آب و هوای سوریه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۷

سوریه در تاریخ، به تنوع جغرافیایی و ویژگی‌های آب‌وهوایی بسیار معروف است؛ اما به دلیل جنگل‌زدایی، چرای بیش‌ازحد، فرسایش خاک و بیابان‌زاییهای فراوان، در سوریه کنونی، به جهت وجود مناطق کوهستانی پراکنده و همچنین همجواری با مدیترانه و رودخانه فرات و سرشاخه‌های آن، این سه‌گانه آب‌وهوایی خاصی وجود دارد: ساحلی و جنگلی مرطوب، بیابانی و قارهای (نیمه‌بیابانی کوهستانی) که خود به سه بخش سرد و گرم نیمه‌خشک و کویری تقسیم می‌شود.

آب و هوای سوریه برگرفته از کتاب فرهنگ جامع سوریه (1401)

آب‌وهوای مرطوب

محدود به استان‌های ساحلی کم وسعت «لاذقیه» و «طرسوس» در غرب سوریه و حاشیه مدیترانه که به جهت چین‌خوردگی رشته‌كوه ساحلی، رطوبت خوبی را از بادهای مدیترانه‌ای در فصول بارندگی دریافت می‌کنند؛ یعنی حدود 700-800 میلی لیتر باران در دشت ساحلی و تقریباً دو برابر این در کوهستان. این منطقه، دارای آب‌وهوای مدیترانه ای است و از ماه خرداد تا آبان، باران کم میبارد. میانگین دمای تابستان 32 درجه سانتیگراد است؛ اما در کوهستان خنک‌تر است. زمستان، معتدل با دمای حدود 10 درجه سانتیگراد است.

آب‌وهوای بیابانی

شامل بادیة الشام، «تَدمُر» (پالمیرا)، شرق حمص و حما و جنوب حسکه و دیرالزور و جزیره سفلی؛ یعنی تقریباً بخش بزرگی از منطقه فرات و نیمی از سوریه است و حدود 58 درصد از خاک سوریه را شامل می شود. این اراضی مواج که اغلب دشت نامیده می‌شوند، ارتفاعی بین 298 تا 500 متر از سطح دریا دارند و پوشیده از شن هستند؛ اما به‌طور پراکنده شامل صخره‌های شنی و دشت‌های صخره‌ای نیز می‌شوند؛ علاوه بر این، این منطقه حاوی یک منطقه کوهستانی در منطقه مرکزی - جنوبی به نام «الحمد» نیز هست.

واحه اصلی منطقه، پایین کوه های پالمیرا با چشمه‌های گوگردی است و به‌طورکلی، کمتر از 200 میلی لیتر در سال بارندگی دارد و بادهای گرم و خشک در طول سال؛ به خصوص در فصول گرم، در آن فعالاند.

آب‌وهوای قارهای (نیمه‌بیابانی و کوهستانی)

در داخل سوریه، آب‌وهوا نسبتاً همگن است، بااین‌حال، قاره‌ایتر است؛ یعنی تابستان‌های گرمتر و زمستان‌های سردتری دارد؛ در کوهستان‌ها، هوا گاهی در زمستان با برف و یخبندان همراه است؛ اما در دامنه‌ها گرمتر و گاهی بسیار گرم است؛ خصوصاً جانب شرقی رشته‌كوه قلمون که یک یا دو بار در سال بادهای ماسه‌دار یا بادهای «پنجاه روزه» (الخُماسين) وزیده از بخش بیابانی، دیواره‌ای از گردوغبار به ارتفاع 1500 متر را به وجود میآورند!

استان‌های این منطقه، عبارتاند از:

استان‌های ناحیه شرق رشته‌كوه‌های شرقی لبنان و رشته‌كوه ساحلی؛ یعنی غرب «حمص» و «حماه» و دمشق

استان‌های واقع در فلات شمالی؛ یعنی «حلب» و «ادلب»

استان‌های فلات جنوبی حوران؛ یعنی «السویداء» و «درعا»

شمال استان‌های منطقه فرات و سرشاخه‌های آن (جزیره سبز شمالی)؛ یعنی «الحسکة» و «دیرالزور» که قاره‌ایترین نواحی را دارند. نقشه بارندگی سوریه برگرفته از کتاب فرهنگ جامع سوریه (1401)

بارندگی

کشور سوریه بااینکه یک کشور تقریباً نیمه‌خشک محسوب می‌شود؛ اما وضعیت و مقدار بارندگی در آن، با توجه به میزان بارندگیها و به دلیل تنوع آب‌وهوایی پیشگفته و ثبات کشت و زرع، به شکل محسوسی، متغیر و متنوع است. نقشه زیر تا حد زیادی، طیف مناطق بارندگی و شدت ثبات کشاورزی در سوریه را نمایش می‌دهد:

منطقه ساحلی

به‌عنوان نمونه در استان لاذقیه که میانگین دما از 12 درجه سانتیگراد (53.5 درجه فارنهایت) در ژانویه تا 27 درجه سانتیگراد (81 درجه فارنهایت) در ماه اوت متغیر است، نقشه طیف بارندگی منطقه ساحلی و رودهای منتهی به مدیترانه برگرفته از کتاب فرهنگ جامع سوریه (1401) میزان بارندگی سالانه بین 400-1000؛ یعنی به‌طور میانگین به 770 میلیمتر (30 اینچ) می‌رسد. در دسامبر و ژانویه، بارندگی به اوج خود می‌رسد؛ یعنی 150/160 میلیمتر (5.9/6.3 اینچ) در ماه. در تابستان، گاهی هرگز باران نمیبارد و هوا گرم و آفتابی است؛ اما با نسیم ساحلی معتدل می‌شود.

مناطق کوهستانی داخلی

در این مناطق با افزایش ارتفاع، دمای هوا به‌ویژه در شب و زمستان کاهش میابد و در برخی نقاط مثل، کوه حرمون در غرب، جبل حوران (الدروز) در جنوب غربی و «قامشلی» در شمال، برف هم میبارد.

ازنظر میزان بارندگی ، مرطوب‌ترین مناطق داخلی، جانب شرقی رشته‌كوه‌های ساحل با بارندگی بیش از 1100 میلی متر (43 اینچ) در سال است و پس‌ازآن، شمال رشته‌كوه شرقی لبنان با بیش از 900 میلی متر (35 اینچ). در منطقه حوران و جبل الدروز، نیز بارندگی به 400 میلی متر (15.7 اینچ) می‌رسد؛ در فلات حلب نیز که پربارانترین مناطق شمال در امتداد مرز با ترکیه در غرب است، بارندگی سالانه از 300 میلی متر (12 اینچ) و در برخی موارد حتی از 500 میلی متر (20 اینچ) فراتر می‌رود و آب‌وهوای آن، نیمه سرد است؛ درحالیکه در حمص، از 430 میلی متر (17 اینچ) و در قامشلی از 400 میلیمتر بالاتر نمی‌رود.

در بقیه نقاط این منطقه؛ ازجمله در دمشق که زمستان‌های نسبتاً سرد و تابستان‌های سوزناک (گرم و خشک) دارد، میزان بارندگی به کمتر از 250 میلی متر (10 اینچ) در سال می‌رسد و گرچه آب‌وهوای دمشق، مانند بیشتر جاهای سوریه، نیمه بیابانی است؛ بااین‌حال، گاهی اوقات بارش برف و یخبندان از دسامبر تا فوریه رخ می‌دهد. در حلب نیز بااینکه حلب، در ارتفاع 400 متری از سطح دریا است و زمستانی کاملاً سرد دارد و میانگین دمای آن در ژانویه 6 درجه سانتیگراد (43 درجه فارنهایت) است، بارندگی از 330 میلی متر (13 اینچ) در سال تجاوز نمی‌کند و در طول زمستان، از دسامبر تا فوریه یا اوایل مارس، دوره‌های سرد چندروزه همراه با برف و یخبندان ممکن است رخ دهد.

مناطق بیابانی

شامل بادیة الشام و مناطق مرکزی و جنوبی سوریه است؛ مثل «تدمر» (پالمیرا). این منطقه، باران کمتری دارد. متوسط میزان بارندگی در این مناطق؛ تقریباً 130 میلی متر (5.1 اینچ) در سال است.^[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

[1] شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-سوریه در تاریخ، به تنوع جغرافیایی و ویژگیهای آب‌وهوایی بسیار معروف است؛ اما به دلیل جنگلزدایی، چرای بیش‌ازحد، فرسایش خاک و بیابان‌زایی‌های فراوان، در سوریه کنونی، به جهت وجود مناطق کوهستانی پراکنده و همچنین همجواری با مدیترانه و رودخانه فرات و سرشاخههای آن، این سهگانه آب‌وهوایی خاصی وجود دارد: ساحلی و جنگلی مرطوب، بیابانی و قارهای (نیمهبیابانی کوهستانی) که خود به سه بخش سرد و گرم نیمه‌خشک و کویری تقسیم میشود.
+[[سوریه]] در تاریخ، به تنوع جغرافیایی و ویژگی‌های آب‌وهوایی بسیار معروف است؛ اما به دلیل جنگل‌زدایی، چرای بیش‌ازحد، فرسایش خاک و بیابان‌زاییهای فراوان، در [[سوریه]] کنونی، به جهت وجود مناطق کوهستانی پراکنده و همچنین همجواری با مدیترانه و رودخانه فرات و سرشاخه‌های آن، این سه‌گانه آب‌وهوایی خاصی وجود دارد: ساحلی و جنگلی مرطوب، بیابانی و قارهای (نیمه‌بیابانی کوهستانی) که خود به سه بخش سرد و گرم نیمه‌خشک و کویری تقسیم می‌شود.
-نقشه مناطق آبوهوایی سوریه
+آب و هوای سوریه برگرفته از کتاب فرهنگ جامع سوریه (1401)
-====آبوهوای مرطوب====
-محدود به استان‌های ساحلی کم وسعت «لاذقیه» و «طرسوس» در غرب سوریه و حاشیه مدیترانه که به جهت چینخوردگی رشته‌کوه ساحلی، رطوبت خوبی را از بادهای مدیترانهای در فصول بارندگی دریافت میکنند؛ یعنی حدود 700-800 میلی لیتر باران در دشت ساحلی و تقریباً دو برابر این در کوهستان. این منطقه، دارای آب‌وهوای مدیترانه ای است و از ماه خرداد تا آبان، باران کم میبارد.  میانگین دمای تابستان 32 درجه سانتیگراد است؛ اما در کوهستان خنک‌تر است. زمستان، معتدل با دمای حدود 10 درجه سانتی‌گراد است.
-====آبوهوای بیابانی====
-شامل بادیة الشام، «تَدمُر» (پالمیرا)، شرق حمص و حما و جنوب حسکه و دیرالزور و جزیره سفلی؛ یعنی تقریباً بخش بزرگی از منطقه فرات و نیمی از سوریه است و حدود 58 درصد از خاک سوریه را شامل می شود. این اراضی مواج که اغلب دشت نامیده می‌شوند، ارتفاعی بین 298 تا 500 متر از سطح دریا دارند و پوشیده از شن هستند؛ اما به‌طور پراکنده شامل صخره‌های شنی و دشت‌های صخره‌ای نیز میشوند؛ علاوه بر این، این منطقه حاوی یک منطقه کوهستانی در منطقه مرکزی - جنوبی به نام «الحمد» نیز هست.
-واحهی اصلی منطقه، پایین کوه های پالمیرا با چشمه‌های گوگردی است و به‌طورکلی، کمتر از 200 میلی لیتر در سال بارندگی دارد و بادهای گرم و خشک در طول سال؛ به خصوص در فصول گرم، در آن فعالاند.
+==== آب‌وهوای مرطوب ====
-====آبوهوای قارهای (نیمهبیابانی و کوهستانی)====
+محدود به استان‌های ساحلی کم وسعت «لاذقیه» و «طرسوس» در غرب [[سوریه]] و حاشیه مدیترانه که به جهت چین‌خوردگی رشته‌كوه ساحلی، رطوبت خوبی را از بادهای مدیترانه‌ای در فصول بارندگی دریافت می‌کنند؛ یعنی حدود 700-800 میلی لیتر باران در دشت ساحلی و تقریباً دو برابر این در کوهستان. این منطقه، دارای آب‌وهوای مدیترانه ای است و از ماه خرداد تا آبان، باران کم میبارد.  میانگین دمای تابستان 32 درجه سانتیگراد است؛ اما در کوهستان خنک‌تر است. زمستان، معتدل با دمای حدود 10 درجه سانتیگراد است.
-در داخل سوریه، آب‌وهوا نسبتاً همگن است، بااین‌حال، قارهایتر است؛ یعنی تابستانهای گرمتر و زمستانهای سردتری دارد؛ در کوهستانها، هوا گاهی در زمستان با برف و یخبندان همراه است؛ اما در دامنهها گرمتر و گاهی بسیار گرم است؛ خصوصاً جانب شرقی رشته‌کوه قلمون که یک یا دو بار در سال بادهای ماسه‌دار یا بادهای «پنجاه روزه» (الخُماسين)[23] وزیده از بخش بیابانی، دیواره‌ای از گردوغبار به ارتفاع 1500 متر را به وجود میآورند!
-استان‌های اینمنطقه، عبارتاند از:
+==== آب‌وهوای بیابانی ====
+شامل بادیة الشام، «تَدمُر» (پالمیرا)، شرق حمص و حما و جنوب حسکه و دیرالزور و جزیره سفلی؛ یعنی تقریباً بخش بزرگی از منطقه فرات و نیمی از سوریه است و حدود 58 درصد از [[خاک سوریه]] را شامل می شود. این اراضی مواج که اغلب دشت نامیده می‌شوند، ارتفاعی بین 298 تا 500 متر از سطح دریا دارند و پوشیده از شن هستند؛ اما به‌طور پراکنده شامل صخره‌های شنی و دشت‌های صخره‌ای نیز می‌شوند؛ علاوه بر این، این منطقه حاوی یک منطقه کوهستانی در منطقه مرکزی - جنوبی به نام «الحمد» نیز هست.
-      استان‌های ناحیه شرق رشته‌کوههای شرقی لبنان و رشته‌کوه ساحلی؛ یعنی غرب «حمص» و «حماه» و دمشق
+واحه اصلی منطقه، پایین کوه های پالمیرا با چشمه‌های گوگردی است و به‌طورکلی، کمتر از 200 میلی لیتر در سال بارندگی دارد و بادهای گرم و خشک در طول سال؛ به خصوص در فصول گرم، در آن فعالاند.
+==== آب‌وهوای قارهای (نیمه‌بیابانی و کوهستانی) ====
+در داخل [[سوریه]]، آب‌وهوا نسبتاً همگن است، بااین‌حال، قاره‌ایتر است؛ یعنی تابستان‌های گرمتر و زمستان‌های سردتری دارد؛ در کوهستان‌ها، هوا گاهی در زمستان با برف و یخبندان همراه است؛ اما در دامنه‌ها گرمتر و گاهی بسیار گرم است؛ خصوصاً جانب شرقی رشته‌كوه قلمون که یک یا دو بار در سال بادهای ماسه‌دار یا بادهای «پنجاه روزه» (الخُماسين) وزیده از بخش بیابانی، دیواره‌ای از گردوغبار به ارتفاع 1500 متر را به وجود میآورند!
+استان‌های این منطقه، عبارتاند از:
+      استان‌های ناحیه شرق رشته‌كوه‌های شرقی [[لبنان]] و رشته‌كوه ساحلی؛ یعنی غرب «حمص» و «حماه» و دمشق
       استان‌های واقع در فلات شمالی؛ یعنی «حلب» و «ادلب»
@@ خط ۱۹: / خط ۲۲: @@
       استان‌های فلات جنوبی حوران؛ یعنی «السویداء» و «درعا»
-      شمال استان‌های منطقه فرات و سرشاخههای آن (جزیره سبز شمالی)؛ یعنی «الحسکة» و «دیرالزور» که قاره‌ای‌ترین نواحی را دارند.
+      شمال استان‌های منطقه فرات و سرشاخه‌های آن (جزیره سبز ش[[مالی]])؛ یعنی «الحسکة» و «دیرالزور» که قاره‌ایترین نواحی را دارند.
+نقشه بارندگی سوریه برگرفته از کتاب فرهنگ جامع سوریه (1401)
+=== بارندگی ===
+کشور [[سوریه]] بااینکه یک کشور تقریباً نیمه‌خشک محسوب می‌شود؛ اما وضعیت و مقدار بارندگی در آن، با توجه به میزان بارندگیها و به دلیل تنوع آب‌وهوایی پیشگفته و ثبات کشت و زرع، به شکل محسوسی، متغیر و متنوع است. نقشه زیر تا حد زیادی، طیف مناطق بارندگی و شدت ثبات [[کشاورزی در سوریه]] را نمایش می‌دهد:
+==== منطقه ساحلی ====
+به‌عنوان نمونه در استان لاذقیه که  میانگین دما از 12 درجه سانتیگراد (53.5 درجه فارنهایت) در ژانویه تا 27 درجه سانتیگراد (81 درجه فارنهایت) در ماه اوت متغیر است،
+نقشه طیف بارندگی منطقه ساحلی و رودهای منتهی به مدیترانه برگرفته از کتاب فرهنگ جامع سوریه (1401)
+میزان بارندگی سالانه بین 400-1000؛ یعنی به‌طور میانگین به 770 میلیمتر (30 اینچ) می‌رسد. در دسامبر و ژانویه، بارندگی به اوج خود می‌رسد؛ یعنی 150/160 میلیمتر (5.9/6.3 اینچ) در ماه. در تابستان، گاهی هرگز باران نمیبارد و هوا گرم و آفتابی است؛ اما با نسیم ساحلی معتدل می‌شود.
+=== مناطق کوهستانی داخلی ===
+در این مناطق با افزایش ارتفاع، دمای هوا به‌ویژه در شب و زمستان کاهش میابد و در برخی نقاط مثل، کوه حرمون در غرب، جبل حوران (الدروز) در جنوب غربی و «قامشلی» در شمال، برف هم میبارد.
+ازنظر میزان بارندگی ، مرطوب‌ترین مناطق داخلی، جانب شرقی رشته‌كوه‌های ساحل با بارندگی بیش از 1100 میلی متر (43 اینچ) در سال است و پس‌ازآن، شمال رشته‌كوه شرقی لبنان با بیش از 900 میلی متر (35 اینچ). در منطقه حوران و جبل الدروز، نیز بارندگی به 400 میلی متر (15.7 اینچ) می‌رسد؛ در [[فلات حلب]] نیز که پربارانترین مناطق شمال در امتداد مرز با ترکیه در غرب است، بارندگی سالانه از 300 میلی متر (12 اینچ) و در برخی موارد حتی از 500 میلی متر (20 اینچ) فراتر می‌رود و آب‌وهوای آن، نیمه سرد است؛ درحالیکه در حمص، از 430 میلی متر (17 اینچ) و در قامشلی از 400 میلیمتر بالاتر نمی‌رود.
+در بقیه نقاط این منطقه؛ ازجمله در دمشق که زمستان‌های نسبتاً سرد و تابستان‌های سوزناک (گرم و خشک) دارد، میزان بارندگی به کمتر از 250 میلی متر (10 اینچ) در سال می‌رسد و گرچه آب‌وهوای دمشق، مانند بیشتر جاهای [[سوریه]]، نیمه بیابانی است؛ بااین‌حال، گاهی اوقات بارش برف و یخبندان از دسامبر تا فوریه رخ می‌دهد. در حلب نیز بااینکه حلب، در ارتفاع 400 متری از سطح دریا است و زمستانی کاملاً سرد دارد و میانگین دمای آن در ژانویه 6 درجه سانتیگراد (43 درجه فارنهایت) است، بارندگی از 330 میلی متر (13 اینچ) در سال تجاوز نمی‌کند و در طول زمستان، از دسامبر تا فوریه یا اوایل مارس، دوره‌های سرد چندروزه همراه با برف و یخبندان ممکن است رخ دهد.
+==== مناطق بیابانی ====
+شامل بادیة الشام و مناطق مرکزی و جنوبی [[سوریه]] است؛ مثل «تدمر» (پالمیرا). این منطقه، باران کمتری دارد. متوسط میزان بارندگی در این مناطق؛ تقریباً 130 میلی متر (5.1 اینچ) در سال است.<ref>شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)</ref>
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[آب و هوای چین]]؛ [[آب و هوای ژاپن]]؛ [[آب و هوای مصر]]؛ [[آب و هوای تونس]]؛ [[آب و هوای کوبا]]؛ [[آب و هوای افغانستان]]؛ [[آب و هوای کانادا]]؛ [[آب و هوای روسیه]]؛ [[آب و هوای تایلند]]؛ [[آب و هوای آرژانتین]]؛ [[آب و هوای فرانسه]]؛ [[آب و هوای اسپانیا]]؛ [[آب و هوای مالی]]؛ [[آب و هوای ساحل عاج]]؛ [[آب و هوای اردن]]؛ [[آب و هوای قطر]]؛ [[آب و هوای سیرالئون]]؛ [[آب و هوای اتیوپی]]؛ [[آب و هوای زیمبابوه]]؛ [[آب و هوای اوکراین]]؛ [[آب و هوای سودان]]؛ [[آب و هوای سنگال]]
+== کتابشناسی ==