نیروهای مسلح سیرالئون: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''نیروهای مسلح''' نیروهای مسلح جمهوری سیرالئون[37] وظیفه حفاظت از امنیت ملی، مرزها و منافع ملی کشور را برعهده دارند. ارتش سیرالئون در سال 1961 و پس از استقلال این کشور براساس الگوی نیروهای نظامی غرب آفریقا سلطنتی بریتانیا که در دوره استعمار سیرال...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[نیروهای مسلح سیرالئون|نیروهای مسلح جمهوری سیرالئون]](RSLAF) وظیفه حفاظت از امنیت ملی، مرزها و منافع ملی کشور را برعهده دارند. ارتش [[سیرالئون]] در سال 1961 و پس از استقلال این کشور براساس الگوی نیروهای نظامی غرب آفریقا سلطنتی بریتانیا که در دوره استعمار [[سیرالئون]] حفاظت از مرزهای کشور را برعهده داشت شکل گرفت و در سال 1971 و تبدیل نظام [[سیرالئون]] به جمهوری به [[نیروهای مسلح سیرالئون|نیروهای مسلح جمهوری سیرالئون]] تغییرنام داد. براساس قانون اساسی [[سیرالئون]] رئیس‌جمهور فرمانده کل قوا نیز به‌شمار می‌رود و وزارت دفاع و امنیت ملی وظیفه هدایت [[نیروهای مسلح سیرالئون]] را برعهده دارد. ارتش [[سیرالئون]] تا سال 1979 دربرگیرنده تنها نیروی زمینی بود؛ در این سال نیروی دریایی کوچکی نیز به آن افزوده شد و در سال 1995 نیروی هوایی نیز به [[نیروهای مسلح سیرالئون]] اضافه گشت. ارتش [[سیرالئون]] از سال 1991 تا سال 2001 درگیر جنگ سختی با شورشیان جبهه متحد انقلابی بود و این امر موجب ورود نظامیان به صحنه سیاست در قالب کودتاهای نظامی سال‌های 1992 و 1997 گردید<ref>برگرفته از https://www.workmall.com/wfb2010/sierraleone/sierra_leone_military.html</ref>.[[پرونده:نیروهای مسلح سیرالئون.jpg|بندانگشتی|نیروهای مسلح سیرالئون(1402).برگرفته از سایت ارتش،قابل بازیابی از<nowiki/>https://www.army.mil/article/266659/u_s_sierra_leone_soldiers_discuss_military_public_affairs]]ارتش [[سیرالئون]] در طول [[جنگ داخلی سیرالئون|جنگ داخلی]] از نظم و انسجام قابل ملاحظه‌ای برخوردار نبود و بسیاری از سربازان دولتی را روستائیان فاقد آموزش‌های نظامی و برخی اراذل و اوباش معتاد به مواد مخدر تشکیل می‌دادند که در عین حال از تسلیحات نظامی مدرن و مجهزی نیز برخوردار نبودند و حقوق و مزایای آنها با تأخیر فراوان پرداخت می‌گردید. این امر که بارها سبب شکست‌های پیاپی ارتش از شورشیان شد و از عوامل مهم نارضایتی مردم از دولت و ارتش به‌شمار می‌رفت بعد از پایان [[جنگ داخلی سیرالئون|جنگ داخلی]] تا حدودی بهبود یافت ولی دولت [[سیرالئون]] هنوز موفق به تأسیس ارتشی نیرومند در کشور نشده است و این در حالی است که انتظار می‌رفت ارتش [[سیرالئون]] با پشت سر نهادن تجربه یک دهه جنگ با شورشیان (که از تجهیزات نظامی بهتری برخوردار بودند!) دچار تحولاتی اساسی و ساختاری گردد. طی سال‌های گذشته چند قایق جنگی تندرو و چند هلیکوپتر نظامی به نیروهای مسلح [[سیرالئون]] اضافه شده و نیروهای ویژه بریتانیا دوره‌های آموزشی ویژه‌ای را برای ارتشیان کشور برگزار کرده‌اند با این حال هنوز سرمایه گذاری قابل ملاحظه‌ای در بخش نیروهای مسلح [[سیرالئون]] صورت نگرفته است به‌گونه‌ای که ارتشیان همچنان از دریافت حقوق و مزایای بسیارکم و نامنظم شکایت دارند. بخش عمده تجهیزات نظامی نیروی زمینی [[سیرالئون]] را چند توپ و تانک مستعمل و مسلسل و تفنگ‌های خودکار ساخت کشورهای شرق اروپا تشکیل می‌دهد و تنها گارد ویژه ریاست جمهوری [[سیرالئون]] از اسلحه‌های جدید روز بهره‌مند است. نیروی دریایی [[سیرالئون]] متشکل از 7 قایق جنگی کوچک ساخت [[چین]] و 3 قایق گشتی ساخت [[ژاپن]] است. نیروی هوایی کشور نیز دربرگیرنده سه فروند هلیکوپتر تهاجمی سنگین، یک فروند هلیکوپتر حمل و نقل ساخت شوروی سابق، دو هواپیمای سبک جنگی ساخت پاکستان و چند فروند هواپیمای سبک ویژه حمل ونقل ساخت سوئد و انگلستان است. | |||
نیروهای مسلح | تعداد کل پرسنل نیروهای مسلح [[سیرالئون]] براساس آخرین آمار سال 2011 درحدود 8500 نفر است که حدود 8000 نفر از آنان در نیروی زمینی فعالیت دارند<ref>برگرفته از[https://en.wikipedia.org/wiki https://en.wikipedia.org/wiki/Ministry_of_Defence_and_National_Security_(Sierra_Leone)]</ref>. | ||
[[نیروهای مسلح سیرالئون|نیروهای مسلح جمهوری سیرالئون]] با وجود امکانات اندکی که دولت به آنها اختصاص داده از جایگاه بالایی در کشور برخوردارند و طی یک دهه گذشته و از زمان پایان [[جنگ داخلی سیرالئون|جنگ داخلی]] نظم و امنیت عمومی را در سرتاسر کشور حکمفرما ساخته‌اند. با این حال به‌دلیل وقوع چند کودتای نظامی در طول تاریخ پس از استقلال، دولتمردان همواره اقدامات ژنرال‌های ارتش را زیر نظر داشته و به‌نظر می‌رسد عدم اختصاص بودجه مناسب به [[نیروهای مسلح سیرالئون|نیروهای مسلح]] کشور تا حدودی نیز ناشی از نگرانی مقامات عالیرتبه سیاسی از نیرومند شدن هرچه بیشتر نظامیان بلندپایه کشور است<ref>عرب احمدی، امیر بهرام (1390). جامعه و فرهنگ [[سیرالئون]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[نیروهای مسلح روسیه]]؛ [[نیروهای مسلح تونس]]؛ [[نیروهای مسلح ژاپن]]؛ [[نیروهای مسلح کانادا]]؛ [[نیروهای مسلح کوبا]]؛ [[نیروهای مسلح لبنان]]؛ [[نیروهای مسلح مصر]]؛ [[نیروهای مسلح سنگال]]؛ [[نیروهای مسلح آرژانتین]]؛ [[نیروهای مسلح فرانسه]]؛ [[نیروهای مسلح اسپانیا]]؛ [[نقش ارتش سرخ در تحولات چین]]؛ [[نیروهای مسلح سودان]]؛ [[نیروهای مسلح اوکراین]]؛ [[نیروهای مسلح ساحل عاج]]؛ [[نیروهای مسلح اردن]]؛ [[نیروهای مسلح زیمبابوه]]؛ [[نیروهای مسلح قطر]]؛ [[نیروهای مسلح اتیوپی]]؛ [[نیروهای مسلح مالی]]؛ [[نیروهای مسلح قزاقستان]]؛ [[نیروهای مسلح گرجستان]]؛ [[نیروهای مسلح تاجیکستان]]؛ [[نیروهای مسلح امارات متحده عربی]]؛ [[نیروهای مسلح تایلند]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
[[رده:نیروهای مسلح]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۵
نیروهای مسلح جمهوری سیرالئون(RSLAF) وظیفه حفاظت از امنیت ملی، مرزها و منافع ملی کشور را برعهده دارند. ارتش سیرالئون در سال 1961 و پس از استقلال این کشور براساس الگوی نیروهای نظامی غرب آفریقا سلطنتی بریتانیا که در دوره استعمار سیرالئون حفاظت از مرزهای کشور را برعهده داشت شکل گرفت و در سال 1971 و تبدیل نظام سیرالئون به جمهوری به نیروهای مسلح جمهوری سیرالئون تغییرنام داد. براساس قانون اساسی سیرالئون رئیس‌جمهور فرمانده کل قوا نیز به‌شمار می‌رود و وزارت دفاع و امنیت ملی وظیفه هدایت نیروهای مسلح سیرالئون را برعهده دارد. ارتش سیرالئون تا سال 1979 دربرگیرنده تنها نیروی زمینی بود؛ در این سال نیروی دریایی کوچکی نیز به آن افزوده شد و در سال 1995 نیروی هوایی نیز به نیروهای مسلح سیرالئون اضافه گشت. ارتش سیرالئون از سال 1991 تا سال 2001 درگیر جنگ سختی با شورشیان جبهه متحد انقلابی بود و این امر موجب ورود نظامیان به صحنه سیاست در قالب کودتاهای نظامی سال‌های 1992 و 1997 گردید[۱].
ارتش سیرالئون در طول جنگ داخلی از نظم و انسجام قابل ملاحظه‌ای برخوردار نبود و بسیاری از سربازان دولتی را روستائیان فاقد آموزش‌های نظامی و برخی اراذل و اوباش معتاد به مواد مخدر تشکیل می‌دادند که در عین حال از تسلیحات نظامی مدرن و مجهزی نیز برخوردار نبودند و حقوق و مزایای آنها با تأخیر فراوان پرداخت می‌گردید. این امر که بارها سبب شکست‌های پیاپی ارتش از شورشیان شد و از عوامل مهم نارضایتی مردم از دولت و ارتش به‌شمار می‌رفت بعد از پایان جنگ داخلی تا حدودی بهبود یافت ولی دولت سیرالئون هنوز موفق به تأسیس ارتشی نیرومند در کشور نشده است و این در حالی است که انتظار می‌رفت ارتش سیرالئون با پشت سر نهادن تجربه یک دهه جنگ با شورشیان (که از تجهیزات نظامی بهتری برخوردار بودند!) دچار تحولاتی اساسی و ساختاری گردد. طی سال‌های گذشته چند قایق جنگی تندرو و چند هلیکوپتر نظامی به نیروهای مسلح سیرالئون اضافه شده و نیروهای ویژه بریتانیا دوره‌های آموزشی ویژه‌ای را برای ارتشیان کشور برگزار کرده‌اند با این حال هنوز سرمایه گذاری قابل ملاحظه‌ای در بخش نیروهای مسلح سیرالئون صورت نگرفته است به‌گونه‌ای که ارتشیان همچنان از دریافت حقوق و مزایای بسیارکم و نامنظم شکایت دارند. بخش عمده تجهیزات نظامی نیروی زمینی سیرالئون را چند توپ و تانک مستعمل و مسلسل و تفنگ‌های خودکار ساخت کشورهای شرق اروپا تشکیل می‌دهد و تنها گارد ویژه ریاست جمهوری سیرالئون از اسلحه‌های جدید روز بهره‌مند است. نیروی دریایی سیرالئون متشکل از 7 قایق جنگی کوچک ساخت چین و 3 قایق گشتی ساخت ژاپن است. نیروی هوایی کشور نیز دربرگیرنده سه فروند هلیکوپتر تهاجمی سنگین، یک فروند هلیکوپتر حمل و نقل ساخت شوروی سابق، دو هواپیمای سبک جنگی ساخت پاکستان و چند فروند هواپیمای سبک ویژه حمل ونقل ساخت سوئد و انگلستان است.
تعداد کل پرسنل نیروهای مسلح سیرالئون براساس آخرین آمار سال 2011 درحدود 8500 نفر است که حدود 8000 نفر از آنان در نیروی زمینی فعالیت دارند[۲].
نیروهای مسلح جمهوری سیرالئون با وجود امکانات اندکی که دولت به آنها اختصاص داده از جایگاه بالایی در کشور برخوردارند و طی یک دهه گذشته و از زمان پایان جنگ داخلی نظم و امنیت عمومی را در سرتاسر کشور حکمفرما ساخته‌اند. با این حال به‌دلیل وقوع چند کودتای نظامی در طول تاریخ پس از استقلال، دولتمردان همواره اقدامات ژنرال‌های ارتش را زیر نظر داشته و به‌نظر می‌رسد عدم اختصاص بودجه مناسب به نیروهای مسلح کشور تا حدودی نیز ناشی از نگرانی مقامات عالیرتبه سیاسی از نیرومند شدن هرچه بیشتر نظامیان بلندپایه کشور است[۳].
نیز نگاه کنید به
نیروهای مسلح روسیه؛ نیروهای مسلح تونس؛ نیروهای مسلح ژاپن؛ نیروهای مسلح کانادا؛ نیروهای مسلح کوبا؛ نیروهای مسلح لبنان؛ نیروهای مسلح مصر؛ نیروهای مسلح سنگال؛ نیروهای مسلح آرژانتین؛ نیروهای مسلح فرانسه؛ نیروهای مسلح اسپانیا؛ نقش ارتش سرخ در تحولات چین؛ نیروهای مسلح سودان؛ نیروهای مسلح اوکراین؛ نیروهای مسلح ساحل عاج؛ نیروهای مسلح اردن؛ نیروهای مسلح زیمبابوه؛ نیروهای مسلح قطر؛ نیروهای مسلح اتیوپی؛ نیروهای مسلح مالی؛ نیروهای مسلح قزاقستان؛ نیروهای مسلح گرجستان؛ نیروهای مسلح تاجیکستان؛ نیروهای مسلح امارات متحده عربی؛ نیروهای مسلح تایلند
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از https://www.workmall.com/wfb2010/sierraleone/sierra_leone_military.html
- ↑ برگرفته ازhttps://en.wikipedia.org/wiki/Ministry_of_Defence_and_National_Security_(Sierra_Leone)
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام (1390). جامعه و فرهنگ سیرالئون. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)