مسیحیت در تاجیکستان: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''1-2-7. مسیحیت'''
[[پرونده:مسیحیان تاجیکستان.jpg|بندانگشتی|مسیحیت در تاجیکستان (1403). برگرفته از سایت ویکی پدیا،  قابل بازیابی از https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B3%DB%8C%D8%AD%DB%8C%D8%AA_%D8%AF%D8%B1_%D8%AA%D8%A7%D8%AC%DB%8C%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86]]
هر چند مسیحیت در آسیای مرکزی دارای سابقه نسبتاً طولانی است اما تا پیش از حاکمیت شوروی سابق بر منطقه آسیای مرکزی که اواخر دهه دوم قرن بیستم بود موفقیت چندانی به دست نیاورده و از جایگاه مناسبی در بین مردم برخوردار نبود. اما پس از مهاجرت روس‌ها به این منطقه پای دین مسیحیت به طور جدی به آسیای مرکزی باز شد. زیرا تقریباً اکثر قریب به اتفاق کسانی که به دلخواه یا اجباراً به این منطقه مهاجرت می‌کردند پیروان کیش مسیحیت بودند ولی کمتر کسی از مردمان این منطقه به آیین مسیحیت پیوستند. این در حالی بود که کمونیست‌‌های حاکم بر شوروی سابق مبارزه با هر نوع مذهبی را در دستور کار خود قرار داده بودند. یعنی مسیحیان روسی هم که به این منطقه مهاجرت می‌کردند از نظر دینی مورد حمایت کمونیست‌ها نبودند. به همین دلیل این دین هیچ شانس و امیدی برای ترویج خود در [[تاجیکستان]] نداشت. زیرا از یک سو با عدم پذیرش از سوی مردم و از سوی دیگر با سیاست‌‌های دین زدایی کمونیست‌ها مواجه بود. اما در مجموع اگر تمام روس‌ها و اوکراینی‌‌‌های ساکن این کشور را مسیحی فرض کرده و برخی از اقوام و نژاد‌‌های دیگر را (نظیر اقلیت­‌‌های آلمانی، کره‌ای و ...) که در این کشور سکونت دارند مسیحی بدانیم، جمعیت مسیحیان این کشور به حدود 5% از کل جمعیت 7/011/556 نفری این کشور می­‌رسد.


هر چند مسیحیت در آسیای مرکزی دارای سابقه نسبتاً طولانی است اما تا پیش از حاکمیت شوروی سابق بر منطقه آسیای مرکزی که اواخر دهه دوم قرن بیستم بود موفقیت چندانی به دست نیاورده و از جایگاه مناسبی در بین مردم برخوردار نبود. اما پس از مهاجرت روسها به این منطقه پای دین مسیحیت به طور جدی به آسیای مرکزی باز شد. زیرا تقریباً اکثر قریب به اتفاق کسانی که به دلخواه یا اجباراً به این منطقه مهاجرت می کردند پیروان کیش مسیحیت بودند ولی کمتر کسی از مردمان این منطقه به آیین مسیحیت پیوستند. این در حالی بود که کمونیستهای حاکم بر شوروی سابق مبارزه با هر نوع مذهبی را در دستور کار خود قرار داده بودند. یعنی مسیحیان روسی هم که به این منطقه مهاجرت می کردند از نظر دینی مورد حمایت کمونیستها نبودند. به همین دلیل این دین هیچ شانس و امیدی برای ترویج خود در [[تاجیکستان]] نداشت. زیرا از یک سو با عدم پذیرش از سوی مردم و از سوی دیگر با سیاستهای دین زدایی کمونیستها مواجه بود. اما در مجموع اگر تمام روسها و اوکراینی های ساکن این کشور را مسیحی فرض کرده و برخی از اقوام و نژادهای دیگر را (نظیر اقلیت­های آلمانی، کره ای و ...) که در این کشور سکونت دارند مسیحی بدانیم، جمعیت مسیحیان این کشور به حدود 5% از کل جمعیت 556/011/7 نفری این کشور می­رسد.
اکثر مسیحیان تاجیکستان پیرو مذهب پروتستان هستند اما برخی از آنها از مراکز واتیکان، [[کانادا]]، [[آمریکا]]، سوید، فنلاند، نروژ و دیگر کشور‌‌های غربی حمایت می‌­شوند. با توجه با آن که حدود 60% از [[جمعیت تاجیکستان|جمعیت]] این کشور زیر خط فقر زندگی می­‌کنند، گروه‌‌های مسیحی از این موقعیت استفاده کرده و با ارائه کمک‌های مالی به مردم، آن‌ها را به پذیرش کیش مسیحیت دعوت می‌کنند.


اکثر مسیحیان تاجیکستان پیرو مذهب پروتستان هستند اما برخی از آنها از مراکز واتیکان، کانادا، آمریکا، سوئد، فنلاند، نروژ و دیگر کشورهای غربی حمایت می­شوند. با توجه با آن که حدود 60% از جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می­کنند، گروههای مسیحی از این موقعیت استفاده کرده و با ارائه کمک های [[مالی]] به مردم، آنها را به پذیرش کیش مسیحیت دعوت می کنند.
در همین راستا بسیاری از مبلغان مسیحی به خانه­‌ها مراجعه کرده و کتا­ب­‌ها و مجلاتی را که با عکس­‌‌های رنگی زیبا آراسته‌اند، رایگان در بین مردم تقسیم می‌کنند. پروتستان­‌ها در رستوران کلیسای سانمین در [[شهر دوشنبه]] پایتخت [[تاجیکستان]] روزانه تا 200 نفر افراد بی‌بضاعت را اطعام می‌کنند. به بیماران خدمات پزشکی رایگان داده و باشگاه‌‌های ورزشی و کتب مورد علاقه مردم و جوانان را به طور رایگان در اختیار آن ها قرارمی‌دهند. اخیراً نیز سایت اینترنتی مسیحیان آسیای مرکزی از سوی مبلغین مسیحی آسیای مرکزی راه‌اندازی شده که در آن مطالبی راجع به مسیحیت و تبلیغ دین مسیح درج ‌می‌شود. مبلغین مسیحی در این کشور بسیار فعال هستند. آنها حتی با کسانی که دین آنها را نمی‌پذیرند ولی به مراکز آنها تردد می‌کنند برخورد مناسبی دارند. تا چند سال پیش این مبلغان جرأت نمی‌کردند به جز [[شهر دوشنبه|دوشنبه]] در سایر شهرها و شهرستان‌‌های [[تاجیکستان]] فعالیت کنند. اما الان در شهرستان‌‌های کوچک هم حضور فعالی دارند. برخی معتقدند که فقط فرقه بابیان که یکی از فرقه­‌‌های مسیحی فعال در [[تاجیکستان]] است حدود ده هزار نفر مسیحی جدیدالورود پذیرفته است<ref>زرافشانفر (2000).</ref>. پس از کمونیست­‌‌های سابق، مسیحیان که بخش اعظم آنها را روس­‌ها تشکیل می‌دهند، بیشترین نقش را در مسائل کشوری و بسیاری از پست­‌‌های حساس [[سیاست و حکومت تاجیکستان|سیاسی]]، [[نظام اقتصادی تاجیکستان|اقتصادی]] و نظامی را در کنترل خود دارند<ref>نبوی، محمدحسن (1378). راه‌آورد سفر به [https://dmelal.ir/%D8%AA%D8%A7%D8%AC%DB%8C%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 تاجیکستان]. مجله مبلغان، شماره 25. ص 4-5.</ref><ref>زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ [[تاجیکستان]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار). ص 220-221.</ref>.


در همین راستا بسیاری از مبلغان مسیحی به خانه­ها مراجعه کرده و کتا­ب­ها و مجلاتی را که با عکس­های رنگی زیبا آراسته اند، رایگان در بین مردم تقسیم می کنند. پروتستان­ها در رستوران کلیسای سانمین در [[شهر دوشنبه]] پایتخت تاجیکستان روزانه تا 200 نفر افراد بی بضاعت را اطعام می کنند. به بیماران خدمات پزشکی رایگان داده و باشگاههای ورزشی و کتب مورد علاقه مردم و جوانان را به طور رایگان در اختیار آن ها قرار می دهند. اخیراً نیز سایت اینترنتی مسیحیان آسیای مرکزی از سوی مبلغین مسیحی آسیای مرکزی راه اندازی شده که در آن مطالبی راجع به مسیحیت و تبلیغ دین مسیح درج می شود. مبلغین مسیحی در این کشور بسیار فعال هستند. آنها حتی با کسانی که دین آنها را نمی پذیرند ولی به مراکز آنها تردد می کنند برخورد مناسبی دارند. تا چند سال پیش این مبلغان جرأت نمی کردند به جز دوشنبه در سایر شهرها و شهرستانهای تاجیکستان فعالیت کنند. اما الان در شهرستانهای کوچک هم حضور فعالی دارند. برخی معتقدند که فقط فرقه بابیان که یکی از فرقه­های مسیحی فعال در تاجیکستان است حدود ده هزارنفر مسیحی جدیدالورود پذیرفته است(زرافشان­فر، 2000).
== نیز نگاه کنید به ==
[[مسیحیت در کانادا]]؛ [[مسیحیت در روسیه]]؛ [[مسیحیت در ژاپن]]؛ [[مسیحیت در کوبا]]؛ [[طوائف مسيحی لبنان]]؛ [[مسیحیان مصر]]؛ [[مسیحیت در تونس]]؛ [[مسیحیت در چین]]'''؛''' [[مسیحیت در سنگال]]؛ [[مسیحیت در مالی]]؛ [[مسیحیت در ساحل عاج]]؛ [[مسيحيت در زیمبابوه]]؛ [[مسيحيت در اوکراین]]؛ [[مسیحیت در اسپانیا]]؛ [[مسیحیت در اردن]]؛ [[مسیحیت در سیرالئون]]؛ [[مسيحيت در اتیوپی]]؛ [[مسیحیت در قزاقستان]]؛ [[مسيحيت در سریلانکا]]؛ [[مسيحيت در بنگلادش]]؛ [[مسيحيت در تایلند]].


پس از کمونیست­های سابق، مسیحیان که بخش اعظم آنها را روس­ها تشکیل می دهند، بیشترین نقش را در مسائل کشوری و بسیاری از پست­های حساس سیاسی، اقتصادی و نظامی را در کنترل خود دارند(نبوی، 1378: 5 - 4).
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۹

مسیحیت در تاجیکستان (1403). برگرفته از سایت ویکی پدیا، قابل بازیابی از https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B3%DB%8C%D8%AD%DB%8C%D8%AA_%D8%AF%D8%B1_%D8%AA%D8%A7%D8%AC%DB%8C%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86

هر چند مسیحیت در آسیای مرکزی دارای سابقه نسبتاً طولانی است اما تا پیش از حاکمیت شوروی سابق بر منطقه آسیای مرکزی که اواخر دهه دوم قرن بیستم بود موفقیت چندانی به دست نیاورده و از جایگاه مناسبی در بین مردم برخوردار نبود. اما پس از مهاجرت روس‌ها به این منطقه پای دین مسیحیت به طور جدی به آسیای مرکزی باز شد. زیرا تقریباً اکثر قریب به اتفاق کسانی که به دلخواه یا اجباراً به این منطقه مهاجرت می‌کردند پیروان کیش مسیحیت بودند ولی کمتر کسی از مردمان این منطقه به آیین مسیحیت پیوستند. این در حالی بود که کمونیست‌‌های حاکم بر شوروی سابق مبارزه با هر نوع مذهبی را در دستور کار خود قرار داده بودند. یعنی مسیحیان روسی هم که به این منطقه مهاجرت می‌کردند از نظر دینی مورد حمایت کمونیست‌ها نبودند. به همین دلیل این دین هیچ شانس و امیدی برای ترویج خود در تاجیکستان نداشت. زیرا از یک سو با عدم پذیرش از سوی مردم و از سوی دیگر با سیاست‌‌های دین زدایی کمونیست‌ها مواجه بود. اما در مجموع اگر تمام روس‌ها و اوکراینی‌‌‌های ساکن این کشور را مسیحی فرض کرده و برخی از اقوام و نژاد‌‌های دیگر را (نظیر اقلیت­‌‌های آلمانی، کره‌ای و ...) که در این کشور سکونت دارند مسیحی بدانیم، جمعیت مسیحیان این کشور به حدود 5% از کل جمعیت 7/011/556 نفری این کشور می­‌رسد.

اکثر مسیحیان تاجیکستان پیرو مذهب پروتستان هستند اما برخی از آنها از مراکز واتیکان، کانادا، آمریکا، سوید، فنلاند، نروژ و دیگر کشور‌‌های غربی حمایت می‌­شوند. با توجه با آن که حدود 60% از جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می­‌کنند، گروه‌‌های مسیحی از این موقعیت استفاده کرده و با ارائه کمک‌های مالی به مردم، آن‌ها را به پذیرش کیش مسیحیت دعوت می‌کنند.

در همین راستا بسیاری از مبلغان مسیحی به خانه­‌ها مراجعه کرده و کتا­ب­‌ها و مجلاتی را که با عکس­‌‌های رنگی زیبا آراسته‌اند، رایگان در بین مردم تقسیم می‌کنند. پروتستان­‌ها در رستوران کلیسای سانمین در شهر دوشنبه پایتخت تاجیکستان روزانه تا 200 نفر افراد بی‌بضاعت را اطعام می‌کنند. به بیماران خدمات پزشکی رایگان داده و باشگاه‌‌های ورزشی و کتب مورد علاقه مردم و جوانان را به طور رایگان در اختیار آن ها قرارمی‌دهند. اخیراً نیز سایت اینترنتی مسیحیان آسیای مرکزی از سوی مبلغین مسیحی آسیای مرکزی راه‌اندازی شده که در آن مطالبی راجع به مسیحیت و تبلیغ دین مسیح درج ‌می‌شود. مبلغین مسیحی در این کشور بسیار فعال هستند. آنها حتی با کسانی که دین آنها را نمی‌پذیرند ولی به مراکز آنها تردد می‌کنند برخورد مناسبی دارند. تا چند سال پیش این مبلغان جرأت نمی‌کردند به جز دوشنبه در سایر شهرها و شهرستان‌‌های تاجیکستان فعالیت کنند. اما الان در شهرستان‌‌های کوچک هم حضور فعالی دارند. برخی معتقدند که فقط فرقه بابیان که یکی از فرقه­‌‌های مسیحی فعال در تاجیکستان است حدود ده هزار نفر مسیحی جدیدالورود پذیرفته است[۱]. پس از کمونیست­‌‌های سابق، مسیحیان که بخش اعظم آنها را روس­‌ها تشکیل می‌دهند، بیشترین نقش را در مسائل کشوری و بسیاری از پست­‌‌های حساس سیاسی، اقتصادی و نظامی را در کنترل خود دارند[۲][۳].

نیز نگاه کنید به

مسیحیت در کانادا؛ مسیحیت در روسیه؛ مسیحیت در ژاپن؛ مسیحیت در کوبا؛ طوائف مسيحی لبنان؛ مسیحیان مصر؛ مسیحیت در تونس؛ مسیحیت در چین؛ مسیحیت در سنگال؛ مسیحیت در مالی؛ مسیحیت در ساحل عاج؛ مسيحيت در زیمبابوه؛ مسيحيت در اوکراین؛ مسیحیت در اسپانیا؛ مسیحیت در اردن؛ مسیحیت در سیرالئون؛ مسيحيت در اتیوپی؛ مسیحیت در قزاقستان؛ مسيحيت در سریلانکا؛ مسيحيت در بنگلادش؛ مسيحيت در تایلند.

کتابشناسی

  1. زرافشانفر (2000).
  2. نبوی، محمدحسن (1378). راه‌آورد سفر به تاجیکستان. مجله مبلغان، شماره 25. ص 4-5.
  3. زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار). ص 220-221.