نسخهٔ ‏۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۲

پس از رشد و توسعه ی فوق العاده ی اقتصادی و عضویت چین در سازمان تجارت جهانی، سینمای این کشور نیز با فرصت ها و چالش های زیادی مانند رقابت تنگاتنگ با محصولات خارجی؛ مبادله و همکاری با تولید کنندگان خارجی؛ ورود بخش خصوصی و سرمایه های خارجی به این صنعت؛ حرفه ای تر شدن دست اندرکاران صنعت سینما؛ تنوع بیشتر و افزایش قدرت انتخاب تولید کنندگان و تماشاگران فیلم های سینمایی و... روبه رو گردید.

در حال حاضر، تولید کنندگان فیلم‌ در سرزمین اصلی که بخش بزرگی از آنها کمپانی های خصوصی هستند، برای توجیه اقتصادی استودیوهای خود، که هر بار یارانه ی کمتری از دولت می‌گیرند، ناچار هستند به فروش داخلی بیندیشند،^[۱] لذا تقریباً همه ی فیلم‌های جدید چینی، عناصر مورد علاقه ی توده ی مردم، از جمله پرده ی عریض و تکنی‌کالر را به‌کار می‌گیرند.

تعداد سالانه ی تماشاگران چینی به حدود بیست و هفت میلیارد نفر می‌رسد که در پنجاه و پنج هزار سالن نمایش(شهری و روستایی) در سراسر این کشور به تماشای فیلم می‌نشینند. این درحالی است که، شبکه های مختلف تلویزیونی در سطح گسترده ای در دسترس مردم قرار دارد(پوشش تلویزیونی جمعیت در سرتاسر چین به 23/97^[۲] درصد رسیده و محبوبیت روزافزونی پیدا کرده است) و عضویت چین در سازمان تجارت جهانی نیز موجب شده تا رقابت فیلم‌های خارجی نیز رو به افزایش گذاشته^[۳] که واردات آنها را شرکت فیلم چین در انحصار خود دارد. میزان واردات فیلم، معادل یک سوم تولید سالانه ی داخلی، یعنی یک‌سوم از حدود ۱۲۰ فیلمی است که در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ در چین تولید شده است^[۴].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ توسعه ی سرمایه گذاری بخش خصوصی در صنعت تولید فیلم و سریال تلویزیونی چین،(2002، 5 مه). روزنامه چاینا دیلی.
↑ اداره ی آمار چین، (2009).
↑ تأثیر ورود چین به سازمان تجارت جهانی بر قلمرو هنر (2002، 20 نوامبر). روزنامه چاینا دیلی.
↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.

[1] توسعه ی سرمایه گذاری بخش خصوصی در صنعت تولید فیلم و سریال تلویزیونی چین،(2002، 5 مه). روزنامه چاینا دیلی.

[2] اداره ی آمار چین، (2009).

[3] تأثیر ورود چین به سازمان تجارت جهانی بر قلمرو هنر (2002، 20 نوامبر). روزنامه چاینا دیلی.

[4] سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+پس از رشد و توسعه ی فوق العاده ی اقتصادی و [[عضویت چین در سازمان تجارت جهانی]]، [[صنعت فیلم و سینمای چین|سینمای این کشور]] نیز با فرصت ها و چالش های زیادی مانند رقابت تنگاتنگ با محصولات خارجی؛ مبادله و همکاری با تولید کنندگان خارجی؛ ورود بخش خصوصی و سرمایه های خارجی به این صنعت؛ [[سینماگران نسل جدید چین|حرفه ای تر شدن دست اندرکاران صنعت سینما؛]] تنوع بیشتر و افزایش قدرت انتخاب تولید کنندگان و تماشاگران فیلم های سینمایی و... روبه رو گردید.
-پس از رشد و توسعه ی فوق العاده ی اقتصادی و عضویت [[چین]] در سازمان تجارت جهانی، سینمای این کشور نیز با فرصت ها و چالش های زیادی مانند رقابت تنگاتنگ با محصولات خارجی؛ مبادله و همکاری با تولید کنندگان خارجی؛ ورود بخش خصوصی و سرمایه های خارجی به این صنعت؛ حرفه ای تر شدن دست اندرکاران صنعت سینما؛ تنوع بیشتر و افزایش قدرت انتخاب تولید کنندگان و تماشاگران فیلم های سینمایی و... روبه رو گردید. در حال حاضر، تولید کنندگان فیلم‌ در سرزمین اصلی که بخش بزرگی از آنها کمپانی های خصوصی هستند، برای توجیه اقتصادی استودیوهای خود، که هر بار یارانه ی کمتری از دولت می‌گیرند، ناچار هستند به فروش داخلی بیندیشند،<ref>توسعه ی سرمایه گذاری بخش خصوصی در صنعت تولید فیلم و سریال تلویزیونی چین،(2002، 5 مه). روزنامه چاینا دیلی.</ref> لذا تقریباً همه ی فیلم‌های جدید چینی، عناصر مورد علاقه ی توده ی مردم، از جمله پرده ی عریض و تکنی‌کالر را به‌کار می‌گیرند. تعداد سالانه ی تماشاگران چینی به حدود بیست و هفت میلیارد نفر می‌رسد که در پنجاه و پنج هزار سالن نمایش(شهری و روستایی) در سراسر این کشور به تماشای فیلم می‌نشینند. این درحالی است که، شبکه های مختلف تلویزیونی در سطح گسترده ای در دسترس مردم قرار دارد(پوشش تلویزیونی جمعیت در سرتاسر چین به 23/97<ref>اداره ی آمار چین، (2009).</ref> درصد رسیده و محبوبیت روزافزونی پیدا کرده است) و عضویت [[چین]] در سازمان تجارت جهانی نیز موجب شده تا رقابت فیلم‌های خارجی نیز رو به افزایش گذاشته<ref>تأثیر ورود چین به سازمان تجارت جهانی بر قلمرو هنر (2002، 20 نوامبر). ''روزنامه چاینا دیلی''.</ref> که واردات آنها را شرکت فیلم [[چین]] در انحصار خود دارد. میزان واردات فیلم، معادل یک سوم تولید سالانه ی داخلی، یعنی یک‌سوم از حدود ۱۲۰ فیلمی است که در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ در [[چین]] تولید شده است.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref>
+در حال حاضر، [[سینماگران و هنرمندان معروف چین|تولید کنندگان فیلم‌]] در سرزمین اصلی که بخش بزرگی از آنها کمپانی های خصوصی هستند، برای توجیه اقتصادی استودیوهای خود، که هر بار یارانه ی کمتری از دولت می‌گیرند، ناچار هستند به فروش داخلی بیندیشند،<ref>توسعه ی سرمایه گذاری بخش خصوصی در صنعت تولید فیلم و سریال تلویزیونی چین،(2002، 5 مه). روزنامه چاینا دیلی.</ref> لذا تقریباً همه ی فیلم‌های جدید چینی، عناصر مورد علاقه ی توده ی مردم، از جمله پرده ی عریض و تکنی‌کالر را به‌کار می‌گیرند.
-نیز نگاه کنید به [[هنر در چین]]، [[هنر نقاشی در چین]]، [[موسیقی سنتی چین]]، [[هنر اپرای سنتی چینی]]، [[هنر اپرای سنتی پکن]]، [[صنعت فیلم و سینمای چین]]
+تعداد سالانه ی تماشاگران چینی به حدود بیست و هفت میلیارد نفر می‌رسد که در پنجاه و پنج هزار سالن نمایش(شهری و روستایی) در سراسر این کشور به تماشای فیلم می‌نشینند. این درحالی است که، [[تلویزیون در چین|شبکه های مختلف تلویزیونی]] در سطح گسترده ای در دسترس مردم قرار دارد(پوشش تلویزیونی جمعیت در سرتاسر چین به 23/97<ref>اداره ی آمار چین، (2009).</ref> درصد رسیده و محبوبیت روزافزونی پیدا کرده است) و [[عضویت چین در سازمان تجارت جهانی]] نیز موجب شده تا رقابت فیلم‌های خارجی نیز رو به افزایش گذاشته<ref>تأثیر ورود چین به سازمان تجارت جهانی بر قلمرو هنر (2002، 20 نوامبر). ''روزنامه چاینا دیلی''.</ref> که واردات آنها را شرکت فیلم [[چین]] در انحصار خود دارد. میزان واردات فیلم، معادل یک سوم تولید سالانه ی داخلی، یعنی یک‌سوم از حدود ۱۲۰ فیلمی است که در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ در [[چین]] تولید شده است<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>.
+== نیز نگاه کنید به ==
+* [[هنر در چین]]
+* [[صنعت فیلم و سینمای چین]]
+* [[ورود صنعت سینما در چین]]
+* [[آغاز ورود صنعت سینما به چین تا دوران انقلاب کمونیستی]]
+* [[صنعت سینما در دوران حاکمیت کمونیست ها]]
 = کتابشناسی =