فرهنگ ژاپن در سده‌های ميانی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «با ورود به دوره كاماكورا و سده‌های میانی در تاریخ ژاپن، ما شاهد دو دربار حكومتی در ژاپن هستیم كه در تاریخ جهان بی نظیر است. در این دوره حكومت سیاسی از دربار امپراتوری به طبقه جنگجویان یا همان سامورایی‌ها منتقل شد، اما در عین حال همچنان دربار ا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
با ورود به دوره | [[پرونده:Minamoto no Yoritomo.jpg|بندانگشتی|شوگون‌سالاری کاماکورا]] | ||
با ورود به دوره کاما[[کورا]] و سده‌های میانی در تاریخ [[ژاپن]]، ما شاهد دو دربار حکومتی در [[ژاپن]] هستیم که در تاریخ جهان بی‌نظیر است. در این دوره حکومت سیاسی از دربار امپراتوری به طبقه جنگجویان یا همان سامورایی‌ها منتقل شد، اما در عین حال همچنان دربار امپراتوری در [[کیوتو]] وجود داشت که البته دیگر فاقد قدرت سیاسی بود، اما به عنوان میراث‌دار سنت‌ها و فرهنگ [[ژاپن]] عمل می‌کرد. در [[دوره کاماکورا]] دربار امپراتور که به آن کوگه (公家/Kuge) گفته می‌شد، در [[کیوتو]] و در [[ژاپن]] غربی و دستگاه فرمانروایی جنگجویان که به آن بوکه (武家/Buke) گفته می‌شد، در کاماکورا و در [[ژاپن]] شرقی قرار داشت. پیرو این وضع هم در این دوره فرهنگ کوگه و فرهنگ بوکه وجود داشت که اولی همان فرهنگ اشرافی به ارث رسیده از دوران باستان و دومی فرهنگ جدید شکل گرفته در این دوران بود که حاملین آن طبقه جنگجویان و نیز مردمان عادی بودند. فرهنگ بوکه بر مبنای ستایش مفاهیمی چون وفاداری، شجاعت، شرافت، شمشیر و ... بود.<ref>مرتون (2005). ص62.</ref> | |||
در | در کنار دو فرهنگ کوگه و بوکه، فرهنگ بودایی دوران کاماکورا هم هست که تأثیر آن بر فرهنگ [[ژاپن]] حتی بیشتر از دو فرهنگ اولی بود. در این دوره ما شاهد حضور شش راهب بسیار معروف بودایی هستیم که شش فرقه جدید رواج دادند تا آیین بودایی دوره کاماکورا را در قیاس با بودایی دوران باستان، بودایی جدید بنامند. فرق اساسی بودایی جدید با آنچه پیشتر وجود داشت، عمل گرایی و سادگی بودایی جدید بود که همین امر منجر به گسترش آن در میان مردم عادی هم شد. | ||
حکومت جنگجویی موروماچی که بعد از کاماکورا سر کار آمد، دو قرن بر [[ژاپن]] حکمروایی کرد، اما عملا نیمی از آن همراه با جنگ‌های داخلی، کشمکش و نا آرامی بود. برغم این کشمکش‌ها، این دوره هم یکی از دوره‌های ممتاز در هنر و فرهنگ [[ژاپن]] شناخته می‌شود. ویژگی اصلی این دوره در هم آمیختن فرهنگ کوگه یا فرهنگ اشرافی با فرهنگ بوکه یا فرهنگ سامورایی‌ها، در هم آمیختن فرهنگ سنتی [[ژاپن]] با فرهنگی که از آسیا و بطور خاص [[چین]] وارد شد و در هم آمیختگی فرهنگ مرکز با فرهنگ مناطق کشور است<ref>یاماکاوا (2010). ص127.</ref> که می‌توان نتیجه همه این‌ها را مردمی شدن فرهنگ در این دوره دانست. آنچه امروزه ما آنها را بیشتر به عنوان نمودهای [[فرهنگ ژاپنی]] می‌شناسیم، مانند نمایش نو، نمایش کیوگن (狂言/Kyōgen)[i]، گل‌آرایی ژاپنی یا ایکه‌بانا (生け花/Ikebana) و مراسم چای همه در این دوره شکل گرفتند.<ref>ذاکری، قدرت اله (1402). "فرهنگ و نظام فرهنگی [[ژاپن]]". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و [[فرهنگ ژاپن در جهان|فرهنگ ژاپن]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص116-148.</ref><ref>پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص140-145.</ref> | |||
[ | == پاورقی == | ||
[i] نوعی نمایش شاد ژاپنی كه بیشتر به صورت میان پرده اجرا می‌شود. | |||
==نیز نگاه کنید به== | |||
[ | *[[نظام فرهنگی ژاپن]] | ||
*[[پیشینه فرهنگی ژاپن]] | |||
==کتابشناسی== | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۴
با ورود به دوره کاماکورا و سده‌های میانی در تاریخ ژاپن، ما شاهد دو دربار حکومتی در ژاپن هستیم که در تاریخ جهان بی‌نظیر است. در این دوره حکومت سیاسی از دربار امپراتوری به طبقه جنگجویان یا همان سامورایی‌ها منتقل شد، اما در عین حال همچنان دربار امپراتوری در کیوتو وجود داشت که البته دیگر فاقد قدرت سیاسی بود، اما به عنوان میراث‌دار سنت‌ها و فرهنگ ژاپن عمل می‌کرد. در دوره کاماکورا دربار امپراتور که به آن کوگه (公家/Kuge) گفته می‌شد، در کیوتو و در ژاپن غربی و دستگاه فرمانروایی جنگجویان که به آن بوکه (武家/Buke) گفته می‌شد، در کاماکورا و در ژاپن شرقی قرار داشت. پیرو این وضع هم در این دوره فرهنگ کوگه و فرهنگ بوکه وجود داشت که اولی همان فرهنگ اشرافی به ارث رسیده از دوران باستان و دومی فرهنگ جدید شکل گرفته در این دوران بود که حاملین آن طبقه جنگجویان و نیز مردمان عادی بودند. فرهنگ بوکه بر مبنای ستایش مفاهیمی چون وفاداری، شجاعت، شرافت، شمشیر و ... بود.[۱]
در کنار دو فرهنگ کوگه و بوکه، فرهنگ بودایی دوران کاماکورا هم هست که تأثیر آن بر فرهنگ ژاپن حتی بیشتر از دو فرهنگ اولی بود. در این دوره ما شاهد حضور شش راهب بسیار معروف بودایی هستیم که شش فرقه جدید رواج دادند تا آیین بودایی دوره کاماکورا را در قیاس با بودایی دوران باستان، بودایی جدید بنامند. فرق اساسی بودایی جدید با آنچه پیشتر وجود داشت، عمل گرایی و سادگی بودایی جدید بود که همین امر منجر به گسترش آن در میان مردم عادی هم شد.
حکومت جنگجویی موروماچی که بعد از کاماکورا سر کار آمد، دو قرن بر ژاپن حکمروایی کرد، اما عملا نیمی از آن همراه با جنگ‌های داخلی، کشمکش و نا آرامی بود. برغم این کشمکش‌ها، این دوره هم یکی از دوره‌های ممتاز در هنر و فرهنگ ژاپن شناخته می‌شود. ویژگی اصلی این دوره در هم آمیختن فرهنگ کوگه یا فرهنگ اشرافی با فرهنگ بوکه یا فرهنگ سامورایی‌ها، در هم آمیختن فرهنگ سنتی ژاپن با فرهنگی که از آسیا و بطور خاص چین وارد شد و در هم آمیختگی فرهنگ مرکز با فرهنگ مناطق کشور است[۲] که می‌توان نتیجه همه این‌ها را مردمی شدن فرهنگ در این دوره دانست. آنچه امروزه ما آنها را بیشتر به عنوان نمودهای فرهنگ ژاپنی می‌شناسیم، مانند نمایش نو، نمایش کیوگن (狂言/Kyōgen)[i]، گل‌آرایی ژاپنی یا ایکه‌بانا (生け花/Ikebana) و مراسم چای همه در این دوره شکل گرفتند.[۳][۴]
پاورقی
[i] نوعی نمایش شاد ژاپنی كه بیشتر به صورت میان پرده اجرا می‌شود.
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ مرتون (2005). ص62.
- ↑ یاماکاوا (2010). ص127.
- ↑ ذاکری، قدرت اله (1402). "فرهنگ و نظام فرهنگی ژاپن". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص116-148.
- ↑ پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص140-145.