ارتفاعات و ناهمواری های سودان: تفاوت میان نسخهها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
سرزمین [[سودان]] دشت گستردهای است که کوهها و بلندیهای آن در جنوب و غرب آن قرار دارند.<ref>برگرفته از http://www.sudanembassyir.com/aboutsudan.htm</ref>بهطور کلی، [[سودان]] به سه منطقه جغرافیایی متمایز به شرح زیر تقسیم میشود: | |||
* دشتها و کویرهای ش[[مالی]] که در دنباله صحرای آفریقا و کویر لیبی قرار دارد. | |||
* منطقه هموار مرکزی | |||
* منطقه پوشیده از جنگلهای انبوه و پرباران در جنوب<ref>نجّاری سهل آبادی، محمّد(1390). دانشنامه کشورها و قارّه های جهان. مشهد: امید مهر- مرندیز. چاپ اوّل, جلد دوم.</ref>. | |||
بیشتر مناطق [[سودان]] را، دشتهای باز و وسیع، تشکیلمیدهند برخی کوهها و بلندیها در جنوب و غرباین کشور، مشاهدهمیشوند. کوههای نوبه در مرکز و رشته کوههای مشرف بر دریای سرخ نیز در شرق [[سودان]] قرار دارند<ref name=":4">برگرفته از (2013, sudanembassyir.com)</ref>. | |||
رشته کوههای دریای سرخ (البحر الأحمر) و رشته کوه مرّة، مهمترین ارتفاعات [[سودان]] بهشمار میآیند. پستترین بخش [[سودان]] در کرانه دریای سرخ هم سطح آبهای آزاد جهان است و بلندای بلندترین بخش این کشور در قلّه «کینیتی»ـ واقع در رشته کوه مرّة، به سه هزار و بیست و چهار (3024) متر میرسد.<ref name=":0">وزارة الإعلام جمهورية السّودان(2011). السّودان: أرض الفرص، حقائق و أرقام . الخرطوم: وزارة الإعلام، يوليو .4</ref><ref>معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ [[سودان]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.16-17.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[ناهمواری های آرژانتین]]؛ [[ناهمواری های روسیه]]؛ [[ارتفاعات و ناهمواری های سوریه]]؛ [[ارتفاعات و ناهمواری های زیمبابوه]]؛ [[ارتفاعات و ناهمواری های اوکراین]]؛ [[ارتفاعات و ناهمواری های اسپانیا]]؛ [[ارتفاعات و ناهمواری های اردن]]؛ [[ارتفاعات و ناهمواری های قطر]]؛ [[ارتفاعات و ناهمواری های سریلانکا]]؛ [[سلسله کوه های چین]]؛ [[ارتفاعات روسیه]]؛ [[ارتفاعات کانادا]]؛ [[ارتفاعات مصر]]؛ [[ارتفاعات افغانستان]]؛ [[ارتفاعات کوبا]]؛ [[ارتفاعات تونس]]؛ [[ارتفاعات ساحل عاج]]؛ [[ارتفاعات آرژانتین]]؛ [[ارتفاعات گرجستان]]؛ [[ارتفاعات تاجیکستان]]؛ [[ارتفاعات و ناهمواری های بنگلادش]]؛ [[ارتفاعات قزاقستان]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
[[رده:ویژگی ها وموقعیت جغرافیایی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۵
سرزمین سودان دشت گستردهای است که کوهها و بلندیهای آن در جنوب و غرب آن قرار دارند.[۱]بهطور کلی، سودان به سه منطقه جغرافیایی متمایز به شرح زیر تقسیم میشود:
- دشتها و کویرهای شمالی که در دنباله صحرای آفریقا و کویر لیبی قرار دارد.
- منطقه هموار مرکزی
- منطقه پوشیده از جنگلهای انبوه و پرباران در جنوب[۲].
بیشتر مناطق سودان را، دشتهای باز و وسیع، تشکیلمیدهند برخی کوهها و بلندیها در جنوب و غرباین کشور، مشاهدهمیشوند. کوههای نوبه در مرکز و رشته کوههای مشرف بر دریای سرخ نیز در شرق سودان قرار دارند[۳].
رشته کوههای دریای سرخ (البحر الأحمر) و رشته کوه مرّة، مهمترین ارتفاعات سودان بهشمار میآیند. پستترین بخش سودان در کرانه دریای سرخ هم سطح آبهای آزاد جهان است و بلندای بلندترین بخش این کشور در قلّه «کینیتی»ـ واقع در رشته کوه مرّة، به سه هزار و بیست و چهار (3024) متر میرسد.[۴][۵].
نیز نگاه کنید به
ناهمواری های آرژانتین؛ ناهمواری های روسیه؛ ارتفاعات و ناهمواری های سوریه؛ ارتفاعات و ناهمواری های زیمبابوه؛ ارتفاعات و ناهمواری های اوکراین؛ ارتفاعات و ناهمواری های اسپانیا؛ ارتفاعات و ناهمواری های اردن؛ ارتفاعات و ناهمواری های قطر؛ ارتفاعات و ناهمواری های سریلانکا؛ سلسله کوه های چین؛ ارتفاعات روسیه؛ ارتفاعات کانادا؛ ارتفاعات مصر؛ ارتفاعات افغانستان؛ ارتفاعات کوبا؛ ارتفاعات تونس؛ ارتفاعات ساحل عاج؛ ارتفاعات آرژانتین؛ ارتفاعات گرجستان؛ ارتفاعات تاجیکستان؛ ارتفاعات و ناهمواری های بنگلادش؛ ارتفاعات قزاقستان
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از http://www.sudanembassyir.com/aboutsudan.htm
- ↑ نجّاری سهل آبادی، محمّد(1390). دانشنامه کشورها و قارّه های جهان. مشهد: امید مهر- مرندیز. چاپ اوّل, جلد دوم.
- ↑ برگرفته از (2013, sudanembassyir.com)
- ↑ وزارة الإعلام جمهورية السّودان(2011). السّودان: أرض الفرص، حقائق و أرقام . الخرطوم: وزارة الإعلام، يوليو .4
- ↑ معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ سودان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.16-17.