بارندگی در اردن
بارش باران یا فقدان آن از عوامل مهمی است که الگوی سکنی گزینی در طول تاریخ اردن را رقم زده است. به طور کلی این کشور کم باران است و همین مقدار اندک هم به کوهستان‌های شمالی محدود می‌شود. بارش باران اغلب در فصل زمستان است و طی ماه‌های مِی تا نوامبر بسیار کم و یا حتی صفر می‌شود. سطح بسیار وسیعی از این کشور، حدود چهار پنجم آن، سالانه بیشتر از 150 میلی‌متر باران ندارند. بخش عمده کرانه شرقی کمتر از 120 میلی‌متر در سال باران دریافت می‌کند و می‌تواند به عنوان یک بیابان خشک و یا منطقه استپ طبقه‌بندی شود.
جایی که زمین مرتفع می‌شود تا کوهستان‌های شرقی دره اردن را بسازد، بارش تا حدود 300 میلی‌متر در جنوب و 500 میلی‌متر یا بیشتر در شمال افزایش می‌یابد. دره اردن در بادپناه ارتفاعات کرانه باختری واقع شده، منطقه باریکی با اقلیمی که سالانه تا 300 میلی‌متر در قسمت شمالی باران دریافت می‌کند را تشکیل داده است. باران در رأس دریای مرده به کمتر از 120 میلی‌متر می‌رسد.
تغییرات میزان بارندگی در سمت شرق و جنوب از بارش 500 میلی‌متر در سال در کوه‌های عجلون به کمتر از 50 میلی‌متر در سال در المدوّره (Al-Mudawwarah) نزدیک مرز جنوب شرقی با عربستان کاهش پیدا می‌کند[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
آب و هوای اردن؛ جغرافیای طبیعی اردن؛ بارندگی در اسپانیا؛ بارندگی در فرانسه
کتابشناسی
- ↑ Shoup, J. A. (2007), Culture and customs, p. 3
- ↑ لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ اردن. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)