پیشینه آموزش و پرورش در مالی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «آموزش و پرورش در كشور مالي تا پيش از ورود استعمار فرانسه بيشتر حالت سنتي داشت. مسلمانان در كودكي به تحصيل در مدارس سنتي قرآني پرداخته و با مقدمات علوم اسلامي و قرائت و حفظ قرآن كريم آشنايي مي‌يافتند و تنها عده بسيار كمي تحصيلات خود را در حوزه‌...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
آموزش و پرورش در كشور مالي تا پيش از ورود استعمار فرانسه بيشتر حالت سنتي داشت. مسلمانان در كودكي به تحصيل در مدارس سنتي قرآني پرداخته و با مقدمات علوم اسلامي و قرائت و حفظ قرآن كريم آشنايي مي‌يافتند و تنها عده بسيار كمي تحصيلات خود را در حوزه‌هاي علميه و مراكز اسلامي مصر ،  الجزاير و ديگر كشورهاي اسلامي شمال آفريقا ادامه مي‌دادند.
[[پرونده:مدارس مالی.jpg|بندانگشتی|مدرسه‌ای در مالی]]
آموزش و پرورش در كشور [[مالی]] تا پیش از ورود استعمار [[فرانسه]] بیشتر حالت سنتی داشت. مسلمانان در كودكی به تحصیل در مدارس سنتی قرآنی پرداخته و با مقدمات علوم اسلامی و قرائت و حفظ قرآن كریم آشنایی می‌یافتند و تنها عده بسیار كمی تحصیلات خود را در حوزه‌های علمیه و مراكز اسلامی [[مصر]]، الجزایر و دیگر كشورهای اسلامی شمال آفریقا ادامه می‌دادند.


پس از ورود استعمارگران به اين كشور مدارس ابتدايي به سبك جديد فعاليت خود را آغاز نمودند كه همانند ديگر كشورهاي مسلمان نشين منطقه غرب آفريقا با مخالفت و بايكوت مسلمانان مواجه شدند. علت امر نيز آن بود كه بيشتر اين مدارس توسط هيئت‌هاي ميسيونري وابسته به كليساها اداره مي‌شدند و مسلمانان از آن بيم داشتند كه در صورت ثبت نام فرزندانشان در اين مركز آموزشي معلمان مدارس كه اكثراً مبلغان مسيحي بودند آنها را به سوي دين مسيحيت سوق دهند. از اين روي در بدو استقلال مالي بيسوادي عموم مردم يكي از مشكلات اصلي كشور بود و كمتر از بيست درصد مردم از نعمت خواندن و نوشتن برخوردار بودند.
پس از ورود استعمارگران به این كشور مدارس ابتدایی به سبك جدید فعالیت خود را آغاز نمودند كه همانند دیگر كشورهای مسلمان نشین منطقه غرب آفریقا با مخالفت و بایكوت مسلمانان مواجه شدند. علت امر نیز آن بود كه بیشتر این مدارس توسط هیئت‌های میسیونری وابسته به كلیساها اداره می‌شدند و مسلمانان از آن بیم داشتند كه در صورت ثبت نام فرزندانشان در این مركز آموزشی معلمان مدارس كه اكثراً مبلغان مسیحی بودند آنها را به سوی دین مسیحیت سوق دهند. از این روی در بدو استقلال مالی بیسوادی عموم مردم یكی از مشكلات اصلی كشور بود و كمتر از بیست درصد مردم از نعمت خواندن و نوشتن برخوردار بودند<ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص275-276.</ref>.
 
== نیز نگاه کنید به ==
[[پیشینه آموزش سنگال]]؛ [[پیشینه آموزش سیرالئون]]؛ [[پیشینه آموزش قطر]]؛ [[پیشینه آموزش فرانسه]]؛ [[پیشینه آموزش اسپانیا]]؛ [[پیشینه آموزش تایلند]]؛ [[پیشینه آموزش زیمبابوه]]؛ [[پیشینه آموزش آرژانتین]]؛ [[پیشینه آموزش ژاپن]]؛ [[پیشینه آموزش افغانستان]]؛ [[پیشینه آموزش کوبا]]؛ [[پیشینه آموزش تونس]]؛ [[پیشینه آموزش مصر]]؛ [[پیشینه آموزش کانادا]]؛[[پیشینه آموزش لبنان]]؛ [[پیشینه آموزش روسیه]]؛ [[پیشینه آموزش ساحل عاج]]؛ [[پیشینه ی آموزش در چین باستان]]
 
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۴

مدرسه‌ای در مالی

آموزش و پرورش در كشور مالی تا پیش از ورود استعمار فرانسه بیشتر حالت سنتی داشت. مسلمانان در كودكی به تحصیل در مدارس سنتی قرآنی پرداخته و با مقدمات علوم اسلامی و قرائت و حفظ قرآن كریم آشنایی می‌یافتند و تنها عده بسیار كمی تحصیلات خود را در حوزه‌های علمیه و مراكز اسلامی مصر، الجزایر و دیگر كشورهای اسلامی شمال آفریقا ادامه می‌دادند.

پس از ورود استعمارگران به این كشور مدارس ابتدایی به سبك جدید فعالیت خود را آغاز نمودند كه همانند دیگر كشورهای مسلمان نشین منطقه غرب آفریقا با مخالفت و بایكوت مسلمانان مواجه شدند. علت امر نیز آن بود كه بیشتر این مدارس توسط هیئت‌های میسیونری وابسته به كلیساها اداره می‌شدند و مسلمانان از آن بیم داشتند كه در صورت ثبت نام فرزندانشان در این مركز آموزشی معلمان مدارس كه اكثراً مبلغان مسیحی بودند آنها را به سوی دین مسیحیت سوق دهند. از این روی در بدو استقلال مالی بیسوادی عموم مردم یكی از مشكلات اصلی كشور بود و كمتر از بیست درصد مردم از نعمت خواندن و نوشتن برخوردار بودند[۱].

نیز نگاه کنید به

پیشینه آموزش سنگال؛ پیشینه آموزش سیرالئون؛ پیشینه آموزش قطر؛ پیشینه آموزش فرانسه؛ پیشینه آموزش اسپانیا؛ پیشینه آموزش تایلند؛ پیشینه آموزش زیمبابوه؛ پیشینه آموزش آرژانتین؛ پیشینه آموزش ژاپن؛ پیشینه آموزش افغانستان؛ پیشینه آموزش کوبا؛ پیشینه آموزش تونس؛ پیشینه آموزش مصر؛ پیشینه آموزش کانادا؛پیشینه آموزش لبنان؛ پیشینه آموزش روسیه؛ پیشینه آموزش ساحل عاج؛ پیشینه ی آموزش در چین باستان

کتابشناسی

  1. عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص275-276.