ادبیات پهلوانی فرانسه
حماسه سرائی
حماسه، داستان منظومی است از وقایع تاریخی که از طریق افسانه رنگ ایدهال به خود گرفته باشد. چنین داستانی در طی قرن دهم در ادبیات فرانسه پدیدار گشت و دودمانهای بزرگ سلحشور و مکانهای مقدس سرچشمههای حقیقی اینگونه داستانها میباشند. حماسههای فرانسوی در پیرامون سه پهلوان نامور مجتمع میشود: 1- شارلمانی 2- گیوم دُرانژ(Guillaume d'Orange) 3- دن دومایانس(Doon de Mayence). بنابراین سه نوع «ژست»(gesta به معنی اعمال پهلوانی و تاریخ آن)به ظهور پیوست:
1- ژست پادشاه که از اعمال محیرالعقول و فتوحات شارلمانی و سردارانش حکایت میکند.
2- ژست گارن دومون گلان(La Geste de Garin de Monglane) که از فتوحات دو کارن- آیمری دو ناربن(Aymeri de Narbonne) و گیوم دورانژ سخن میراند .
3- ژست دون دومایانس که از جنگهای ملوک الطوایفی سخن میراند.
حماسههای اولیه جنبه مذهبی دارند ولی بهزودی جنبه پهلوانی و سلحشوری جانشین جنبه مذهبی گردید و در قرن دوازدهم هم به منتهی درجه کمال رسید. از این تاریخ به واسطه عدم اعتقاد به اعمال و سجایای پهلوانی حماسه رو به انحطاط گذاشت. بالاخره در قرن پانزدهم حماسه به نثر نگاشته شد و در مجموعههای «کتابخانه آبی» محو و ناپدید گشت.
رمان
رمان هم مایه سرگرمی اشراف و سلحشوران بود. ظاهر رمان به حماسه شباهت داشت ولی در معنی با آن یکسان نبود. زیرا موضوع حماسه وقایع حقیقی تاریخی کشور بود و حال آنکه رمان زائیده تخیل و تصور است. رمانهای قرون وسطی بهسه دسته تقسیم میشوند: رمانهای قدیمی - رمانهای برتن - و رمانهای پهلوانی.
رمانهای قدیم: عمدهترین رمانهای قدیمی عبارتند از رمان تروا - رمان آنه آس(Le Roman d'Énéas) و رمان اسکندر. همه این آثار دارای خصوصیات مشابه و مشترکی میباشند. نویسنده موضوع داستان را از سرچشمههای مظنون تاریخی اقتباس نموده و آن را بهاراده خود بسط میدهد.
رمانهای برتن
رمانهای برتن (bretonne )به نوبه خود ادعای توصیف حقایق تاریخی را دارند ولیکن این موضوع درباره آنها صدق نمیکند زیرا مانند رمانهای قدیم افسانههای خیالی را بهعنوان حقایق تاریخی جلوهگر میسازند. اغلب آنها در اطراف افسانه «آرتوس» یا «آرتور» پادشاه خیالی بریتانیای کبیر دور میزنند. از لحاظ صوری رمانهای بر تن چهرههای گوناگون بهخود گرفت در آغاز بهصورت منظومههای توصیفی کوتاه بنام «له» مانند «له دوماری دو فرانس»(Les Lais de Marie de France )و سپس بهشکل منظومههای مفصل مانند رمانهای کرتی ین جلوهگر شد. این رمانها عبارتند از رمان «تریستان و ایزو» - «پرسووال» و «شوالیه شیر گیر».
رمانهای پهلوانی
این رمانها که معمولا داستان عشقی را در خلال اعمال محیر العقول پهلوانی توصیف مینماید در قرون 12 و 13 خیلی متداول گشت. مشهورترین آنها عبارتند از رمان «فلوار و بلانش فلور»(Floire et Blancheflor)، «گیوم» و «آئلیس» و «اوکاسن و نیکولت» که بهنظم و نثر نگاشته شده و لطیفترین نمونه این رمانها محسوب میشود.
تغزل
تغزل به آثار موزونی اطلاق میشود که برای سرائیدن و بیان احساسات درونی بهکار میرود. این شیوه در طی قرون وسطی در شمال و جنوب فرانسه نضج گرفت. سرایندگان جنوب متعدد و ظریف طبع بودند و «تروبادور»(troubadour) نام داشتند و سرایندگان شمال «تروور»( Trouvère) نامیده میشدند. انواع شعریکه سرایندگان مزبور احساسات و دردهای درونی خود را به وسیله آنها بیان میکردند عبارت بود از شانسون دوتوال، لاپاستورل، لوروندو، لابالت. اغلب سرایندگان این اشعار از طبقه اشراف بودند.
تاریخ
اشراف و نجبای قرون وسطی خاصه بعد از جنگهای صلیبی آرزو داشتند که خاطره اعمال سلحشوری آنان بوسیله تاریخ ضبط شود. تا آنزمان تاریخ مختصراً بهزبان لاتین نوشته میشد و مختص روحانیان بود و حماسه برای توده ملت کار تاریخ را میکرد ولی زمان آن رسیده بود که تاریخ نگاری به صورتی روشن و محقق در آید. مورخان سه گانه (ویل لهاردوئن ، ژوئن ویل و فروآسار)(VILLEHARDOUlN , JOINVILLE et FROISSART) مبتکرین فن تاریخ نویسی محسوب میشوند.[۱]
نیز نگاه کنید به
تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی سوریه؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی سیرالئون؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی فرانسه؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی اردن؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی اسپانیا؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی اوکراین؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی تایلند؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی آرژانتین؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی سودان؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی روسیه؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی سنگال؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی افغانستان؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی کوبا؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی تونس؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی مصر؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی کانادا.
کتابشناسی
- ↑ نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار )،