ادبیات پهلوانی فرانسه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۶

حماسه سرائی

حماسه، داستان منظومی است از وقایع تاریخی که از طریق افسانه رنگ ایده‌ال به خود گرفته باشد. چنین داستانی در طی قرن دهم در ادبیات فرانسه پدیدار گشت و دودمان‌های بزرگ سلحشور و مکان‌های مقدس سرچشمه‌های حقیقی این‌گونه داستان‌ها می‌باشند. حماسه‌های فرانسوی در پیرامون سه پهلوان نامور مجتمع می‌شود: 1- شارلمانی 2- گیوم دُرانژ(Guillaume d'Orange) 3- دن دومایانس(Doon de Mayence). بنابراین سه نوع «ژست»(gesta به معنی اعمال پهلوانی و تاریخ آن)به‌ ظهور پیوست:

1- ژست پادشاه که از اعمال محیرالعقول و فتوحات شارلمانی و سردارانش حکایت می‌کند.

2- ژست گارن دومون گلان(La Geste de Garin de Monglane) که از فتوحات دو کارن- آیمری دو ناربن(Aymeri de Narbonne) و گیوم دورانژ سخن می‌راند .

3- ژست دون دومایانس که از جنگ‌های ملوک الطوایفی سخن می‌راند.

حماسه‌های اولیه جنبه مذهبی دارند ولی به‌زودی جنبه پهلوانی و سلحشوری جانشین جنبه مذهبی گردید و در قرن دوازدهم هم به منتهی درجه کمال رسید. از این تاریخ به واسطه عدم اعتقاد به‌ اعمال و سجایای پهلوانی حماسه رو به انحطاط گذاشت. بالاخره در قرن پانزدهم حماسه به نثر نگاشته شد و در مجموعه‌های «کتابخانه آبی» محو و ناپدید گشت.

رمان

رمان هم مایه سرگرمی اشراف و سلحشوران بود. ظاهر رمان به حماسه شباهت داشت ولی در معنی با آن یکسان نبود. زیرا موضوع حماسه وقایع حقیقی تاریخی کشور بود و حال آنکه رمان زائیده تخیل و تصور است. رمان‌های قرون وسطی به‌سه دسته تقسیم می‌شوند: رمان‌های قدیمی - رمان‌های برتن - و رمان‌های پهلوانی.

رمان‌های قدیم: عمده‌ترین رمان‌های قدیمی عبارتند از رمان تروا - رمان آنه آس(Le Roman d'Énéas) و رمان اسکندر. همه این آثار دارای خصوصیات مشابه و مشترکی می‌باشند. نویسنده موضوع داستان ‌را از سرچشمه‌های مظنون تاریخی اقتباس نموده و آن را به‌اراده خود بسط می‌دهد.

رمان‌های برتن

رمان‌های برتن (bretonne )به‌ نوبه خود ادعای توصیف حقایق تاریخی را دارند ولیکن این موضوع درباره آنها صدق نمی‌کند زیرا مانند رمان‌های قدیم افسانه‌‌های خیالی را به‌عنوان حقایق تاریخی جلوه‌گر می‌سازند. اغلب آنها در اطراف افسانه «آرتوس» یا «آرتور» پادشاه خیالی بریتانیای کبیر دور می‌زنند. از لحاظ صوری رمان‌های بر تن چهره‌های گوناگون به‌خود گرفت در آغاز به‌صورت منظومه‌های توصیفی کوتاه بنام «له» مانند «له دوماری دو فرانس»(Les Lais de Marie de France )و سپس به‌شکل منظومه‌های مفصل مانند رمان‌های کرتی ین جلوه‌گر شد. این رمان‌ها عبارتند از رمان «تریستان و ایزو» - «پرسووال» و «شوالیه شیر گیر».

رمان‌های پهلوانی

این رمان‌ها که معمولا داستان عشقی را در خلال اعمال محیر العقول پهلوانی توصیف می‌نماید در قرون 12 و 13 خیلی متداول گشت. مشهورترین آنها عبارتند از رمان «فلوار و بلانش فلور»(Floire et Blancheflor)، «گیوم» و «آئلیس» و «اوکاسن و نیکولت» که به‌نظم و نثر نگاشته شده و لطیف‌ترین نمونه این رمان‌ها محسوب می‌شود.

تغزل

تغزل به ‌آثار موزونی اطلاق می‌شود که برای سرائیدن و بیان احساسات درونی به‌کار می‌رود. این شیوه در طی قرون وسطی در شمال و جنوب فرانسه نضج گرفت. سرایندگان جنوب متعدد و ظریف طبع بودند و «تروبادور»(troubadour) نام داشتند و سرایندگان شمال «تروور»( Trouvère) نامیده می‌شدند. انواع شعری‌که سرایندگان مزبور احساسات و دردهای درونی خود را به ‌وسیله آنها بیان می‌کردند عبارت بود از شانسون دوتوال، لاپاستورل، لوروندو، لابالت. اغلب سرایندگان این اشعار از طبقه اشراف بودند.

تاریخ

اشراف و نجبای قرون وسطی خاصه بعد از جنگ‌های صلیبی آرزو داشتند که خاطره اعمال سلحشوری آنان بوسیله تاریخ ضبط شود. تا آن‌زمان تاریخ مختصراً به‌زبان لاتین نوشته می‌شد و مختص روحانیان بود و حماسه برای توده ملت کار تاریخ را می‌کرد ولی زمان آن رسیده بود که تاریخ نگاری به ‌صورتی روشن و محقق در آید. مورخان سه گانه (ویل لهاردوئن ، ژوئن ویل و فروآسار)(VILLEHARDOUlN , JOINVILLE et FROISSART) مبتکرین فن تاریخ نویسی محسوب می‌شوند.^[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار )،

[1] نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار )،

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''ادبيات پهلواني'''
+====='''حماسه سرائی'''=====
+حماسه، داستان منظومی است از وقایع تاریخی که از طریق افسانه رنگ ایده‌ال به خود گرفته باشد. چنین داستانی در طی قرن دهم در ادبیات فرانسه پدیدار گشت و دودمان‌های بزرگ سلحشور و مکان‌های مقدس سرچشمه‌های حقیقی این‌گونه داستان‌ها می‌باشند. حماسه‌های فرانسوی در پیرامون سه پهلوان نامور مجتمع می‌شود: 1- شارلمانی  2- گیوم دُرانژ(Guillaume d'Orange)   3- دن دومایانس(Doon de Mayence).  بنابراین سه نوع «ژست»(gesta به معنی اعمال پهلوانی و تاریخ آن)به‌ ظهور پیوست:
-'''1- حماسه سرائي:''' حماسه، داستان منظومي است از وقايع تاريخي که از طريق افسانه رنگ ايده‌ال به خود گرفته باشد. چنين داستاني در طي قرن دهم در ادبيات [[فرانسه]] پديدار گشت و دودمان‌هاي بزرگ سلحشور و مکان هاي مقدس سرچشمه‌هاي حقيقي اين‌گونه داستان‌ها مي‌باشند. حماسه‌هاي فرانسوي در پيرامون سه پهلوان نامور مجتمع مي‌شود: 1- شارلماني  2- گيوم دُرانژ[19] 3- دن دومايانس[20].  بنابراين سه نوع «ژست»[21]به‌ظهور پيوست:
+- ژست پادشاه که از اعمال محیرالعقول و فتوحات شارلمانی و سردارانش حکایت می‌کند.
-- ژست پادشاه که از اعمال محيرالعقول و فتوحات شارلماني و سردارانش حکايت مي‌کند.
+- ژست گارن دومون گلان(La Geste de Garin de Monglane)  که از فتوحات دو کارن- آیمری دو ناربن(Aymeri de Narbonne) و گیوم دورانژ سخن می‌راند .
-- ژست گارن دومون گلان[22]  که از فتوحات دو کارن- آیمري دو ناربن[23] و گيوم دورانژ سخن مي‌راند .
+- ژست دون دومایانس که از جنگ‌های ملوک الطوایفی سخن می‌راند.
-- ژست دون دومايانس که از جنگ‌هاي ملوک الطوايفي سخن مي‌راند.
+حماسه‌های اولیه جنبه مذهبی دارند ولی به‌زودی جنبه پهلوانی و سلحشوری جانشین جنبه مذهبی گردید و در قرن دوازدهم هم به منتهی درجه کمال رسید. از این تاریخ به واسطه عدم اعتقاد به‌ اعمال و سجایای پهلوانی حماسه رو به انحطاط گذاشت. بالاخره در قرن پانزدهم حماسه به نثر نگاشته شد و در مجموعه‌های «کتابخانه آبی» محو و ناپدید گشت.
+====='''رمان'''=====
+رمان هم مایه سرگرمی اشراف و سلحشوران بود. ظاهر رمان به حماسه شباهت داشت ولی در معنی با آن یکسان نبود. زیرا موضوع حماسه وقایع حقیقی تاریخی کشور بود و حال آنکه رمان زائیده تخیل و تصور است. رمان‌های قرون وسطی به‌سه دسته تقسیم می‌شوند: رمان‌های قدیمی -  رمان‌های برتن -  و رمان‌های پهلوانی.
-حماسه‌هاي اوليه جنبه مذهبي دارند ولي به‌زودي جنبه پهلواني و سلحشوري جانشين جنبه مذهبي گرديد و در قرن دوازدهم هم به منتهي درجه کمال رسيد. از اين تاريخ به واسطه عدم اعتقاد به‌اعمال و سجاياي پهلواني حماسه رو به انحطاط گذاشت. بالاخره در قرن پانزدهم حماسه به نثر نگاشته شد و در مجموعه‌هاي «کتابخانه آبي» محو و ناپديد گشت.
+رمان‌های قدیم: عمده‌ترین رمان‌های قدیمی عبارتند از رمان تروا - رمان آنه آس(Le Roman d'Énéas) و رمان اسکندر. همه  این آثار دارای خصوصیات مشابه و مشترکی می‌باشند. نویسنده موضوع داستان ‌را از سرچشمه‌های مظنون تاریخی اقتباس نموده و آن را به‌اراده خود بسط می‌دهد.
+======'''رمان‌های برتن'''======
+رمان‌های برتن (bretonne )به‌ نوبه خود ادعای توصیف حقایق تاریخی را دارند ولیکن این موضوع درباره آنها صدق نمی‌کند زیرا مانند رمان‌های قدیم افسانه‌‌های خیالی را به‌عنوان حقایق تاریخی جلوه‌گر می‌سازند. اغلب آنها در اطراف افسانه «آرتوس» یا «آرتور» پادشاه خیالی بریتانیای کبیر دور می‌زنند. از لحاظ صوری رمان‌های بر تن چهره‌های گوناگون به‌خود گرفت در آغاز به‌صورت منظومه‌های توصیفی کوتاه بنام «له» مانند «له دوماری دو فرانس»(Les Lais de Marie de France )و سپس به‌شکل منظومه‌های مفصل مانند رمان‌های کرتی ین جلوه‌گر شد. این رمان‌ها عبارتند از رمان «تریستان و ایزو» - «پرسووال» و «شوالیه شیر گیر».
+======'''رمان‌های پهلوانی'''======
+این رمان‌ها که معمولا داستان عشقی را در خلال اعمال محیر العقول پهلوانی توصیف می‌نماید در قرون 12 و  13 خیلی متداول گشت. مشهورترین آنها عبارتند از رمان «فلوار و بلانش فلور»(Floire et Blancheflor)، «گیوم» و «آئلیس» و «اوکاسن و نیکولت» که به‌نظم و نثر نگاشته شده و لطیف‌ترین نمونه این رمان‌ها محسوب می‌شود.
+====='''تغزل'''=====
+تغزل به ‌آثار موزونی اطلاق می‌شود که برای سرائیدن و بیان احساسات درونی به‌کار می‌رود. این شیوه در طی قرون وسطی در شمال و جنوب فرانسه نضج گرفت. سرایندگان جنوب متعدد و ظریف طبع بودند و «تروبادور»(troubadour) نام داشتند و سرایندگان شمال «تروور»( Trouvère) نامیده می‌شدند. انواع شعری‌که سرایندگان مزبور احساسات و دردهای درونی خود را به ‌وسیله آنها بیان می‌کردند عبارت بود از شانسون دوتوال، لاپاستورل، لوروندو،  لابالت. اغلب سرایندگان این اشعار از طبقه اشراف بودند.
+====='''تاریخ'''=====
+اشراف و نجبای قرون وسطی خاصه بعد از جنگ‌های صلیبی آرزو داشتند که خاطره اعمال سلحشوری آنان بوسیله تاریخ ضبط شود. تا آن‌زمان تاریخ مختصراً به‌زبان لاتین نوشته می‌شد و مختص روحانیان بود و حماسه برای توده ملت کار تاریخ را می‌کرد ولی زمان آن رسیده بود که تاریخ نگاری به ‌صورتی روشن و محقق در آید. مورخان سه گانه (ویل لهاردوئن ، ژوئن ویل و فروآسار)(VILLEHARDOUlN , JOINVILLE et FROISSART) مبتکرین فن تاریخ نویسی محسوب می‌شوند.<ref>نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ [[فرانسه]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] ( در دست انتشار )،</ref>
+==نیز نگاه کنید به==
+[[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی سوریه]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی سیرالئون]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی فرانسه]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی اردن]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی اسپانیا]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی اوکراین]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی تایلند]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی آرژانتین]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی سودان]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی روسیه]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی سنگال]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی افغانستان]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی کوبا]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی تونس]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی مصر]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی کانادا]].
-'''2- رمان''': رمان هم مايه سرگرمي اشراف و سلحشوران بود. ظاهر رمان به حماسه شباهت داشت ولي در معني با آن يکسان نبود. زيرا موضوع حماسه وقايع حقيقي تاريخي کشور بود و حال آنکه رمان زائيده تخيل و تصور است. رمان‌هاي قرون وسطي به‌سه دسته تقسيم مي‌شوند: رمان‌هاي قديمي -  رمان‌هاي برتن -  و رمان‌هاي پهلواني.
+== کتابشناسی ==
-رمان‌هاي قديم: عمده‌ترين رمان‌هاي قديمي عبارتند از رمان تروا - رمان آنه آس[24] و رمان اسکندر. همه  اين آثار داراي خصوصيات مشابه و مشترکي مي‌باشند. نويسنده موضوع داستان ‌را از سرچشمه‌هاي مظنون تاريخي اقتباس نموده و آن را به‌اراده خود بسط مي‌دهد.
-'''رمان‌هاي برتن'''[25]: رمان‌هاي برتن به‌ نوبه خود ادعاي توصيف حقايق تاريخي را دارند وليکن اين موضوع درباره آنها صدق نمي‌کند زيرا مانند رمان‌هاي قديم افسانه‌‌هاي خيالي را به‌عنوان حقايق تاريخي جلوه‌گر مي‌سازند. اغلب آنها در اطراف افسانه «آرتوس» يا «آرتور» پادشاه خيالي بريتانياي کبير دور مي‌زنند. از لحاظ صوري رمان‌هاي بر تن چهره‌هاي گوناگون به‌خود گرفت در آغاز به‌صورت منظومه‌هاي توصيفي کوتاه بنام «له» مانند «له دوماري دو فرانس»[26] و سپس به‌شکل منظومه‌هاي مفصل مانند رمان‌هاي کرتي ين جلوه‌گر شد. اين رمان‌ها عبارتند از رمان «تريستان و ايزو» - «پرسووال» و «شواليه شير گير».
-'''رمان‌هاي پهلواني :''' اين رمان‌ها که معمولا داستان عشقي را در خلال اعمال محير العقول پهلواني توصيف مي‌نمايد در قرون 12 و  13 خيلي متداول گشت. مشهورترين آنها عبارتند از رمان «فلوار و بلانش فلور»[27]، «گيوم» و «آئليس» و «اوکاسن و نيکولت» که به‌نظم و نثر نگاشته شده و لطيف‌ترين نمونه اين رمان‌ها محسوب مي‌شود.
-'''3- تغزل:''' تغزل به ‌آثار موزوني اطلاق مي‌شود که براي سرائيدن و بيان احساسات دروني به‌کار مي‌رود. اين شيوه در طي قرون وسطي در شمال و جنوب فرانسه نضج گرفت. سرايندگان جنوب متعدد و ظريف طبع بودند و «تروبا دور»[28] نام داشتند و سرايندگان شمال «تروور»[29] ناميده مي‌شدند. انواع شعري‌که سرايندگان مزبور احساسات و دردهاي دروني خود را به ‌وسيله آنها بيان مي‌کردند عبارت بود از شانسون دوتوال، لاپاستورل، لوروندو،  لابالت. اغلب سرايندگان اين اشعار از طبقه اشراف بودند.
-'''4- تاريخ :''' اشراف و نجباي قرون وسطي خاصه بعد از جنگ‌هاي صليبي آرزو داشتند که خاطره اعمال سلحشوري آنان بوسيله تاريخ ضبط شود. تا آن‌زمان تاريخ مختصراً به‌زبان لاتين نوشته مي‌شد و مختص روحانيان بود و حماسه براي توده ملت کار تاريخ را مي‌کرد ولي زمان آن رسيده بود که تاريخ نگاري به ‌صورتي روشن و محقق در آيد. مورخان سه گانه (ويل لهاردوئن ، ژوئن ويل و فروآسار)[30] مبتکرين فن تاريخ نويسي محسوب مي‌شوند.