ساختار سیاسی و نام رسمی کشور چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
در [[چین]] باستان، کلمه‌ی چینی گوو(Guo) به معنای کشور و جونگ به معنای مرکز و وسط به کار برده می‌شد و معنای دقیق ترکیب این دو واژه«پادشاهی میانه» و یا وسط دنیا است. در واقع، واژه‌ی جونگوو صفت است و نه اسم خاص. براساس اسناد تاریخی، واژه‌ی جونگوو(Zhongguo)، دارای معانی مختلفی همچون پایتخت، سرزمین تحت حاکمیت امپراتور، فلات مرکزی، منطقه‌ی بلند و منطقه‌ی محل سکونت مردم نژادهای خَن و شیا بوده است. از آنجا که در [[سلسله ی خن|دوران سلسله‌ی خَن]](206 پیش از میلاد تا 220 بعد از میلاد)(← [[سلسله هان]]) مردم اغلب به سرزمین تحت حاکمیت نژاد خَن جونگوو می‌گفتند، دیگر نژادها نیز کشور خود را جونگوو نامیده و نمی‌پذیرفتند که نام سرزمین‌های دیگر نیز جونگوو باشد. | در [[چین]] باستان، کلمه‌ی چینی گوو(Guo) به معنای کشور و جونگ به معنای مرکز و وسط به کار برده می‌شد و معنای دقیق ترکیب این دو واژه«پادشاهی میانه» و یا وسط دنیا است. در واقع، واژه‌ی جونگوو صفت است و نه اسم خاص. براساس اسناد تاریخی، واژه‌ی جونگوو(Zhongguo)، دارای معانی مختلفی همچون پایتخت، سرزمین تحت حاکمیت امپراتور، فلات مرکزی، منطقه‌ی بلند و منطقه‌ی محل سکونت مردم نژادهای خَن و شیا بوده است. از آنجا که در [[سلسله ی خن|دوران سلسله‌ی خَن]](206 پیش از میلاد تا 220 بعد از میلاد)(← [[سلسله هان]]) مردم اغلب به سرزمین تحت حاکمیت نژاد خَن جونگوو می‌گفتند، دیگر نژادها نیز کشور خود را جونگوو نامیده و نمی‌پذیرفتند که نام سرزمین‌های دیگر نیز جونگوو باشد. | ||
پاره‌ای از محققان براین باورند که در گذشته، غربی‌ها با نام واقعی [[چین|سرزمین چین]] آشنایی نداشتند، ولی با ظروف چینی و سفالی که ابتدا در شهر چانگنان تولید می‌شد و مورد علاقه‌ی اروپایی‌ها بود، آشنا بودند. لذا، | پاره‌ای از محققان براین باورند که در گذشته، غربی‌ها با نام واقعی [[چین|سرزمین چین]] آشنایی نداشتند، ولی با ظروف چینی و سفالی که ابتدا در شهر چانگنان تولید می‌شد و مورد علاقه‌ی اروپایی‌ها بود، آشنا بودند. لذا، به مرور زمان آن‌ها نام این محصول را برای کشور محل تولید آن نیز به کار بردند. پس از انقلاب 1911 و سقوط امپراتوری در چین نیز از واژه‌ی کوتاه جونگوو به جای جمهوری [[چین]] استفاده شد و پس از روی کار آمدن [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست ها]] در این کشور هم به جای [[جمهوری خلق چین]] این نام مورد استفاده قرار گرفت. | ||
دیگر نام‌های [[چین|کشور چین]] عبارتند از: | دیگر نام‌های [[چین|کشور چین]] عبارتند از: | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
<blockquote>«در دوران باستان مردم [[چین]] فکر می‌کردند کشورشان با دریا محاصره شده است.»</blockquote> | <blockquote>«در دوران باستان مردم [[چین]] فکر می‌کردند کشورشان با دریا محاصره شده است.»</blockquote> | ||
=== نظام سیاسی | === نظام سیاسی [[چین]] === | ||
براساس قانون اساسی [[جمهوری خلق چین]]، این کشور دارای نظام سوسیالیستی مبتنی بر دیکتاتوری خلق است که به صورت دموکراتیک و رهبری طبقه‌ی کارگر و بر پایه‌ی اتحاد کارگر و کشاورز بنیان یافته است. نظام سوسیالیسم اساس آن و نام این کشور«[[جمهوری خلق چین]]» است | براساس قانون اساسی [[جمهوری خلق چین]]، این کشور دارای نظام سوسیالیستی مبتنی بر دیکتاتوری خلق است که به صورت دموکراتیک و رهبری طبقه‌ی کارگر و بر پایه‌ی اتحاد کارگر و کشاورز بنیان یافته است. نظام سوسیالیسم اساس آن و نام این کشور«[[جمهوری خلق چین]]» است. | ||
در واقع [[نوع حكومت چین|نظام حکومتی چین]] بر پایه‌ی حاکمیت مطلق [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] قرار دارد و این حزب عالی‌ترین نهاد تصمیم گیرنده در این کشور به شمار می‌رود. بر اساس [[قانون اساسی چین|قانون اساسی]]، حزب بر هفت نهاد اصلی [[نوع حكومت چین|حکومت چین]] شامل [[کنگره ملی نمایندگان خلق چین|کنگره‌ی نمایندگان خلق چین]]، ریاست جمهوری، [[شورای دولتی چین|شورای دولتی]]، حکومت‌های محلی در استان‌ها ٰ، [[دادگاه خلق چین|دادگاه عالی خلق]] ٰ، [[دادستانی خلق چین|دادستان عالی خلق]]، و [[کنفرانس مشورتی و سیاسی خلق چین|کنفرانس سیاسی مشورتی خلق]] حاکمیت مطلق دارد<ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی] ،جلد1، ص.411-415.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[ساختار سیاسی تایلند]]؛ [[ساختار سیاسی کانادا]]؛ [[ساختار سیاسی روسیه]]؛ [[ساختار سیاسی افغانستان]]؛ [[ساختار سیاسی تونس]]؛ [[ساختار سیاسی ژاپن]]؛ [[ساختار سیاسی کوبا]]؛ [[ساختار سیاسی لبنان]]؛ [[نظام سیاسی مصر]]؛ [[ساختار نظام سیاسی سنگال]]؛ [[ساختار سیاسی آرژانتین]]؛ [[ساختار سیاسی فرانسه]]؛ [[ساختار سیاسی اسپانیا]]؛ [[ساختار سیاسی مالی]]؛ [[ساختار سیاسی سودان]]؛ [[ساختار سیاسی قطر]]؛ [[ساختار سیاسی اردن]]؛ [[ساختار سیاسی زیمبابوه]]؛ [[ساختار سیاسی سیرالئون]]؛ [[ساختار سیاسی اتیوپی]]؛ [[ساختار سیاسی بنگلادش]]؛ [[ساختار سیاسی تاجیکستان]]؛ [[ساختار سیاسی قزاقستان]]؛ [[ساختار سیاسی امارات متحده عربی]] | [[ساختار سیاسی تایلند]]؛ [[ساختار سیاسی کانادا]]؛ [[ساختار سیاسی روسیه]]؛ [[ساختار سیاسی افغانستان]]؛ [[ساختار سیاسی تونس]]؛ [[ساختار سیاسی ژاپن]]؛ [[ساختار سیاسی کوبا]]؛ [[ساختار سیاسی لبنان]]؛ [[نظام سیاسی مصر]]؛ [[ساختار نظام سیاسی سنگال]]؛ [[ساختار سیاسی آرژانتین]]؛ [[ساختار سیاسی فرانسه]]؛ [[ساختار سیاسی اسپانیا]]؛ [[ساختار سیاسی مالی]]؛ [[ساختار سیاسی سودان]]؛ [[ساختار سیاسی قطر]]؛ [[ساختار سیاسی اردن]]؛ [[ساختار سیاسی زیمبابوه]]؛ [[ساختار سیاسی سیرالئون]]؛ [[ساختار سیاسی اتیوپی]]؛ [[ساختار سیاسی بنگلادش]]؛ [[ساختار سیاسی تاجیکستان]]؛ [[ساختار سیاسی قزاقستان]]؛ [[ساختار سیاسی امارات متحده عربی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۴۵
در چین باستان، کلمه‌ی چینی گوو(Guo) به معنای کشور و جونگ به معنای مرکز و وسط به کار برده می‌شد و معنای دقیق ترکیب این دو واژه«پادشاهی میانه» و یا وسط دنیا است. در واقع، واژه‌ی جونگوو صفت است و نه اسم خاص. براساس اسناد تاریخی، واژه‌ی جونگوو(Zhongguo)، دارای معانی مختلفی همچون پایتخت، سرزمین تحت حاکمیت امپراتور، فلات مرکزی، منطقه‌ی بلند و منطقه‌ی محل سکونت مردم نژادهای خَن و شیا بوده است. از آنجا که در دوران سلسله‌ی خَن(206 پیش از میلاد تا 220 بعد از میلاد)(← سلسله هان) مردم اغلب به سرزمین تحت حاکمیت نژاد خَن جونگوو می‌گفتند، دیگر نژادها نیز کشور خود را جونگوو نامیده و نمی‌پذیرفتند که نام سرزمین‌های دیگر نیز جونگوو باشد.
پاره‌ای از محققان براین باورند که در گذشته، غربی‌ها با نام واقعی سرزمین چین آشنایی نداشتند، ولی با ظروف چینی و سفالی که ابتدا در شهر چانگنان تولید می‌شد و مورد علاقه‌ی اروپایی‌ها بود، آشنا بودند. لذا، به مرور زمان آن‌ها نام این محصول را برای کشور محل تولید آن نیز به کار بردند. پس از انقلاب 1911 و سقوط امپراتوری در چین نیز از واژه‌ی کوتاه جونگوو به جای جمهوری چین استفاده شد و پس از روی کار آمدن کمونیست ها در این کشور هم به جای جمهوری خلق چین این نام مورد استفاده قرار گرفت.
دیگر نام‌های کشور چین عبارتند از:
- سرزمین مقدس(Chixian Shenzhou)؛
- گل، رنگ سرخ، زیبا(Hua)؛
- سرزمین نژادهای‌گوناگون(Zhonghua)؛
- سرزمین بزرگ و وسیع(Xia)؛ سرزمین قوم هواشیا(Huaxia)؛
- سرزمین یو، شخصت افسانه‌ای که چین را از سیلاب‌ها نجات داد(Yucheng)؛
- سرزمین داخل دریا(Hainei).
«در دوران باستان مردم چین فکر می‌کردند کشورشان با دریا محاصره شده است.»
نظام سیاسی چین
براساس قانون اساسی جمهوری خلق چین، این کشور دارای نظام سوسیالیستی مبتنی بر دیکتاتوری خلق است که به صورت دموکراتیک و رهبری طبقه‌ی کارگر و بر پایه‌ی اتحاد کارگر و کشاورز بنیان یافته است. نظام سوسیالیسم اساس آن و نام این کشور«جمهوری خلق چین» است.
در واقع نظام حکومتی چین بر پایه‌ی حاکمیت مطلق حزب کمونیست قرار دارد و این حزب عالی‌ترین نهاد تصمیم گیرنده در این کشور به شمار می‌رود. بر اساس قانون اساسی، حزب بر هفت نهاد اصلی حکومت چین شامل کنگره‌ی نمایندگان خلق چین، ریاست جمهوری، شورای دولتی، حکومت‌های محلی در استان‌ها ٰ، دادگاه عالی خلق ٰ، دادستان عالی خلق، و کنفرانس سیاسی مشورتی خلق حاکمیت مطلق دارد[۱].
نیز نگاه کنید به
ساختار سیاسی تایلند؛ ساختار سیاسی کانادا؛ ساختار سیاسی روسیه؛ ساختار سیاسی افغانستان؛ ساختار سیاسی تونس؛ ساختار سیاسی ژاپن؛ ساختار سیاسی کوبا؛ ساختار سیاسی لبنان؛ نظام سیاسی مصر؛ ساختار نظام سیاسی سنگال؛ ساختار سیاسی آرژانتین؛ ساختار سیاسی فرانسه؛ ساختار سیاسی اسپانیا؛ ساختار سیاسی مالی؛ ساختار سیاسی سودان؛ ساختار سیاسی قطر؛ ساختار سیاسی اردن؛ ساختار سیاسی زیمبابوه؛ ساختار سیاسی سیرالئون؛ ساختار سیاسی اتیوپی؛ ساختار سیاسی بنگلادش؛ ساختار سیاسی تاجیکستان؛ ساختار سیاسی قزاقستان؛ ساختار سیاسی امارات متحده عربی
کتاب شناسی
- ↑ سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی ،جلد1، ص.411-415.