گروه‌ها و نهادهای اجتماعی تونس: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «روحیه شهروندی و مدنیت در بسیاری از مناطق شهری و روستایی تونس دیده می‌شود. تلاش برای رسیدن به جامعه مدنی شعار حکومت‌های حبیب بورقیبه و زین‌العابدین بن علی بود؛ اما مدنیت دلخواه آنها مدنیتی به سبک غربی بود، نه مدنیتی مبتنی بر هویت عربی اسلامی....» ایجاد کرد) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
روحیه شهروندی و مدنیت در بسیاری از مناطق شهری و روستایی [[تونس]] دیده می‌شود. تلاش برای رسیدن به جامعه مدنی شعار حکومت‌های حبیب بورقیبه و زین‌العابدین بن علی بود؛ اما مدنیت دلخواه | روحیه شهروندی و مدنیت در بسیاری از مناطق شهری و روستایی [[تونس]] دیده می‌شود. تلاش برای رسیدن به جامعه مدنی شعار حکومت‌های حبیب بورقیبه و زین‌العابدین بن علی بود؛ اما مدنیت دلخواه آنها مدنیتی به سبک غربی بود، نه مدنیتی مبتنی بر هویت عربی اسلامی. دولتمردان، دانشگاهیان، علما، بزرگان صوفیه و سران قبایل از مهم‌ترین گروه‌های اجتماعی تأثیرگذار در [[تونس]] هستند؛ البته باید توجه داشت که این تأثیرگذاری از شمال به جنوب و با توجه به خلق‌وخوی حاکم بر مردمان این مناطق متفاوت است. | ||
گروه‌ها و نهادهای دولتی و دانشگاهی، به‌ویژه نهادهای فرهنگی زیر نظر وزارت فرهنگ، مانند بیت‌الحکمه و مراکز دانشگاهی، مانند معهد اصول‌الدین و سمن‌هایی، مانند منتدی الجاحظ و موسسه التمیمی بیشتر در میان ساکنان مناطق شهری، به‌ویژه در بخش‌های شمالی، شرقی و غربی کشور صاحب نفوذند؛ اما میزان اثرگذاری آنها در میان مردم روستاها، به‌ویژه در مناطق جنوبی، مانند قابس، قفصه، توزر، مدنین و تطاوین که هنوز عناصری از فرهنگ قبیله‌ای را با خود دارند کمتر است. | |||
روستاها و حاشیه‌های شهرهای بزرگ [[تونس]] به‌ویژه مناطقی که مزارات و مقامات اولیای صالحین را در خود جای داده است، بیشتر تحت‌تأثیر گروه‌ها و نهادهای دینی به‌خصوص جریان تصوف قرار دارد.<ref>عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ [[تونس]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی, هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی], ص 56.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[گروه‌ها و نهادهای اجتماعی مالی]]؛ [[گروه‌ها و نهادهای اجتماعی اردن]]؛ [[گروه‌ها و نهادهای اجتماعی سیرالئون]]؛ [[گروه‌ها و نهادهای اجتماعی روسیه]]؛ [[گروه‌ها و نهادهای اجتماعی کانادا]]؛ [[گروه‌ها و نهادهای اجتماعی کوبا]]؛ [[گروه‌ها و نهادهای اجتماعی ژاپن]]؛ [[گروه‌ها و نهادهای موثر اجتماعی سنگال]]؛ [[گروه‌ها و نهادهای موثر اجتماعی مصر]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی لبنان]]؛ [[گروه‌ها و نهادهای اجتماعی آرژانتین]]؛ [[گروه‌ها و نهادهای اجتماعی بنگلادش]]؛ [[گروه‌ها و نهادهای اجتماعی سریلانکا]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۳۹
روحیه شهروندی و مدنیت در بسیاری از مناطق شهری و روستایی تونس دیده می‌شود. تلاش برای رسیدن به جامعه مدنی شعار حکومت‌های حبیب بورقیبه و زین‌العابدین بن علی بود؛ اما مدنیت دلخواه آنها مدنیتی به سبک غربی بود، نه مدنیتی مبتنی بر هویت عربی اسلامی. دولتمردان، دانشگاهیان، علما، بزرگان صوفیه و سران قبایل از مهم‌ترین گروه‌های اجتماعی تأثیرگذار در تونس هستند؛ البته باید توجه داشت که این تأثیرگذاری از شمال به جنوب و با توجه به خلق‌وخوی حاکم بر مردمان این مناطق متفاوت است.
گروه‌ها و نهادهای دولتی و دانشگاهی، به‌ویژه نهادهای فرهنگی زیر نظر وزارت فرهنگ، مانند بیت‌الحکمه و مراکز دانشگاهی، مانند معهد اصول‌الدین و سمن‌هایی، مانند منتدی الجاحظ و موسسه التمیمی بیشتر در میان ساکنان مناطق شهری، به‌ویژه در بخش‌های شمالی، شرقی و غربی کشور صاحب نفوذند؛ اما میزان اثرگذاری آنها در میان مردم روستاها، به‌ویژه در مناطق جنوبی، مانند قابس، قفصه، توزر، مدنین و تطاوین که هنوز عناصری از فرهنگ قبیله‌ای را با خود دارند کمتر است.
روستاها و حاشیه‌های شهرهای بزرگ تونس به‌ویژه مناطقی که مزارات و مقامات اولیای صالحین را در خود جای داده است، بیشتر تحت‌تأثیر گروه‌ها و نهادهای دینی به‌خصوص جریان تصوف قرار دارد.[۱]
نیز نگاه کنید به
گروه‌ها و نهادهای اجتماعی مالی؛ گروه‌ها و نهادهای اجتماعی اردن؛ گروه‌ها و نهادهای اجتماعی سیرالئون؛ گروه‌ها و نهادهای اجتماعی روسیه؛ گروه‌ها و نهادهای اجتماعی کانادا؛ گروه‌ها و نهادهای اجتماعی کوبا؛ گروه‌ها و نهادهای اجتماعی ژاپن؛ گروه‌ها و نهادهای موثر اجتماعی سنگال؛ گروه‌ها و نهادهای موثر اجتماعی مصر؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی لبنان؛ گروه‌ها و نهادهای اجتماعی آرژانتین؛ گروه‌ها و نهادهای اجتماعی بنگلادش؛ گروه‌ها و نهادهای اجتماعی سریلانکا
کتابشناسی
- ↑ عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ تونس. تهران: موسسه فرهنگی, هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی, ص 56.