نشریه مطالعات ایرانی در فرانسه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۸

در حالی که مطالعات عربی در فرانسه از حمایت‌های مجامع و مؤسسات پر نفوذ متعدّدی با منابع مالی هنگفت همچون مؤسسه جهان عرب برخوردار است ، از مطالعات ایرانی جز از طریق نهادهای دولتی حمایتی نمی‌شود. فرانسه، برخلاف کشورهای دیگر، از کمک‌های محمدرضاشاه برای نشر مجلّات دانشگاهی یا تأمین بودجه برقراری دوره‌های درسی چندان نصیبی نبرد. تقریباً یگانه فعالیت «جمعیت پیشبرد مطالعات ایرانی انتشار نشریه مطالعات ایرانی است که در سال 1972 به همّت ژینیو، اوبن، لازار و گیرشمن تأسیس شده است. این نشریه، هر چند عمدتاً به درج مقالاتی در زمینه ایران‌باستان وفقه‌اللغه ایرانی اختصاص دارد. به عنوان یگانه نشریه فرانسوی زبانی که منحصراً به تمدن ایرانی عنایت دارد حاوی مقالاتی در زمینه‌های تاریخ و ادبیات و مردم‌شناسی فرهنگی نیز هست. از سال 1983 به این سو، این جمعیت به ژینیو مأموریت داده است که یک سلسله کتاب نیز تحت عنوان نشریات مطالعات ایرانی منتشر سازد.

مشخصه مطالعات ایرانی در فرانسه تفّوق تحقیقات باستان‌شناسی و زبان‌شناسی درباره ایران پیش از اسلام است. از نظر علمی، مؤسسات تحقیقاتی چندان در بند توجّه رسانه‌های گروهی به ایران و افغانستان نبوده‌اند. شگفت آن که پس ازانقلاب اسلامی مطالعات عربی وسعت گرفت در حالی که همان حمایت‌های مالی اندکی که پیشتر از مطالعات ایرانی می‌شد نیز محدود گشت و کُرسی زبان فارسی در مؤسسه السنه شرقی پاریس، اوّل بار پس از تأسیس آن درسال 1797، به مدت 3 سال تعطیل شد. این وضع دور از انتظار نشان می‌دهد که، در حوزه علوم اجتماعی، اصرار بر تفکیک سیاسی و قومی تمدّن‌های عرب، ترک، وایرانی در خاورمیانه، که سنّت تحقیقاتی فرانسه بدان عمل می‌کرده، چقدر نامعقول و بی‌معناست.^[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ نعیمی گورابی ، محمدحسین، جامعه و فرهنگ فرانسه ، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ، تهران ، 1392.ص643. ( در دست انتشار )

[1] نعیمی گورابی ، محمدحسین، جامعه و فرهنگ فرانسه ، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ، تهران ، 1392.ص643. ( در دست انتشار )

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''نشريه مطالعات ايراني» و جمعيت پيشبرد مطالعات ايراني'''
+در حالی که مطالعات عربی در فرانسه از حمایت‌های مجامع و مؤسسات پر نفوذ متعدّدی با منابع مالی هنگفت همچون مؤسسه جهان عرب برخوردار است ،  از مطالعات ایرانی جز از طریق نهادهای دولتی حمایتی نمی‌شود. فرانسه، برخلاف کشورهای دیگر، از کمک‌های محمدرضاشاه برای نشر مجلّات دانشگاهی یا تأمین بودجه برقراری دوره‌های درسی چندان نصیبی نبرد. تقریباً یگانه فعالیت «جمعیت پیشبرد مطالعات ایرانی انتشار نشریه مطالعات ایرانی است که در سال 1972 به همّت ژینیو، اوبن، لازار و گیرشمن تأسیس شده است. این نشریه، هر چند عمدتاً به درج مقالاتی در زمینه ایران‌باستان وفقه‌اللغه ایرانی اختصاص دارد. به عنوان یگانه نشریه فرانسوی زبانی که منحصراً به تمدن ایرانی عنایت دارد حاوی مقالاتی در زمینه‌های تاریخ و ادبیات و مردم‌شناسی فرهنگی نیز هست. از سال 1983 به این سو، این جمعیت به ژینیو مأموریت داده است که یک سلسله کتاب نیز تحت عنوان نشریات مطالعات ایرانی منتشر سازد.
-در حالي كه مطالعات عربي در [[فرانسه]] از حمايت هاي مجامع و مؤسسات پر نفوذ متعدّدي با منابع مالي هنگفت همچون مؤسسه جهان عرب برخوردار است ،  از مطالعات ايراني جز از طريق نهادهاي دولتي حمايتي نمي شود. فرانسه، برخلاف كشورهاي ديگر، از كمك هاي محمدرضاشاه براي نشر مجلّات دانشگاهي يا تأمين بودجه برقراري دوره هاي درسي چندان نصيبي نبرد. تقريباً يگانه فعاليت « جمعيت پيشبرد مطالعات ايراني انتشار نشريه مطالعات ايراني است كه در سال 1972 به همّت ژينيو ،  اوبن ، لازار و گيرشمن تأسيس شده است . اين نشريه ، هر چند عمدتاً به درج مقالاتي در زمينه ايران باستان وفقه اللغه ايراني اختصاص دارد. به عنوان يگانه نشريه فرانسوي زباني كه منحصراً به تمدن ايراني عنايت دارد حاوي مقالاتي در زمينه هاي تاريخ وادبيات و مردم شناسي فرهنگي نيز هست. از سال 1983 به اين سو ، اين جمعيت به ژينيو مأموريت داده است كه يك سلسله كتاب نيز تحت عنوان نشريات مطالعات ايراني منتشر سازد.
+مشخصه مطالعات ایرانی در فرانسه تفّوق تحقیقات باستان‌شناسی و زبان‌شناسی درباره ایران پیش از اسلام است. از نظر علمی، مؤسسات تحقیقاتی چندان در بند توجّه رسانه‌های گروهی به ایران و افغانستان نبوده‌اند. شگفت آن که پس ازانقلاب اسلامی مطالعات عربی وسعت گرفت در حالی که همان حمایت‌های مالی اندکی که پیشتر از مطالعات ایرانی می‌شد نیز محدود گشت و کُرسی زبان فارسی در مؤسسه السنه شرقی پاریس، اوّل بار پس از تأسیس آن درسال 1797، به مدت 3 سال تعطیل شد. این وضع  دور از انتظار نشان می‌دهد که، در حوزه علوم اجتماعی، اصرار بر تفکیک سیاسی و قومی تمدّن‌های عرب، ترک، وایرانی در خاورمیانه، که سنّت تحقیقاتی فرانسه بدان عمل می‌کرده، چقدر نامعقول و بی‌معناست.<ref>نعیمی گورابی ، محمدحسین، جامعه و فرهنگ فرانسه ، [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] ، تهران ، 1392.ص643. ( در دست انتشار )</ref>
+==نیز نگاه کنید به==
-مشخصه مطالعات ايراني در فرانسه تفّوق تحقيقات باستانشناسي و زبانشناسي در باره ايران پيش از اسلام است. از نظر علمي ، مؤسسات تحقيقاتي چندان در بند توجّه رسانه هاي گروهي به ايران و [[افغانستان]] نبوده اند . شگفت آن كه پس ازانقلاب اسلامي مطالعات عربي وسعت گرفت در حالي كه همان حمايت هاي مالي اندكي كه پيشتر از مطالعات ايراني مي شد نيز محدود گشت و كُرسي زبان فارسي در مؤسسه السنه شرقي پاريس ، اوّل بار پس از تأسيس آن درسال 1797 ، به مدت  3 سال تعطيل شد. اين وضع  دور از انتظار نشان مي دهد كه ، در حوزه علوم اجتماعي ، اصرار بر تفكيك سياسي و قومي تمدّن هاي عرب ، ترك ، وايراني در خاورميانه ، كه سنّت تحقيقاتي فرانسه بدان عمل مي كرده، چقدر نامعقول و بي معناست.
+[[ایران شناسی در کانادا]]؛ [[ایران شناسی در روسیه]]؛ [[ایران شناسی در تونس]]؛ [[ایران شناسی در ژاپن]]؛ [[ایران شناسی در لبنان]]؛ [[ایرانشناسی و ایرانشناسان در چین]]؛ [[ایران شناسی در مالی]]؛ [[ایران‌شناسی در تایلند]]؛ [[ایران شناسی و ایران شناسان در اوکراین]]؛ [[ایران شناسی و ایرانشناسان در اسپانیا]]؛ [[ايران شناسی و ايران شناسان اردن]]؛ [[ایران شناسی در اتیوپی]]؛ [[ایران شناسی در سیرالئون]]؛ [[ایران شناسی در قطر]]
+==کتابشناسی==