حمل و نقل در کانادا

از دانشنامه ملل

اغلب شهرها دارای سیستم‌های حمل و نقل عمومی خوبی می‌باشند. شهرهای بزرگی نظیر مونترال، تورنتو و ونکوور دارای سیستم‌های مختلف حمل و نقل نظیر اتوبوس، تاکسی، تراموا، مترو، قطار و کشتی‌های کوچک مسافربری می‌باشند.

هزینه استفاده از اتوبوس و مترو به صورت نقدی و از طریق ارائه بلیط و یا با استفاده از کارت‌های ماهانه پرداخت می‌شود. شهروندان می‌توانند این كارت‌ها را از فروشگاه‌ها، ایستگاه‌های مترو و مکان‌های دیگر تهیه كنند. این کارت‌ها با تخفیف ویژه در دسترس دانش‌آموزان، دانشجویان و سالخوردگان قرار می‌گیرند.

بیشتر شهرهای كوچک این كشور نیز مجهز به سیستم تاکسیرانی هستند. تاکسی‌ها از طریق تلفن، ایستگاه‌های تاکسی و یا در معابر عمومی در دسترس مسافران قرار می‌گیرند. معمولاً ایستگاه‌های تاکسی در اطراف مراکز خرید، ساختمان‌های اداری بزرگ، هتل‌ها، فرودگاه‌ها، ایستگاه‌های قطار و ایستگاه‌های اتوبوس واقع شده‌اند. تاکسی‌ها برحسب زمان و مسافت طی شده کرایه دریافت می‌کنند. این کرایه از سایر وسایل حمل و نقل شهری گران‌تر است. در برخی از شهرها نیز مسیرهای ویژه‌ای برای تردد افرادی اختصاص یافته است که از دوچرخه استفاده می‌کنند. به‌علت دور بودن مسافت شهرها از یکدیگر، انتخاب مسیر و نوع وسیله نقلیه با توجه به زمان و بودجه هر فرد حایز اهمیت است. در این خصوص آژانس‌های مسافرتی (هواپیما، قطار، اتوبوس) اطلاعات لازم را در اختیار مسافرین قرار می‌دهند. به‌طور کلی استفاده از وسایل نقلیه ‌زمینی مقرون به صرفه‌تر می‌باشد.

کانادا شبکه گسترده خطوط زمینی(جاده‌ها و راه‌آهن) دارد. بزرگراه‌ها عموماً تحت کنترل دقیق ادارات استانی جاده‌ها و بزرگراه‌ها می‌باشند و مسئولیت برقراری امنیت و برف‌روبی از جاده‌ها برعهده سازمان‌ها و ادارات مذکور است. دولت‌های محلی و منطقه‌ای از جاده‌های کوچک‌تر مراقبت می‌نمایند؛ جاده‌هایی که سطح بسیاری از آنها پوشیده از ماسه است و نگهداری از آنها مخصوصاً در زمستان دشوار است. در حقیقت، بسیاری از رانندگان که در جاده‌های کوچک تر و دور‌افتاده‌تر رانندگی می‌کنند، برای مواقع اضطراری(از جمله خرابی اتومبیل) تا رسیدن نیروهای امدادگر با خود تجهیزات بیشتری را حمل می‌کنند. در این كشور رانندگی با اتومبیل در مسافت طولانی ودر طول شبانه‌روز متداول است و پیمودن مسافت حدود 50 کیلومتر برای تهیه مواد غذایی و یا دارو امری عادی محسوب می‌شود. به منظور تأمین احتیاجات مسافران در مسیر جاده‌ها و بزرگراه‌ها، ایستگاه‌های خدماتی، استراحتگاه‌ها و ایستگاه‌های پمپ‌بنزین احداث شده است.

علاوه بر شیوه‌های سنتی حمل و نقل، کانادا شیوه‌های جدید حمل و نقل دریایی را نیز ابداع کرده‌ است که در نوع خود منحصر به فرد است. به ‌علت وجود سواحل طولانی و میلیون‌ها دریاچه و رودخانه، خدمات گذرگاه‌های آبی برای اتصال شهرها و جزایر این كشور به یکدیگراز خدمات عمده سیستم حمل و نقل دریایی محسوب می‌شود. در ماه‌های تابستان می‌توان قایق‌هایی را به اندازه‌های متفاوت و اشکال مختلف در دریاچه‌ها و یا آبراه‌های سرتاسر این كشور یافت. این قایق‌ها شامل قایق‌های عظیم مسافرتی و تفریحی برای مسافت‌های دور و قایق‌های شخصی برای سفرهای نزدیک می‌باشند.[۱] [۲] [۳]

نیز نگاه کنید به

جامعه کانادا؛ جامعه و نظام اجتماعی کانادا

کتابشناسی

  1. Kronby, M. C. (2010). Canadian family law (10th ed.). John Wiley.
  2. Statistics Canada. (2008). Transportation in Canada (Catalogue no. 51-203-X).
  3. لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.ص.118.