جشن های مهم بودایی در سریلانکا
جشن های مهم بودائی که در کشور سریلانکا اجرا می شود به شرح زیر است:
جشن پراهارا
حکایت جشن پراهارا(Perahera) در سریلانکا چنین است: شاه مگاوانا که در سالهای 301- 331 میلادی حکومت میکرد، دستور داد تا دندان بودا ، سمبل اقتدار کشور، سالی یک بار از محل زیارتگاه به میان مردم آورده شود تا مردم بتوانند به آن ابراز احترام کنند. این مراسم هر ساله ادامه یافت و تدریجا شکوه و عظمت خاصی پیدا کرد. پراهارا هر ساله در ماه اوت و همزمان با ماه نو قمری آغاز و چندین روز تا کامل شدن قرص ماه ادامه مییابد. کاروان جشنی بزرگ در شهر کندی از مقابل "معبد دندان" حرکت میکند. در این کاروان گروههای رقص سنتی کندی، رقصهای شیاطین، صفوف دانش آموزان مدارس و صف مطربها به دنبال رئیس معبد دندان و گروههایی که لباسهای سنتی بر تن دارند و در پی قطاری از دهها فیل که با پارچههای مخمل و چراغهای رنگارنگ تزئین شدهاند، به راه میافتند. این کاروان چندین خیابان شهر را به این شکل طی میکند. در دو طرف خیابانها جمعیت، نمایش این کاروان پر زرق و برق را تماشا میکنند.
جشن وساک
حکایت جشن وساک(Vesak) در سریلانکا چنین است: بنا به اعتقاد بودائیان شب قرص کامل ماه در ماه میروزی است که بودا متولد شد و نور اشراق ضمیرش را روشن کرد و در همین روز نیز از جهان رخت بر بست. بودائیان در سراسر جهان برای این روز اهمیت ویژهای قائل هستند. در این روز به معابد و زیارتگاه ها میروند و یک روز را به تفکر ، قرائت کتابهای دینی، گوش دادن به سخنان موبدان میگذرانند. در این جشن تمامی خیابانها، معابر، مغازهها و حتی منازل به طرز بسیار جالبی چراغانی و تزئین میشوند. بسیاری به رایگان شربت و شیرینی و طعام بین مردم توزیع میکنند. نسل جدید در این جشن به شادمانی و پایکوبی و پخش موسیقی غربی روی آوردهاند – به گونهای که کمتر به جنبههای مذهبی آن توجه میشود و در حال تغییر شکل دادن صرفا به یک جشن ملی است.
جشن پوسن
حکایت جشن پوسن(Poson) در سریلانکا چنین است: بر اساس تاریخ بودائیان، دو هزار سال قبل هنگامی که شاه دیوانام پیاتیا در پی شکار یک گوزن در جنگل "میهیناله" می تاخت، ناگهان صدایی را شنید که وی را "تیا" خطاب میکرد. وی که هرگز در قلمرو خویش به چنین نامی خوانده نشده بود، مبهوت ماند، نگاهی به بالای تپۀ مجاور انداخت، متوجه موبدی شد که خرقه ای زعفرانی در بر داشت و شش موبد دیگر نیز همراه وی بودند. او "ماهیندا" فرزند " آسوکا" امپراطور هند بود که در این سفر طبلیغی، پادشاه را متقاعد به پذیرش مذهب بودا کرد.
طبق این داستان، واقعه مذکور هنگامی که قرص ماه در ماه ژوئن کامل بوده، اتفاق افتاده است. بدین جهت مراسم جشنی در سراسر کشور برگزار میگردد، اما در شهر آنورادهاپورا و میهنتاله با شکوهتر از دیگر مناطق است. بسیاری در این روز روانه زیارتگاهی که میگویند محل اقامت ماهیندا بوده، میشوند. علاوه بر این جشنها، در نیمه هر ماه قمری و کامل شدن قرص ماه بودائیان مراسم مذهبی مخصوصی دارند و به زیارتگاه ها و معابد رفته در آنجا به عبادت میپردازند. روز کامل شدن قرص ماه "روز پویا(Poya Day)" معروف است. هر ماهه روز پویا تعطیل رسمی کشور است[۱].
نیز نگاه کنید به
جشن پراهارا؛ جشن وساک؛ جشن پوسن؛ جشن های مهم هندوها در سریلانکا؛ جشن کاتاراگامه؛ راهپیمایی وِل؛ جشن تای پونگل؛ جشن دیپاوالی؛ جشن سال نو سینهالی و هندو؛ جشن های مسلمانان در سریلانکا؛ جشن های مسیحیان در سریلانکا
کتابشناسی
- ↑ (مظفری, سریلانکا, 1369, ص. 106-108)
منبع اصلی
رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار).
نویسنده مقاله
مهدیقلی رکنی