اوقات فراغت در بنگلادش
استفاده از رسانههای تصویری رسمی، در همه کشورهای شبه قاره هند از دیرباز وجود دارد و دیدن فیلمی خانوادگی به همراه اعضای خانواده بهترین و سالم ترین سرگرمی و تفریح است. (توضیح اینکه اوضاع اکثر سینماهای بنگلادش به گونهای است که به ندرت امکان حضور به همراه خانواده را میدهد. فقط دو باب سینمای مناسب وجود دارد که قیمت بلیط آنها نسبتا گران است، لذا مشکل دیدن فیلمهای سینمایی هندی و اروپایی و امریکایی از طریق فراوانی لوحهای فشرده و همچنین شبکه منظم، گسترده و فراگیر تلویزیون کابلی در سراسر، کشور حل شده است). علاوه بر آن تماشای تلویزیون و دیدن سریالهای متنوع، گردش در پارکهای عمومی و ملی، انجام بازیهای دسته جمعی، خواندن روزنامه و نشریات خانوادگی و علمی، بازیهای رایانه ای، ورزش و کتاب خوانی از دیگر ابزار سرگرمی و وسیله گذران اوقات فراغت در میان خانوادههای بنگلادشی هستند. طبیعی است که با توجه به بودجه و توان مالی خانواده، استفاده از فرصتهایی برای سفر به منظور تفریح و لذت بردن از دیدنیهای کشور نیز رونق دارد[۱].
نیز نگاه کنید به
اوقات فراغت در ژاپن؛ اوقات فراغت در روسیه؛ اوقات فراغت در کانادا؛ اوقات فراغت در کوبا؛ اوقات فراغت در چین؛ اوقات فراغت در افغانستان؛ اوقات فراغت در سنگال؛ اوقات فراغت در تونس؛ اوقات فراغت در فرانسه؛ اوقات فراغت در مالی؛ اوقات فراغت در زیمبابوه؛ اوقات فراغت در اوکراین؛ اوقات فراغت در اسپانیا؛ اوقات فراغت در اردن؛ اوقات فراغت در اتیوپی؛ اوقات فراغت در سیرالئون؛ اوقات فراغت در قطر؛ اوقات فراغت در تاجیکستان؛ اوقات فراغت در آرژانتین
کتابشناسی
- ↑ توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)