روابط فرهنگی سریلانکا و ایران: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
سال 1364 سفارت جمهوری اسلامی ایران با گشایش دفتری تحت عنوان "وابستگی فرهنگی" در کلمبو به صورت یکجانبه روابط فرهنگی خود را با سریلانکا عملاً آغاز کرد که با امضای موافقتنامه فرهنگی توسط وزرای فرهنگ دو کشور (سال 1379 و 24 جولای 2000) این مناسبات شکل رسمی یافت. بر اساس یکی از مواد آن این توافقنامه 5 ساله است و پس از پایان این مدت خود به خود و برای همیشه به مدت یک سال تمدید میگردد؛ مگر یکی از طرفین شش ماه جلوتر درخواست بازنگری و یا فسخ آن را داده باشد. به هر حال بر اساس این موافقتنامه همکاری طی این چند دهه فضای خوب و مطلوبی برای تعاملات، مبادلات و برنامه های فرهنگی، هنری، دانشگاهی، حوزوی و دینی حاکم بوده و فعالیتهای خوبی انجام شده است. | |||
سال 1364 سفارت | |||
در زمینه همکاری های دانشگاهی به جز روابط سطحی رفت و آمدهای تشریفاتی و | در زمینه همکاری های دانشگاهی به جز روابط سطحی رفت و آمدهای تشریفاتی و برنامه هایی نظیر همایش و سخنرانی و یا اعزام تعدادی دانشجو هنوز دو طرف موفق به برقراری روابط پایداری نشده اند. حتی زبان فارسی که زمانی در دانشگاه پراداینا در شهر کندی توسط مرحوم پرفسور امام (سفیراسبق پاکستان در عراق) تدریس میشد، پیش از تاسیس نمایندگی فرهنگی ایران در کلمبو ظاهراً به علت بازنشستگی وی این کرسی نیز تعطیل گردید و از آن پس هرگز راه اندازی نشد. متاسفانه حتی به زبان بومی در باره زبان فارسی و ایرانشناسی سرفصل درسی مستقلی موجود نیست. البته دانشگاه پرادنیا در رشته باستان شناسی و دانشگاه جنوب شرقی سریلانکا در رشته شرق شناسی مطالب مختصری درباره ایرانشناسی و آشنایی با زبانهای شرقی (زبان فارسی) دارند. | ||
اما در عرصه همکاری های آموزشی دینی و حوزوی به دلیل وجود تمایلات مردمی | اما در عرصه همکاری های آموزشی دینی و حوزوی به دلیل وجود تمایلات مردمی قدم های بهتر و استوارتری بر داشته شده و نمونه آن حوزه علمیه "منبع الهدی" است که در سال 1368 توسط اولین فرد شیعه اثنی عشری [[سریلانکا]] آقای مولوی محمد اسحاق لبه تمبی که فارغ التحصیل حوزه علمیه قم است در شهر والیچنی در شرق این کشور تاسیس گردید. این حوزه اکنون مطابق نظام درسی جامعه المصطفی(ص) اداره می شود. جامعه المصطفی(ص) تنها نهاد آموزش عالی جمهوری اسلامی در [[سریلانکا]] است که در این کشور دفتر نمایندگی دارد. | ||
در عرصه تبادل صاحبنظران مذهبی مسلمان و گفتگوی ادیان تا کنون رفت و آمدهایی از سوی مقامات و اندیشمندان مسلمان و بودایی ها و بعضاً شحصیت های مسیحی دو طرف صورت گرفته و چند نشست گفتگوی اسلام و بودیسم نیز در سالهای مختلف در دو کشور برگزار شده است. البته روابط بین شخصیت های مسلمانان گسترده تر است.<ref name=":02">رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ [[سریلانکا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[روابط فرهنگی کانادا و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی روسیه | [[روابط فرهنگی کانادا و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی روسیه و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی تونس و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی ژاپن و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط فرهنگی کوبا و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط فرهنگی لبنان و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی مصر و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی ایران و چین]]؛ [[روابط فرهنگی سنگال و جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[روابط فرهنگی آرژانتین و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی فرانسه و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی مالی و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی زیمبابوه و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی تایلند و ایران]]؛ [[روابط اجتماعی و فرهنگی اوکراین و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی اسپانیا و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی اردن و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط فرهنگی اتیوپی و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی سیرالئون و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی قطر و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی بنگلادش و ایران]] | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == |
نسخهٔ ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۲۸
سال 1364 سفارت جمهوری اسلامی ایران با گشایش دفتری تحت عنوان "وابستگی فرهنگی" در کلمبو به صورت یکجانبه روابط فرهنگی خود را با سریلانکا عملاً آغاز کرد که با امضای موافقتنامه فرهنگی توسط وزرای فرهنگ دو کشور (سال 1379 و 24 جولای 2000) این مناسبات شکل رسمی یافت. بر اساس یکی از مواد آن این توافقنامه 5 ساله است و پس از پایان این مدت خود به خود و برای همیشه به مدت یک سال تمدید میگردد؛ مگر یکی از طرفین شش ماه جلوتر درخواست بازنگری و یا فسخ آن را داده باشد. به هر حال بر اساس این موافقتنامه همکاری طی این چند دهه فضای خوب و مطلوبی برای تعاملات، مبادلات و برنامه های فرهنگی، هنری، دانشگاهی، حوزوی و دینی حاکم بوده و فعالیتهای خوبی انجام شده است.
در زمینه همکاری های دانشگاهی به جز روابط سطحی رفت و آمدهای تشریفاتی و برنامه هایی نظیر همایش و سخنرانی و یا اعزام تعدادی دانشجو هنوز دو طرف موفق به برقراری روابط پایداری نشده اند. حتی زبان فارسی که زمانی در دانشگاه پراداینا در شهر کندی توسط مرحوم پرفسور امام (سفیراسبق پاکستان در عراق) تدریس میشد، پیش از تاسیس نمایندگی فرهنگی ایران در کلمبو ظاهراً به علت بازنشستگی وی این کرسی نیز تعطیل گردید و از آن پس هرگز راه اندازی نشد. متاسفانه حتی به زبان بومی در باره زبان فارسی و ایرانشناسی سرفصل درسی مستقلی موجود نیست. البته دانشگاه پرادنیا در رشته باستان شناسی و دانشگاه جنوب شرقی سریلانکا در رشته شرق شناسی مطالب مختصری درباره ایرانشناسی و آشنایی با زبانهای شرقی (زبان فارسی) دارند.
اما در عرصه همکاری های آموزشی دینی و حوزوی به دلیل وجود تمایلات مردمی قدم های بهتر و استوارتری بر داشته شده و نمونه آن حوزه علمیه "منبع الهدی" است که در سال 1368 توسط اولین فرد شیعه اثنی عشری سریلانکا آقای مولوی محمد اسحاق لبه تمبی که فارغ التحصیل حوزه علمیه قم است در شهر والیچنی در شرق این کشور تاسیس گردید. این حوزه اکنون مطابق نظام درسی جامعه المصطفی(ص) اداره می شود. جامعه المصطفی(ص) تنها نهاد آموزش عالی جمهوری اسلامی در سریلانکا است که در این کشور دفتر نمایندگی دارد.
در عرصه تبادل صاحبنظران مذهبی مسلمان و گفتگوی ادیان تا کنون رفت و آمدهایی از سوی مقامات و اندیشمندان مسلمان و بودایی ها و بعضاً شحصیت های مسیحی دو طرف صورت گرفته و چند نشست گفتگوی اسلام و بودیسم نیز در سالهای مختلف در دو کشور برگزار شده است. البته روابط بین شخصیت های مسلمانان گسترده تر است.[۱]
نیز نگاه کنید به
روابط فرهنگی کانادا و ایران؛ روابط فرهنگی روسیه و ایران؛ روابط فرهنگی تونس و ایران؛ روابط فرهنگی ژاپن و ج.ا.ایران؛ روابط فرهنگی کوبا و ج.ا.ایران؛ روابط فرهنگی لبنان و ایران؛ روابط فرهنگی مصر و ایران؛ روابط فرهنگی ایران و چین؛ روابط فرهنگی سنگال و جمهوری اسلامی ایران؛ روابط فرهنگی آرژانتین و ایران؛ روابط فرهنگی فرانسه و ایران؛ روابط فرهنگی مالی و ایران؛ روابط فرهنگی زیمبابوه و ایران؛ روابط فرهنگی تایلند و ایران؛ روابط اجتماعی و فرهنگی اوکراین و ایران؛ روابط فرهنگی اسپانیا و ایران؛ روابط فرهنگی اردن و ج.ا.ایران؛ روابط فرهنگی اتیوپی و ایران؛ روابط فرهنگی سیرالئون و ایران؛ روابط فرهنگی قطر و ایران؛ روابط فرهنگی بنگلادش و ایران
کتابشناسی
- ↑ رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)