جشن های مهم هندوها در سریلانکا: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۳۰

جشن های مهم هندوها در کشور سریلانکا شامل جشن کاتاراگامه(Kataragama)، راهپیمایی وِل(Skanda)، جشن تای پونگل(Thai Pongal)، جشن دیپاوالی (Deepavali) (انوار) و جشن سال نو سینهالی و هندو است که در ذیل شرح داده شده است:

جشن کاتاراگامه

در ماه‌های ژانویه و اوت همزمان با جشن‌های پراهارا، جشن کاتاراگامه(Kataragama) نیز برگزار می‌شود. کاتاراگاما تا همین اواخر در دل جنگل آشیانه داشت، اما امروزه در طول رودخانه، مسیری از جنگل را صاف کرده‌اند و دسترسی به این محل را آسانتر شده است. هندوها، بودائیان، مسلمانان و بعضی از مسیحیان این محل را مقدس می‌دانند، اما هندوها بیشتر از دیگران به قداست آن معتقدند. آنان معمولا ریاضت های طاقت فرسایی را نذر و در این ایام ادا می کنند. بعضی از این ریاضت های مشمئز کننده عبارتند از: راه رفتن روی بستری از آتش، فرو کردن سیخ در صورت، دست، زبان و بدن به گونه‌ای که این محل به شکنجه گاهی بدل شده که هر کس خود را به نوعی شکنجه می‌دهد. بعضی از زائران در حالیکه کجاوه ای سنگین و تزیین شده را روی دوش دارند، بیش از یکصد کیلومتر راه را پیاده طی می‌کنند تا خود را به این مکان برسانند. بعضی دیگر با فرو کردن چنگک های قوی در پوست بدنشان، خود را روی داربستی آویزان می‌کنند، اما اکثریت زائران طاقت انجام چنین اعمالی را ندارند لذا به عبادت، قرائت دعا و کمک به مستمندان بسنده می‌کنند. در همه جا چراغ، زرق و برق و کوبیدن طبل و نمایش که جزئی از مراسم جشن هستند، به چشم می‌خورد. در کاتاراگامه مسلمانان نیز مسجدی دارند که به نوعی آن را به خضر پیامبر (ع) مرتبط می سازند.

راهپیمایی وِل

"ول" (Vel) نام رییسمانی است که به "خدای جنگ – اسکاندا(Skanda)" تعلق دارد. هندوها کالاسکه‌ای را برای این خدا ساخته‌اند و طی تظاهرات و مراسم خاصی در کلمبو از معبد "خیابان دریا" به معبدی دیگر در منطقه "بامبالا پیتیا (Bambalapitiya)" به وسیله دو گاو سفید حمل می‌کنند. این کالاسکه که با انبوه جمعیت هندو در حرکت است، قدم به قدم هدایائی دریافت می‌دارد. معبد مقصد با پارچه‌ها، پلاستیک‌ها، و چراغ‌های رنگانگ تزئین شده و به مدت سه روز جشن در آن ادامه دارد.

جشن تای پونگل

جشن تای پونگل(Thai Pongal) در ماه ژوئیه به احترام "خدای خورشید" و در معابد مراسم مخصوصی برگزار می‌شود، اما در منازل هندو نیز تهیه شیرینی و غذای مخصوص، جزئی از مراسم به حساب می‌آید. در مناطق روستائی ، هندوها طی دو الی سه روز این جشن را ادامه می‌دهند. هر خانواده روستایی حیواناتش را از گاو مقدس گرفته تا سگ و گربه شستشو و به آنها غذای کافی می‌دهد و پیشانی آنها را مانند پیشانی خود با پودر رنگین می‌سازند و گل به گردنشان می‌آویزند. هندوها تمامی شب عید تای پونگل را بیدار می‌مانند.

جشن دیپاوالی (انوار)

مردم در جشن دیپاوالی(Deepavali) که مصادف با اواخر اکتبر یا اوائل نوامبر است، خانه تکانی کرده، لباس‌های نو پوشیده و چراغانی می‌کنند و بدین وسیله به اسقبال "الهه" ثروت، لاکشمی(Lakshmi) می‌روند. تجار هندو، سال مالی خود را همزمان با این جشن شروع می‌کنند. در برخی معابد هندو در شهر جفنا پا برهنه روی بستری از آتش راه می‌روند.

جشن سال نو سینهالی و هندو

این جشن مصادف با ماه آوریل میلادی است و جنبۀ مذهبی ندارد. سینهالیان با شکوه و عظمت فراوانی این جشن را برگزار می‌کنند و مطابق سنت و رسوم دیرینه خود مراسم رژه‌ای راه می‌اندازند. گردش این سال مطابق تقویم شمسی است و زمان دقیق آن طبق محاسبات منجمین به اطلاع مردم می‌رسد. بین سال نو و کهنه معمولا چند ساعتی فاصله است. هر کس در این فاصله که جزو هیچ سالی حساب نمی‌شود به نیایش و انجام وظائف مذهبی مشغول می‌شود. در این ساعات همه کارها حتی خوردن و آشامیدن متوقف می‌شود. همزمان با شروع سال جدید، چراغی در حیاط منزل روشن و همگی لباس نو بر تن می‌کنند. رنگ لباس هر سال به وسیله منجمین از طریق رسانه ها به اطلاع مردم می‌رسد.

در شروع سال نو هرکس به طور سمبلیک چند لحظه‌ای با ابزار کارش مشغول کار می‌شود و دادوستد را با یکی از نزدیکان یا فردی خوش معامله آغاز می‌کند. در آغاز سال جدید هرگز به فقرا کمکی نمی‌کنند. بزرگ خانواده روغنی را که طبق ترکیبات توصیه شده منجمین تهیه شده است به سر افراد خانواده می‌مالد. در این هنگام آن‌ها زیر برگ یا شاخه درختی ، روی پارچه‌ای می‌ایستند. در مناطق روستائی ورزش های سنتی نیز در این ایام انجام می‌گیرد^[۱].

نیز نگاه کنید به

جشن های مهم بودایی در سریلانکا؛ جشن پراهارا؛ جشن وساک؛ جشن پوسن؛ جشن کاتاراگامه؛ راهپیمایی وِل؛ جشن تای پونگل؛ جشن دیپاوالی؛ جشن سال نو سینهالی و هندو؛ جشن های مسلمانان در سریلانکا؛ جشن های مسیحیان در سریلانکا

کتابشناسی

↑ (مظفری, سریلانکا, 1369, ص. 109-111)

منبع اصلی

رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار).

نویسنده مقاله

مهدیقلی رکنی

[1] (مظفری, سریلانکا, 1369, ص. 109-111)

[۱]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 === [[جشن کاتاراگامه]] ===
-در ماه‌های ژانویه و اوت همزمان با [[جشن پراهارا|جشن‌های پراهارا]]، [[جشن کاتاراگامه|جشن کاتاراگامه(Kataragama)]] نیز برگزار می‌شود. [[جشن کاتاراگامه|کاتاراگاما]] تا همین اواخر در دل جنگل آشیانه داشت، اما امروزه در طول رودخانه، مسیری از جنگل را صاف کرده‌اند و دسترسی به این محل را آسانتر شده است. هندوها، [[آیین بودا در سریلانکا|بودائیان]]، [[اسلام و مسلمانان سریلانکا|مسلمانان]] و بعضی از [[مسيحيت در سریلانکا|مسیحیان]] این محل را مقدس می‌دانند، اما هندوها بیشتر از دیگران به قداست آن معتقدند. آنان معمولا ریاضت های طاقت فرسایی را نذر و در این ایام ادا می کنند. بعضی از این ریاضت های مشمئز کننده عبارتند از: راه رفتن روی بستری از آتش، فرو کردن سیخ در صورت، دست، زبان و بدن به گونه‌ای که این محل به شکنجه گاهی بدل شده که هر کس خود را به نوعی شکنجه می‌دهد. بعضی از زائران در حالیکه کجاوه ای سنگین و تزیین شده را روی دوش دارند، بیش از یکصد کیلومتر راه را پیاده طی می‌کنند تا خود را به این مکان برسانند. بعضی دیگر با فرو کردن چنگک های قوی در پوست بدنشان، خود را روی داربستی آویزان می‌کنند، اما اکثریت زائران طاقت انجام چنین اعمالی را ندارند لذا به عبادت، قرائت دعا و کمک به مستمندان بسنده می‌کنند. در همه جا چراغ، زرق و برق و کوبیدن طبل و نمایش که جزئی از مراسم جشن هستند، به چشم می‌خورد. در [[جشن کاتاراگامه|کاتاراگامه]] مسلمانان نیز مسجدی دارند که به نوعی آن را به خضر پیامبر (ع) مرتبط می سازند.
+در ماه‌های ژانویه و اوت همزمان با [[جشن پراهارا|جشن‌های پراهارا]]، [[جشن کاتاراگامه|جشن کاتاراگامه(Kataragama)]] نیز برگزار می‌شود. [[جشن کاتاراگامه|کاتاراگاما]] تا همین اواخر در دل جنگل آشیانه داشت، اما امروزه در طول رودخانه، مسیری از جنگل را صاف کرده‌اند و دسترسی به این محل را آسانتر شده است. هندوها، [[آیین بودا در سریلانکا|بودائیان]]، [[اسلام و مسلمانان سریلانکا|مسلمانان]] و بعضی از [[مسيحيت در سریلانکا|مسیحیان]] این محل را مقدس می‌دانند، اما هندوها بیشتر از دیگران به قداست آن معتقدند. آنان معمولا ریاضت های طاقت فرسایی را نذر و در این ایام ادا می کنند. بعضی از این ریاضت های مشمئز کننده عبارتند از: راه رفتن روی بستری از آتش، فرو کردن سیخ در صورت، دست، زبان و بدن به گونه‌ای که این محل به شکنجه گاهی بدل شده که هر کس خود را به نوعی شکنجه می‌دهد. بعضی از زائران در حالیکه کجاوه ای سنگین و تزیین شده را روی دوش دارند، بیش از یکصد کیلومتر راه را پیاده طی می‌کنند تا خود را به این مکان برسانند. بعضی دیگر با فرو کردن چنگک های قوی در پوست بدنشان، خود را روی داربستی آویزان می‌کنند، اما اکثریت زائران طاقت انجام چنین اعمالی را ندارند لذا به عبادت، قرائت دعا و کمک به مستمندان بسنده می‌کنند. در همه جا چراغ، زرق و برق و کوبیدن طبل و نمایش که جزئی از مراسم جشن هستند، به چشم می‌خورد. در [[جشن کاتاراگامه|کاتاراگامه]] مسلمانان نیز مسجدی دارند که به نوعی آن را به [https://iranology-e.ir/index.php?title=%D8%AE%D8%B6%D8%B1 خضر پیامبر (ع)] مرتبط می سازند.
 === [[راهپیمایی وِل]] ===
@@ خط ۱۹: / خط ۱۹: @@
 == نیز نگاه کنید به ==
-[[جشن های مهم بودایی در سریلانکا]]؛ جشن پراهارا؛ [[جشن وساک]]؛ [[جشن پوسن]]؛ [[جشن کاتاراگامه]]؛ [[راهپیمایی وِل]]؛ [[جشن تای پونگل]]؛ [[جشن دیپاوالی]]؛ [[جشن سال نو سینهالی و هندو]]؛ [[جشن های مسلمانان در سریلانکا]]؛ [[جشن های مسیحیان در سریلانکا]]
+[[جشن های مهم بودایی در سریلانکا]]؛ [[جشن پراهارا]]؛ [[جشن وساک]]؛ [[جشن پوسن]]؛ [[جشن کاتاراگامه]]؛ [[راهپیمایی وِل]]؛ [[جشن تای پونگل]]؛ [[جشن دیپاوالی]]؛ [[جشن سال نو سینهالی و هندو]]؛ [[جشن های مسلمانان در سریلانکا]]؛ [[جشن های مسیحیان در سریلانکا]]
 == کتابشناسی ==