شيائو كانگ: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
به نظر میرسد با توجه به سیاستها و تدابیر اتخاذ شده از سوی دولت [[چین]]، مردم این کشور حركت به سمت تبدیل شدن به جامعهی نسبتا مرفه را آغاز كرده و این رفاه نسبی عرصههای مختلف زندگی آنان از جمله قلمروهای اقتصادی، فرهنگی و ورزشی و غیره را در بر میگیرد. | |||
در گذشتهی نه چندان دور، در گوشه و كنار [[چین|چین]] مردم اغلب از مشكل مسكن سخن میراندند و داشتن خانهی مسكونی شخصی برای بیشتر آنان به یک رؤیا شباهت داشت، اما 30سال و اندی پس از اجرای سیاست اصلاحات و درهای باز، به ویژه در شهرهای بزرگ این كشور، كمتر خانوادهی سه نفره را میتوان یافت كه آپارتمان مسكونی شخصی نداشته باشند. | |||
در | حال آنكه سه دهه پیش چنین خانوادههایی یا فاقد چنین امكانات بودند و یا منزل مسكونی آنان حداكثر یک اتاق آن هم بدون حمام و آشپزخانه بود. در آن زمان مردم نیز توقع زیادی نداشتند، چرا كه سیاست واحدی در سراسر كشور اجرا میشد و در آن وضعیت نابسامان توزیع آپارتمان مسكونی به عنوان یک امتیاز اجتماعی محسوب میشد. ولی امروز، همگام با تغییرات شگرف ایجاد شده در تمام جنبههای زندگی مردم، چینیها در عرصهی مسكن نیز شاهد یک انقلاب و تحولات بنیادین هستند. لذا، بسیاری از مردم از درآمد بیشتری برخوردار شده و توانستهاند برای خود خانه و آپارتمان مسكونی بهتری خریداری نمایند. متراژ برخی از این خانهها كه دارای چندین اتاق خواب و سایر تجهیزات هستند، به بیش از200 متر مربع میرسد. در حقیقت، در چند دههی گذشته، مساحت سرانهی فضای زندگی به مراتب افزایش یافته است و طبق گزارش ادارهی آمار ملی، متوسط سرانهی فضای مسكونی جمعیت شهری به 15/5متر مربع رسیده، حال آن كه این میزان در دههی1990 تنها 9/9 متر مربع بوده است. | ||
از سوی دیگر، در سالهای اخیر محافظت از محیط زیست در میان [[نوع جامعه چین|مردم چین]] به موضوعی مهم و قابل توجه تبدیل شده است و خواستار محیط زیست بهتر به عنوان بخشی از زندگی كیفی خود هستند. [[رسانه و وسايل ارتباط جمعي در چین|رسانههای گروهی چین]] نیز در تبلیغ فرایند حفاظت از محیط زیست كوتاهی نكرده و تا آنجا كه مقدور بوده گزارشها و مقالات متعددی در خصوص محیط زیست و اهمیت حفاظت و حراست از آن منتشر كرده و دایما از كاهش آلودگی هوا، ضرورت اجرای تدابیر لازم در این عرصه و پالایش محیط منتشر ساختهاند، درحالی كه تا چند سال پیش هم مردم و هم رسانهها كمتر به این مقوله توجه داشتند. | |||
=== [[شيائو كانگ|شیائو كانگ]]، یا رفاه نسبی در جامعهی [[چین]] === | |||
«رفاه نسبی» كه به [[زبان چینی]] از آن با عنوان«شیائو كانگ(Xiao Kang)» یاد میشود، عبارتی است كه به تدریج از سال1978، یعنی به دنبال اجرای سیاست اصلاحات و درهای باز مورد توجه قرار گرفت و در شانزدهمین [[کنگره حزب کمونیست چین|كنگرهی حزب كمونیست چین]] كه در ماه نوامبر سال 2002 برگزار شد به آن پرداخته شد. در كنگرهی پانزدهم حزب نیز«جیانگ زِمین» تأكید كرده بود كه رشد تولید ناخالص داخلی [[چین|چین]] در نخستین دههی قرن بیست و یكم، دو برابر سال2000 خواهد بود که به معنای دستیابی به [[رفاه اجتماعی در چین|رفاه نسبی در چین]] است. و در ماه مه سال2000، نیز خاطر نشان كرد كه [[چین|چین]] وارد مرحلهی نوینی از جامعهی نسبتاً مرفه شده و فرایند نوگرایی و نوسازی كشور سرعت گرفته است. | |||
=== [[شيائو كانگ]]، | |||
«رفاه نسبی» كه به [[زبان چینی]] از آن با | |||
=== مفهوم شیائوکانگ === | === مفهوم شیائوکانگ === | ||
واژهی«شیائوكانگ» از قدیمیترین كتاب [[شعر در ادبیات چینی|شعر چینی]] به نام«شی جینگ(Shi Jing)» كه مجموعهای از اشعار قرن دهم تا قرن ششم پیش از میلاد را در بر دارد، گرفته شده است. اما تا چندی قبل، به ویژه تا30سال پیش، مردم از این واژه و رفاه نسبی، بیشتر فرار از گرسنگی و سرما و تأمین خوراک و پوشاک را استنباط میكردند. از سال 1978كه دِنگ شیائوپنگ طراح سیاست اصلاحات و درهای باز از نوسازی و پیشرفت سخن به میان آورد، نوع نگرش به كلمهی شیائوکانگ و مفهوم آن نیز تغییر یافت و به عاملی كلیدی در پیشبرد فرایند نوسازی تبدیل شد. | |||
بر اساس چشم اندازی که رهبران | بر اساس چشم اندازی که رهبران چینی برای کشور خود ترسیم كردهاند، تا نیمهی قرن بیست و یكم كه [[جمهوری خلق چین]] یکصد سالگی خود را جشن خواهد گرفت([[جمهوری خلق چین]] در سال 1949میلادی تأسیس شده و در سال2049میلادی، یک صد ساله خواهد شد.)، فرایند نوگرایی و نوسازی این کشور تكمیل و [[چین]] به یک جامعهی مرفه، موفق، قوی، دمكراتیک و با فرهنگ پیشرفته تبدیل خواهد شد. مقامهای چینی تأكید دارند كه برای رسیدن به این هدف، باید روند توسعهی اقتصادی و ابداعات علمی و فنی به عنوان موتور اقتصاد ملی شتاب گیرد. افزون براین، باید در كنار اجرای استراتژی توسعهی پایدار، در عرصههای اقتصادی، كیفیت جمعیت، حیات فرهنگی، حیات مادی و محیط زیست نیز توسعه یابد. | ||
با نگاهی به | با نگاهی به تغییرات حاصله در سبک زندگی چینیها در دو سه دههی گذشته و توسعه و بهبود زندگی یک میلیارد و350میلیون نفر [[جمعیت چین]] در مقایسه با گذشته، چشمگیر بودن این تحولات به خوبی قابل مشاهده است. رشد طبیعی [[جمعیت چین]] به 6/95 در هر هزار نفر كاهش یافته كه به مراتب پایینتر از نرخ 15/04در سال 1989 است. در همین حال شاخص مصرف انرژی در رشد تولید ناخالص داخلی به یکهزار و 210 دلار رسیده است كه نسبت به سال 1989 تا 32/8 درصد كاهش یافته و پیشرفتهای علمی و آموزشی [[چین]] نیز در طول یک دههی گذشته چشمگیر بوده است. مشاركت در طرحهای بین المللی علمی مانند کشف«ژن انسان» و فرستادن فضاپیمای سرنشیندار به فضا، از جمله پیشرفتهای علمی این كشور به شمار میرود. این کشور، همچین در چند سال گذشته در اجرای دورههای آموزش اجباری 9ساله توفیق زیادی داشته و بیسوادی را در میان بزرگسالان تقریبا ریشهكن كرده است. | ||
تغییرات عظیم حاصله در نحوهی زندگی مردم در [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری چین|زمینههای آموزشی]]، [[نظام فرهنگی چین|فرهنگی]]، درآمد، الگوی مصرف، الگوی زندگی، مسافرت، [[وضعیت بهداشت و سلامت جامعه در چین|بهداشت]]، تحصیل در خارج از كشور، یادگیری زبان خارجی و... به منزلهی زلزلهی عظیمی است كه در [[نوع جامعه چین|جامعهی چین]] اتفاق افتاده و به جای تخریب، در بهبود و بازسازی و پیشرفت و توسعهی [[چین]] نقش مؤثری ایفا نموده است. بنابراین، میتوان گفت [[نوع جامعه چین|جامعهی چین]] درحال [[رفاه اجتماعی در چین|دستیابی به رفاه نسبی]] و یا شیائو کانگ است.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد1، ص.399-402.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
نسخهٔ ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۴۹
به نظر میرسد با توجه به سیاستها و تدابیر اتخاذ شده از سوی دولت چین، مردم این کشور حركت به سمت تبدیل شدن به جامعهی نسبتا مرفه را آغاز كرده و این رفاه نسبی عرصههای مختلف زندگی آنان از جمله قلمروهای اقتصادی، فرهنگی و ورزشی و غیره را در بر میگیرد.
در گذشتهی نه چندان دور، در گوشه و كنار چین مردم اغلب از مشكل مسكن سخن میراندند و داشتن خانهی مسكونی شخصی برای بیشتر آنان به یک رؤیا شباهت داشت، اما 30سال و اندی پس از اجرای سیاست اصلاحات و درهای باز، به ویژه در شهرهای بزرگ این كشور، كمتر خانوادهی سه نفره را میتوان یافت كه آپارتمان مسكونی شخصی نداشته باشند.
حال آنكه سه دهه پیش چنین خانوادههایی یا فاقد چنین امكانات بودند و یا منزل مسكونی آنان حداكثر یک اتاق آن هم بدون حمام و آشپزخانه بود. در آن زمان مردم نیز توقع زیادی نداشتند، چرا كه سیاست واحدی در سراسر كشور اجرا میشد و در آن وضعیت نابسامان توزیع آپارتمان مسكونی به عنوان یک امتیاز اجتماعی محسوب میشد. ولی امروز، همگام با تغییرات شگرف ایجاد شده در تمام جنبههای زندگی مردم، چینیها در عرصهی مسكن نیز شاهد یک انقلاب و تحولات بنیادین هستند. لذا، بسیاری از مردم از درآمد بیشتری برخوردار شده و توانستهاند برای خود خانه و آپارتمان مسكونی بهتری خریداری نمایند. متراژ برخی از این خانهها كه دارای چندین اتاق خواب و سایر تجهیزات هستند، به بیش از200 متر مربع میرسد. در حقیقت، در چند دههی گذشته، مساحت سرانهی فضای زندگی به مراتب افزایش یافته است و طبق گزارش ادارهی آمار ملی، متوسط سرانهی فضای مسكونی جمعیت شهری به 15/5متر مربع رسیده، حال آن كه این میزان در دههی1990 تنها 9/9 متر مربع بوده است.
از سوی دیگر، در سالهای اخیر محافظت از محیط زیست در میان مردم چین به موضوعی مهم و قابل توجه تبدیل شده است و خواستار محیط زیست بهتر به عنوان بخشی از زندگی كیفی خود هستند. رسانههای گروهی چین نیز در تبلیغ فرایند حفاظت از محیط زیست كوتاهی نكرده و تا آنجا كه مقدور بوده گزارشها و مقالات متعددی در خصوص محیط زیست و اهمیت حفاظت و حراست از آن منتشر كرده و دایما از كاهش آلودگی هوا، ضرورت اجرای تدابیر لازم در این عرصه و پالایش محیط منتشر ساختهاند، درحالی كه تا چند سال پیش هم مردم و هم رسانهها كمتر به این مقوله توجه داشتند.
شیائو كانگ، یا رفاه نسبی در جامعهی چین
«رفاه نسبی» كه به زبان چینی از آن با عنوان«شیائو كانگ(Xiao Kang)» یاد میشود، عبارتی است كه به تدریج از سال1978، یعنی به دنبال اجرای سیاست اصلاحات و درهای باز مورد توجه قرار گرفت و در شانزدهمین كنگرهی حزب كمونیست چین كه در ماه نوامبر سال 2002 برگزار شد به آن پرداخته شد. در كنگرهی پانزدهم حزب نیز«جیانگ زِمین» تأكید كرده بود كه رشد تولید ناخالص داخلی چین در نخستین دههی قرن بیست و یكم، دو برابر سال2000 خواهد بود که به معنای دستیابی به رفاه نسبی در چین است. و در ماه مه سال2000، نیز خاطر نشان كرد كه چین وارد مرحلهی نوینی از جامعهی نسبتاً مرفه شده و فرایند نوگرایی و نوسازی كشور سرعت گرفته است.
مفهوم شیائوکانگ
واژهی«شیائوكانگ» از قدیمیترین كتاب شعر چینی به نام«شی جینگ(Shi Jing)» كه مجموعهای از اشعار قرن دهم تا قرن ششم پیش از میلاد را در بر دارد، گرفته شده است. اما تا چندی قبل، به ویژه تا30سال پیش، مردم از این واژه و رفاه نسبی، بیشتر فرار از گرسنگی و سرما و تأمین خوراک و پوشاک را استنباط میكردند. از سال 1978كه دِنگ شیائوپنگ طراح سیاست اصلاحات و درهای باز از نوسازی و پیشرفت سخن به میان آورد، نوع نگرش به كلمهی شیائوکانگ و مفهوم آن نیز تغییر یافت و به عاملی كلیدی در پیشبرد فرایند نوسازی تبدیل شد.
بر اساس چشم اندازی که رهبران چینی برای کشور خود ترسیم كردهاند، تا نیمهی قرن بیست و یكم كه جمهوری خلق چین یکصد سالگی خود را جشن خواهد گرفت(جمهوری خلق چین در سال 1949میلادی تأسیس شده و در سال2049میلادی، یک صد ساله خواهد شد.)، فرایند نوگرایی و نوسازی این کشور تكمیل و چین به یک جامعهی مرفه، موفق، قوی، دمكراتیک و با فرهنگ پیشرفته تبدیل خواهد شد. مقامهای چینی تأكید دارند كه برای رسیدن به این هدف، باید روند توسعهی اقتصادی و ابداعات علمی و فنی به عنوان موتور اقتصاد ملی شتاب گیرد. افزون براین، باید در كنار اجرای استراتژی توسعهی پایدار، در عرصههای اقتصادی، كیفیت جمعیت، حیات فرهنگی، حیات مادی و محیط زیست نیز توسعه یابد.
با نگاهی به تغییرات حاصله در سبک زندگی چینیها در دو سه دههی گذشته و توسعه و بهبود زندگی یک میلیارد و350میلیون نفر جمعیت چین در مقایسه با گذشته، چشمگیر بودن این تحولات به خوبی قابل مشاهده است. رشد طبیعی جمعیت چین به 6/95 در هر هزار نفر كاهش یافته كه به مراتب پایینتر از نرخ 15/04در سال 1989 است. در همین حال شاخص مصرف انرژی در رشد تولید ناخالص داخلی به یکهزار و 210 دلار رسیده است كه نسبت به سال 1989 تا 32/8 درصد كاهش یافته و پیشرفتهای علمی و آموزشی چین نیز در طول یک دههی گذشته چشمگیر بوده است. مشاركت در طرحهای بین المللی علمی مانند کشف«ژن انسان» و فرستادن فضاپیمای سرنشیندار به فضا، از جمله پیشرفتهای علمی این كشور به شمار میرود. این کشور، همچین در چند سال گذشته در اجرای دورههای آموزش اجباری 9ساله توفیق زیادی داشته و بیسوادی را در میان بزرگسالان تقریبا ریشهكن كرده است.
تغییرات عظیم حاصله در نحوهی زندگی مردم در زمینههای آموزشی، فرهنگی، درآمد، الگوی مصرف، الگوی زندگی، مسافرت، بهداشت، تحصیل در خارج از كشور، یادگیری زبان خارجی و... به منزلهی زلزلهی عظیمی است كه در جامعهی چین اتفاق افتاده و به جای تخریب، در بهبود و بازسازی و پیشرفت و توسعهی چین نقش مؤثری ایفا نموده است. بنابراین، میتوان گفت جامعهی چین درحال دستیابی به رفاه نسبی و یا شیائو کانگ است.[۱]
نیز نگاه کنید به
رفاه اجتماعی در چین؛ وضعیت اقتصادی و معیشت مردم چین
منبع اصلی
- ↑ سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد1، ص.399-402.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی