اشعار بدوی در اردن
قدیمیترین نوع شعر است. این نوع شعر که معمولاً بر زبان مردم روستاها و بادیه جاری میشود وسیلهای برای بیان خواستهها، آرزوها و دردهای آنان است. اینگونه شعر زبان حال مردم و بیان جنگها و اتفاقات تاریخی و فرهنگی است. شعر بدوی در ویژگی واقعگرایی و صداقت، از دیگر اشعار جدا میشود. بیشتر اشعار بدوی زندگی قبیلهای و وقایع آن را بیان میکند و مجموعه تقالید، عادات و اصول زندگی در آن به چشم میخورد که شامل موضوعاتی از قبیل: مدح، ذم، رثا، حماسه، عتاب، حکمت، وصیت و ... است[۱].
نیز نگاه کنید به
فرهنگ عمومی اردن؛ اساطیر، افسانه ها و قصه های عامیانه در اردن؛اساطیر و افسانهها و قصههای عامیانه در روسیه؛ اساطیر و افسانههای کانادایی؛ باورهای عامیانه در مصر؛ اساطیر و افسانهها و قصههای عامیانه در تونس؛ اسطوره ها و افسانه های چینی؛ باورهای عامیانه مردم ژاپن؛ افسانه های ژاپنی؛ اساطیر ژاپن؛ اساطیر، افسانهها و قصههای عامیانه سنگال؛ اساطیر و افسانهها در مالی؛ افسانهها و قصه های عامیانه در ساحل عاج؛ اساطیر و افسانهها و قصههای عامیانه در زیمبابوه؛ اساطیر، افسانهها و قصههای عامیانه در تایلند؛ اساطیر، افسانهها و قصههای عامیانه در اسپانیا؛ اساطیر و افسانهها در اتیوپی؛ اساطیر و افسانهها و قصههای عامیانه در سیرالئون
کتابشناسی
- ↑ الدكتور العمدهانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 70-69
منبع اصلی
لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ اردن. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)
نویسنده مقاله
غلامرضا لایقی