شيائو كانگ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
به نظر می‌رسد با توجه به سياست‌ها و تدابير اتخاذ شده از سوی دولت [[چین]]، مردم این کشور حركت به سمت تبديل شدن به جامعه‌ی نسبتا مرفه را آغاز كرده و اين رفاه نسبی عرصه‌های مختلف زندگی آنان از جمله قلمروهای اقتصادی، فرهنگی و ورزشی و غيره را در بر می‌گیرد. | به نظر می‌رسد با توجه به سياست‌ها و تدابير اتخاذ شده از سوی دولت [[چین]]، مردم این کشور حركت به سمت تبديل شدن به جامعه‌ی نسبتا مرفه را آغاز كرده و اين رفاه نسبی عرصه‌های مختلف زندگی آنان از جمله قلمروهای اقتصادی، فرهنگی و ورزشی و غيره را در بر می‌گیرد. | ||
در گذشته‌ی نه چندان دور، در گوشه و كنار چين مردم اغلب از مشكل مسكن سخن مي‌راندند و داشتن خانه‌ی مسكونی شخصی برای بيشتر آنان به | در گذشته‌ی نه چندان دور، در گوشه و كنار [[چین|چين]] مردم اغلب از مشكل مسكن سخن مي‌راندند و داشتن خانه‌ی مسكونی شخصی برای بيشتر آنان به يک رؤيا شباهت داشت، اما 30سال و اندی پس از اجرای سياست اصلاحات و درهای باز، به ويژه در شهرهای بزرگ اين كشور، كمتر خانواده‌ی سه نفره را می‌توان يافت كه آپارتمان مسكونی شخصی نداشته باشند. | ||
از سوی ديگر، در سال‌های اخير محافظت از محيط زيست در ميان مردم چين به موضوعی مهم و قابل توجه تبديل شده است و خواستار محيط زيست بهتر به عنوان بخشی از زندگی كيفی خود هستند. رسانه‌های گروهی | حال آنكه سه دهه پيش چنين خانواده‌هايی يا فاقد چنين امكانات بودند و يا منزل مسكونی آنان حداكثر يک اتاق آن هم بدون حمام و آشپزخانه بود. در آن زمان مردم نيز توقع زيادی نداشتند، چرا كه سياست واحدی در سراسر كشور اجرا می‌شد و در آن وضعيت نابسامان توزيع آپارتمان مسكونی به عنوان يک امتياز اجتماعی محسوب می‌شد. ولی امروز، همگام با تغييرات شگرف ایجاد شده در تمام جنبه‌های زندگی مردم، چينی‌ها در عرصه‌ی مسكن نيز شاهد يک انقلاب و تحولات بنيادين هستند. لذا، بسياری از مردم از درآمد بيشتری برخوردار شده و توانسته‌اند برای خود خانه و آپارتمان مسكونی بهتری خريداری نمايند. متراژ برخی از اين خانه‌ها كه دارای چندين اتاق خواب و سایر تجهيزات هستند، به بیش از200 متر مربع می‌رسد. در حقيقت، در چند دهه‌ی گذشته، مساحت سرانه‌ی فضای زندگی به مراتب افزايش يافته است و طبق گزارش اداره‌ی آمار ملی، متوسط سرانه‌ی فضای مسكونی جمعيت شهری به 15/5متر مربع رسيده، حال آن كه اين ميزان در دهه‌ی1990 تنها 9/9 متر مربع بوده است. | ||
از سوی ديگر، در سال‌های اخير محافظت از محيط زيست در ميان [[نوع جامعه چین|مردم چين]] به موضوعی مهم و قابل توجه تبديل شده است و خواستار محيط زيست بهتر به عنوان بخشی از زندگی كيفی خود هستند. [[رسانه و وسايل ارتباط جمعي در چین|رسانه‌های گروهی چین]] نيز در تبليغ فرايند حفاظت از محيط زيست كوتاهی نكرده و تا آنجا كه مقدور بوده گزارش‌ها و مقالات متعددی در خصوص محيط زيست و اهميت حفاظت و حراست از آن منتشر كرده و دايما از كاهش آلودگی هوا، ضرورت اجرای تدابير لازم در اين عرصه و پالايش محيط منتشر ساخته‌اند، درحالی كه تا چند سال پيش هم مردم و هم رسانه‌ها كمتر به اين مقوله توجه داشتند. | |||
=== [[شيائو كانگ]]، يا رفاه نسبی در جامعه‌ی [[چین]] === | === [[شيائو كانگ]]، يا رفاه نسبی در جامعه‌ی [[چین]] === | ||
«رفاه نسبی» كه به [[زبان چینی]] از آن با عنوان«شيائو كانگ(Xiao Kang)» ياد می‌شود، عبارتی است كه به تدريج از سال1978، يعنی به دنبال اجرای سياست اصلاحات و درهای باز مورد توجه قرار گرفت و در شانزدهمين كنگره‌ی حزب كمونيست چين كه در ماه نوامبر سال 2002 برگزار شد به آن پرداخته شد. در كنگره‌ی پانزدهم حزب نيز«جيانگ زِمين» تأكيد كرده بود كه رشد توليد ناخالص داخلی چين در نخستين دهه‌ی قرن بيست و يكم، دو برابر سال2000 خواهد بود که به معنای دستيابی به رفاه نسبی در چين است. و در ماه مه سال2000، نیز خاطر نشان كرد كه چين وارد مرحله‌ی نوينی از جامعه‌ی نسبتاً مرفه شده و فرايند نوگرايی و نوسازی كشور سرعت گرفته است. | «رفاه نسبی» كه به [[زبان چینی]] از آن با عنوان«شيائو كانگ(Xiao Kang)» ياد می‌شود، عبارتی است كه به تدريج از سال1978، يعنی به دنبال اجرای سياست اصلاحات و درهای باز مورد توجه قرار گرفت و در شانزدهمين [[کنگره حزب کمونیست چین|كنگره‌ی حزب كمونيست چين]] كه در ماه نوامبر سال 2002 برگزار شد به آن پرداخته شد. در كنگره‌ی پانزدهم حزب نيز«جيانگ زِمين» تأكيد كرده بود كه رشد توليد ناخالص داخلی [[چین|چين]] در نخستين دهه‌ی قرن بيست و يكم، دو برابر سال2000 خواهد بود که به معنای دستيابی به [[رفاه اجتماعی در چین|رفاه نسبی در چين]] است. و در ماه مه سال2000، نیز خاطر نشان كرد كه [[چین|چين]] وارد مرحله‌ی نوينی از جامعه‌ی نسبتاً مرفه شده و فرايند نوگرايی و نوسازی كشور سرعت گرفته است. | ||
=== مفهوم شیائوکانگ === | === مفهوم شیائوکانگ === | ||
واژه‌ی«شيائوكانگ» از قدیمی‌ترین كتاب شعر چینی به نام«شی جينگ(Shi Jing)» كه مجموعه‌ای از اشعار قرن دهم تا قرن ششم پیش از ميلاد را در بر دارد، گرفته شده است. اما تا چندی قبل، به ويژه تا30سال پيش، مردم از اين واژه و رفاه نسبی، بيشتر فرار از گرسنگی و سرما و تأمين | واژه‌ی«شيائوكانگ» از قدیمی‌ترین كتاب [[شعر در ادبیات چینی|شعر چینی]] به نام«شی جينگ(Shi Jing)» كه مجموعه‌ای از اشعار قرن دهم تا قرن ششم پیش از ميلاد را در بر دارد، گرفته شده است. اما تا چندی قبل، به ويژه تا30سال پيش، مردم از اين واژه و رفاه نسبی، بيشتر فرار از گرسنگی و سرما و تأمين خوراک و پوشاک را استنباط می‌كردند. از سال 1978كه دِنگ شيائوپنگ طراح سياست اصلاحات و درهای باز از نوسازی و پيشرفت سخن به ميان آورد، نوع نگرش به كلمه‌ی شيائوکانگ و مفهوم آن نيز تغيير يافت و به عاملی كليدی در پيشبرد فرايند نوسازی تبدیل شد. | ||
بر اساس چشم اندازی که رهبران چينی برای کشور خود ترسیم كرده‌اند، تا نيمه‌ی قرن بيست و يكم كه [[جمهوری خلق چین]] يکصد سالگی خود را جشن خواهد گرفت([[جمهوری خلق چین]] در سال 1949میلادی تأسیس شده و در سال2049میلادی، یک صد ساله خواهد شد.)، فرايند نوگرايی و نوسازی این کشور تكميل و [[چین]] به يک جامعه‌ی مرفه، موفق، قوی، دمكراتيک و با فرهنگ پيشرفته تبديل خواهد شد. مقام‌های چينی تأكيد دارند كه برای رسیدن به اين هدف، باید روند توسعه‌ی اقتصادی و ابداعات علمی و فنی به عنوان موتور اقتصاد ملی شتاب گيرد. افزون براین، بايد در كنار اجرای استراتژی توسعه‌ی پايدار، در عرصه‌های اقتصادی، كيفيت جمعيت، حيات فرهنگی، حيات مادی و محيط زيست نیز توسعه يابد. | |||
با نگاهی به تغييرات حاصله در سبک زندگی چينی‌ها در دو سه دهه‌ی گذشته و توسعه و بهبود زندگی يک ميليارد و350ميليون نفر [[جمعیت چین]] در مقايسه با گذشته، چشمگير بودن اين تحولات به خوبی قابل مشاهده است. رشد طبيعی [[جمعیت چین]] به 6/95 در هر هزار نفر كاهش يافته كه به مراتب پايين‌تر از نرخ 15/04در سال 1989 است. در همين حال شاخص مصرف انرژی در رشد توليد ناخالص داخلی به يکهزار و 210 دلار رسيده است كه نسبت به سال 1989 تا 32/8 درصد كاهش يافته و پيشرفت‌های علمی و آموزشی [[چین]] نیز در طول يک دهه‌ی گذشته چشمگير بوده است. مشاركت در طرح‌های بین المللی علمی مانند کشف«ژن انسان» و فرستادن فضاپيمای سرنشين‌دار به فضا، از جمله پيشرفت‌های علمی اين كشور به شمار می‌رود. این کشور، همچين در چند سال گذشته در اجرای دوره‌های آموزش اجباری9ساله توفيق زيادی داشته و بيسوادی را در ميان بزرگسالان تقريبا ريشه‌كن كرده است. | |||
تغييرات عظيم حاصله در نحوه‌ی زندگی مردم در [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری چین|زمينه‌های آموزشی]]، [[نظام فرهنگی چین|فرهنگی]]، درآمد، الگوی مصرف، الگوی زندگی، مسافرت، [[وضعیت بهداشت و سلامت جامعه در چین|بهداشت]]، تحصيل در خارج از كشور، يادگيری زبان خارجی و... به منزله‌ی زلزله‌ی عظيمی است كه در [[نوع جامعه چین|جامعه‌ی چین]] اتفاق افتاده و به جای تخريب، در بهبود و بازسازی و پيشرفت و توسعه‌ی [[چین]] نقش مؤثری ايفا نموده است. بنابراین، می‌توان گفت [[نوع جامعه چین|جامعه‌ی چین]] درحال [[رفاه اجتماعی در چین|دستیابی به رفاه نسبی]] و یا شیائو کانگ است.<ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص399-402</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[رفاه اجتماعی در چین]] | |||
* [[وضعیت اقتصادی و معیشت مردم چین]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۱۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۳۰
به نظر می‌رسد با توجه به سياست‌ها و تدابير اتخاذ شده از سوی دولت چین، مردم این کشور حركت به سمت تبديل شدن به جامعه‌ی نسبتا مرفه را آغاز كرده و اين رفاه نسبی عرصه‌های مختلف زندگی آنان از جمله قلمروهای اقتصادی، فرهنگی و ورزشی و غيره را در بر می‌گیرد.
در گذشته‌ی نه چندان دور، در گوشه و كنار چين مردم اغلب از مشكل مسكن سخن مي‌راندند و داشتن خانه‌ی مسكونی شخصی برای بيشتر آنان به يک رؤيا شباهت داشت، اما 30سال و اندی پس از اجرای سياست اصلاحات و درهای باز، به ويژه در شهرهای بزرگ اين كشور، كمتر خانواده‌ی سه نفره را می‌توان يافت كه آپارتمان مسكونی شخصی نداشته باشند.
حال آنكه سه دهه پيش چنين خانواده‌هايی يا فاقد چنين امكانات بودند و يا منزل مسكونی آنان حداكثر يک اتاق آن هم بدون حمام و آشپزخانه بود. در آن زمان مردم نيز توقع زيادی نداشتند، چرا كه سياست واحدی در سراسر كشور اجرا می‌شد و در آن وضعيت نابسامان توزيع آپارتمان مسكونی به عنوان يک امتياز اجتماعی محسوب می‌شد. ولی امروز، همگام با تغييرات شگرف ایجاد شده در تمام جنبه‌های زندگی مردم، چينی‌ها در عرصه‌ی مسكن نيز شاهد يک انقلاب و تحولات بنيادين هستند. لذا، بسياری از مردم از درآمد بيشتری برخوردار شده و توانسته‌اند برای خود خانه و آپارتمان مسكونی بهتری خريداری نمايند. متراژ برخی از اين خانه‌ها كه دارای چندين اتاق خواب و سایر تجهيزات هستند، به بیش از200 متر مربع می‌رسد. در حقيقت، در چند دهه‌ی گذشته، مساحت سرانه‌ی فضای زندگی به مراتب افزايش يافته است و طبق گزارش اداره‌ی آمار ملی، متوسط سرانه‌ی فضای مسكونی جمعيت شهری به 15/5متر مربع رسيده، حال آن كه اين ميزان در دهه‌ی1990 تنها 9/9 متر مربع بوده است.
از سوی ديگر، در سال‌های اخير محافظت از محيط زيست در ميان مردم چين به موضوعی مهم و قابل توجه تبديل شده است و خواستار محيط زيست بهتر به عنوان بخشی از زندگی كيفی خود هستند. رسانه‌های گروهی چین نيز در تبليغ فرايند حفاظت از محيط زيست كوتاهی نكرده و تا آنجا كه مقدور بوده گزارش‌ها و مقالات متعددی در خصوص محيط زيست و اهميت حفاظت و حراست از آن منتشر كرده و دايما از كاهش آلودگی هوا، ضرورت اجرای تدابير لازم در اين عرصه و پالايش محيط منتشر ساخته‌اند، درحالی كه تا چند سال پيش هم مردم و هم رسانه‌ها كمتر به اين مقوله توجه داشتند.
شيائو كانگ، يا رفاه نسبی در جامعه‌ی چین
«رفاه نسبی» كه به زبان چینی از آن با عنوان«شيائو كانگ(Xiao Kang)» ياد می‌شود، عبارتی است كه به تدريج از سال1978، يعنی به دنبال اجرای سياست اصلاحات و درهای باز مورد توجه قرار گرفت و در شانزدهمين كنگره‌ی حزب كمونيست چين كه در ماه نوامبر سال 2002 برگزار شد به آن پرداخته شد. در كنگره‌ی پانزدهم حزب نيز«جيانگ زِمين» تأكيد كرده بود كه رشد توليد ناخالص داخلی چين در نخستين دهه‌ی قرن بيست و يكم، دو برابر سال2000 خواهد بود که به معنای دستيابی به رفاه نسبی در چين است. و در ماه مه سال2000، نیز خاطر نشان كرد كه چين وارد مرحله‌ی نوينی از جامعه‌ی نسبتاً مرفه شده و فرايند نوگرايی و نوسازی كشور سرعت گرفته است.
مفهوم شیائوکانگ
واژه‌ی«شيائوكانگ» از قدیمی‌ترین كتاب شعر چینی به نام«شی جينگ(Shi Jing)» كه مجموعه‌ای از اشعار قرن دهم تا قرن ششم پیش از ميلاد را در بر دارد، گرفته شده است. اما تا چندی قبل، به ويژه تا30سال پيش، مردم از اين واژه و رفاه نسبی، بيشتر فرار از گرسنگی و سرما و تأمين خوراک و پوشاک را استنباط می‌كردند. از سال 1978كه دِنگ شيائوپنگ طراح سياست اصلاحات و درهای باز از نوسازی و پيشرفت سخن به ميان آورد، نوع نگرش به كلمه‌ی شيائوکانگ و مفهوم آن نيز تغيير يافت و به عاملی كليدی در پيشبرد فرايند نوسازی تبدیل شد.
بر اساس چشم اندازی که رهبران چينی برای کشور خود ترسیم كرده‌اند، تا نيمه‌ی قرن بيست و يكم كه جمهوری خلق چین يکصد سالگی خود را جشن خواهد گرفت(جمهوری خلق چین در سال 1949میلادی تأسیس شده و در سال2049میلادی، یک صد ساله خواهد شد.)، فرايند نوگرايی و نوسازی این کشور تكميل و چین به يک جامعه‌ی مرفه، موفق، قوی، دمكراتيک و با فرهنگ پيشرفته تبديل خواهد شد. مقام‌های چينی تأكيد دارند كه برای رسیدن به اين هدف، باید روند توسعه‌ی اقتصادی و ابداعات علمی و فنی به عنوان موتور اقتصاد ملی شتاب گيرد. افزون براین، بايد در كنار اجرای استراتژی توسعه‌ی پايدار، در عرصه‌های اقتصادی، كيفيت جمعيت، حيات فرهنگی، حيات مادی و محيط زيست نیز توسعه يابد.
با نگاهی به تغييرات حاصله در سبک زندگی چينی‌ها در دو سه دهه‌ی گذشته و توسعه و بهبود زندگی يک ميليارد و350ميليون نفر جمعیت چین در مقايسه با گذشته، چشمگير بودن اين تحولات به خوبی قابل مشاهده است. رشد طبيعی جمعیت چین به 6/95 در هر هزار نفر كاهش يافته كه به مراتب پايين‌تر از نرخ 15/04در سال 1989 است. در همين حال شاخص مصرف انرژی در رشد توليد ناخالص داخلی به يکهزار و 210 دلار رسيده است كه نسبت به سال 1989 تا 32/8 درصد كاهش يافته و پيشرفت‌های علمی و آموزشی چین نیز در طول يک دهه‌ی گذشته چشمگير بوده است. مشاركت در طرح‌های بین المللی علمی مانند کشف«ژن انسان» و فرستادن فضاپيمای سرنشين‌دار به فضا، از جمله پيشرفت‌های علمی اين كشور به شمار می‌رود. این کشور، همچين در چند سال گذشته در اجرای دوره‌های آموزش اجباری9ساله توفيق زيادی داشته و بيسوادی را در ميان بزرگسالان تقريبا ريشه‌كن كرده است.
تغييرات عظيم حاصله در نحوه‌ی زندگی مردم در زمينه‌های آموزشی، فرهنگی، درآمد، الگوی مصرف، الگوی زندگی، مسافرت، بهداشت، تحصيل در خارج از كشور، يادگيری زبان خارجی و... به منزله‌ی زلزله‌ی عظيمی است كه در جامعه‌ی چین اتفاق افتاده و به جای تخريب، در بهبود و بازسازی و پيشرفت و توسعه‌ی چین نقش مؤثری ايفا نموده است. بنابراین، می‌توان گفت جامعه‌ی چین درحال دستیابی به رفاه نسبی و یا شیائو کانگ است.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص399-402