قانون اساسی بنگلادش: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۸ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[قانون اساسی بنگلادش|قانون اساسی]] [[بنگلادش]] در ۴ نوامبر ۱۹۷۲ به تصویب رسید و از ۱۶ دسامبر همان سال اجرا شد. این [[قانون اساسی بنگلادش|قانون اساسی]] در طول زمان با اصلاحیه‌های متعددی روبرو شده است که در سال‌های ۱۹۷۳، ۱۹۷۴، ۱۹۷۵، ۱۹۷۷، ۱۹۷۹، ۱۹۸۱، ۱۹۸۸، ۱۹۸۹ و ۱۹۹۱ صورت گرفته‌اند. [[قانون اساسی بنگلادش|قانون اساسی]] [[بنگلادش]] در یازده فصل و ۱۵۳ ماده تنظیم شده است.  
[[قانون اساسی بنگلادش]] در 4 نوامبر 1972 به تصویب رسید و از 16 دسامبر همان سال اجرا شد. اصلاحیه های مهم [[قانون اساسی بنگلادش|قانون اساسی]] در سال های 1973، 1974، 1975، 1977، 1979، 1981، 1988، 1989 و 1991 صورت گرفت. [[قانون اساسی بنگلادش|قانون اساسی]] در یازده فصل و 153 ماده تنظیم شده است.  


۱. مبانی اولیه در ابتدای تصویب [[قانون اساسی بنگلادش|قانون اساسی]]، سیاست دولت بر اساس ناسیونالیسم، سوسیالیسم، دموکراسی و سکولاریسم استوار بود. اما در اصلاحیه سال ۱۹۷۷، واژه «اسلام» جایگزین «سکولاریسم» شد و متن قانون به صورت زیر تغییر یافت: «کشور بر مبنای توکل و ایمان به خدا، ناسیونالیسم، دموکراسی و سوسیالیسم هدایت خواهد شد». در اصلاحیه بعدی در سال ۱۹۸۸، «اسلام» به عنوان دین رسمی کشور اعلام شد.  
۱. مبانی اولیه در ابتدای تصویب قانون اساسی، سیاست دولت بر اساس ناسیونالیسم، سوسیالیسم، دموکراسی و سکولاریسم استوار بود. اما در اصلاحیه سال ۱۹۷۷، واژه «اسلام» جایگزین «سکولاریسم» شد و متن قانون به صورت زیر تغییر یافت: «کشور بر مبنای توکل و ایمان به خدا، ناسیونالیسم، دموکراسی و سوسیالیسم هدایت خواهد شد». در اصلاحیه بعدی در سال ۱۹۸۸، «اسلام» به عنوان دین رسمی کشور اعلام شد.  


۲. اصلاحیه‌های مهم  
۲. اصلاحیه‌های مهم  


- اصلاحیه ۱۹۷۷: افزودن عبارت «بسم الله الرحمن الرحیم» به ابتدای [[قانون اساسی بنگلادش|قانون اساسی]] و جایگزینی اسلام به جای سکولاریسم.
- اصلاحیه ۱۹۷۷: افزودن عبارت «بسم الله الرحمن الرحیم» به ابتدای قانون اساسی و جایگزینی اسلام به جای سکولاریسم.


- اصلاحیه ۱۹۸۸: اعلام اسلام به عنوان دین رسمی کشور.
- اصلاحیه ۱۹۸۸: اعلام اسلام به عنوان دین رسمی کشور.
خط ۱۱: خط ۱۱:
- اصلاحیه ۱۹۹۰: اختصاص ۳۰ کرسی برای زنان در مجلس نمایندگان.  
- اصلاحیه ۱۹۹۰: اختصاص ۳۰ کرسی برای زنان در مجلس نمایندگان.  


- اصلاحیه ۱۹۹۱: تغییر سیستم ریاست جمهوری به سیستم پارلمانی که  انتخاب رئیس جمهور از طرف مجلس[i] صورت خواهد گرفت <ref name=":0" />.
- اصلاحیه ۱۹۹۱: تغییر سیستم ریاست جمهوری به سیستم پارلمانی که  انتخاب رئیس جمهور از طرف مجلس[i] صورت خواهد گرفت <ref name=":0">Lewis, 2011, 41-72</ref>.


۳. فصول و مواد [[قانون اساسی]] [[بنگلادش]] دارای ۱۱ فصل و ۱۵۳ ماده و چهار ضمیمه است.  
۳. فصول و مواد قانون اساسی [[بنگلادش]] دارای ۱۱ فصل و ۱۵۳ ماده و چهار ضمیمه است.  


فصول یازده‌گانه شامل عناوین زیر است:  
فصول یازده‌گانه شامل عناوین زیر است:  
خط ۲۱: خط ۲۱:
- فصل دوم: حقوق اساسی
- فصل دوم: حقوق اساسی


- فصل سوم: [[قوه مجریه [[بنگلادش]]|قوه مجریه]]
- فصل سوم: [[قوه مجریه بنگلادش|قوه مجریه]]


- فصل چهارم: [[نظام قضایی [[بنگلادش]]|قوه قضائیه]]
- فصل چهارم: [[نظام قضایی بنگلادش|قوه قضائیه]]


- فصل پنجم: قوه مقننه  
- فصل پنجم: قوه مقننه  
خط ۳۷: خط ۳۷:
- فصل دهم: مقررات ویژه و فوق‌العاده  
- فصل دهم: مقررات ویژه و فوق‌العاده  


- فصل یازدهم: متمم اصلاح [[[[قانون اساسی]] [[بنگلادش]]|[[قانون اساسی]]]]<ref>Banglapedia , National Enlyclopedia of Bangladesh , Asiatic Society of Bangladesh , February 2006</ref><ref>توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ [[[[بنگلادش]]]]. تهران: [https://www.icro.ir سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>.
- فصل یازدهم: متمم اصلاح قانون اساسی<ref>Banglapedia , National Enlyclopedia of Bangladesh , Asiatic Society of Bangladesh , February 2006</ref><ref>توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ [[[[بنگلادش]]]]. تهران: [https://www.icro.ir سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>.
 
[[قانون اساسی]] [[بنگلادش]] به عنوان یک سند اساسی و بنیادین، چارچوب سیاسی و حقوقی کشور را تعیین می‌کند و تغییرات آن نشان‌دهنده تکامل و تحول در سیستم حکومتی [[بنگلادش]] است.
 
 
 
 
[[قانون اساسی]] [[[[بنگلادش]]]] در 4 نوامبر 1972 به تصویب رسید و از 16 دسامبر همان سال اجرا شد. اصلاحیه های مهم [[قانون اساسی]] در سال های 1973، 1974، 1975، 1977، 1979، 1981، 1988، 1989 و 1991 صورت گرفت. در یازده فصل و 153 ماده تنظیم شده است.
 
   در [[[[قانون اساسی]] [[بنگلادش]]]]، سیاست دولت در آغاز بر اساس ناسیونالیسم، سوسیالیسم، دموکراسی و سکولاریسم استوار بود. اما اصلاحیه سال 1977، واژه «اسلام» را جایگزین «سکولاریسم» کرد. در این اصلاحیه آمده است که:<blockquote>«کشور بر مبنای توکل و ایمان به خدا، ناسیونالیسم، دموکراسی و سوسیالیسم هدایت خواهد شد».</blockquote>  در اصلاحیه بعدی که در سال 1988 صادر شد، «اسلام» را دین رسمی اعلام کرد. در 23 آوریل 1977 ، عنوان «بسم الله الرحمن الرحیم» در ابتدای [[قانون اساسی]] قرار گرفت و در واقع با این عمل، «اسلام» جایگزین «سکولاریسم» شد. در 23  ژوئن 1990، پیرو صدور اصلاحیه ای دیگر بر [[قانون اساسی]]، 30 کرسی برای زنان در نمایندگی مجلس پیش‌بینی شد. در اصلاحیه دوازدهم [[قانون اساسی]] که در اوت 1991 صادر شد، سیستم ریاست جمهوری به سیستم پارلمانی تغییر یافت و بدین صورت انتخاب رئیس جمهور از طرف مجلس[i] صورت خواهد گرفت <ref name=":0">Lewis, 2011, 41-72</ref>. [[قانون اساسی]] [[[[بنگلادش]]]] مجموعاً دارای 11 فصل و 153 بند و چهار ضمائم می باشد. فصول یازده گانه شامل این عناوین است:
 
*  فصل اول: اصول سیاست بنیادین کشور؛
*  فصل دوم: حقوق اساسی؛
*  فصل سوم: ؛
*  فصل چهارم: ؛
*  فصل پنجم: قوه مقننه؛
*فصل ششم: قوه حزب ملی؛
*فصل هفتم: انتخابات؛
*فصل هشتم: بازرسی و حسابرسی؛
*فصل نهم: نیروهای مسلح و رفاه عمومی؛
*فصل دهم: مقررات ویژه و فوق العاده؛
*فصل یازدهم: متمم اصلاح


قانون اساسی [[بنگلادش]] به عنوان یک سند اساسی و بنیادین، چارچوب سیاسی و حقوقی کشور را تعیین می‌کند و تغییرات آن نشان‌دهنده تکامل و تحول در سیستم حکومتی [[بنگلادش]] است.
==نیز نگاه کنید به==
==نیز نگاه کنید به==
[[[[قانون اساسی]] روسیه]]؛ [[[[قانون اساسی]] تایلند]]؛ [[[[قانون اساسی]] چین]]؛ [[[[قانون اساسی]] تونس]]؛ [[کمیسیون [[قانون اساسی]] ژاپن]]؛ [[[[قانون اساسی]] کانادا]]؛ [[[[قانون اساسی]] کوبا]]؛ [[[[قانون اساسی]] لبنان]]؛ [[[[قانون اساسی]] مصر]]؛ [[[[قانون اساسی]] افغانستان]]؛ [[[[قانون اساسی]] سنگال]]؛ [[[[قانون اساسی]] فرانسه]]؛ [[[[قانون اساسی]] اسپانیا]]؛ [[[[قانون اساسی]] کشور مالی]]؛ [[[[قانون اساسی]] ساحل عاج]]؛ [[[[قانون اساسی]] سودان]]؛ [[[[قانون اساسی]] اردن]]؛ [[[[قانون اساسی]] زیمبابوه]]؛ [[[[قانون اساسی]] سوریه]]؛ [[[[قانون اساسی]] اتیوپی]]؛ [[[[قانون اساسی]] اوکراین]]؛ [[[[قانون اساسی]] گرجستان]]؛ [[[[قانون اساسی]] تاجیکستان]]؛ [[[[قانون اساسی]] قزاقستان]]؛ [[[[قانون اساسی]] قطر]]؛ [[[[قانون اساسی]] سیرالئون]]؛ [[[[قانون اساسی]] امارات متحده عربی]]
[[قانون اساسی روسیه]]؛ [[قانون اساسی تایلند]]؛ [[قانون اساسی چین]]؛ [[قانون اساسی تونس]]؛ [[کمیسیون قانون اساسی ژاپن]]؛ [[قانون اساسی کانادا]]؛ [[قانون اساسی کوبا]]؛ [[قانون اساسی لبنان]]؛ [[قانون اساسی مصر]]؛ [[قانون اساسی افغانستان]]؛ [[قانون اساسی سنگال]]؛ [[قانون اساسی فرانسه]]؛ [[قانون اساسی اسپانیا]]؛ [[قانون اساسی کشور مالی]]؛ [[قانون اساسی ساحل عاج]]؛ [[قانون اساسی سودان]]؛ [[قانون اساسی اردن]]؛ [[قانون اساسی زیمبابوه]]؛ [[قانون اساسی سوریه]]؛ [[قانون اساسی اتیوپی]]؛ [[قانون اساسی اوکراین]]؛ [[قانون اساسی گرجستان]]؛ [[قانون اساسی تاجیکستان]]؛ [[قانون اساسی قزاقستان]]؛ [[قانون اساسی قطر]]؛ [[قانون اساسی سیرالئون]]؛ [[قانون اساسی امارات متحده عربی]]


==پاورقی==
== <small>پاورقی</small> ==
<small>[i]کثریت آرا</small>
<small>[i]کثریت آرا</small>


==کتابشناسی==
==کتابشناسی==
<references />
<references />
[[رده:[[قانون اساسی]]]]
[[رده:قانون اساسی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۰

قانون اساسی بنگلادش در 4 نوامبر 1972 به تصویب رسید و از 16 دسامبر همان سال اجرا شد. اصلاحیه های مهم قانون اساسی در سال های 1973، 1974، 1975، 1977، 1979، 1981، 1988، 1989 و 1991 صورت گرفت. قانون اساسی در یازده فصل و 153 ماده تنظیم شده است.

۱. مبانی اولیه در ابتدای تصویب قانون اساسی، سیاست دولت بر اساس ناسیونالیسم، سوسیالیسم، دموکراسی و سکولاریسم استوار بود. اما در اصلاحیه سال ۱۹۷۷، واژه «اسلام» جایگزین «سکولاریسم» شد و متن قانون به صورت زیر تغییر یافت: «کشور بر مبنای توکل و ایمان به خدا، ناسیونالیسم، دموکراسی و سوسیالیسم هدایت خواهد شد». در اصلاحیه بعدی در سال ۱۹۸۸، «اسلام» به عنوان دین رسمی کشور اعلام شد.

۲. اصلاحیه‌های مهم

- اصلاحیه ۱۹۷۷: افزودن عبارت «بسم الله الرحمن الرحیم» به ابتدای قانون اساسی و جایگزینی اسلام به جای سکولاریسم.

- اصلاحیه ۱۹۸۸: اعلام اسلام به عنوان دین رسمی کشور.

- اصلاحیه ۱۹۹۰: اختصاص ۳۰ کرسی برای زنان در مجلس نمایندگان.

- اصلاحیه ۱۹۹۱: تغییر سیستم ریاست جمهوری به سیستم پارلمانی که انتخاب رئیس جمهور از طرف مجلس[i] صورت خواهد گرفت [۱].

۳. فصول و مواد قانون اساسی بنگلادش دارای ۱۱ فصل و ۱۵۳ ماده و چهار ضمیمه است.

فصول یازده‌گانه شامل عناوین زیر است:

- فصل اول: اصول سیاست بنیادین کشور

- فصل دوم: حقوق اساسی

- فصل سوم: قوه مجریه

- فصل چهارم: قوه قضائیه

- فصل پنجم: قوه مقننه

- فصل ششم: قوه حزب ملی

- فصل هفتم: انتخابات

- فصل هشتم: بازرسی و حسابرسی

- فصل نهم: نیروهای مسلح و رفاه عمومی

- فصل دهم: مقررات ویژه و فوق‌العاده

- فصل یازدهم: متمم اصلاح قانون اساسی[۲][۳].

قانون اساسی بنگلادش به عنوان یک سند اساسی و بنیادین، چارچوب سیاسی و حقوقی کشور را تعیین می‌کند و تغییرات آن نشان‌دهنده تکامل و تحول در سیستم حکومتی بنگلادش است.

نیز نگاه کنید به

قانون اساسی روسیه؛ قانون اساسی تایلند؛ قانون اساسی چین؛ قانون اساسی تونس؛ کمیسیون قانون اساسی ژاپن؛ قانون اساسی کانادا؛ قانون اساسی کوبا؛ قانون اساسی لبنان؛ قانون اساسی مصر؛ قانون اساسی افغانستان؛ قانون اساسی سنگال؛ قانون اساسی فرانسه؛ قانون اساسی اسپانیا؛ قانون اساسی کشور مالی؛ قانون اساسی ساحل عاج؛ قانون اساسی سودان؛ قانون اساسی اردن؛ قانون اساسی زیمبابوه؛ قانون اساسی سوریه؛ قانون اساسی اتیوپی؛ قانون اساسی اوکراین؛ قانون اساسی گرجستان؛ قانون اساسی تاجیکستان؛ قانون اساسی قزاقستان؛ قانون اساسی قطر؛ قانون اساسی سیرالئون؛ قانون اساسی امارات متحده عربی

پاورقی

[i]کثریت آرا

کتابشناسی

  1. Lewis, 2011, 41-72
  2. Banglapedia , National Enlyclopedia of Bangladesh , Asiatic Society of Bangladesh , February 2006
  3. توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ [[بنگلادش]]. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)