ورزش در بنگلادش
مردم بنگلادش، مانند سایر مردم دیگر کشورها به انجام ورزشهای مختلف عشق می‌ورزند. از میان انواع ورزش‌ها، دو ورزش کریکت و کبادی بیش از همه، توجه و اقبال عمومی را به خود جلب کرده است. در واقع مردم به این دو، به منزله ورزش توجه می‌کنند. فوتبال، راگبی و‌هاکی نیز در درجه دوم قرار دارند. سایر ورزش‌ها بعد از این‌ها در میان مردم رایج است.
بازی کریکت
کریکت مشهورترین و پرطرفدارترین ورزش نه تنها در بنگلادش که در تمام کشورهای شبه قاره هند است. این بازی سنتی، تاریخی دیرپای در این سرزمین دارد. تیم ملی این کشور یکی از تیمهای سرشناس در جهان است و از بازیکنان توانمند و مشهور بومی و تعداد‌اند کی بازیکنان خارجی تشکیل شده است. علامت مشخص این تیم، ببر سلطنتی بنگال است که با آن در جهان شناخته می‌شوند. فرهنگ این بازی، پدیده تازه‌ای در کشور نیست، زیرا قدمتی طولانی در شبه قاره هند دارد و نخستین بار انگلیسی‌ها آن را در این سرزمین معرفی کردند. مشهورترین کریکت بازان این کشور از گذشته تا کنون عبارت‌اند از:
- قاضی حبیب البشار، کاپیتان سابق تیم کریکت بنگلادش
- Mohammad Ashraful - Cricketer -a former captain of the Bangladeshi cricket team محمد اشرف المحمد، کاپیتان سابق تیم کریکت بنگلادش
- Tamim Iqbal - Cricketer, aggressive opening batsman تمیم اقبال، batsman باز تهاجمی
- Mashrafe Mortaza - Cricketer, pace bowler, former vice captain of the Bangladeshi cricket team. مرتضی مشرف، معاون سابق کاپیتان تیم کریکت بنگلادش؛
- Mohammad Rafique - Cricketer, spin bowler محمد رفیق، کریکت باز تهاجمی
- Shakib Al Hasan - Cricketer, batsman, spin bowler, former captain of the Bangladeshi cricket team, Wisden cricketer of the year 2009 شکیب الحسن، batsman، کاپیتان سابق تیم کریکت بنگلادش، کریکت Wisden از سال 2009
- Mohammad Mushfiqur Rahim - Cricketer, wicket keeper batsman, present captain of the Bangladeshi cricket team. مشفق محمد رحیم، دریچه حافظ batsman، کاپیتان فعلی تیم کریکت بنگلادش.
بازی کبادی
کبادی بازی ملی است. نام قومی و محلی این بازی «ها، دو دو» می‌باشد. این بازی در شهر و روستا انجام می‌شود. برای انجام این بازی در محیطی مشخص به صورت مستطیل شکل خط کشی کرده و مابین مستطیل را مرز بندی می‌کنند. بنابر این مستطیل به دو قسمت تقسیم می‌شود. بازیکنان به دو گروه یازده نفری تقسیم می‌شوند. در آغاز بازی یک نفراز میان جمع بازیکنان گروه اول با صدای کبادی به طرف گروه دوم حمله می‌کند و سعی در لمس کردن یک یا چند نفر از گروه دوم دارد. بدین صورت که اگر بازیکنان طرف مقابل را با دست یا پای خود لمس کند و فوریً به محدوده خط کشی گروه خودش باز گردد، برنده محسوب می‌شود؛ به ترتیب نفرات دوم و سوم و یازدهم بدین عمل دست می‌زنند و تعداد بازندگان حریف مقابل، پیروزی گروه اول را بدنبال دارد. در این بازی یک نکته دیگر نیز مهم است و آن اینکه هنگامی که بازیکن گروه اول وارد محدوده گروه مقابل می‌شود، اگر توانست دست یا پایش را به حریفان بزند و به محدوده خودش برگردد، پس پیروز می‌شود، ولی اگر حریفان او را طی حمله اش غافلگیر کردند، شخص حمله کننده بازنده محسوب می‌شود. شخص بازنده به محدوده خودش باز می‌گردد و اگر یاران وی توانستند بر حریفان مقابل پیروز شوند، گروه آن‌ها نیز پیروز می‌شوند. اما اگر یاران شخص بازنده نیز در این بازی بازنده اعلام شوند، نتیجه بازی به نفع حریفان مقابل ثبت می‌شود.
نکته مهم: شایان ذکر است که عین همین بازی در ناحیه غرب ایران، در استان لرستان به نام بازی "طاق پیل اشکسه" وجود دارد و شیوه بازی و امتیاز دهی آن کاملا شبیه به کبادی است[۱].
نیز نگاه کنید به
ورزش در چین؛ ورزش در ژاپن؛ ورزش در روسیه؛ ورزش در کانادا؛ ورزش در مصر؛ ورزش در لبنان؛ ورزش در افغانستان؛ ورزش در سنگال؛ ورزش در کوبا؛ ورزش در آرژانتین؛ ورزش در تایلند؛ ورزش در مالی؛ ورزش در سوریه؛ ورزش در ساحل عاج؛ ورزش در زیمبابوه؛ ورزش در اوکراین؛ ورزش در اردن؛ ورزش در اسپانیا؛ ورزش در اتیوپی؛ ورزش در سیرالئون؛ ورزش در قطر
کتابشناسی
- ↑ توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)