جشن کاتاراگامه

در ماه‌های ژانویه و اوت همزمان با جشن‌های پراهارا، جشن کاتاراگامه(Kataragama) نیز برگزار می‌شود. کاتاراگاما تا همین اواخر در دل جنگل آشیانه داشت، اما امروزه در طول رودخانه، مسیری از جنگل را صاف کرده‌اند و دسترسی به این محل را آسانتر شده است. هندوها، بودائیان، مسلمانان و بعضی از مسیحیان این محل را مقدس می‌دانند، اما هندوها بیشتر از دیگران به قداست آن معتقدند. آنان معمولا ریاضت های طاقت فرسایی را نذر و در این ایام ادا می کنند. بعضی از این ریاضت های مشمئز کننده عبارتند از: راه رفتن روی بستری از آتش، فرو کردن سیخ در صورت، دست، زبان و بدن به گونه‌ای که این محل به شکنجه گاهی بدل شده که هر کس خود را به نوعی شکنجه می‌دهد. بعضی از زائران در حالیکه کجاوه ای سنگین و تزیین شده را روی دوش دارند، بیش از یکصد کیلومتر راه را پیاده طی می‌کنند تا خود را به این مکان برسانند. بعضی دیگر با فرو کردن چنگک‌های قوی در پوست بدنشان، خود را روی داربستی آویزان می‌کنند، اما اکثریت زائران طاقت انجام چنین اعمالی را ندارند لذا به عبادت، قرائت دعا و کمک به مستمندان بسنده می‌کنند. در همه جا چراغ، زرق و برق و کوبیدن طبل و نمایش که جزئی از مراسم جشن هستند، به چشم می‌خورد. در کاتاراگامه مسلمانان نیز مسجدی دارند که به نوعی آن را به خضر پیامبر (ع) مرتبط می سازند.

نیز نگاه کنید به

جشن های مهم بودایی در سریلانکا؛ جشن وساک؛ جشن پوسن؛ جشن های مهم هندوها در سریلانکا؛ راهپیمایی وِل؛ جشن تای پونگل؛ جشن دیپاوالی؛ جشن سال نو سینهالی و هندو؛ جشن های مسلمانان در سریلانکا؛ جشن های مسیحیان در سریلانکا

منبع اصلی

رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار).

نویسنده مقاله

مهدیقلی رکنی