تنوع غذاهای چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:27c4ed50-54e5-472e-bd06-79f2f17d61d8 (1).jpg|بندانگشتی|تنوع غذا چینی]]
[[پرونده:27c4ed50-54e5-472e-bd06-79f2f17d61d8 (1).jpg|بندانگشتی|تنوع غذایی چینی. برگرفته از سایت kojaro، قابل بازیابی از https://www.kojaro.com/food/128514-%D8%BA%D8%B0%D8%A7-%D9%85%D8%AD%D9%84%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C/]]غذاهای چینی بسیار متنوع بوده و از نظر رنگ، طعم، مزه و شکل، شهرت فراوان دارند. از آن جایی که سرزمین [[چین]] گسترده بوده و هر منطقه محصولات، آب و هوا و عادات زندگی خاص خود را دارد، ذائقه­‌ی مردم نیز متفاوت است. برای نمونه: طعم غذاهای جنوبی ملایم‌­تر است در حالی­که شمالی­‌ها طعم­‌های سنگین­‌تریدارند. مردم منطقه‌­ی «سی­چوان» در جنوب، غذاهای تند و اهالی منطقه‌­ی «شَن­سی» در شمال، طعم ترش را دوست دارند. از این رو در مناطق مختلف [[چین]] غذاهای متفاوتی که دارای مزه­‌های خاص محلی است به وجود آمده است که سبک­‌های «لو»، «چوان»، «خوای یانگ» و «یوه» چهار سبک آشپزی مشهور در [[چین]] هستند.
غذاهای چینی بسیار متنوع بوده و از نظر رنگ، طعم، مزه و شکل، شهرت فراوان دارند. از آن جایی که سرزمین [http://wiki.icro.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین] گسترده بوده و هر منطقه محصولات، آب و هوا و عادات زندگی خاص خود را دارد، ذائقه­‌ی مردم نیز متفاوت است. برای نمونه: طعم غذاهای جنوبی ملایم‌­تر است در حالی­که شمالی­‌ها طعم­‌های سنگین­‌تریدارند. مردم منطقه‌­ی «سی­چوان» در جنوب، غذاهای تند و اهالی منطقه‌­ی «شَن­سی» در شمال، طعم ترش را دوست دارند. از این رو در مناطق مختلف [http://wiki.icro.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین] غذاهای متفاوتی که دارای مزه­‌های خاص محلی است به وجود آمده است که سبک­‌های «لو»، «چوان»، «خوای یانگ» و «یوه» چهار سبک آشپزی مشهور در [http://wiki.icro.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین] هستند.


غذاهای مردم استان «شاندونگ» که آن را به اختصار غذاهای «لو» می­‌گویند، اغلب با روش سرخ کردن سریع، پختن با آتش ملایم، سرخ کردن در روغن زیاد، و تفت دادن تهیه می­‌شوند و در ترکیب آب غذا و سوپ شیر، روش­‌های خاصی را به کار می‌­برند. خوراک مرغ دُوجو و ماهی کپور در سُس ترش و شیرین از غذاهای مشهور این سبک از آشپزی هستند.
غذاهای مردم استان «شاندونگ» که آن را به اختصار غذاهای «لو» می­‌گویند، اغلب با روش سرخ کردن سریع، پختن با آتش ملایم، سرخ کردن در روغن زیاد، و تفت دادن تهیه می­‌شوند و در ترکیب آب غذا و سوپ شیر، روش­‌های خاصی را به کار می‌­برند. خوراک مرغ دُوجو و ماهی کپور در سُس ترش و شیرین از غذاهای مشهور این سبک از آشپزی هستند.


در پخت غذاهای استان «گوانگ­دونگ» که آن را به اختصار غذاهای «یوه» می­‌گویند، از مواد متنوع و طرح‌­ها و رنگ­‌های مختلف استفاده شده و تنوع زیادی دارند. آن­ها به تردی و تازگی غذا اهمیت زیادی می­‌دهند. میگوی سرخ شده و کباب گوشت تازه‌­ی حیوانات جوان از غذاهای مشهور این سبک هستند.
در پخت غذاهای استان «گوانگ ­دونگ» که آن را به اختصار غذاهای «یوه» می­‌گویند، از مواد متنوع و طرح‌­ها و رنگ­‌های مختلف استفاده شده و تنوع زیادی دارند. آن­ها به تردی و تازگی غذا اهمیت زیادی می­‌دهند. میگوی سرخ شده و کباب گوشت تازه‌­ی حیوانات جوان از غذاهای مشهور این سبک هستند.


غذاهای سبک منطقه­‌ی سی­چوان که به آن «چوان» گفته می‌­شود، تند، پر ادویه، پر روغن و شور بوده و طعم سنگینی دارند. معروف­‌ترین غذاهای سبک «چوان» گوشت رشته شده با طعم ماهی (یو شیانگ رُوسی)، تکه­‌های مرغ با فلفل (گونگ بائو­جی­دینگ)، مرغ با طعم­‌های متفاوت (گوای وی­جی­کوای) و دوفوی ماپُو (ماپو دُو­فو) هستند.
غذاهای سبک منطقه­‌ی سی­چوان که به آن «چوان» گفته می‌­شود، تند، پر ادویه، پر روغن و شور بوده و طعم سنگینی دارند. معروف­‌ترین غذاهای سبک «چوان» گوشت رشته شده با طعم ماهی (یو شیانگ رُوسی)، تکه­‌های مرغ با فلفل (گونگ بائو­جی­دینگ)، مرغ با طعم­‌های متفاوت (گوای وی­جی­ کوای) و دوفوی ماپُو (ماپو دُو­فو) هستند.


غذاهای «خوای یانگ»، مخصوص مناطق اطراف رودخانه­‌ی «خوای خُه» و شعبه­‌های پایین دست رود یانگ­تسه مانند یانگ­جُو، جِن جیانگ و خوای­اَن می‌­باشد. از ویژگی‌­های این غذاها توجه به انتخاب مواد اولیه، زمان پخت، کنترل حرارت و ظاهر زیبای غذاست. خوراک مرغ خانگ­جُو، اردک شور و کوفته­‌ی آب پز شده­‌ی گوشت با خورش خرچنگ از غذاهای معروف این سبک هستند.
غذاهای «خوای یانگ»، مخصوص مناطق اطراف رودخانه­‌ی «خوای خُه» و شعبه­‌های پایین دست رود یانگ­تسه مانند یانگ­جُو، جِن جیانگ و خوای­اَن می‌­باشد. از ویژگی‌­های این غذاها توجه به انتخاب مواد اولیه، زمان پخت، کنترل حرارت و ظاهر زیبای غذاست. خوراک مرغ خانگ ­جُو، اردک شور و کوفته­‌ی آب پز شده­‌ی گوشت با خورش خرچنگ از غذاهای معروف این سبک هستند.


افرادی که به [[پکن]] سفر می‌­کنند، باید طعم کباب اردک پکنی را ب­چشند. کباب اردک [http://wiki.icro.ir/%D9%BE%DA%A9%D9%86 پکن] معروف­‌ترین غذای [http://wiki.icro.ir/%D9%BE%DA%A9%D9%86 پکن] است. این غذا با ویژگی­‌هایی چون رنگ قرمز، براق و روغنی، با گوشتی لطیف و پوستی ترد، دارای شهرت جهانی است. معروف­‌ترین کباب اردک [http://wiki.icro.ir/%D9%BE%DA%A9%D9%86 پکن] در رستوران «چوان جو­دُ» تهیه می­‌شود.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد--- ص---</ref>
افرادی که به [[پکن]] سفر می‌­کنند، باید طعم کباب اردک پکنی را ب­چشند. کباب اردک [[پکن]] معروف­‌ترین غذای [[پکن]] است. این غذا با ویژگی­‌هایی چون رنگ قرمز، براق و روغنی، با گوشتی لطیف و پوستی ترد، دارای شهرت جهانی است. معروف­‌ترین کباب اردک [[پکن]] در رستوران «چوان جو­دُ» تهیه می­‌شود.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد سوم، ص 907-908.</ref>


نیز نگاه کنید به [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[فرهنگ، آداب و رسوم و تنوع غذایی در چين]]
== نیز نگاه کنید به ==
[[غذاهای سنتی ژاپن]]؛ [[غذای روسی]]؛ [[غذای کانادایی]]؛ [[غذاهای سنتی کوبا]]؛ [[غذای سنتی لبنان]]؛ [[غذاهای سنتی تونس]]؛ [[غذا در افغانستان]]؛ [[غذاهای سنتی سنگال]]؛ [[غذای فرانسوی]]؛ [[غذاهای سنتی مالی]]؛ [[غذاهای سنتی ساحل عاج]]؛ [[غذا در زیمبابوه]]؛ [[غذای تایلندی]]؛ [[غذای اوکراینی]]؛ [[غذای اسپانیایی]]؛ [[غذاهای سنتی اردن]]؛ [[غذاهای سنتی اتیوپی]]؛ [[غذاهای سنتی سیرالئون]]؛ [[غذاهای سنتی در قطر]]؛ [[غذاهای سنتی قزاقستان]]؛ [[غذای بنگلادشی]]؛ [[غذاهای سنتی سریلانکا]]؛ [[غذاهای سنتی تاجیکستان]]؛ [[غذاهای آرژانتینی]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:سبک تغذیه و خوراک]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۱۰

تنوع غذایی چینی. برگرفته از سایت kojaro، قابل بازیابی از https://www.kojaro.com/food/128514-%D8%BA%D8%B0%D8%A7-%D9%85%D8%AD%D9%84%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C/

غذاهای چینی بسیار متنوع بوده و از نظر رنگ، طعم، مزه و شکل، شهرت فراوان دارند. از آن جایی که سرزمین چین گسترده بوده و هر منطقه محصولات، آب و هوا و عادات زندگی خاص خود را دارد، ذائقه­‌ی مردم نیز متفاوت است. برای نمونه: طعم غذاهای جنوبی ملایم‌­تر است در حالی­که شمالی­‌ها طعم­‌های سنگین­‌تریدارند. مردم منطقه‌­ی «سی­چوان» در جنوب، غذاهای تند و اهالی منطقه‌­ی «شَن­سی» در شمال، طعم ترش را دوست دارند. از این رو در مناطق مختلف چین غذاهای متفاوتی که دارای مزه­‌های خاص محلی است به وجود آمده است که سبک­‌های «لو»، «چوان»، «خوای یانگ» و «یوه» چهار سبک آشپزی مشهور در چین هستند.

غذاهای مردم استان «شاندونگ» که آن را به اختصار غذاهای «لو» می­‌گویند، اغلب با روش سرخ کردن سریع، پختن با آتش ملایم، سرخ کردن در روغن زیاد، و تفت دادن تهیه می­‌شوند و در ترکیب آب غذا و سوپ شیر، روش­‌های خاصی را به کار می‌­برند. خوراک مرغ دُوجو و ماهی کپور در سُس ترش و شیرین از غذاهای مشهور این سبک از آشپزی هستند.

در پخت غذاهای استان «گوانگ ­دونگ» که آن را به اختصار غذاهای «یوه» می­‌گویند، از مواد متنوع و طرح‌­ها و رنگ­‌های مختلف استفاده شده و تنوع زیادی دارند. آن­ها به تردی و تازگی غذا اهمیت زیادی می­‌دهند. میگوی سرخ شده و کباب گوشت تازه‌­ی حیوانات جوان از غذاهای مشهور این سبک هستند.

غذاهای سبک منطقه­‌ی سی­چوان که به آن «چوان» گفته می‌­شود، تند، پر ادویه، پر روغن و شور بوده و طعم سنگینی دارند. معروف­‌ترین غذاهای سبک «چوان» گوشت رشته شده با طعم ماهی (یو شیانگ رُوسی)، تکه­‌های مرغ با فلفل (گونگ بائو­جی­دینگ)، مرغ با طعم­‌های متفاوت (گوای وی­جی­ کوای) و دوفوی ماپُو (ماپو دُو­فو) هستند.

غذاهای «خوای یانگ»، مخصوص مناطق اطراف رودخانه­‌ی «خوای خُه» و شعبه­‌های پایین دست رود یانگ­تسه مانند یانگ­جُو، جِن جیانگ و خوای­اَن می‌­باشد. از ویژگی‌­های این غذاها توجه به انتخاب مواد اولیه، زمان پخت، کنترل حرارت و ظاهر زیبای غذاست. خوراک مرغ خانگ ­جُو، اردک شور و کوفته­‌ی آب پز شده­‌ی گوشت با خورش خرچنگ از غذاهای معروف این سبک هستند.

افرادی که به پکن سفر می‌­کنند، باید طعم کباب اردک پکنی را ب­چشند. کباب اردک پکن معروف­‌ترین غذای پکن است. این غذا با ویژگی­‌هایی چون رنگ قرمز، براق و روغنی، با گوشتی لطیف و پوستی ترد، دارای شهرت جهانی است. معروف­‌ترین کباب اردک پکن در رستوران «چوان جو­دُ» تهیه می­‌شود.[۱]

نیز نگاه کنید به

غذاهای سنتی ژاپن؛ غذای روسی؛ غذای کانادایی؛ غذاهای سنتی کوبا؛ غذای سنتی لبنان؛ غذاهای سنتی تونس؛ غذا در افغانستان؛ غذاهای سنتی سنگال؛ غذای فرانسوی؛ غذاهای سنتی مالی؛ غذاهای سنتی ساحل عاج؛ غذا در زیمبابوه؛ غذای تایلندی؛ غذای اوکراینی؛ غذای اسپانیایی؛ غذاهای سنتی اردن؛ غذاهای سنتی اتیوپی؛ غذاهای سنتی سیرالئون؛ غذاهای سنتی در قطر؛ غذاهای سنتی قزاقستان؛ غذای بنگلادشی؛ غذاهای سنتی سریلانکا؛ غذاهای سنتی تاجیکستان؛ غذاهای آرژانتینی

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 907-908.