راهبردهای ده ساله توسعه صنایع فرهنگی چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:ابریشم.jpg|بندانگشتی|ابریشم بافی]] | [[پرونده:ابریشم.jpg|بندانگشتی|ابریشم بافی]] | ||
امروزه در [[چین]]، صنعت فرهنگ شروع به ایفای نقش مهم در توسعه‌ی اقتصاد سوسیالیستی مبتنی بر بازار این کشور نموده و با تکیه بر حمایت‌های دولتی، سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و خارجی، پیشرفت فن‌آوری اطلاعات و تکنولوژی توان تولید آن افزایش یافته و برای تبدیل شدن به یکی از قدرتمند‌ترین بخش‌ها در رشد اقتصادی [[چین]] آماده شده است. دولت با تدوین استراتژی ده‌ساله (2006 تا 2015) مسیر توسعه‌ی [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|صنایع فرهنگی]] در سطح ملی و استان‌ها را مشخص کرده است. نتایج مثبت به دست آمده از درآمد حاصله از این صنعت در شهرهای بزرگی مانند [[پکن]]، [[شانگهای]]، و گوانگ جو نشان می‌دهد که این صنعت با توجه به زمینه‌های موجود، می‌تواند در رشد پایدار اقتصادی کشور مؤثر باشد. تحقیقات گسترده‌ای برای یافتن راه حل رفع نواقص پیش پای این صنعت از قبیل ناکارآمدی مالی، مکانیسم تعیین سهم سود و ریسک، سیستم بیمه‌ی سرمایه‌گذاری، کنترل فعالیت‌های غیر قانونی کپی رایت و تبادل محصولات با کشورهای خارجی صورت گرفته است. هم‌چنین، پیشنهاد‌هایی برای تأسیس بانک [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|صنایع فرهنگی]]، ایجاد شرکت‌های بانکداری فرهنگی، بورس اوراق بهادار صنایع و زیرساخت‌های فرهنگی برای بهبود فضا و زمینه جهت گسترش این صنعت ارایه شده است. | امروزه در [[چین]]، صنعت فرهنگ شروع به ایفای نقش مهم در توسعه‌ی اقتصاد سوسیالیستی مبتنی بر بازار این کشور نموده و با تکیه بر حمایت‌های دولتی، سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و خارجی، پیشرفت فن‌آوری اطلاعات و تکنولوژی توان تولید آن افزایش یافته و برای تبدیل شدن به یکی از قدرتمند‌ترین بخش‌ها در رشد اقتصادی [[چین]] آماده شده است. | ||
دولت با تدوین استراتژی ده‌ساله (2006 تا 2015) مسیر توسعه‌ی [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|صنایع فرهنگی]] در سطح ملی و استان‌ها را مشخص کرده است. نتایج مثبت به دست آمده از درآمد حاصله از این صنعت در شهرهای بزرگی مانند [[پکن]]، [[شانگهای]]، و گوانگ جو نشان می‌دهد که این صنعت با توجه به زمینه‌های موجود، می‌تواند در رشد پایدار اقتصادی کشور مؤثر باشد. | |||
تحقیقات گسترده‌ای برای یافتن راه حل رفع نواقص پیش پای این صنعت از قبیل ناکارآمدی مالی، مکانیسم تعیین سهم سود و ریسک، سیستم بیمه‌ی سرمایه‌گذاری، کنترل فعالیت‌های غیر قانونی کپی رایت و تبادل محصولات با کشورهای خارجی صورت گرفته است. هم‌چنین، پیشنهاد‌هایی برای تأسیس بانک [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|صنایع فرهنگی]]، ایجاد شرکت‌های بانکداری فرهنگی، بورس اوراق بهادار صنایع و زیرساخت‌های فرهنگی برای بهبود فضا و زمینه جهت گسترش این صنعت ارایه شده است. | |||
هم‌چنین، [[وزارت فرهنگ چین]] این کشور با تدوین و ابلاغ سیاست «صدور فرهنگ به خارج» برای تقویت پایه‌های [[مالی]] و گره زدن این محصولات به بازارهای بین المللی و توسعه‌ی [[قدرت نرم اژدهای زرد|قدرت نرم چین]] اقدام نموده و طرحی را برای دو برابر کردن [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|صنایع فرهنگی]] در خلال اجرای برنامه‌ی پنجساله‌ی دوازدهم (2011-2015) به مورد اجرا گذاشته است. در این طرح روی مبادلات و [[بازار صنایع فرهنگی چین|صادرات محصولات فرهنگی]] برای کاهش کسری تجاری [[چین]] در [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|تولیدات فرهنگی]] تأکید شده است. در این طرح که در تاریخ 28 فوریه‌ی 2012 از سوی وزیر فرهنگ تشریح شد، بر توسعه‌ی 11 بخش [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|صنایع فرهنگی]] به شرح زیر تأکید و هدف گذاری شده است: | هم‌چنین، [[وزارت فرهنگ چین]] این کشور با تدوین و ابلاغ سیاست «صدور فرهنگ به خارج» برای تقویت پایه‌های [[مالی]] و گره زدن این محصولات به بازارهای بین المللی و توسعه‌ی [[قدرت نرم اژدهای زرد|قدرت نرم چین]] اقدام نموده و طرحی را برای دو برابر کردن [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|صنایع فرهنگی]] در خلال اجرای برنامه‌ی پنجساله‌ی دوازدهم (2011-2015) به مورد اجرا گذاشته است. در این طرح روی مبادلات و [[بازار صنایع فرهنگی چین|صادرات محصولات فرهنگی]] برای کاهش کسری تجاری [[چین]] در [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|تولیدات فرهنگی]] تأکید شده است. در این طرح که در تاریخ 28 فوریه‌ی 2012 از سوی وزیر فرهنگ تشریح شد، بر توسعه‌ی 11 بخش [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|صنایع فرهنگی]] به شرح زیر تأکید و هدف گذاری شده است: | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۶: | ||
این درحالی است که ارزش افزوده‌ی [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|صنایع فرهنگی چین]] در سال 2010 به مبلغ 98/173 میلیارد دلار بالغ گردیده و از رشد سالانه‌ی 2/24 درصدی برخوردار بوده و 75/2 درصد از GDP این کشور را تشکیل می‌دهد<ref>China’s Cultural Industry output hit 1.11 trin. Yuan: www.china.org.cn</ref>. | این درحالی است که ارزش افزوده‌ی [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|صنایع فرهنگی چین]] در سال 2010 به مبلغ 98/173 میلیارد دلار بالغ گردیده و از رشد سالانه‌ی 2/24 درصدی برخوردار بوده و 75/2 درصد از GDP این کشور را تشکیل می‌دهد<ref>China’s Cultural Industry output hit 1.11 trin. Yuan: www.china.org.cn</ref>. | ||
راهبردهای تعیین شده از سوی دولت [[چین]] برای توسعه‌ی فرهنگ و [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|صنایع فرهنگی]] این کشور را به‌صورت خلاصه می‌توان چنین بیان کرد: | راهبردهای تعیین شده از سوی دولت [[چین]] برای توسعه‌ی فرهنگ و [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|صنایع فرهنگی]] این کشور را به‌صورت خلاصه می‌توان چنین بیان کرد: | ||
* بازسازی ساختار مدیریتی، استفاده از تجربیات دیگر کشورها؛ | |||
* بهره‌وری از کارشناسان و متخصصان خارجی؛ | |||
* بازاریابی فعال؛ | |||
* اجازه‌ی مشارکت و ورود بخش‌های خصوصی و غیر دولتی؛ | |||
* اجازه‌ی سرمایه‌گذاری خارجی؛ | |||
* بالا بردن تنوع و کیفیت محصولات؛ | |||
* اقتصادی کردن فعالیت‌ها؛ | |||
* تلفیق سنت و مدرنیته؛ | |||
* سیاست‌گذاری متمرکز و کنترل و نظارت بر کارها و تولیدات؛ | |||
* تلفیق و ادغام روش‌ها و سبک‌ها؛ | |||
* مورد توجه قرار دادن نیاز عامه‌ی مردم و اقتصاد بازار؛ | |||
* سرمایه‌گذاری و حمایت و تشویق و ترغیب و ایجاد زمینه و فراهم کردن تسهیلات لازم؛ | |||
* انتخاب زمینه‌ها و عوامل فرهنگی قابل عرضه در بازار بین المللی؛ | |||
* ایجاد مارک و نمادهای فرهنگی ویژه‌ی چین؛ | |||
* استفاده از فن‌آوری نوین؛ | |||
* استفاده از جلوه‌ها و جذابیت‌های لازم؛ | |||
* تربیت مدیران و نیروهای برجسته‌ی مورد نیاز رشته‌های مختلف؛ | |||
* علمی کردن تولیدات؛ | |||
* روی آوری به تنوع و خلاقیت و نوآوری؛ | |||
* تأکید بر ویژگی‌های خاص [[فرهنگ چینی|فرهنگ چین]]؛ | |||
* سرمایه‌گذاری ویژه در بخش‌های مهم و پروژه‌های فوق العاده و سود آور؛ | |||
* بالا بردن توان رقابت؛ | |||
* ایجاد شبکه‌های گسترده و فعال فرهنگی در تمام مناطق از روستاها گرفته تا شهرهای بزرگ بر اساس نیاز و زمینه‌های موجود جهت برآورده کردن تمامی نیازهای فرهنگی جامعه؛ | |||
* استفاده از کارایی و امکانات چینی‌های ماورای بحار در کشورهای مختلف<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،جلد دوم، </ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
| خط ۵۳: | خط ۸۴: | ||
[[رده:اقتصاد و بازار صنایع دستی]] | [[رده:اقتصاد و بازار صنایع دستی]] | ||
[[رده:سایر اقتصاد ها و بازارهای صنایع فرهنگی]] | [[رده:سایر اقتصاد ها و بازارهای صنایع فرهنگی]] | ||
[[رده:سیاست ها، قوانین، مقررات و برنامه های کلان در زمینه اقدصاد فرهنگ و بازار صنایع فرهنگی]] | |||
نسخهٔ ۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۲۸
امروزه در چین، صنعت فرهنگ شروع به ایفای نقش مهم در توسعه‌ی اقتصاد سوسیالیستی مبتنی بر بازار این کشور نموده و با تکیه بر حمایت‌های دولتی، سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و خارجی، پیشرفت فن‌آوری اطلاعات و تکنولوژی توان تولید آن افزایش یافته و برای تبدیل شدن به یکی از قدرتمند‌ترین بخش‌ها در رشد اقتصادی چین آماده شده است.
دولت با تدوین استراتژی ده‌ساله (2006 تا 2015) مسیر توسعه‌ی صنایع فرهنگی در سطح ملی و استان‌ها را مشخص کرده است. نتایج مثبت به دست آمده از درآمد حاصله از این صنعت در شهرهای بزرگی مانند پکن، شانگهای، و گوانگ جو نشان می‌دهد که این صنعت با توجه به زمینه‌های موجود، می‌تواند در رشد پایدار اقتصادی کشور مؤثر باشد.
تحقیقات گسترده‌ای برای یافتن راه حل رفع نواقص پیش پای این صنعت از قبیل ناکارآمدی مالی، مکانیسم تعیین سهم سود و ریسک، سیستم بیمه‌ی سرمایه‌گذاری، کنترل فعالیت‌های غیر قانونی کپی رایت و تبادل محصولات با کشورهای خارجی صورت گرفته است. هم‌چنین، پیشنهاد‌هایی برای تأسیس بانک صنایع فرهنگی، ایجاد شرکت‌های بانکداری فرهنگی، بورس اوراق بهادار صنایع و زیرساخت‌های فرهنگی برای بهبود فضا و زمینه جهت گسترش این صنعت ارایه شده است.
هم‌چنین، وزارت فرهنگ چین این کشور با تدوین و ابلاغ سیاست «صدور فرهنگ به خارج» برای تقویت پایه‌های مالی و گره زدن این محصولات به بازارهای بین المللی و توسعه‌ی قدرت نرم چین اقدام نموده و طرحی را برای دو برابر کردن صنایع فرهنگی در خلال اجرای برنامه‌ی پنجساله‌ی دوازدهم (2011-2015) به مورد اجرا گذاشته است. در این طرح روی مبادلات و صادرات محصولات فرهنگی برای کاهش کسری تجاری چین در تولیدات فرهنگی تأکید شده است. در این طرح که در تاریخ 28 فوریه‌ی 2012 از سوی وزیر فرهنگ تشریح شد، بر توسعه‌ی 11 بخش صنایع فرهنگی به شرح زیر تأکید و هدف گذاری شده است:
صنعت هنرهای نمایشی
راه اندازی حدود 10 گروه نمایشی منطقه‌ای که شهرهای اصلی را زیر پوشش قرار دهد، و ایجاد 2 منطقه‌ی صنعتی مشهور بین المللی؛
صنعت تفریح و سرگرمی
ایجاد بین 5 تا 10 برند(مارک) صنعتی بین المللی در سطح گسترده و با توانایی رقابتی بالا؛
صنعت پونمایی (انیمیشن)
افزایش ارزش افزوده‌ی صنعت پونمایی به بیش از 75/4 میلیارد دلار تا سال 2015 و ساخت بین 5 تا 10 برند انیمیشن داخلی که قدرتمند در رقابت و تأثیر گذار باشد؛
صنعت بازی‌های کامپیوتری
تا سال 2015 درآمد صنعت بازی را به بیش از 5/3میلیارد دلار برساند.
گردشگری فرهنگی
راه اندازی گردشگری فرهنگی هم به عنوان عامل جدید رشد اقتصادی و هم به عنوان متحد صنعت فرهنگ و گردشگری؛
بازار هنر
حصول اطمینان از به رساندن سرمایه‌ی در گردش بازار هنر به بیش از 2/6میلیارد دلار تا سال 2015؛
صنایع دستی
رساندن ارزش افزوده‌ی صنعت هنر و صنایع دستی به بیش از 60میلیارد دلار تا سال 2015؛
صنعت نمایشگاهی
صنعت نمایشگاهی، بین 3 تا 5 مرکز نمایشگاهی بین المللی با نفوذ تأسیس شود؛
صنعت طراحی خلاق
برپایی بین 1 تا 2 نمایشگاه بین المللی با نفوذ خلاقیت طراحی؛
صنعت فرهنگی سایبری
بهبود ذائقه‌ی فرهنگی و افزایش رقابت اصلی عرصه‌ی فرهنگ سایبری؛
صنعت خدمات فرهنگ دیجیتالی
ایجاد گروه شرکت‌های خدمات فرهنگی از طریق استفاده از فن‌آوری دیجیتال برای ارایه‌ی تولیدات، توزیع، بازاریابی، ترویج و سایر خدمات.
شرکت‌های شاغل در زمینه‌های طراحی خلاق، کارتون و تولیدات دیجیتالی و فن‌آوری بالای فرهنگی در منطقه‌ی شرق چین از حمایت‌های تشویقی بیشتری برخوردار خواهند شد، در حالی‌که انتظار می‌رود مناطق مرکزی و غرب کشور در زمینه‌های توسعه‌ی گردشگری فرهنگی، هنر و نمایشگاه صنایع دستی بیشتر فعال شوند[۱]. وزیر فرهنگ چین، هم‌چنین اعلام کرد که بازسازی بازار فرهنگی یکی از اهداف توسعه‌ی اصلاحات در بخش فرهنگ است که برای برنامه‌ی پنجساله‌ی دوازدهم در نظر گرفته شده است. وی هم‌چنین، تشویق صنایع فرهنگی برای گسترش فعالیت‌ها به خارج از کشور را یکی دیگر از اهداف مهم این برنامه اعلام کرد[۲].
این درحالی است که ارزش افزوده‌ی صنایع فرهنگی چین در سال 2010 به مبلغ 98/173 میلیارد دلار بالغ گردیده و از رشد سالانه‌ی 2/24 درصدی برخوردار بوده و 75/2 درصد از GDP این کشور را تشکیل می‌دهد[۳].
راهبردهای تعیین شده از سوی دولت چین برای توسعه‌ی فرهنگ و صنایع فرهنگی این کشور را به‌صورت خلاصه می‌توان چنین بیان کرد:
- بازسازی ساختار مدیریتی، استفاده از تجربیات دیگر کشورها؛
- بهره‌وری از کارشناسان و متخصصان خارجی؛
- بازاریابی فعال؛
- اجازه‌ی مشارکت و ورود بخش‌های خصوصی و غیر دولتی؛
- اجازه‌ی سرمایه‌گذاری خارجی؛
- بالا بردن تنوع و کیفیت محصولات؛
- اقتصادی کردن فعالیت‌ها؛
- تلفیق سنت و مدرنیته؛
- سیاست‌گذاری متمرکز و کنترل و نظارت بر کارها و تولیدات؛
- تلفیق و ادغام روش‌ها و سبک‌ها؛
- مورد توجه قرار دادن نیاز عامه‌ی مردم و اقتصاد بازار؛
- سرمایه‌گذاری و حمایت و تشویق و ترغیب و ایجاد زمینه و فراهم کردن تسهیلات لازم؛
- انتخاب زمینه‌ها و عوامل فرهنگی قابل عرضه در بازار بین المللی؛
- ایجاد مارک و نمادهای فرهنگی ویژه‌ی چین؛
- استفاده از فن‌آوری نوین؛
- استفاده از جلوه‌ها و جذابیت‌های لازم؛
- تربیت مدیران و نیروهای برجسته‌ی مورد نیاز رشته‌های مختلف؛
- علمی کردن تولیدات؛
- روی آوری به تنوع و خلاقیت و نوآوری؛
- تأکید بر ویژگی‌های خاص فرهنگ چین؛
- سرمایه‌گذاری ویژه در بخش‌های مهم و پروژه‌های فوق العاده و سود آور؛
- بالا بردن توان رقابت؛
- ایجاد شبکه‌های گسترده و فعال فرهنگی در تمام مناطق از روستاها گرفته تا شهرهای بزرگ بر اساس نیاز و زمینه‌های موجود جهت برآورده کردن تمامی نیازهای فرهنگی جامعه؛
- استفاده از کارایی و امکانات چینی‌های ماورای بحار در کشورهای مختلف[۴].
نیز نگاه کنید به
صنایع و کالاهای فرهنگی در چین؛ صنایع فرهنگی چین، سیاست ها و جایگاه آن در رشد اقتصاد ملی چین
کتابشناسی
- ↑ China sets 11 Cultural Industry targets for 2015: www.china.org.cn
- ↑ (Cultural Industry to become Pillar of China’s Economy: www.china.org.cn
- ↑ China’s Cultural Industry output hit 1.11 trin. Yuan: www.china.org.cn
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد دوم،