شهرنشینی و روستانشینی در بنگلادش

• آمار و ارقام (۲۰۲۴)

- جمعیت شهرنشین: حدود ۶۷ میلیون نفر (۳۹٪ کل جمعیت)

- جمعیت روستانشین: حدود ۱۰۵ میلیون نفر (۶۱٪ کل جمعیت)

- نرخ رشد سالانه شهرنشینی: ۳.۲٪

- بزرگ‌ترین شهر: داکا با جمعیتی حدود ۲۲ میلیون نفر

• مقایسه شهرنشینی و روستانشینی:

۱. اشتغال:

  - شهری: صنایع تولیدی، خدمات، و فعالیت‌های غیررسمی اقتصادی از جمله مشاغل رایج در مناطق شهری هستند.

  - روستایی: کشاورزی، ماهیگیری و صنایع‌دستی همچنان اصلی‌ترین منابع درآمدی مناطق روستایی را تشکیل می‌دهند.

۲. دسترسی به خدمات:

  - شهری: مناطق شهری دسترسی بهتری به خدمات اساسی مانند آموزش، بهداشت و زیرساخت‌های شهری دارند.

  - روستایی: در مناطق روستایی، دسترسی به خدمات پایه محدودتر است و کیفیت خدمات ارائه‌شده اغلب پایین‌تر است.

۳. چالش‌ها:

  - شهری: مشکلاتی مانند ازدحام جمعیت، آلودگی هوا و کمبود مسکن مناسب از چالش‌های اصلی در شهرها به‌ویژه در داکا هستند.

  - روستایی: فقر، کمبود فرصت‌های شغلی و آسیب‌پذیری در برابر بلایای طبیعی از مشکلات عمده مناطق روستایی به شمار می‌روند.

• تحلیل و روندها:

۱. شهرنشینی سریع: بنگلادش از سریع‌ترین نرخ‌های شهرنشینی در جهان برخوردار است. این امر به‌واسطهٔ مهاجرت گسترده روستاییان به شهرها و افزایش طبیعی جمعیت در مناطق شهری رخ‌داده است.

۲. فشار بر زیرساخت‌های شهری: رشد سریع شهرهای بزرگ مانند داکا باعث فشار شدید بر زیرساخت‌های شهری، مسکن و خدمات شده است. این رشد سریع با کمبودهای زیادی همراه بوده و نیاز به توسعه پایدار شهری بیشتر احساس می‌شود.

۳. تغییر ساختار اقتصادی: باتوجه‌به روند شهرنشینی و صنعتی‌شدن، اقتصاد بنگلادش از یک اقتصاد کشاورزی به سمت اقتصاد متنوع‌تر با رشد بخش‌های صنعتی و خدماتی تغییر یافته است.

۴. چالش‌های مناطق روستایی: باوجود کاهش جمعیت نسبی در روستاها، این مناطق همچنان با مشکلاتی مانند فقر گسترده، بیکاری، و آسیب‌پذیری در برابر بلایای طبیعی مانند سیل و خشکسالی مواجه هستند.

۵. نابرابری بین شهر و روستا: اختلاف چشمگیری بین درآمد، فرصت‌ها و کیفیت زندگی در مناطق شهری و روستایی وجود دارد که یکی از مهم‌ترین چالش‌های توسعه پایدار بنگلادش است.

۶. سیاست‌های توسعه متوازن: دولت بنگلادش با اتخاذ برنامه‌های توسعه‌ای سعی دارد تا شکاف بین مناطق شهری و روستایی را کاهش دهد و از تمرکز بیش از حد بر شهرهای بزرگ جلوگیری کند. این سیاست‌ها برای ارتقای زیرساخت‌ها، ایجاد فرصت‌های شغلی و کاهش نابرابری‌های اقتصادی و اجتماعی طراحی شده‌اند.

این تحلیل نشان می‌دهد که بنگلادش در حال گذار از جامعه‌ای عمدتاً روستایی به جامعه‌ای با تعادل بیشتر بین شهر و روستا است. بااین‌حال، این گذار با چالش‌های بزرگی همراه است که برای موفقیت در آینده، نیازمند سیاست‌گذاری‌های دقیق و برنامه‌ریزی جامع است.

نیز نگاه کنید به :

شهرنشینی و روستانشینی در اتیوپی، شهرنشینی و روستانشینی در اردن، شهرنشینی و روستانشینی در اسپانیا، شهرنشینی و روستانشینی درافغانستان ، شهرنشینی و روستانشینی در امارات متحده عربی، شهرنشینی و روستانشینی در اوکراین شهرنشینی و روستانشینی در آرژانتین، شهرنشینی و روستانشینی در تاجیکستان، شهرنشینی و روستانشینی در تایلند، شهرنشینی و روستانشینی در تونس، شهرنشینی و روستانشینی در چین، شهرنشینی و روستانشینی در روسیه، شهرنشینی و روستانشینی در زیمبابوه، شهرنشینی و روستانشینی در ژاپن، شهرنشینی و روستانشینی در ساحل عاج، شهرنشینی و روستانشینی در سریلانکا، شهرنشینی و روستانشینی در سنگال، شهرنشینی و روستانشینی در سودان، شهرنشینی و روستانشینی در سوریه، شهرنشینی و روستانشینی در سیرالئون، شهرنشینی و روستانشینی در فرانسه، شهرنشینی و روستانشینی در قزاقستان، شهرنشینی و روستانشینی در قطر، شهرنشینی و روستانشینی در کانادا، شهرنشینی و روستانشینی در کوبا، شهرنشینی و روستانشینی در گرجستان، شهرنشینی و روستانشینی در لبنان، شهرنشینی و روستانشینی در مالی، شهرنشینی و روستانشینی در مصر.

کتابشناسی

نویسنده: نرگس شکوری