مجسمه سازی در مصر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Image آدم حنین.png|بندانگشتی|آدم حنین | [[پرونده:Image آدم حنین.png|بندانگشتی|آدم حنین. برگرفته از سایت al-akhbar، قابل بازیابی از https://al-akhbar.com/Literature_Arts/289129]]از جمله پیشگامان روند تکاملی هنر نقاشی در دهه‌های اولیه قرن بیستم، محمود مختار (1891 تا 1934) بود که با الهام از میراث هنری عهد فراعنه و روح ملی و با به کارگیری قالب‌های کلاسیک غربی به خلق آثار خود پرداخت. | ||
از جمله پیشگامان روند تکاملی هنر نقاشی در دهه‌های اولیه قرن بیستم، محمود مختار (1891 | |||
جمال السجینی، صلاح عبدالکریم و فاروق ابراهیم نیز در شمار هنرمندان مجسمه‌ساز معاصر قرار دارند.<ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). | تندیس‌های ساخته او از جمله تندیس سعد زغلول پیشوای جنبش ملی [[مصر]] در سال 1919 در زمره برجسته‌ترین آثار تجسمی دوران معاصر مصر است. برخی از آثار محمود مختار در موزهای که به نام او در [[قاهره]] تأسیس شده است، نگهداری می‌شود.<ref>موسوعة مصر الحدیثة (1996). [[مصر]]: الهيئة العامة للكتاب، [https://www.moc.gov.sa/ وزارة الثقافة]، ج 8، ص119.</ref> | ||
عبدالبدیع عبدالحی (1916 تا 2002) از دیگر هنرمندان تجسمی [[مصر]] است که هرچند آموزش آکادمیک نداشت، با الهام از استعداد ذاتی خود با استفاده از سخت‌ترین سنگ‌ها به خلق مجسمه‌های فراعنه پرداخت و جهان باستان مصر را برای انسان امروز مصر به تصویر کشید. | |||
آدم حنین(1929) از پیکر تراشان مصری موفق شد هنر پیکر تراشی [[مصر]] را درسطح جهان مطرح سازد. صبری ناشد(1938) هم دیگر هنرمند تجسمی [[مصر]] است که تندیس‌های خود را ازچوب خلق می‌کند و مبتکر طرح‌های نو در این حوزه است.<ref>موسوعة مصر الحدیثة (1996). [[مصر]]: الهيئة العامة للكتاب، [https://www.moc.gov.sa/ وزارة الثقافة]، ج 8، ص138.</ref> جمال السجینی، صلاح عبدالکریم و فاروق ابراهیم نیز در شمار هنرمندان مجسمه‌ساز معاصر قرار دارند.<ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[مصر]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص347-348.</ref> | |||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
[[مجسمه سازی در روسیه]]؛ [[مجسمه سازی در افغانستان]]؛ [[مجسمه سازی در تونس]]؛ [[مجسمه سازی در ژاپن]]؛ [[مجسمه سازی در کوبا]]؛ [[مجسمه سازی در لبنان]]؛ [[مجسمه سازی در سنگال]]؛ [[نقاشی و مجسمه‌سازی آرژانتین]]؛ [[مجسمه سازی در مالی]]؛ [[مجسمه سازی در زیمبابوه]]؛ [[مجسمه‌سازی در تایلند]]؛ [[مجسمه سازی در اسپانیا]]؛ [[مجسمه سازی در اردن]]؛ [[مجسمه‌سازی در اتیوپی]]؛ [[مجسمه سازی در سیرالئون]]؛ [[هنر مجسمه سازی در چین]] | |||
== کتابشناسی== | == کتابشناسی== | ||
<references /> | |||
[[رده:هنرهای تجسمی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۰۵
از جمله پیشگامان روند تکاملی هنر نقاشی در دهه‌های اولیه قرن بیستم، محمود مختار (1891 تا 1934) بود که با الهام از میراث هنری عهد فراعنه و روح ملی و با به کارگیری قالب‌های کلاسیک غربی به خلق آثار خود پرداخت.
تندیس‌های ساخته او از جمله تندیس سعد زغلول پیشوای جنبش ملی مصر در سال 1919 در زمره برجسته‌ترین آثار تجسمی دوران معاصر مصر است. برخی از آثار محمود مختار در موزهای که به نام او در قاهره تأسیس شده است، نگهداری می‌شود.[۱]
عبدالبدیع عبدالحی (1916 تا 2002) از دیگر هنرمندان تجسمی مصر است که هرچند آموزش آکادمیک نداشت، با الهام از استعداد ذاتی خود با استفاده از سخت‌ترین سنگ‌ها به خلق مجسمه‌های فراعنه پرداخت و جهان باستان مصر را برای انسان امروز مصر به تصویر کشید.
آدم حنین(1929) از پیکر تراشان مصری موفق شد هنر پیکر تراشی مصر را درسطح جهان مطرح سازد. صبری ناشد(1938) هم دیگر هنرمند تجسمی مصر است که تندیس‌های خود را ازچوب خلق می‌کند و مبتکر طرح‌های نو در این حوزه است.[۲] جمال السجینی، صلاح عبدالکریم و فاروق ابراهیم نیز در شمار هنرمندان مجسمه‌ساز معاصر قرار دارند.[۳]
نیز نگاه کنید به
مجسمه سازی در روسیه؛ مجسمه سازی در افغانستان؛ مجسمه سازی در تونس؛ مجسمه سازی در ژاپن؛ مجسمه سازی در کوبا؛ مجسمه سازی در لبنان؛ مجسمه سازی در سنگال؛ نقاشی و مجسمه‌سازی آرژانتین؛ مجسمه سازی در مالی؛ مجسمه سازی در زیمبابوه؛ مجسمه‌سازی در تایلند؛ مجسمه سازی در اسپانیا؛ مجسمه سازی در اردن؛ مجسمه‌سازی در اتیوپی؛ مجسمه سازی در سیرالئون؛ هنر مجسمه سازی در چین
کتابشناسی
- ↑ موسوعة مصر الحدیثة (1996). مصر: الهيئة العامة للكتاب، وزارة الثقافة، ج 8، ص119.
- ↑ موسوعة مصر الحدیثة (1996). مصر: الهيئة العامة للكتاب، وزارة الثقافة، ج 8، ص138.
- ↑ صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ مصر. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص347-348.