پرش به محتوا

جامعه مالی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
Samiei (بحث | مشارکت‌ها)
صفحه‌ای تازه حاوی «براساس قانون اساسي مالي حقوق كليۀ شهروندان اين كشور محترم و دولت موظف به حفظ آزادي‌هاي فردي و حقوق قانوني تمامی افراد جامعه است. قانون اساسي مالي همچنين بر مبناي اعلاميۀ جهاني حقوق بشر و منشور آفريقايي حقوق بشر، بر اصول دموكراسي و آزادي مردم...» ایجاد کرد
 
Mina (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
براساس قانون اساسي مالي حقوق كليۀ شهروندان اين كشور محترم و دولت موظف به حفظ آزادي‌هاي فردي و حقوق قانوني تمامی افراد جامعه است. قانون اساسي مالي همچنين بر مبناي اعلاميۀ جهاني حقوق بشر و منشور آفريقايي حقوق بشر، بر اصول دموكراسي و آزادي مردم در انديشه و عمل تأكيد می‌کند. '''(www.state.gov/mali)'''.
براساس قانون اساسی [[مالی]] حقوق كلیه شهروندان این كشور محترم و دولت موظف به حفظ آزادی‌های فردی و حقوق قانونی تمامی افراد جامعه است. قانون اساسی [[مالی]] همچنین بر مبنای اعلامیه جهانی حقوق بشر و منشور آفریقایی حقوق بشر، بر اصول دموكراسی و آزادی مردم در اندیشه و عمل تأكید می‌کند<ref name=":12">برگرفته از سایت https://www.state.gov/documents/organization/.pdf</ref>.


با اين حال و با وجود شعارهاي فريبندۀ تمام دولت‌هاي حاكم اين كشور– و از جمله موسي ترائورۀ ديكتاتور– بر مردم‌سالاري و رعايت حقوق فردي و اجتماعي مردم، كشور مالي هيچ‌گاه از زيرساخت هاي لازم براي تأسيس جامعۀ مدني برخوردار نبوده و ساختار سياسي نظام مالي همواره بر استبداد فردي قبيلگي استوار بوده است. البته دولت‌های وقت به‌ویژه دولت دکتر آلفا عمر کناره از سال 1992 تاكنون اقدامات مهمي براي رعايت برخي از مؤلفه‌هاي جامعۀ مدني در اين كشور انجام داده اند که توسعۀ مطبوعات و رسانه‌هاي گروهي، آزادی فعالیت مؤسسات و سازمان‌هايي هم‌چون انجمن‌های متخصصان، اتّحادیه‌های کارگری، گروه‌های خودیاری، حرکت‌های اجتماعی، انجمن‌های صنفی و ائتلاف‌ها، بخشي از اين سياست‌ها به‌شمار مي‌آید، با اين حال اين كشور هنوز راه دور و درازي براي تحقق آرمان جامعۀ مدني در پيش دارد.
با این‌حال و با وجود شعارهای فریبنده تمام دولت‌های حاكم این كشور– و از جمله موسی ترائوره دیكتاتور– بر مردم‌سالاری و رعایت حقوق فردی و اجتماعی مردم، كشور [[مالی]] هیچ‌گاه از زیرساخت های لازم برای تأسیس جامعه مدنی برخوردار نبوده و ساختار سیاسی نظام [[مالی]] همواره بر استبداد فردی قبیلگی استوار بوده است. البته دولت‌های وقت به‌ویژه دولت دکتر [[آلفاعمر کناره|آلفا عمر کناره]] از سال 1992 تاكنون اقدامات مهمی برای رعایت برخی از مؤلفه‌های جامعه‌مدنی در این كشور انجام داده‌اند که توسعه مطبوعات و رسانه‌های گروهی، آزادی فعالیت مؤسسات و سازمان‌هایی هم‌چون انجمن‌های متخصصان، اتّحادیه‌های کارگری، گروه‌های خودیاری، حرکت‌های اجتماعی، انجمن‌های صنفی و ائتلاف‌ها، بخشی از این سیاست‌ها به‌شمار می‌آید، با این حال این كشور هنوز راه دور و درازی برای تحقق آرمان جامعه مدنی در پیش دارد<ref name=":12" />
 
== نیز نگاه کنید به ==
[[جامعه آرژانتین]]؛ [[جامعه سوریه]]؛ [[جامعه سودان]]؛ [[جامعه زیمبابوه]]؛ [[جامعه اسپانیا]]؛ [[جامعه اردن]]؛ [[جامعه سیرالئون]]؛ [[جامعه قطر]]؛ [[جامعه افغانستان]]؛ [[جامعه کانادا]]؛ [[جامعه مصر]]؛ [[نوع جامعه چین]]؛ [[جامعه ساحل عاج]]؛ [[جامعه قزاقستان]]؛ [[جامعه تاجیکستان]]؛ [[جامعه بنگلادش]]؛ [[جامعه روسیه]]
 
== کتابشناسی ==
<references />
 
== منبع اصلی ==
عرب احمدی، امیر بهرام(1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: م[https://alhoda.ir/ وسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.55-56.
 
== نویسنده مقاله ==
امیربهرام عرب احمدی
[[رده:جامعه و نظام اجتماعی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۵۸

براساس قانون اساسی مالی حقوق كلیه شهروندان این كشور محترم و دولت موظف به حفظ آزادی‌های فردی و حقوق قانونی تمامی افراد جامعه است. قانون اساسی مالی همچنین بر مبنای اعلامیه جهانی حقوق بشر و منشور آفریقایی حقوق بشر، بر اصول دموكراسی و آزادی مردم در اندیشه و عمل تأكید می‌کند[۱].

با این‌حال و با وجود شعارهای فریبنده تمام دولت‌های حاكم این كشور– و از جمله موسی ترائوره دیكتاتور– بر مردم‌سالاری و رعایت حقوق فردی و اجتماعی مردم، كشور مالی هیچ‌گاه از زیرساخت های لازم برای تأسیس جامعه مدنی برخوردار نبوده و ساختار سیاسی نظام مالی همواره بر استبداد فردی قبیلگی استوار بوده است. البته دولت‌های وقت به‌ویژه دولت دکتر آلفا عمر کناره از سال 1992 تاكنون اقدامات مهمی برای رعایت برخی از مؤلفه‌های جامعه‌مدنی در این كشور انجام داده‌اند که توسعه مطبوعات و رسانه‌های گروهی، آزادی فعالیت مؤسسات و سازمان‌هایی هم‌چون انجمن‌های متخصصان، اتّحادیه‌های کارگری، گروه‌های خودیاری، حرکت‌های اجتماعی، انجمن‌های صنفی و ائتلاف‌ها، بخشی از این سیاست‌ها به‌شمار می‌آید، با این حال این كشور هنوز راه دور و درازی برای تحقق آرمان جامعه مدنی در پیش دارد[۱]

نیز نگاه کنید به

جامعه آرژانتین؛ جامعه سوریه؛ جامعه سودان؛ جامعه زیمبابوه؛ جامعه اسپانیا؛ جامعه اردن؛ جامعه سیرالئون؛ جامعه قطر؛ جامعه افغانستان؛ جامعه کانادا؛ جامعه مصر؛ نوع جامعه چین؛ جامعه ساحل عاج؛ جامعه قزاقستان؛ جامعه تاجیکستان؛ جامعه بنگلادش؛ جامعه روسیه

کتابشناسی

منبع اصلی

عرب احمدی، امیر بهرام(1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.55-56.

نویسنده مقاله

امیربهرام عرب احمدی