مجسمه سازی در افغانستان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
مجسمهسازی قدمتی دیرین در [[افغانستان]] دارد و مراحل باشکوه متفاوتی را پشت سر نهاده است: این هنر در دوره کوشانیان و تیموریان به بالاترین مرتبه خود رسید. بخش عمده آثار پدیدآمده و برجایمانده مربوط به این دو دوره است. از زیباترین آثار مجسمهسازی میتوان به [[مجسمههای بودا در افغانستان|مجسمههای بودا]] و سمچهای آن در بامیان، پیش از آن در موندیگک [[قندهار]]، پنجوایی قندهار و تپه کلان در [[شهر جلال آباد|جلالآباد]] اشاره کرد که آثاری هم در آنها به دست آمده است.<ref>علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص255.</ref> | مجسمهسازی قدمتی دیرین در [[افغانستان]] دارد و مراحل باشکوه متفاوتی را پشت سر نهاده است: این هنر در دوره کوشانیان و تیموریان به بالاترین مرتبه خود رسید. بخش عمده آثار پدیدآمده و برجایمانده مربوط به این دو دوره است. از زیباترین آثار مجسمهسازی میتوان به [[مجسمههای بودا در افغانستان|مجسمههای بودا]] و سمچهای آن در بامیان، پیش از آن در موندیگک [[قندهار]]، پنجوایی قندهار و تپه کلان در [[شهر جلال آباد|جلالآباد]] اشاره کرد که آثاری هم در آنها به دست آمده است.<ref>علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص255.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[مجسمه سازی در روسیه]] | |||
* [[مجسمه سازی در کوبا]] | |||
* [[مجسمه سازی در سنگال]] | |||
* [[مجسمه سازی در ژاپن]] | |||
* [[مجسمه سازی در تونس]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == |
نسخهٔ ۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۲
مجسمهسازی قدمتی دیرین در افغانستان دارد و مراحل باشکوه متفاوتی را پشت سر نهاده است: این هنر در دوره کوشانیان و تیموریان به بالاترین مرتبه خود رسید. بخش عمده آثار پدیدآمده و برجایمانده مربوط به این دو دوره است. از زیباترین آثار مجسمهسازی میتوان به مجسمههای بودا و سمچهای آن در بامیان، پیش از آن در موندیگک قندهار، پنجوایی قندهار و تپه کلان در جلالآباد اشاره کرد که آثاری هم در آنها به دست آمده است.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص255.