قانون اساسی گرجستان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پس از استقلال [[گرجستان]] در سال 1991، قانون اساسی سال 1921 این کشور مورد استفاده قرار گرفت تا اینکه در سا ل 1992 پارلمان این کشور مصوب‌های را مبنی بر تدوین قانون اساسی جدید تا سوم اگوست 1995 به تصویب رساند. بنابراین ابتدا کمیسیونی جهت تهیه پیش نویس قانون اساسی جدید تشکیل گردید و آنها پس از مباحثات متعدد متن پیشنهادی را جهت بررسی و تصویب به پارلمان ارائه دادند. | |||
نیروهای مخالف در پارلمان بر این باور بودند که تصمیم نهایی باید در پارلمان گرفته شود ولی دولت از جمله شواردنادزه با طرح همه پرسی موافق نبودند، لیکن قبل از آن یک کمیسیون آشتی برای نزدیک کردن آراء موافقین و مخالفین تشکیل گردید. در این کمیسیون مباحث ادامه یافت و نهایتاً طرحی از سوی آقای گولوآ معاون نخست وزیر و رئیس اتحادیه اصلاح‌طلبان معروف به مدل امریکایی مطرح گردید که بسیاری از مفاد آن بررسی و تغییراتی در آن داده شد و بالاخره در 24 آگوست سال 1995 پارلمان [[گرجستان]] با 167 رأی موافق برابر 8 رأی مخالف قانون اساسی جدید را به تصویب رساند. | |||
بر اساس طرح قانون اساسی جدید، [[گرجستان]] به صورت فدراسیون اداره خواهد شد. در این نظام آجارستان، آبخازستان و [[اوستیای جنوبی]] جایگا ه ویژه‌ای دارند. همچنین در قانون اساسی جدید فصل «حقوق اساسی و آزادی‌های مردم» بسیار مورد توجه قرار گرفت. در فصل فوق به غیر از حقوق بشر به اقلیت‌های مذهبی توجه ویژه شده است. در این فصل حق اقلیت‌های مذهبی، زبانی و نژادی بدون تبعیض و مداخله، در توسعه فرهنگ و استعمال زبان مادری در زندگی حقوقی تأمین شده است. در قانون اساسی آمده است: تحقق حقوق اقلیتها نباید در تضاد با حفظ تمامیت ارضی و استقلال سیاسی و حاکمیت [[گرجستان]] باشد. در تاریخ 18 اوت 1995 به منظور حسن اجرای قانون اساسی جمهوری [[گرجستان]]، لایحه دادگاه قانون اساسی به تصویب رسید. تعداد اعضاء این دادگاه نه نفر می‌باشد که سه نفر آن از سوی پارلمان، سه نفر از سوی رئیس جمهور و سه نفر از سوی دادگاه عالی به مدت ده سال معرفی می‌کند. قانون اساسی [[گرجستان]] دارای 9 بخش و 109 بند می‌باشد. | |||
بخش‌های آن بترتیب عبارتنداز: | |||
1. موقعیت کلی 11 بند | |||
2. اتباع [[گرجستان]] از بند 12 تا 47 | |||
(حقوق اساسی و آزادی‌های فردی) | |||
3. پارلمان [[گرجستان]] از بند 48 تا 68 | |||
4. رئیس جمهور گرجستا ن از بند 69 تا 81 | |||
5. قوه قضائیه از بند 82 تا 91 | |||
6. کنترل و امور مالی دولت از بند 92 تا 97 | |||
7. امور دفاعی دولت از بند 98 تا 101 | |||
8. بررسی قانون اساسی از 102 تا 103 | |||
9. موقعیت انتقالی از 104 تا 109 | |||
====ترکیب دولت در سال 2009==== | |||
رئیس جمهور: میخاییل سااکاشویلی | |||
نخست وزیر: بیرینزا ایوانشویلی (نام انگلیسی وارد شود) | |||
رئیس پارلمان: داوید باکرادزه | |||
====وزرای [[گرجستان]] در سال 2009==== | |||
1. معاون اول نخست وزیر. داوید تکشلاشویلی | |||
2. معاون نخست وزیر و وزیر همگرایی یورو آتلانتیک: گیورگی بارامیدزه | |||
3. معاون نخست وزیر و وزیر همگرایی مجدد تموری یاکوباشویلی | |||
4. وزیر امور خارجه. گریگول واشادزه | |||
5. وزیر دارایی. کاخا باین دوراشویلی | |||
6. وزیر حمایت از گرجی‌های مقیم خارج. آیلون گاگوشیدزه | |||
7. وزیر دفاع. واسیل شیخارولیدزه | |||
8. وزیر آموزش و علوم. نیکا گوارامیا | |||
9. وزیر توسعه اقتصادی. لاشا ژامانیا | |||
10. وزیر کشاورزی. باکو کوزرلی | |||
11. وزیر دادگستری. زوراب آدیشویلی | |||
12. وزیر فرهنگ و ورزش. نیکولوز روروآ | |||
13. محیط زیست و منابع طبیعی. گوآخاشیدزه | |||
14. وزیر انرژی. الکساندر ختا[[گوری]] | |||
15. وزیر بهداشت. الکساندر کویتاشویلی | |||
16. وزیر آموزش و پرورش (عالی و متوسطه). نیکولوز گوارامی | |||
17. وزیر امور داخلی. وانو مراباشویلی | |||
18. وزیر امور پناهندگان و مهاجران. [[کوبا]] سوبلیانی | |||
19. وزیر پروباتسی، اجرای احکام و حمایت حقوقی. دیمیتری شاشکین | |||
20. وزیر زیربنایی و امور منطقه‌ای. دیوید تکشلاشویلی<ref>بنیاد مطالعات قفقاز (۱۳۹۲). جامعه و فرهنگ [https://wikimelal.ir/%DA%AF%D8%B1%D8%AC%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 گرجستان]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص107-109.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[قانون اساسی روسیه]]؛ [[قانون اساسی چین]]؛ [[قانون اساسی تونس]]؛ [[کمیسیون قانون اساسی ژاپن]]؛ [[قانون اساسی کانادا]]؛ [[قانون اساسی کوبا]]؛ [[قانون اساسی لبنان]]؛ [[قانون اساسی مصر]]؛ [[قانون اساسی افغانستان]]؛ [[قانون اساسی سنگال]]؛ [[قانون اساسی فرانسه]]؛ [[قانون اساسی اسپانیا]]؛ [[قانون اساسی کشور مالی]]؛ [[قانون اساسی ساحل عاج]]؛ [[قانون اساسی سودان]]؛ [[قانون اساسی اردن]]؛ [[قانون اساسی زیمبابوه]]؛ [[قانون اساسی سوریه]]؛ [[قانون اساسی اتیوپی]]؛ [[قانون اساسی اوکراین]]. | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۶
پس از استقلال گرجستان در سال 1991، قانون اساسی سال 1921 این کشور مورد استفاده قرار گرفت تا اینکه در سا ل 1992 پارلمان این کشور مصوب‌های را مبنی بر تدوین قانون اساسی جدید تا سوم اگوست 1995 به تصویب رساند. بنابراین ابتدا کمیسیونی جهت تهیه پیش نویس قانون اساسی جدید تشکیل گردید و آنها پس از مباحثات متعدد متن پیشنهادی را جهت بررسی و تصویب به پارلمان ارائه دادند.
نیروهای مخالف در پارلمان بر این باور بودند که تصمیم نهایی باید در پارلمان گرفته شود ولی دولت از جمله شواردنادزه با طرح همه پرسی موافق نبودند، لیکن قبل از آن یک کمیسیون آشتی برای نزدیک کردن آراء موافقین و مخالفین تشکیل گردید. در این کمیسیون مباحث ادامه یافت و نهایتاً طرحی از سوی آقای گولوآ معاون نخست وزیر و رئیس اتحادیه اصلاح‌طلبان معروف به مدل امریکایی مطرح گردید که بسیاری از مفاد آن بررسی و تغییراتی در آن داده شد و بالاخره در 24 آگوست سال 1995 پارلمان گرجستان با 167 رأی موافق برابر 8 رأی مخالف قانون اساسی جدید را به تصویب رساند.
بر اساس طرح قانون اساسی جدید، گرجستان به صورت فدراسیون اداره خواهد شد. در این نظام آجارستان، آبخازستان و اوستیای جنوبی جایگا ه ویژه‌ای دارند. همچنین در قانون اساسی جدید فصل «حقوق اساسی و آزادی‌های مردم» بسیار مورد توجه قرار گرفت. در فصل فوق به غیر از حقوق بشر به اقلیت‌های مذهبی توجه ویژه شده است. در این فصل حق اقلیت‌های مذهبی، زبانی و نژادی بدون تبعیض و مداخله، در توسعه فرهنگ و استعمال زبان مادری در زندگی حقوقی تأمین شده است. در قانون اساسی آمده است: تحقق حقوق اقلیتها نباید در تضاد با حفظ تمامیت ارضی و استقلال سیاسی و حاکمیت گرجستان باشد. در تاریخ 18 اوت 1995 به منظور حسن اجرای قانون اساسی جمهوری گرجستان، لایحه دادگاه قانون اساسی به تصویب رسید. تعداد اعضاء این دادگاه نه نفر می‌باشد که سه نفر آن از سوی پارلمان، سه نفر از سوی رئیس جمهور و سه نفر از سوی دادگاه عالی به مدت ده سال معرفی می‌کند. قانون اساسی گرجستان دارای 9 بخش و 109 بند می‌باشد.
بخش‌های آن بترتیب عبارتنداز:
1. موقعیت کلی 11 بند
2. اتباع گرجستان از بند 12 تا 47
(حقوق اساسی و آزادی‌های فردی)
3. پارلمان گرجستان از بند 48 تا 68
4. رئیس جمهور گرجستا ن از بند 69 تا 81
5. قوه قضائیه از بند 82 تا 91
6. کنترل و امور مالی دولت از بند 92 تا 97
7. امور دفاعی دولت از بند 98 تا 101
8. بررسی قانون اساسی از 102 تا 103
9. موقعیت انتقالی از 104 تا 109
ترکیب دولت در سال 2009
رئیس جمهور: میخاییل سااکاشویلی
نخست وزیر: بیرینزا ایوانشویلی (نام انگلیسی وارد شود)
رئیس پارلمان: داوید باکرادزه
وزرای گرجستان در سال 2009
1. معاون اول نخست وزیر. داوید تکشلاشویلی
2. معاون نخست وزیر و وزیر همگرایی یورو آتلانتیک: گیورگی بارامیدزه
3. معاون نخست وزیر و وزیر همگرایی مجدد تموری یاکوباشویلی
4. وزیر امور خارجه. گریگول واشادزه
5. وزیر دارایی. کاخا باین دوراشویلی
6. وزیر حمایت از گرجی‌های مقیم خارج. آیلون گاگوشیدزه
7. وزیر دفاع. واسیل شیخارولیدزه
8. وزیر آموزش و علوم. نیکا گوارامیا
9. وزیر توسعه اقتصادی. لاشا ژامانیا
10. وزیر کشاورزی. باکو کوزرلی
11. وزیر دادگستری. زوراب آدیشویلی
12. وزیر فرهنگ و ورزش. نیکولوز روروآ
13. محیط زیست و منابع طبیعی. گوآخاشیدزه
14. وزیر انرژی. الکساندر ختاگوری
15. وزیر بهداشت. الکساندر کویتاشویلی
16. وزیر آموزش و پرورش (عالی و متوسطه). نیکولوز گوارامی
17. وزیر امور داخلی. وانو مراباشویلی
18. وزیر امور پناهندگان و مهاجران. کوبا سوبلیانی
19. وزیر پروباتسی، اجرای احکام و حمایت حقوقی. دیمیتری شاشکین
20. وزیر زیربنایی و امور منطقه‌ای. دیوید تکشلاشویلی[۱].
نیز نگاه کنید به
قانون اساسی روسیه؛ قانون اساسی چین؛ قانون اساسی تونس؛ کمیسیون قانون اساسی ژاپن؛ قانون اساسی کانادا؛ قانون اساسی کوبا؛ قانون اساسی لبنان؛ قانون اساسی مصر؛ قانون اساسی افغانستان؛ قانون اساسی سنگال؛ قانون اساسی فرانسه؛ قانون اساسی اسپانیا؛ قانون اساسی کشور مالی؛ قانون اساسی ساحل عاج؛ قانون اساسی سودان؛ قانون اساسی اردن؛ قانون اساسی زیمبابوه؛ قانون اساسی سوریه؛ قانون اساسی اتیوپی؛ قانون اساسی اوکراین.
کتابشناسی
- ↑ بنیاد مطالعات قفقاز (۱۳۹۲). جامعه و فرهنگ گرجستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص107-109.