شهر دخان: تفاوت میان نسخهها
صفحهای تازه حاوی «'''دخان:'''دخان یکی از بزرگترین شهرهای کشور قطر است. این شهر را بدان سبب دخان ناميدهاند كه در آسمان این شهر، ابرهای باران زای متراکم به چشم میخورده است و این ابرها توسط باد در حرکت بودهاند و شبیه به دود به نظر میرسیدهاند؛ به همين دليل ای...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Film City Qatar.jpg|بندانگشتی|شهر دخان برگرفته از وبسایت حلال قابل بازیابی از<nowiki/>https://fa.ehalal.io/muslim-friendly-travel-2024/Dukhan]] | |||
دخان یکی از بزرگترین شهرهای کشور [[قطر]] است. این شهر را بدان سبب دخان نامیدهاند كه در آسمان این شهر، ابرهای باران زای متراکم به چشم میخورده است و این ابرها توسط باد در حرکت بودهاند و شبیه به دود به نظر میرسیدهاند؛ به همین دلیل این شهر را دخان نام نهادهاند. | |||
مرکز اصلی معادن و | مرکز اصلی معادن و چاههای نفت [[قطر]] در این شهر است. دخان همچنین مرکز بزرگ کارخانههای برق شرکت نفت و نیز مرکز تقطیر و شیرین سازی آب دریاست. این شهر دارای اغلب تاسیسات شهری اعم از فنی و [[نظام فرهنگی قطر|فرهنگی]] و اجتماعی و صنعت نفت و سازمانهای وابسته بدان است. حاکم [[قطر]] در این شهر کاخی دارد که هنگام سفر بدین خطه در آن اقامت میکند. [[شهر دخان]] دارای نایب الحکومه ای است که او را «امیر» خطاب میکنند. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[تقسیمات اداری و سیاسی روسیه]]؛ [[تقسیمات اداری چین]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی تونس]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی ژاپن]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی کانادا]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی کوبا]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی لبنان]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی مصر]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی افغانستان]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی سنگال]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی سودان]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی آرژانتین]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی فرانسه]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی اسپانیا]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی ساحل عاج]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی زیمبابوه]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی اردن]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی قطر]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی اتیوپی]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی سیرالئون]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی اوکراین]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی کشور مالی]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی گرجستان]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی بنگلادش]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی تاجیکستان]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی قزاقستان]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی امارات متحده عربی]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی تایلند]] | |||
== منبع اصلی == | |||
احمدی، محمد مهدی(1393). جامعه و فرهنگ قطر. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](دردست انتشار). | |||
== نویسنده مقاله == | |||
محمد مهدی احمدی | |||
[[رده:تقسیمات کشوری]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۳۹
دخان یکی از بزرگترین شهرهای کشور قطر است. این شهر را بدان سبب دخان نامیدهاند كه در آسمان این شهر، ابرهای باران زای متراکم به چشم میخورده است و این ابرها توسط باد در حرکت بودهاند و شبیه به دود به نظر میرسیدهاند؛ به همین دلیل این شهر را دخان نام نهادهاند.
مرکز اصلی معادن و چاههای نفت قطر در این شهر است. دخان همچنین مرکز بزرگ کارخانههای برق شرکت نفت و نیز مرکز تقطیر و شیرین سازی آب دریاست. این شهر دارای اغلب تاسیسات شهری اعم از فنی و فرهنگی و اجتماعی و صنعت نفت و سازمانهای وابسته بدان است. حاکم قطر در این شهر کاخی دارد که هنگام سفر بدین خطه در آن اقامت میکند. شهر دخان دارای نایب الحکومه ای است که او را «امیر» خطاب میکنند.
نیز نگاه کنید به
تقسیمات اداری و سیاسی روسیه؛ تقسیمات اداری چین؛ تقسیمات اداری و سیاسی تونس؛ تقسیمات اداری و سیاسی ژاپن؛ تقسیمات اداری و سیاسی کانادا؛ تقسیمات اداری و سیاسی کوبا؛ تقسیمات اداری و سیاسی لبنان؛ تقسیمات اداری و سیاسی مصر؛ تقسیمات اداری و سیاسی افغانستان؛ تقسیمات اداری و سیاسی سنگال؛ تقسیمات اداری و سیاسی سودان؛ تقسیمات اداری و سیاسی آرژانتین؛ تقسیمات اداری و سیاسی فرانسه؛ تقسیمات اداری و سیاسی اسپانیا؛ تقسیمات اداری و سیاسی ساحل عاج؛ تقسیمات اداری و سیاسی زیمبابوه؛ تقسیمات اداری و سیاسی اردن؛ تقسیمات اداری و سیاسی قطر؛ تقسیمات اداری و سیاسی اتیوپی؛ تقسیمات اداری و سیاسی سیرالئون؛ تقسیمات اداری و سیاسی اوکراین؛ تقسیمات اداری و سیاسی کشور مالی؛ تقسیمات اداری و سیاسی گرجستان؛ تقسیمات اداری و سیاسی بنگلادش؛ تقسیمات اداری و سیاسی تاجیکستان؛ تقسیمات اداری و سیاسی قزاقستان؛ تقسیمات اداری و سیاسی امارات متحده عربی؛ تقسیمات اداری و سیاسی تایلند
منبع اصلی
احمدی، محمد مهدی(1393). جامعه و فرهنگ قطر. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(دردست انتشار).
نویسنده مقاله
محمد مهدی احمدی