آب و هوای سوریه
سوریه در تاریخ، به تنوع جغرافیایی و ویژگی‌های آب‌وهوایی بسیار معروف است؛ اما به دلیل جنگل‌زدایی، چرای بیش‌ازحد، فرسایش خاک و بیابان‌زایی های فراوان، در سوریه کنونی، به جهت وجود مناطق کوهستانی پراکنده و همچنین همجواری با مدیترانه و رودخانه فرات و سرشاخه‌های آن، این سه‌گانه آب‌وهوایی خاصی وجود دارد: ساحلی و جنگلی مرطوب، بیابانی و قارهای (نیمه‌بیابانی کوهستانی) که خود به سه بخش سرد و گرم نیمه‌خشک و کویری تقسیم می‌شود:
آب‌وهوای مرطوب
محدود به استان‌های ساحلی کم وسعت «لاذقیه» و «طرسوس» در غرب سوریه و حاشیه مدیترانه که به جهت چین‌خوردگی رشته‌كوه ساحلی، رطوبت خوبی را از بادهای مدیترانه‌ای در فصول بارندگی دریافت می‌کنند؛ یعنی حدود 700-800 میلی لیتر باران در دشت ساحلی و تقریباً دو برابر این در کوهستان.
این منطقه، دارای آب‌وهوای مدیترانه ای است و از ماه خرداد تا آبان، باران کم میبارد. میانگین دمای تابستان 32 درجه سانتیگراد است؛ اما در کوهستان خنک‌تر است. زمستان، معتدل با دمای حدود 10 درجه سانتیگراد است.
آب‌وهوای بیابانی
شامل بادیه الشام، «تَدمُر» (پالمیرا)، شرق حمص و حما و جنوب حسکه و دیرالزور و جزیره سفلی؛ یعنی تقریباً بخش بزرگی از منطقه فرات و نیمی از سوریه است و حدود 58 درصد از خاک سوریه را شامل می شود. این اراضی مواج که اغلب دشت نامیده می‌شوند، ارتفاعی بین 298 تا 500 متر از سطح دریا دارند و پوشیده از شن هستند؛ اما به‌طور پراکنده شامل صخره‌های شنی و دشت‌های صخره‌ای نیز می‌شوند؛ علاوه بر این، این منطقه حاوی یک منطقه کوهستانی در منطقه مرکزی - جنوبی به نام «الحمد» نیز هست.
واحه اصلی منطقه، پایین کوه های پالمیرا با چشمه‌های گوگردی است و به‌طورکلی، کمتر از 200 میلی لیتر در سال بارندگی دارد و بادهای گرم و خشک در طول سال؛ به خصوص در فصول گرم، در آن فعالاند.
آب‌وهوای قارهای (نیمه‌بیابانی و کوهستانی)
در داخل سوریه، آب‌وهوا نسبتاً همگن است، بااین‌حال، قاره‌ایتر است؛ یعنی تابستان‌های گرمتر و زمستان‌های سردتری دارد؛ در کوهستان‌ها، هوا گاهی در زمستان با برف و یخبندان همراه است؛ اما در دامنه‌ها گرمتر و گاهی بسیار گرم است؛ خصوصاً جانب شرقی رشته‌كوه قلمون که یک یا دو بار در سال بادهای ماسه‌دار یا بادهای «پنجاه روزه» (الخُماسین)[۱] وزیده از بخش بیابانی، دیواره‌ای از گردوغبار به ارتفاع 1500 متر را به وجود می آورند!
استان‌های این منطقه، عبارت است از:
- استان‌های ناحیه شرق رشته‌كوه‌های شرقی لبنان و رشته‌كوه ساحلی؛ یعنی غرب «حمص» و «حماه» و دمشق؛
- استان‌های واقع در فلات شمالی؛ یعنی «حلب» و «ادلب»؛
- استان‌های فلات جنوبی حوران؛ یعنی «السویداء» و «درعا»؛
- شمال استان‌های منطقه فرات و سرشاخه‌های آن (جزیره سبز شمالی)؛ یعنی «الحسکه» و «دیرالزور» که قارهای ترین نواحی را دارند.
نیز نگاه کنید به
آب و هوای چین؛ آب و هوای ژاپن؛ آب و هوای مصر؛ آب و هوای تونس؛ آب و هوای کوبا؛ آب و هوای افغانستان؛ آب و هوای کانادا؛ آب و هوای روسیه؛ آب و هوای تایلند؛ آب و هوای آرژانتین؛ آب و هوای فرانسه؛ آب و هوای اسپانیا؛ آب و هوای مالی؛ آب و هوای ساحل عاج؛ آب و هوای اردن؛ آب و هوای قطر؛ آب و هوای سیرالئون؛ آب و هوای اتیوپی؛ آب و هوای زیمبابوه؛ آب و هوای اوکراین؛ آب و هوای سودان؛ آب و هوای سنگال؛ آب و هوای سریلانکا؛ آب و هوای گرجستان؛ آب و هوای تاجیکستان؛ آب و هوای بنگلادش؛ آب و هوای قزاقستان
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از https://www.meteoblue.com
منبع اصلی
شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)
نویسنده مقاله
کریم شنی