تاثير فرهنگی ناشی از چهارمين و پنجمين مهاجرت های مسلمانان چین
عامل چهارمین و پنجمین مهاجرت در تاریخ مسلمانان(خویی)، دگرگونی بزرگ اوضاع سیاسی و اجتماعی داخل چین بود. قیامهای پی در پی مسلمانان در دوران سلسلهی چینگ، بارها سرکوب شد و مسلمانان شمال غرب این کشور، پس از تحمل شکستهای مکرر، با لطمات شدید روحی و روانی ناشی از قتل و عام مسلمانان توسط حکومت چینگ مواجه و در برابر فرهنگ کنفوسیوس از خود مقاومت نشان داده و سرانجام گروهی از آنها به خارج از کشور مهاجرت کردند. این مهاجرت در روحیهی مسلمانان تأثیر منفی گذاشته و موجب برخورد شدید میان فرهنگ اسلامی و فرهنگ کنفوسیوس شد. این تضاد در قیامهای پر دامنهی مسلمانان به وضوح نمایان است و با پنجمین مهاجرت مسلمانان نیز ادامه یافت.
در چنین شرایطی بود که رابطهی فرهنگ اسلامی با فرهنگ کنفوسیوس از مسالمت آمیز بودن به مخالفت، برخورد و حتی حذف فیزیکی گرایش پیدا کرد. بویژه در اواخر دوران چینگ، مخالفت مسلمانان با فرهنگ کنفوسیوسی چین عمیق تر شد. مسلمانان به ناچار از شمال غرب، به مناطق جدیدی که مناسب زندگی آنان نبود مهاجرت کردند و برای ایجاد شرایط مناسب فرهنگی و اجتماعی، شدیداً به فکر تشکیل ملیتی خاص افتاده و در برابر محیط پیرامونی و سایر اقوام هشیارانه برخورد کردند.
نیز نگاه کنید به
اسلام در چین؛ تأثير مهاجرت ها در فرهنگ و روحيات مسلمانان چین
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی