فقر در سیرالئون
در صفحات مختلف کتاب بارها به معضل فقر و گرسنگی مردم این کشور اشاره شد و هر چند فقر پدیدهای است که عموم مردم آفریقای سیاه همواره با آن دست به گریبانند با این حال فقر و مسکنت عمومی در کشور سیرالئون بسیار عمیقتر از دیگر کشورهای آفریقایی است و دلیل اصلی آن نیز سوءمدیریت رؤسای جمهور و مدیران عالیرتبه کشور در به هدر دادن ثروتهای ملی این کشور کوچک (و در عین حال ثروتمند از نقطه نظر ذخایر طبیعی) از یک سوی و فراز و نشیبهای سیاسی سیرالئون طی دو دهه اخیر است. این وضعیت که منجر به نابودی بخشی از زیربنای اقتصادی کشور گردیده به اندازهای شدت دارد که سیرالئون طی یک دهه اخیر براساس آمارهای سالیانه برنامه توسعه انسانی سازمان ملل همواره در زمره فقیرترین کشورهای جهان بوده است. بخش قابل ملاحظهای از فقر و مسکنت کنونی مردم این کشور نشأت گرفته از جنگ داخلی دهه 1990 است که صدمات و لطمات جبران ناپذیری بر کشاورزی سیرالئون که ستون فقرات کشور را تشکیل میدهد وارد آورد و علاوه بر نابودی بسیاری از روستاها و اراضی کشاورزی، موجب آوارگی روستائیان در دیگر مناطق سیرالئون و در بدترین شرایط معیشتی شد. علاوه بر آن طی این مقطع زمانی تعداد زیادی از مردمان مناطق روستایی نیز که در مرزهای سیرالئون و گینه زندگی میکردند بهدلیل حملات مکرر شورشیان به گینه گریخته و در اردوگاههای موقتی سازمان ملل و در شرایطی که دولت گینه غذای کمی در اختیار آنها قرار میداد سکونت گزیدند. گروه دیگری از روستائیان نیز به شهرهای بزرگ و خصوصاً فریتاون مهاجرت کرده و در زاغههایی در حومه این شهر اقامت کردند که هیچ شباهتی به محل زندگی انسان نداشت[۱]. این وضعیت کماکان ادامه دارد و با وجود برخی اقدامات دولت طی چند سال گذشته، شدت فقر مردم سیرالئون به اندازهای است که یکی از شعارهای مهم انتخاباتی دکتر احمد تیجان کاباء در دوره دوم ریاست جمهوری و ارنست کروما در سال 2007 تلاش برای رفع و یا کاهش فقر و نداری مردم بود که در آراء انتخاباتی آنها نیز تأثیرگذار بود.
در حال حاضر روستائیان مناطق شمالی و جنوبی، ساکنان شهرها و روستاهای مرزهای شرقی و ساکنان حومه فریتاون در زمره فقیرترین مردم کشور سیرالئون بهشمار میروند. بسیاری از این افراد در نتیجه جنگ اراضی کشاورزی خود را از دست داده و یا به سختی و با ابزارهایی ابتدایی در مزارع کشاورزی کوچک خود کار میکنند. براساس آمار سازمان ملل هر چند سیرالئون از ته جدول فقیرترین کشورهای جهان در سالهای 1995 تا 2005 اندکی موقعیت خود را ارتقاء بخشیده و در زمره یکصد و شصت و یکمین کشور جهان (آمار سال 2011) جای گرفته ولی هنوز بهعنوان یکی از کشورهای فقیر جهان در نظر گرفته میشود بهطوری که 75 درصد از کل جمعیت سیرالئون همچنان زیر خط فقر بسر میبرند (آمار سال 2011) و بیش از نیمی از جمعیت کشور در طول روز درآمدی کمتر از یک دلار کسب میکنند که با توجه به رقم بالای تورم در این کشور بسیار ناچیز بهشمار میرود. براساس آخرین آمار برنامه توسعه انسانی سازمان ملل در حال حاضر و با وجود پیشرفتهای نسبی چند سال گذشته هنوز 80 درصد از جمعیت روستایی سیرالئون از فقر مزمن رنج میبرند که اکثر این افراد را جنگجویان سابق، زنان و دخترانی که در جنگ داخلی مورد هتک حرمت شورشیان قرار گرفتهاند، مادران سرپرست خانواده، پناهندگانی که در اردوگاههای سازمان ملل اقامت داشته و در چند سال گذشته به کشور بازگشتهاند (و فاقد هرگونه شغلی میباشند) و افراد معلول تشکیل میدهند[۲]. این کشور در حال حاضر از تورمی 11درصدی و بالغ بر 5/2 میلیون نفر بیکار رنج میبرد. میزان بدهی خارجی سیرالئون در سال 2011، 8/1 میلیارد دلار است[۳][۴].
نیز نگاه کنید به
فقر در اتیوپی؛فقر در اردن؛فقر در اسپانیا.
کتابشناسی
- ↑ peters, P, Cunningham, W, Acharya, G, VanAdams, A (2009). youth employment in sierra leone, Sustainable livelihood opportunities in a post-conflict setting: the world bank, p.4-5
- ↑ برگرفته از: https://www.rsinc.com/internet/florida/
- ↑ برگرفته از:https://www.theodora.com/wfbcurrent/sierra_leone/sierra_leone_economy.html#google_vignette
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام(1390). جامعه و فرهنگ سیرالئون. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)