ورزش در سیرالئون
ورزش معمولاً درکشورهایی رونق دارد که مردم آن سرزمین از تمکن نسبی برخوردارند. از این روی با توجه به فقر و مسکنت عمومی کشور سیرالئون و دست و پنجه نرم کردن اکثر مردم این کشور با مشکلات معیشتی، ورزشهای گوناگون از جایگاه چندانی در بین مردم این کشور برخوردار نمیباشند. از سوی دیگر جنگ داخلی این کشور نیز ضربات سهمگینی را بر زیر ساختهای ورزشی سیرالئون وارد آورد و در طی حملات شورشیان به شهرهای مختلف بسیاری از تأسیسات ورزشی کشور سیرالئون از بین رفته و یا متحمل خسارات سنگینی شدند.
ورزشهای مورد توجه عموم مردم
در حال حاضر ورزشهایی همچون فوتبال، بیسبال، بسکتبال، بوکس، کریکت، شنا و برخی ورزشهای رزمی همچون «توا» در این کشور رواج دارند که در این بین میتوان گفت تنها ورزش فوتبال بهصورت حرفهای و سازماندهی شده دنبال میشود و سایر رشتههای ورزشی از فعالیت چندانی برخوردار نیستند. ورزش فوتبال مهمترین و مورد علاقهترین ورزش در سرتاسر سیرالئون است و جدای از آن که چند باشگاه منظم فوتبال در این کشور وجود دارند تقریباً اکثر جوانان و نوجوانان نیز در شهرها و روستاهای کشور با استفاده از زمینهای خاکی و توپهای ارزان قیمت ساخت چین فوتبال بازی میکنند. علت علاقه نسل جوان سیرالئون به این ورزش نیز هیجان خاص فوتبال و فیزیک بدنی مناسب جوانان و نوجوانان است که موجبات مقبولیت عمومی فوتبال را فراهم آورده است.
کلیه فعالیتهای مربوط به ورزش فوتبال تحت نظارت انجمن فوتبال سیرالئون صورت میگیرد و تیمهای باشگاهی کشور نیز زیر نظر این انجمن اداره میشوند[۱].
لیگ فوتبال سیرالئون «لیگ برتر» نام دارد(Sierra Leone National Premier League) و دو باشگاه مشهور فوتبال «شیرهای انتهای شرق» (East End Lions) و «مایتی بلکپول» (Mighty Black pool) مشهورترین و موفقترین تیمهای فوتبال سیرالئون بهشمار میروند. تیم فوتبال «کالون.اف.سی» (Kallon F.c) از دیگر باشگاههای فوتبال در حال رشد این کشور محسوب میشود.
تیم ملی فوتبال سیرالئون در زمره یکی از ضعیفترین تیمهای ملی فوتبال قاره آفریقا بهشمار میرود و تاکنون نتوانسته است به افتخاراتی در سطح قاره آفریقا نائل آید. مهمترین افتخارات تیم ملی فوتبال سیرالئون دو بار راهیابی به جام ملتهای آفریقا در سالهای 1994 و 1996 است که البته هر دو بار در دور اول مسابقات حذف شده و نتوانست به دور بعدی راه یابد. این کشور دارای یک استادیوم سی هزار نفری در فریتاون است که توسط چینیها احداث شده و معمولاً بازیهای مهم داخلی و منطقهای تیم ملی و تیمهای باشگاهی در آن صورت میگیرد.
لازم بهذکر است طی یک دهه گذشته تعداد قابل توجهی از فوتبالیستهای مطرح این کشور رهسپار کشورهای اروپایی شده و در باشگاههای این کشورها بازی میکنند. به گزارش انجمن فوتبال سیرالئون تنها در سال 2008، 28 بازیکن این کشور با کمک دلالان بینالمللی فوتبال بهصورت غیرقانونی به کشورهای فرانسه و بلژیک مهاجرت کرده و خواستار دریافت تابعیت این کشورها شدهاند. این امر موجب شده است تا دستاندرکاران فوتبال در این کشور طی چند سال اخیر و علیرغم کمکهای فدراسیون بینالمللی فوتبال (فیفا) و چند باشگاه اروپایی نتوانند وضعیت تیمهای باشگاهی و تیم ملی این کشور را سرو سامان بخشند[i][۱].
صرفنظر از فوتبال، دیگر رشتههای ورزشی سیرالئون از فعالیتهای بینالمللی خاصی برخوردار نیستند و بخش عمده اقدامات ورزشی آنها محدود به برگزاری بازیهایی در سطح کشوری – آن هم بهصورت محدود و فقیرانه- است. در این میان ورزش کریکت از موقعیت بهتری برخوردار است و معدود دیپلماتها و تجار اروپایی و لبنانیهای ساکن این کشور در مکانهایی خاص به این ورزش میپردازند. مسابقات محلی شنا نیز معمولاً هرساله در ساحل شهر فریتاون برگزار میشود[۱].
ورزشكاران بینالمللی
با وجود آن که کشور سیرالئون دارای چند فوتبالیست لژیونر در کشورهای اروپایی است ولی این کشور تاکنون فاقد ورزشکارانی بینالمللی بوده است که با حضور در عرصههای بینالمللی افتخاراتی را برای این کشور ببار آورند[۲].
نیز نگاه کنید به
ورزش در چین؛ ورزش در ژاپن؛ ورزش در روسیه؛ ورزش در کانادا؛ ورزش در مصر؛ ورزش در لبنان؛ ورزش در افغانستان؛ ورزش در سنگال؛ ورزش در کوبا؛ ورزش در آرژانتین؛ ورزش در فرانسه؛ ورزش در مالی؛ ورزش در سوریه؛ ورزش در ساحل عاج؛ ورزش در زیمبابوه؛ ورزش در اوکراین؛ ورزش در اردن؛ ورزش در اسپانیا؛ ورزش در اتیوپی؛ ورزش در قطر؛ ورزش در تونس؛ ورزش در بنگلادش؛ ورزش در گرجستان؛ ورزش در قزاقستان؛ ورزش در تایلند
پاورقی
[i] - سیرالئون از کشورهای مورد علاقه حامیان تیم مشهور منچسترسیتی لندن است. آنان در سالهای 2009 و 2010 ضمن جمعآوری مبالغی نقدی یک دستگاه اتوبوس دست دوم را خریداری و به انجمن فوتبال سیرالئون اهداء کردند.
کتابشناسی
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ برگرفته از:https://www.slfa.sl
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام(1390). جامعه و فرهنگ سیرالئون. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)