسناد موجود مؤید روابط خوب و دوستانه محمدرضا با رژیم آپارتاید و به خصوص شخص یان اسمیت می‌‌باشد.
-در زمان حکومت محمد رضا پهلوی ایران و رژیم نژاد پرست رودزیا روابط سیاسی رسمی با یکدیگر نداشتند اما مراودات اقتصادی نسبتاً خوبی بین دو کشور وجود داشت.اسناد موجود مؤید روابط خوب و دوستانه محمد رضا با رژیم آپارتاید و به خصوص شخص یان اسمیت می باشد.
+محمدرضا پهلوی در جریان بحران رودزیا به کمک یان اسمیت شتافت و با ارسال محموله‌های نفتی اقتصاد رو به زوال رودزیا را از فروپاشی نجات داد همان گونه که حمایت و کمک‌های او به حکومت نژاد پرست آفریقای جنوبی توانست تا مدتی رژیم آپارتاید را  سرپا نگه دارد. حکومت پهلوی از متحدان اصلی رودزیا و آفریقای جنوبی در دوران حکومت نژادپرستان دو کشور بود<ref>دیبا، فریده (1383). دخترم فرح. ترجمه فیروز الهه رییس. تهران: به‌آفرین. ص. 200.</ref>.
-محمدرضا پهلوی در جریان بحران رودزیا به کمک یان اسمیت شتافت و با ارسال محموله های نفتی اقتصاد رو به زوال رودزیا را از فروپاشی نجات داد همان گونه که حمایت و کمک های او به حکومت نژاد پرست آفریقای جنوبی توانست تا مدتی رژیم آپارتاید را  سرپا نگه دارد.حکومت پهلوی از متحدان اصلی رودزیا و آفریقای جنوبی در دوران حکومت نژادپرستان  دو کشور بود. (دیبا،200:1383).
+با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران یه تقریباً هم زمان با استقلال [[زيمبابوه|زیمبابوه]] بود، زمینه‌های برقراری روابط میان دو کشور که دارای دیدگاه‌های مشترک در خصوص نفی اقتدار ظالمانه امپریالیسم غرب بوده ملت‌ها را حاکمان اصلی کشورهایشان می‌دانستند، فراهم شد. ایران و [[زيمبابوه|زیمبابوه]] که با مقاومت، تلاش و از خود گذشتگی مردم دو کشور به پیروزی رسیده بودند، می‌توانستند در سایه روابط سیاسی مبتنی بر احترام متقابل در مسیر اعتلای دو کشور و نیل به اهداف غایی مبارزات ملت‌هایشان در کنار یکدیگر و پشتیبان هم باشند.
-با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران كه تقریباً هم زمان با استقلال زیمبابوه بود،زمینه های برقراری روابط میان دو کشور که دارای دیدگاه های مشترک در خصوص نفی اقتدار ظالمانه امپریالیسم غرب بوده ملت ها را حاکمان اصلی کشورهایشان می دانستند،فراهم شد.ایران و زیمبابوه که با مقاومت،تلاش و از خود گذشتگی مردم دو کشور به پیروزی رسیده بودند،می توانستند در سایه روابط سیاسی مبتنی بر احترام متقابل در مسیر اعتلای دو کشور و نیل به اهداف غایی مبارزات ملت هایشان در کنار یکدیگر و پشتیبان هم باشند.
+رابرت موگابه، پیروزی انقلاب اسلامی را الهام بخش نهضت مردمی [[زيمبابوه|زیمبابوه]] دانسته و گفته بود:<blockquote>«پیروزی انقلاب اسلامی در ایران یک پیروزی بزرگ برای نیروهای انقلاب در اقصی نقاط جهان محسوب می‌شود، زیرا این انقلاب برای تمامی مردم تحت ستم دنیا الهام بخش بوده است»<ref>روزنامه رسالت، شماره  7303. مورخ  .90/4/12 بازبینی شده در تاریخ  99/8/18 از [https://resalat-news.com/ https://resalat-news.com].</ref>.</blockquote>جمهوری اسلامی ایران همواره از مبارزات مردم [[زيمبابوه|زیمبابوه]] در راه کسب آزادی و استقلال و محو رژیم نژادپرست یان اسمیت حمایت می‌کرد و بعد از استقلال این کشور، در سال 1980 اقدام به گشایش نمایندگی در [[حراره]] نمود. [[زيمبابوه|زیمبابوه]] بعد از کسب استقلال به عضویت جنبش غیر متعهدها در آمد و در رویدادهای بین المللی سیاست عدم دخالت در امور داخلی کشورها را پیش گرفته مواضع مستقلی اتخاذ می‌کرد که از این لحاظ با شیوه‌های دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران هم سو بود. [[زيمبابوه|زیمبابوه]] دوستی نزدیکی با جمهوری اسلامی ایران داشت و در زمان جنگ تحمیلی بارها عراق را متجاوز و آغازگر جنگ خوانده بود<ref>ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ [[زیمبابوه در یک نگاه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.277-279.</ref>.
-   رابرت موگابه ،پيروزی انقلاب اسلامی را الهام بخش نهضت مردمی [[زيمبابوه]] دانسته و گفته بود: «پيروزی انقلاب اسلامی در ايران يك پيروزی بزرگ براي نيروهای انقلاب در اقصی نقاط جهان محسوب مي شود، زيرا اين انقلاب برای تمامی مردم تحت ستم دنيا الهام بخش بوده است.(روزنامه رسالت، شماره 7303 مورخ12/4/90)
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی روسیه و ایران]]؛ [[روابط کانادا و ایران قبل از انقلاب اسلامی]]؛ [[پیشینه روابط ژاپن و ج.ا.ایران در دوران باستان]]؛ [[پیشینه روابط ژاپن و ج.ا.ایران در سده های میانی]]؛ [[پیشینه روابط فرهنگی تونس و ایران]]؛ [[پیشینه روابط تاریخی لبنان و ایران]]؛ [[پیشینه روابط مصر و ایران]]؛ [[پیشینه ی روابط اقتصادی ایران و چین]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی سنگال با ج.ا.ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی فرانسه و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی آرژانتین و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی مالی و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی ساحل عاج و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی اوکراین و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی اسپانیا و ایران]]؛ [[پيشينه روابط سياسی و اقتصادی اردن با ايران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی اتیوپی و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی سیرالئون و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی قطر و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی تایلند و ایران]]
-جمهوری اسلامی ايران همواره از مبارزات مردم زيمبابوه در راه كسب آزادی و استقلال و محو رژيم نژادپرست يان اسميت حمايت می کرد و بعد از استقلال این کشور،در سال 1980 اقدام به گشايش نمايندگی در [[حراره]] نمود. زيمبابوه بعد از كسب استقلال به عضویت جنبش غیر متعهد ها در آمد و در رویدادهای بین المللی سياست عدم دخالت در امور داخلی کشورها را پیش گرفته مواضع مستقلی اتخاذ می کرد که از این لحاظ با شیوه های دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران هم سو بود.زیمبابوه دوستی نزديكی با جمهوری اسلامی ايران داشت و در زمان جنگ تحمیلی بارها عراق را متجاوز و آغازگر جنگ خوانده بود.
+== کتابشناسی ==