کوهستان ووای: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:ووای.jpg|بندانگشتی|کوهستان ووای]] | [[پرونده:ووای.jpg|بندانگشتی|کوهستان ووای]] | ||
[[کوهستان ووای]](Mount Wuyi. Fujian Province)در جنوب | [[کوهستان ووای]](Mount Wuyi. Fujian Province)در جنوب [[چین]]، بزرگترین میراث جهانی موجود در این کشور است که به خاطر ویژگیهای زیست محیطی، [[سایت های باستانی در چین|سایتهای باستانشناسی]]، [[آیین بومی کنفوسیوس|تاریخ کنفوسیوسی]]، [[آیین بومی تائو|تائویی]] و [[آیین بودا|بوداییش]] و همچنین زیباییهای بسیارش شناخته می شود. | ||
این | این کوهستان به طول500کیلومتر و در مساحتی به وسعت 2هزار کیلومتر به چهار بخش تقسیم می شود: | ||
منطقهی غربی با تنوع زیستی؛ | |||
نیز | منطقهی مرکزی زیست محیطی و مارپیچ رودخانهای؛ | ||
مناطق فرهنگی و طبیعی شرقی؛ | |||
و خرابههای پایتخت قوم مینیووِ(Minyue)در روستای چِنگ چون(Chengchun). | |||
ترکیب تپهها، رودها، درختان بلند بامبو، قلههای سرخ صخرهای و درختان سرسبز زیر آسمان آبی و آبهای زلال جویبارها، همچنین، [[آیین بودا|معابد بودایی]]، [[آیین بومی تائو|تائویی]]، و [[معبد، اقامتگاه و جنگل سنگی کنفوسیوس|کنفوسیوسی]] و اقامتگاه راهبان و راهبهها، مناظر زیبا، بدیع و جذاب خیره کنندهای را به وجود آوردهاند. | |||
این منطقه به عنوان یکی از پایگاههای اصلی گسترش [[آیین بومی تائو|آیینهای تائویی]] و ذِن در طول2000سال گذشته مشهور بوده و 278معبد و خرابههای [[معبد آسمانی|معبد تائویی]] در آن دیده میشود. این منطقه مرکز آموزش [[آموزه های کنفوسیوس|آموزههای کنفوسیوسی]] در جنوب [[چین]] نیز بوده و آثار زیادی از [[آیین ها، ادیان و مذاهب باستانی و بومی چین|آیینهای محلی و بومی]] هم در آن دیده میشود. | |||
این کوهستان فرهنگی تاریخی در سال1999میلادی، در [[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی|فهرست میراث جهانی]] به ثبت رسید<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،</ref>. | |||
نیز نگاه کنید به [[چین در یک نگاه|چین]]؛ [[کوهستان های چین]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == |
نسخهٔ ۱۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۸
کوهستان ووای(Mount Wuyi. Fujian Province)در جنوب چین، بزرگترین میراث جهانی موجود در این کشور است که به خاطر ویژگیهای زیست محیطی، سایتهای باستانشناسی، تاریخ کنفوسیوسی، تائویی و بوداییش و همچنین زیباییهای بسیارش شناخته می شود.
این کوهستان به طول500کیلومتر و در مساحتی به وسعت 2هزار کیلومتر به چهار بخش تقسیم می شود:
منطقهی غربی با تنوع زیستی؛
منطقهی مرکزی زیست محیطی و مارپیچ رودخانهای؛
مناطق فرهنگی و طبیعی شرقی؛
و خرابههای پایتخت قوم مینیووِ(Minyue)در روستای چِنگ چون(Chengchun).
ترکیب تپهها، رودها، درختان بلند بامبو، قلههای سرخ صخرهای و درختان سرسبز زیر آسمان آبی و آبهای زلال جویبارها، همچنین، معابد بودایی، تائویی، و کنفوسیوسی و اقامتگاه راهبان و راهبهها، مناظر زیبا، بدیع و جذاب خیره کنندهای را به وجود آوردهاند.
این منطقه به عنوان یکی از پایگاههای اصلی گسترش آیینهای تائویی و ذِن در طول2000سال گذشته مشهور بوده و 278معبد و خرابههای معبد تائویی در آن دیده میشود. این منطقه مرکز آموزش آموزههای کنفوسیوسی در جنوب چین نیز بوده و آثار زیادی از آیینهای محلی و بومی هم در آن دیده میشود.
این کوهستان فرهنگی تاریخی در سال1999میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید[۱].
نیز نگاه کنید به چین؛ کوهستان های چین