منابع آموزشی زبان فارسی در قطر

علاوه بر نبود نیروی انسانی متخصص در دانشگاه قطر و دیگر مراکز آموزش زبان فارسی، مشکل عمده و اساسی برای آموزش زبان فارسی در این کشور و شاید در همه‌ی کشورهای حوزه‌ی خلیج فارس، کمبود و حتی می‌توان گفت نبود منابع آموزشی است. به خصوص منابع آموزشی که ویژه عرب زبانان تدوین شده باشد.

البته مشکل کمبود و نبود منابع آموزشی و برنامه‌ی گسترده و مدون قابل اجرا در همه‌ی کشورها برای آموزش زبان فارسی، فراگیر است. جز چند اثر مانند آزفا تالیف استاد دکتر ثمره که با همه قدمتش هنوز قابل استفاده است، آموزش زبان فارسی دکتر پورنامداریان، دوره‌ی آموزش فارسی استاد ضرغامیان، منبع قابل توجه دیگری نداریم و این متون هم عموماً برای مخاطبان انگلیسی زبان تدوین شده‌است و به هر حال کار تجربه‌های فردی هستند. کتاب‌هایی هم که کانون زبان فارسی پس از تشکیل گروه زبان فارسی در آن کانون، با درک این نیاز عمده، به عنوان منابع آموزش زبان فارسی تدوین و منتشر کرده؛ البته شایان توجه هست؛ اما این آثار که عمدتاً تلخیص و بازنویسی متون داستانی ادبیات کهن فارسی است و در جای خود نیاز به نقد و بررسی و بازنگری و تنقیح دارد، بیشتر کارهای آموزشی است که برای زبان آموختگان قابل استفاده است.

آموزش زبان، به منابع استانداردی نیاز دارد که با روش‌های استاندارد و به روز شده و طبعاً به کمک گروهی از پژوهشگران و متخصصان آموزش زبان تهیه و تدوین شده باشد؛ ضمن آن که برای مخاطبان عرب زبان، با توجه به ویژگی‌های این زبان و ارتباط تنگاتنگش با زبان فارسی، منابع فارسی، منابع آموزشی خاصی كه با منابع آموزش برای انگلیسی زبانان و دیگر مخاطبانی که با خط و الفبای فارسی آشنا نیستند، متفاوت باشد، باید تدوین کرد. اگر کارهایی در زمینه‌ی آموزش زبان فارسی انجام گرفته در این مورد هیچ منبع قابل توجه و جدیدی وجود ندارد. (البته کتاب دکتر احمد لواسانی که سال‌ها پیش از انقلاب اسلامی تدوین شده، با همه‌ی قدمت، کار ارزشمندی است).

نیز نگاه کنید به

آموزش زبان فارسی در دانشگاه های کانادا؛ زبان فارسی در تونس؛ زبان فارسی در ژاپن؛ آموزش زبان فارسی در لبنان؛ زبان فارسی در دانشگاه های مصر؛ زبان فارسی در چین؛ زبان و ادبیات فارسی در تایلند؛ زبان و ادبیات فارسی در مصر؛ زبان فارسی در فرانسه؛ زبان و ادبیات فارسی در اوكراین؛ زبان فارسی در اسپانیا؛ زبان فارسی در قطر؛ زبان فارسی در کوبا