نیروهای مسلح ژاپن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:War flag of the Imperial Japanese Army (1868–1945).svg.png|بندانگشتی| | [[پرونده:War flag of the Imperial Japanese Army (1868–1945).svg.png|بندانگشتی|پرچم آفتاب تابان ارتش امپراتوری ژاپن، برگرفته از سایت wikipedia، قابل بازیابی از[https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C_%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86%DB%8C_%D8%A7%D9%85%D9%BE%D8%B1%D8%A7%D8%AA%D9%88%D8%B1%DB%8C_%DA%98%D8%A7%D9%BE%D9%86 https://fa.wikipedia.org/wiki]]] | ||
پس از شکست [[ژاپن]] در جنگ جهانی دوم، ارتش امپراتوری [[ژاپن]] تسلیم قوای متفقین شد و وزارت نیروی دریایی (海軍省/Kaigunshō)(۱۸۷۲-۱۹۴۵) منحل گردید که متولی امور دفاعی امپراتوری [[ژاپن]] بود. | پس از شکست [[ژاپن]] در جنگ جهانی دوم، ارتش امپراتوری [[ژاپن]] تسلیم قوای متفقین شد و وزارت نیروی دریایی (海軍省/Kaigunshō)(۱۸۷۲-۱۹۴۵) منحل گردید که متولی امور دفاعی امپراتوری [[ژاپن]] بود. | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
https://www.mod.go.jp/e/about/index.html#sub03</ref> | https://www.mod.go.jp/e/about/index.html#sub03</ref> | ||
نیروهای دفاع از خود [[ژاپن]] پنجمین ارتش قدرتمند جهان به حساب می‌آید. این مجموعه ۳۱۹ هزار نفر پرسنل دارد که بسیار کمتر از [[چین]] و کره | نیروهای دفاع از خود [[ژاپن]] پنجمین ارتش قدرتمند جهان به حساب می‌آید. این مجموعه ۳۱۹ هزار نفر پرسنل دارد که بسیار کمتر از [[چین]] و کره ش[[مالی]] می‌باشد. از این تعداد ۲۵۰ هزار نفر فعال، ۵۵ هزار نفر جانشین و بقیه شبه نظامی هستند. مجموع ناوگان هوایی [[ژاپن]] شامل ۱۴۸۰ پرنده می‌شود که ۲۵۶ جنگنده و ۱۱۹ بالگرد جنگی از آن جمله‌اند. نیروی زمینی [[ژاپن]] مجهز به ۱۰۰۴ تانک و ۵۵۰۰ زره پوش و تعدادی دیگر خودرو جنگی است. علاوه بر این نیروی دریایی ۱۵۵ کشتی، زیردریایی و هلی‌کوپتر دارد.<ref>Japan Military Strength. (2021). Retrieved March 2021, from Global Fire Power: https://www.globalfirepower.com/country-military-strength-detail.php?country_id=japan</ref><ref>نورانی، حسین (1402). "سیاست و حکومت در [[ژاپن]]". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص119.</ref><ref>پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص119.</ref> | ||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
[[نیروهای مسلح روسیه]]؛ [[نیروهای مسلح تونس]]؛ [[نیروهای مسلح کانادا]]؛ [[نیروهای مسلح کوبا]]؛ [[نیروهای مسلح لبنان]]؛ [[نیروهای مسلح مصر]]؛ [[نیروهای مسلح سنگال]]؛ [[نیروهای مسلح آرژانتین]]؛ [[نیروهای مسلح فرانسه]]؛ [[نیروهای مسلح اسپانیا]]؛ [[نقش ارتش سرخ در تحولات چین]]؛ [[نیروهای مسلح سودان]]؛ [[نیروهای مسلح اوکراین]]؛ [[نیروهای مسلح ساحل عاج]]؛ [[نیروهای مسلح اردن]]؛ [[نیروهای مسلح زیمبابوه]]؛ [[نیروهای مسلح قطر]]؛ [[نیروهای مسلح اتیوپی]]؛ [[نیروهای مسلح سیرالئون]]؛ [[نیروهای مسلح مالی]]؛ [[نیروهای مسلح قزاقستان]]؛ [[نیروهای مسلح گرجستان]]؛ [[نیروهای مسلح تاجیکستان]]؛ [[نیروهای مسلح امارات متحده عربی]]؛ [[نیروهای مسلح تایلند]] | |||
==پاورقی== | ==پاورقی== | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۰: | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:نیروهای مسلح]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۱
.svg.png)
پس از شکست ژاپن در جنگ جهانی دوم، ارتش امپراتوری ژاپن تسلیم قوای متفقین شد و وزارت نیروی دریایی (海軍省/Kaigunshō)(۱۸۷۲-۱۹۴۵) منحل گردید که متولی امور دفاعی امپراتوری ژاپن بود.
طبق اصل ۹ قانون اساسی سال ۱۹۴۷، ژاپن جنگ را برای همیشه محکوم می‌کند، از توسل به زور برای حل اختلافات بین المللی پرهیز می‌نماید و از تامین جنگ افزار زمینی و دریایی و هوایی خودداری می‌کند. با این حال از آنجا که آمریکا مبتکر خلع سلاح ژاپن، خیلی زود درگیر بحران‌های اوایل جنگ سرد در نقاط مختلف آسیا و اروپا شد، ژاپن ناگزیر به تجهیز نظامی خود گردید.
با توجه به درگیری آمریکا در جنگ کره و نیاز عاجل این کشور به تسلیحات، صنایع تسلیحاتی ژاپن مجددا شروع به کار کردند تا نیاز آمریکا را تامین کنند. همچنین با تشویق خود نیروهای اشغالگر آمریکایی ژاپن سال ۱۹۵۰ واحد پلیس کشور را با ۷۵ هزار نیروی مسلح تاسیس نمود.[۱] توافق سانفرانسیسکو سال ۱۹۵۲ منعقد شد که طبق آن ژاپن به امنیت داخلی خود رسیدگی می‌کند و آمریکا مسئولیت دفاع از ژاپن را می‌پذیرد و می‌تواند در بحران‌های داخلی این کشور اعمال قدرت کند. البته سال ۱۹۶۰ این توافق به صورتی تغییر کرد که آمریکا دیگر حق دخالت در امور داخلی ژاپن را نداشته باشد و بدون اجازه ژاپن دست به اقدام نظامی از یا در مرزهای ژاپن نزند. سر انجام با چراغ سبز آمریکا، سال ۱۹۵۴ قوای سه گانه زمینی، دریایی و هوایی ژاپن تحت عنوان نیروی دفاع از خود ژاپن متحد شده و در کنترل سازمان دفاع (防衛庁/Bōē chō)[ii] درآمد. در زمان جنگ سرد، ژاپن به عنوان متحد قابل اطمینان آمریکا در آسیای شرقی توان نظامی‌اش را افزایش داد.[۲]
در قرن بیست و یکم نیز اتحاد امنیتی راهبردی دو کشور باعث شده تا ژاپن به بهانه حضور در عملیات‌های بین المللی حفظ صلح و ضد تروریستی که عمدتا به رهبری آمریکا انجام می‌شوند، به گسترش نیروهای مسلح خود بپردازد. سال ۲۰۰۴ سازمان دفاع، واحد ضد تروریستی خود را تاسیس کرد. سه سال بعد نیز سازمان دفاع تبدیل به وزارت دفاع شد. هم اکنون وزارت دفاع متولی قوای مسلح دریایی، هوایی و زمینی کشور می‌باشد. فرماندهی کل قوا به عهده نخست‌وزیر است که آن را از طریق وزیر دفاع اعمال می‌کند. وزیر دفاع چند مشاور ارشد در امور نظامی و دفاعی دارد. جالب آن که وزارت دفاع یکی از هفت وزارت خانه‌ای است که ریاست یک زن را تجربه کرده است. فرمانده ستاد کل نیروهای مسلح بالاترین مقام نظامی کشور است که دستورات وزیر دفاع و نخست‌وزیر در امور نظامی را اجرا می‌کند. وی در زمان جنگ فرماندهی قوای مسلح در میدان‌های نبرد را به عهده دارد.[۳]
نیروهای دفاع از خود ژاپن پنجمین ارتش قدرتمند جهان به حساب می‌آید. این مجموعه ۳۱۹ هزار نفر پرسنل دارد که بسیار کمتر از چین و کره شمالی می‌باشد. از این تعداد ۲۵۰ هزار نفر فعال، ۵۵ هزار نفر جانشین و بقیه شبه نظامی هستند. مجموع ناوگان هوایی ژاپن شامل ۱۴۸۰ پرنده می‌شود که ۲۵۶ جنگنده و ۱۱۹ بالگرد جنگی از آن جمله‌اند. نیروی زمینی ژاپن مجهز به ۱۰۰۴ تانک و ۵۵۰۰ زره پوش و تعدادی دیگر خودرو جنگی است. علاوه بر این نیروی دریایی ۱۵۵ کشتی، زیردریایی و هلی‌کوپتر دارد.[۴][۵][۶]
نیز نگاه کنید به
نیروهای مسلح روسیه؛ نیروهای مسلح تونس؛ نیروهای مسلح کانادا؛ نیروهای مسلح کوبا؛ نیروهای مسلح لبنان؛ نیروهای مسلح مصر؛ نیروهای مسلح سنگال؛ نیروهای مسلح آرژانتین؛ نیروهای مسلح فرانسه؛ نیروهای مسلح اسپانیا؛ نقش ارتش سرخ در تحولات چین؛ نیروهای مسلح سودان؛ نیروهای مسلح اوکراین؛ نیروهای مسلح ساحل عاج؛ نیروهای مسلح اردن؛ نیروهای مسلح زیمبابوه؛ نیروهای مسلح قطر؛ نیروهای مسلح اتیوپی؛ نیروهای مسلح سیرالئون؛ نیروهای مسلح مالی؛ نیروهای مسلح قزاقستان؛ نیروهای مسلح گرجستان؛ نیروهای مسلح تاجیکستان؛ نیروهای مسلح امارات متحده عربی؛ نیروهای مسلح تایلند
پاورقی
[ii] این سازمان سال 2007 به وزارت دفاع ارتقاء پیدا کرد.
کتابشناسی
- ↑ اوکیتا (1951).
- ↑ کوالسکی (2014) ص72.
- ↑ Ministry of Defense of Japan website. (2018). History. Retrieved November 2020, from Ministry of Defense of Japan website: https://www.mod.go.jp/e/about/index.html#sub03
- ↑ Japan Military Strength. (2021). Retrieved March 2021, from Global Fire Power: https://www.globalfirepower.com/country-military-strength-detail.php?country_id=japan
- ↑ نورانی، حسین (1402). "سیاست و حکومت در ژاپن". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص119.
- ↑ پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص119.