پرش به محتوا

وضعیت بهداشت زنان اتیوپی

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۵۸ توسط Karimian (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

وضعیت بهداشت زنان اتیوپی طی چند دهه اخیر با پیشرفت‌های نسبی همراه بوده و هرچند تا اوایل دهه 1950 میلادی مرگ و میر ناشی از زایمان و ابتلاء به بیماری‌های گوناگون در بین آنان بسیار بالا بود ولی این وضعیت طی دو دهه اخیر با پیشرفت‌هایی نسبی همراه بوده‌است به طوری که از نظر بهداشتی و آمار مرگ و میر مادران، هم اکنون اتیوپی جزو کشورهای نسبتا موفق افریقایی محسوب می‌شود.

بر اساس آمار سال 2000 میلادی از هر یکصد هزار زن اتیوپیایی 871 نفر در هنگام زایمان فوت کرده‌اند که‌این رقم در فاصله سال‌های 2000 تا 2005 به 673 مورد در هر یکصد هزار زایمان و در سال‌های 2008 تا 2011 به 514 مرگ کاهش یافته‌است. البته با توجه به معیارها و نتایج آمارهای نفوس و بهداشت جهانی این ارقام هنوز در سطح بالایی است. سوءتغذیه و زایمان‌های مکرر در شهرها و روستاها به ویژه در مناطق بیابانی کشور از مشکلات مهم زنان اتیوپیایی محسوب می‌شود که‌این امر در هنگام بروز بلایای طبیعی همچون قحطی، حمله ملخ‌ها و خشکسالی باعث مرگ و میر بسیاری از زنان این کشور در گروه سنی 15 تا 49 سال در دهه‌های 1970 تا 2010 میلادی شده‌است[۱].

نیز نگاه کنید به

وضعیت بهداشتی و سلامتی زنان مالی؛ وضعیت سلامت زنان چین. بهداشت و سلامت آرژانتین؛ بهداشت و سلامت ژاپن؛ بهداشت و سلامت روسیه؛ بهداشت و سلامت کانادا؛ بهداشت و سلامت کوبا؛ بهداشت و سلامت لبنان؛ بهداشت و سلامت در مصر؛ بهداشت و سلامت تونس؛ بهداشت و سلامت افغانستان؛ بهداشت و سلامت سنگال؛ بهداشت و سلامت فرانسه؛ بهداشت و سلامت در مالی؛ بهداشت و سلامت سوریه؛ بهداشت و سلامت ساحل عاج؛ بهداشت و سلامت زیمبابوه؛ بهداشت و سلامت اوکراین؛ بهداشت و سلامت اسپانیا؛ وضعیت بهداشت و سلامتی در اردن؛ بهداشت و سلامت اتیوپی؛ بهداشت و سلامت سیرالئون؛ بهداشت و سلامت قطر؛ بهداشت و سلامت گرجستان؛ بهداشت و سلامت بنگلادش؛ بهداشت و سلامت قزاقستان؛ بهداشت و سلامت سریلانکا؛ وضعیت بهداشت و سلامت سودان؛ بهداشت و سلامت تایلند؛ وضعیت بهداشت و سلامت جامعه در چین.

کتابشناسی

منبع اصلی

عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 66-67.

نویسندگان مقاله

امیر بهرام عرب احمدی و مهرداد کریمی