غذاهای سنتی سیرالئون
هرچند مردم سیرالئون معمولاً با شبح فقر و گرسنگی دست و پنجه نرم کرده و تأمین معاش خانواده بزرگترین دغدغه فکری مردم این کشور فقیر به‌شمار می‌رود با این حال طبیعت سرسبز و سخاوتمند این کشور امکانات فراوانی را برای حداقل سیرکردن شکم مردمان شهری و روستایی فراهم آورده‌است که شامل میوه‌های جنگلی و سبزی‌های محلی است و مردم سیرالئون و به‌ویژه روستاییان معمولاً از این میوه‌ها و سبزیجات برای پخت انواع غذاهای محلی استفاده می‌کنند. غذای اصلی مردم این کشور اعم از شهری و روستایی برنج است و ضرب‌المثلی در این کشور وجود دارد مبنی بر آن که «اگر فردی در طول روز برنج نخورد می‌توان گفت وی در آن روز غذا نخورده‌است!» کشت برنج برای کشاورزان اهمیت زیادی دارد و اکثر روستاییان سیرالئون دارای مزارع کوچک و بزرگ بوده و بخشی از تولیدات خود را برای مصرف سالیانه نگهداری و باقیمانده آن را به فروش می‌رسانند. این برنج‌های محلی از طعم خوبی برخوردار است و تقریباً در تمام مراسم و مناسبت‌های دینی و سنت قبایل سیرالئون نیز غذای اصلی را تشکیل می‌دهد و به همراه سس و مخلفاتی نظیر سیب‌زمینی‌های محلی، لوبیا، بادام زمینی، پیاز، گوجه، بادمجان، گوشت گوسفند و مرغ طبخ می‌شوند. علاوه بر برنج؛ غذاهای دریایی نظیر صدف، خرچنگ، میگو، انواع مختلف ماهی و سوپ‌های محلی بخش دیگری از غذاهای مردمان سیرالئون به‌ویژه ساکنان مناطق ساحلی را تشکیل می‌دهند.
مردم سیرالئون معمولاً در طول روز یک وعده غذایی کامل صرف می‌کنند. ناهار غذایی سبک و شامل تکه‌ای ذرت یا بلال و قطعه‌ای نان است و عمدتاً در شب هنگام و زمانی که کلیه اعضا خانواده دور هم جمع می‌شوند غذای اصلی که شامل برنج و برخی مخلفات است صرف می‌شود. پس از غذا نیز مادر خانواده معمولاً میوه‌های محلی شامل نارگیل، موز، پیشن، پاپایا، منگو، آواکادو و... را بین شوهر و فرزندان خود توزیع می‌کند و اعضا خانواده درحال گفت‌وگو و صحبت با اشتهای فراوان این میوه‌ها را میل می‌کنند! نان‌های محلی، نان سیردار، سیب‌زمینی سرخ‌شده، ذرت سرخ‌شده و گوشت گوسفند کباب‌شده از دیگر غذاهایی است که توسط دکه‌ها و رستوران‌های کوچک و بزرگ در شهرها و روستاهای سیرالئون به فروش می‌رسند و برخی مردان معمولاً با حضور در این دکه‌ها و رستوران‌ها ساعاتی را به گفت‌وگو با دوستان خود می‌پردازند.
لازم به ذکر است علیرغم تنوع غذایی در این کشور، برخی از قبایل صرف انواع خاصی از غذاها را در زمره تابوهای قبیلگی خود محسوب کرده و از خوردن این غذاها که می‌تواند شامل گوشت گوسفند یا گاو و یا ماهی باشد خودداری می‌کنند. آنان معتقدند توسط پیشینیان خود از خوردن این غذاها منع شده‌اند و در صورتی که این غذاها را صرف کنند با خشم ارواح اجداد خود که ناظر بر اعمال آنان می‌باشند مواجه شده و به مشکلاتی نظیر بیماری، خشکسالی و حتی مرگ دچار می‌شوند! اعتقاد به این تابوها و پرهیز از خوردن برخی از غذاها در بین پیروان آئین‌های بومی، مسیحیان و مسلمانان یکسان است و آنها بدون توجه به اینکه آیا این اعتقادات منافاتی با دین آنان دارد یا خیر از خوردن این غذاها امساک می‌ورزند.
این طرز تفکر خرافی‌گونه در مراسم و مناسبت‌های دینی و جشن‌های سنتی سیرالئونی‌ها نیز به‌چشم می‌خورد و پیروان ادیان مختلف معمولاً بخشی از غذاهای تهیه شده برای این مراسم را نذر ارواح پیشینیان خود می‌کنند. در بعضی مواقع نیز برخی نوشیدنی‌های محلی به یادبود درگذشتگان در چهارگوشه منزل فرد متوفی پاشیده می‌شود. در برخی قبایل از جمله در بین مسلمانان منده نیز این سنت رایج است که در حین برگزاری مراسم به‌خاک‌سپاری فرد متوفی غذایی به نام «له وه» (Lehweh) که شامل قطعات گرد آرد برنج آمیخته با آب و شکر است و قطعه‌ای کولا[i] برای آموزش روح میت در بین شرکت‌کنندگان در مراسم توزیع می‌شود[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
غذاهای سنتی ژاپن؛ غذای روسی؛ غذای کانادایی ؛ غذاهای سنتی کوبا؛ غذای سنتی لبنان؛ غذاهای سنتی تونس؛غذا در افغانستان؛ تنوع غذاهای چینی؛ غذاهای سنتی سنگال؛ غذاهای آرژانتینی؛ غذای فرانسوی؛ غذاهای سنتی مالی؛ غذاهای سنتی ساحل عاج؛ غذا در زیمبابوه؛ غذای اوکراینی؛ غذای اسپانیایی؛ غذاهای سنتی اردن؛ غذای تایلندی؛ غذاهای سنتی اتیوپی؛ غذاهای سنتی در قطر.
پاورقی
[i] - کولا نوعی میوه محلی به شکل بیضی سیاهرنگ است که در مراسم و جشن‌های محلی توزیع می‌شود. کولا از خاصیت غذایی زیادی برخوردار است و علیرغم مزه بسیار تلخ آن با توجه به دارا بودن کافئین زیاد به‌عنوان نوعی میوه نیروزا مورد استفاده قرار می‌گیرد. این میوه محلی دارای خاصیت دارویی نیز می‌باشد و برای ساختن برخی داروهای گیاهی مورد استفاده قرار می‌گیرد. کولا ماده اصلی نوشابه‌های غیرالکلی کوکاکولا است و سالانه مقادیر زیادی از آن جمع‌آوری و به آمریکا ارسال می‌شود.
کتابشناسی
- ↑ Kelsall, T. (2009). Culture under Cross-examination: International justice and the special court for Sierra leone, Cambridge university press, p.86-88
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام(1390). جامعه و فرهنگ سیرالئون. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)